Category Archives: leven

belangrijke levenslessen van 2023

Schrijfvakanties zijn leuk en aardig, maar doe het NIET in Laon. Tim en ik dachten dat Laon de ideale plek zou zijn voor een gezamenlijke schrijfvakantie: rustig, charmant, niet al te ver weg, en Frans dus met goed stokbrood. Zoals mijn vader altijd zei: denken moet je aan een paard overlaten. Laon was inderdaad… rustig. Zo rustig dat we op dag 2 al helemaal claustrofobisch werden en bij alle huizen wilden aanbellen om de mensen naar buiten te krijgen om ze te dwingen met ons door de straten te dansen. En dat terwijl we in Amsterdam zelf de hele dag binnen zitten (te schrijven, natuurlijk). Kun je nagaan hoe erg het daar was. En de bakker was SLECHT, jongens, dat brood was echt niet te vreten, we moesten helemaal naar de Carrefour ver buiten de stad om niet te sterven van de honger.

Je kunt bang worden van je eigen boek. Het boek waar ik nu aan werk, is een YA-roman met horrorelementen. Doodeng om te schrijven vind ik het, ik spring de hele tijd verschrikt op als ik een geluidje vanuit de hal hoor. (Waarschijnlijk ben ik trouwens de enige die bang gaat worden van dit boek – het zijn echt horror-ELEMENTEN, het is geen griezelboek. Ik heb gewoon een hele lage tolerantie voor enge dingen. Ik durf als ik ‘s avonds alleen thuis ben ook nog steeds niet in de spiegel te kijken, en als iemand over Paranormal Activity praat, word ik boos.) Verder vind ik mijn eigen boek wel heel erg leuk trouwens. Ben echt heel erg benieuwd wat jullie er straks van gaan vinden.

Stoer doen in de sportschool is leuk, maar niet leuk genoeg om blessures te krijgen. Vanwege mijn eeuwige gesteggel met mijn knie en rug, in combinatie met mijn vrij macho inborst, was ik dit jaar mijn armen en schouders ‘lekker hard’ aan het trainen. Het waren namelijk de enige lichaamsdelen die ik kon afbeulen zonder pijn. Nou, je raadt het al: door al mijn getrain kreeg ik zoveel last van mijn schouder dat ik niet eens meer een chest press met vijf kilo kon doen. Het is nu wel een soort van bijna helemaal over (rust + stretchen werkt!) maar ik mag van mezelf niet meer zo hard trainen. Laat anders maar, weet je? Ik word wel gewoon niet gespierd. Het is het allemaal niet waard.

Je kan als volwassene nog steeds interrailen. Tim en ik gaan normaal altijd met de auto op vakantie, maar die heeft inmiddels zoveel kuren (die auto lijkt mij wel, joh) dat ik er niet helemaal mee naar Italië durfde te rijden. Het vliegtuig was geen optie, dus besloten we met de trein te gaan! En dat was naast ecofabulous ook nog eens hartstikke leuk. Lekker veel lezen, geen stress (oké, niet zero stress want overstappen is altijd wel een gedoetje, maar je kunt natuurlijk altijd de volgende halen als je je aansluiting mist, wat in Duitsland natuurlijk metéén gebeurde). Wij hebben ons vermaakt. (En in Italië een auto gehuurd, trouwens, voor plaatselijke uitstapjes.)

Strandbedjes huren in Italië is duur, maar wel leuk. Ik bedoel, je krijgt er een parasol bij. Erg belangrijk in deze verhitte tijden.

Florence bestaat echt. Ik dacht altijd dat die stad verzonnen was door Richard Cocciante en Luc Plamondon. Maar niets is minder waar! Ik ben er zelfs geweest! En het was mooi joh! (En druk!)

Je kan ook met de trein naar Cornwall en dan geen auto huren en daar dan een week zijn en je alsnog geen seconde vervelen. Oké, dit was eigenlijk geen les, want mijn moeder en ik wisten dat heus wel, toen we voor de eerste keer in ons leven autoloos naar Newquay gingen. Maar omdat iedereen ons gechoqueerd aankeek als we dit aan mensen vertelden (“Maar dan kunnen jullie niks dóen!”), wil ik het toch even noemen. We hebben gewandeld, gewandeld en nog meer gewandeld, en we hebben de charity shops doorgekamd op zoek naar leuke tweedehands kleding (mijn kerstjurk kostte 3 pond, jeuj) en hebben één dagje een uitstapje met de bus gemaakt. Kortom, het was precies wat het moest zijn.

