Tag Archives: blog faux pas

blog faux pas in de breedste zin van de uitdrukking

Hoi jongens. Bloggers, vooral. Anderen mogen ook verder lezen hoor, al lijkt dat me wat nutteloos. Hoi ja. We moeten het ergens over over hebben. Ik wilde eigenlijk doen alsof ik erboven stond maar ik kan me niet langen inhouden: waar komt jullie layout vandaan? Standaardlayout? Gekocht, gemaakt, gekregen?

Zoals jullie zien zit mijn blog het standaardste pakje dat wordpress ook maar te bieden heeft. Dat is geen statement met een diepere betekenis, niets over inhoud boven uiterlijk; ik vind hem gewoon mooi. Maar ja, met mij vele anderen, en om toch nog een beetje een soort van te doen alsof ik enigszins professioneel ben, word het misschien tijd om me deze layout achter me te laten en iets lelijks en origineels te gaan gebruiken.

En dan begin ik met: hoe doen jullie dat nou?
(Hiermee impliceer ik overigens niet dat jullie allemaal een lelijke layout hebben. Stel je voor. Ik zoek gewoon inspiratie uit alle hoeken, oké?)

30 Comments

Filed under metablog

Analyseer Mijn Dromen En Win Niets

In de categorie ‘blij dat ik mij ben’: ik onthou al mijn dromen. Vooruit, allemaal is misschien wat overdreven, maar bij het ontwaken kan ik er meestal wel meerdere navertellen. Naarmate de uren verstrijken, vervliegen ze gedeeltelijk of helemaal, zelfs al heb ik er tijdens het ontbijt vrij intensief over nagedacht.
En of ik met zoveel nachtelijke hersenactiviteit ook terugkerende dromen heb? Jazeker, heel vaak zelfs! Nooit het klassieke rennen maar niet vooruit komen, uitvallende tanden of naakt rondlopen (oké, ik droom wel eens dat ik ben vergeten een rok aan te trekken, maar dan heb ik wel altijd gewoon een maillot uit. Wat zou dat betekenen?), en oké, dromen dat je zwanger bent of in de trein zit is ook weinig zeldzaam, maar de meeste van mijn terugkerende dromen zijn iets moeilijker te ontrafelen. Misschien hebben jullie een idee?

Terugkerende droom 1: een schrikmoment in de Efteling
Vroeger droomde ik altijd dat ik naar de Efteling ging en daar verdwaald raakte in het huis van Hans en Grietje, tegenwoordig droom ik altijd dat ik in het Sprookjesbos sta te kijken naar zo’n verhaal als Het meisje met de zwavelstokjes of De Chinese nachtegaal, en dat ik wéét dat het verhaal eindigt met een ontzettend eng horrorfilmachtig schrikmoment, maar ik blijf toch kijken. En dan schrik ik me altijd te pletter.

Terugkerende droom 2: vooraan staan bij concerten (meestal bij Placebo)
Inmiddels luister ik helemaal niet meer zo vaak naar deze band, maar ik droom regelmatig dat ik naar concerten van ze ga. Soms sta ik al uren van tevoren te queuen om vooraan te kunnen staan, soms kom ik veel te laat binnen; het lukt me echter altijd om een perfect plekje te bemachtigen. Waarom is dat in het echt niet zo?

Terugkerende droom 3: kijken naar een kamer
Ik maak kans op een woning in een groot studentencomplex, maar voordat ik heb gehoord of ik de kamer ook echt krijg ga ik even checken of die kamers me wel aanstaan. Ik denk dat deze droom het makkelijkst te analyseren is: de pijnlijke zoektocht naar een woonruimte in Amsterdam laat me nooit meer los. Maar toch, waarom droom ik alleen maar woningen in grote studentencomplexen ver buiten het centrum, en nooit dat ik moet hospiteren voor een klein zolderkamertje in de Jordaan?

20 Comments

Filed under dit past echt nergens in

vooruit, achteruit, omgebogen en in een tent

Oh oh oh oh. Met mij valt ook niets te beginnen. Op het vooruitschrijffront dan, want zodra ik eens een paar dagen weg ben, heb ik standaard zero content voor op deze blog. (Nee, dat is een leugen. Ik heb superveel concepten die tot mijn grote verdriet nooit het levenslicht zullen zien. Prachtige, hartverscheurende, ontroerende verhalen. Daarom druk ik dus niet op publish.)

Maar nu heb ik iets vooruit geschreven want als je dit leest ben ik weg. Ik ben op Rock Werchter, om heel hard te zingen en te dansen en het ‘s nachts te koud te krijgen in mijn tent. Over mijn tent heb ik trouwens nog het één en ander te zeggen, maar dat heb ik al gedaan, zie hiero.

Voor wie niet weten wat ze met de tijd die ze normaal aan het lezen van mijn blog zouden spenderen moeten doen: wanhoop niet! Ik heb een tip voor jullie. Gewoon ff Bend it like Beckham opzetten. Ik heb hem gisteren voor het eerst gezien en ik vond hem ZO ontzettend leuk en relevant dat ik er denk ik nog een blog of zeven over ga schrijven. Dus kijk die film maar, dan kun je tenminste meepraten.

Ik zie jullie maandag. Dan ben ik vast ziek. Maar dat verhaal heb ik al in deze blog verteld.