Ginny Wemel is echt supergoed in de vleddervleervloek. Dit weet ik omdat ik voor het eerst (!!!) in mijn leven alle 7 delen van Harry Potter achter elkaar aan het lezen ben. Als kind las ik de eerste 4 belachelijk vaak achter elkaar terwijl ik wachtte totdat Rowling de rest afgepend had, en toen de vijfde erbij kwam heb ik die ook nog heel vaak gelezen, en natúúrlijk las ik deel 6 en 7, maar tegen de tijd dat die uitkwamen had ik toch msn en internetvrienden dus had ik wat minder tijd om te helezen. Een jaar of 10 geleden deed ik een dappere poging, maar toen had ik inmiddels WhatsApp en Instagram dus toen was mijn aandachtspanne niet meer groot genoeg om meer dan twee HP-boeken achter elkaar te lezen. Maar goed, ik had nog altijd wel de wens om die serie in één keer door te werken, gewoon omdat ik het idee heb dat ik toch altijd wat verbanden miste en dingen vergat. Nou, dat heb ik geweten. Ik heb nu bijna deel 6 uit en heb al zeker vier keer gelezen hoe goed Ginny wel niet is in de vleddervleervloek. Dat was me nou nooit eerder opgevallen!

Kijk The Wire, ook al vind je het in de eerste instantie niet leuk. Eind 2022 begonnen Tim en ik The Wire te kijken (hij voor de tweede keer, ik voor het eerst) maar om eerlijk te zijn zat ik zat tijdens het kijken eigenlijk vooral te denken aan wat ik de volgende dag aan moest trekken naar mijn werk, want ik vond het hartstikke saai, al dat gedoe met politie en drugscriminelen in Baltimore. De serie is vrij fragmentarisch en er zijn zoooooooooooo veel personages, waardoor ik er totaal niet in kwam. Maar ergens aan het einde van het tweede seizoen… snapte ik het ineens. Zag ik hoe fantastisch de personages geschreven waren. Hoe goed en echt alle verhalen waren. Ik moet we zeggen dat ik ergens in seizoen 4 of 5 een hele dag lang huilend door het huis heb gelopen omdat het allemaal zo verschrikkelijk was. Maar dat was het allemaal waard.

Afkicken van je telefoon kan gewoon. Een prestatie waar ik zeer trots op ben, is dat ik dit jaar veeel minder op mijn telefoon gezeten heb. Daar schreef ik eerder over en zou ik nog veel meer over kunnen schrijven (en dat wil ik op zich ook wel), maar voor nu hou ik het hierbij. Je leven wordt stukken beter als je niet hele avonden kwijt ben aan scrollen op je telefoon (en hoe denken jullie anders dat ik zoveel Harry Potter heb kunnen lezen?)

Eigenlijk moet je niet 2 jaar wachten tot je de muur in je woonkamer verft. Tim en ik besloten dit voorjaar ein-de-lijk onze woonkamer groen te maken ipv grijs zoals de vorige bewoners hem hadden gemaakt, en ik heb er zoveel spijt van! Ik had hier zoveel langer van kunnen genieten als we dit 2 jaar geleden al hadden gedaan!

BONUS: MIJN GOEDE VOORNEMENS VOOR 2024

  • Meer lezen (heb alsnog wel 41 boeken gelezen dit jaar, maar pas sinds het einde van het jaar heb ik de smaak weer helemaal te pakken)
  • Meer nieuwe kook-technieken onder de knie krijgen
  • De wereld redden van ondergang (dit doel moet ik nog even SMART maken)
  • Minder dingen doen en meer op de bank zitten en koffie drinken

6 Comments

Filed under leven, Uncategorized

2022: de lelijke dingen (en de mooie)

Hoe was je jaar? Ja leuk

Heb je nog echt iets zieks gedaan? Ja, Tim en ik hebben geskydived! Binnen, in zo’n cabine. Door de wind word je gewoon omhoog geduwd. Dat is op zich al best bizar, maar wat nóg bizarder is, is dat het al heel snel niet meer bizar voelt. Het voelde best… normaal?! Tim was trouwens zo goed in vliegen dat de instructeur op z’n knieën ging zitten en voor hem ging applaudisseren. Van mij was hij wat minder onder de indruk, maar goed, je kunt niet altijd de populairste zijn.