17 Comments

Filed under metablog

inspirerende sluikreclame hoop ik dan

Voor dit soort momenten moet je dus altijd haastig vooruit getypte blogs klaar hebben staan, om je lezers de illusie te geven dat je nog vol met je hoofd in de blogwereld zit. Maar eh, daar faal ik nu dus in. Het is geen gebrek aan inspiratie, wel een gebrek aan tijd om het uit te werken. Wat ik ook heb: een werkstuk over Connie Palmen dat afgeschreven wil worden, een feest dat geregeld gaat worden en een opkomende verkoudheid. En en en, een awesome quote van Caitlin Moran:

“As the years went on – and my friends kept persistently not writing novels, or West End musicals, about me – I gradually realised that I’m just not the muse type. Girls like me don’t inspire people.
I’m just not muse material, I finally thought to myself, sadly, on my 18th birthday – looking at a world wholly non-inspired by me. ‘I’m not a princess, I’m not a muse. If I’m going to change the world, it’s not going to be by endorsing a landmine charity in a tiara, or inspiring the next
Revolver. Just “being” me isn’t enough. I’m going to have to do something, instead.'”

Zo. En nu ga ik ook wat doen: koffie zetten. En dan verder met Connie P. Want ik denk ook niet dat ik iemand zo ga inspireren dat diegene dan een huis voor me koopt en dan mijn torenhoge studieschuld afbetaalt omdat ik het updaten van mijn blog verkoos boven het werken voor mijn studie.

In de tussentijd zouden jullie How to be a woman van Caitlin Moran kunnen lezen. Maar misschien moet ik iets meer doen om jullie interesse te prikkelen dan een beetje in het rond bazelen over hoe druk ik het wel niet heb en dan een stukje uit het boek overtypen. Mochten jullie haar uitspraak op zich al inspirerend genoeg vinden: haar kick-ass feministisch handboek is zowel in het Engels als het Nederlands te bestellen.

13 Comments

Filed under metablog, tijdmanagement

ich liebe diesen blochs

De Liebster Blog Award wordt gegeven aan blogs met minder dan 200 volgers die in het zonnetje gezet worden.

Wanneer je deze award ontvangt:
– Dank je de gever en plaats je een link op je blog
– Geef je de award door aan 5 andere blogs die minder dan 200 volgers hebben
– Hoop je dat de award met liefde doorgegeven wordt

Ja ja. Het is gebeurd. Zaterdag kwam ik erachter dat ik een award heb ‘gekregen’ van Marah – waarvoor zeer veel dank! Aangezien ik normaal gesproken nooooit word getagd (ja dat is een hint) geef ik deze uiteraard door, en daarom misschien wel met nog meer liefde dan gebruikelijk. En met een beetje pijn omdat ik meer blogs in dit lijstje had willen zetten. Van alles wat ik lees is er sowieso maar eentje die af kon vallen omdat-ie teveel volgers had. (Ik zeg niet wie maar haar naam begint met een L en ik ben het niet).

Nou, hup, hier komen ze:

Ik bewonder Mille Pagine enorm. Haar blog staat in het teken van een betere wereld: wat is er allemaal mis en wat kunnen we hier aan doen? Weinig bloggers laten je zo nadenken over jouw invloed op deze aardbol en nog minder bloggers weten zich zo goed te documenteren, of dragen zulke praktische tips aan.

“Ik schrijf maar gewoon wat, het is niet serieus, ik kan het niet,” heeft mijn collega Fatma wel duizend keer gezegd. Dit is geen valse bescheidenheid, maar wel misplaatste bescheidenheid. Want ze schrijft hartstikke goed. Nadenkend, eerlijk en af en toe flink sarcastisch. Het enige nadeel: mevrouw heeft op dit moment een maand niet geblogd. Maar als jullie haar allemaal gaan followen op bloglovin pakt ze haar oude ritme vast weer snel op!

Het leukste aan Silhouetten in de schemering vind ik de afwisseling tussen Esra’s poëtische teksten en haar meer ironische, grappige verhalen. De verbindende factoren: een vaak keihard einde, een heel scherp oog en immer goed gecomponeerde zinnen. Lezen, allemaal, en snel een beetje!

Eerlijk is eerlijk: ik vind korte verhalen vaak een beetje eh, stom. Maar een kort verhaal was één van de eerste dingen die ik las op de blog van Merel en ik was gelijk verkocht. Want Merel is echt goed. Naast deze verhalen schrijft ze vooral over haar baby. En wederom moet ik iets onaardigs zeggen: over het algemeen moet je uit de buurt blijven van blogs van kersverse moeders. Maar niet bij die van Merel. Zó goed is ze nou.

Volgens mij is de blog van Des voor blogbegrippen gigantisch groot, maar ik ga ‘m toch gewoon noemen. Want ik vind haar briljant. Des is grappig en origineel en ze beheerst het vertellen van verhalen tot in de puntjes. Al is het maar om zinnen als: “Jammer dan voor je, zei ik, dit is een freaking duur Moleskine boekje en die gaan we gebruiken ook.”

P.S. Ik speel een beetje vals maar ik wil Druiventros ook per se noemen. Dus, klik maar! En hebben jullie die van Marah nou al gelezen – haar blog is ook een aanrader!

18 Comments

Filed under internet