Hahaha omg die wangen

En hoe was je jaar verder? Ja leuk

Nu even serieus: Nou, dit jaar bestond voor mijn gevoel uit twee delen. Het eerste deel stond in het teken van het afmaken van mijn tweede boek, Anders, beter. Dat was soms heel leuk want ik genoot intens van dit verhaal en de personages, maar vaak was het ook gewoon klote omdat ik helemaal kapot ging van de stress omdat ik bang was dat iedereen dit boek (en mij dus) zou haten. (Echt, wie had gezegd dat ‘schrijver worden’ leuk zou zijn?) Het tweede gedeelte van het jaar was het boek uit. Dat was eerst natuurlijk ook heel stressvol (ik checkte Goodreads wel 10x per dag) maar toen na een paar weken nog steeds niemand een haatcampagne op Twitter was gestart, kon ik weer wat relaxen.

Wel zonde, eigenlijk. Pardon?!?

Van de stress bedoel ik. I know

Maar echt. Ja. Gelukkig was het tweede half jaar beter. Ik ben dolblij met elke reactie die ik van lezers gehad heb – van prachtige uitgebreide en goed doordachte recensies tot gewoon een opmerking dat iemand ervan heeft genoten. Vind ik zó leuk en bijzonder te horen.

Wil je nog iets kwijt over je boek? Lees hem, ik heb er hard aan gewerkt!

Oké, ik ga hem kopen. Dank je! Nee ff serieus, ik ben wel echt blij met hoe het uiteindelijk geworden is. Ik ben trots op het verhaal dat ik wilde vertellen – over woede en verdriet en schone schijn en streven naar perfectie. Ik hou van mijn personages en hun band met elkaar, juist omdat die níet alleen maar oprecht aardig en lief en leuk is, maar juist ook omdat schoonheid soms schuilt in lelijke dingen. Het is niet voor niets dat ik na het schrijven best lang niet aan een nieuw verhaal ben begonnen – ik wilde niet van Maja af.

Extra leuk: er was een boekpresentatie! Bij Bijna Echt kon dat niet, want dat kwam midden in 2020 uit – peak coronatijd. Nu was er een feest met vrienden en familie en praatjes en signeren en heel veel paarse ballonnen – zo surrealistisch dat dit is gedaan voor iets dat IK gemaakt heb? En echt heel leuk, Kan het nog steeds niet goed geloven.

Ben je al bezig aan een nieuw boek? Ja, voorzichtig… ik wil er nog niets over kwijt, maar kan wel alvast beloven: er staan weer heel veel lelijke dingen in!

Andere schrijf-hoogtepunten: ik mocht dit jaar op de Dag van de Jonge Jury de Jonge Jury Debuutprijs-uitreiken, omdat ik hem vorig jaar had gewonnen met Bijna Echt! Echt zo vet om dat op zo’n podium te mogen doen. En al helemaal dat ik hem aan Elin Meijnen mocht geven voor De Tweede Stem want dat was zo’n goed boek. Later dit jaar was ik op het Kinderboekenbal, wat een superleuk feestje was, ik heb de hele avond op blote voeten gedanst. En ik heb net als vorig jaar gesigneerd en lezers ontmoet bij Boekhandel Roodbeen en dat was ook weer zo tof!

En ben je verder nog een beetje aan het werk, of zit je alleen maar dingen te googelen als ‘Waarom heeft de familie Malfidus geen hogere straf gekregen na hun schandalige gedrag in Harry Potter deel 7?’: Jazeker! Ik ben na 4,5 jaar van baan gewisseld en werk nu bij een organisatie die adviezen geeft om duurzamer te leven. Vind het echt heel fijn om met dit onderwerp bezig te kunnen zijn (zeker aangezien ik halverwege het jaar last had van een ontzettende klimaat-dip – het helpt om er in mijn werk iets mee te kunnen doen).

Ben je nog een keer op vakantie geweest? Ja! Tim en ik gingen eerst een weekendje weg met Tims familie naar Brabant (waar overigens overal boerenvlaggen hingen en zo, het voelde zeer ongemakkelijk, alsof we in vijandelijk gebied waren – verder was het wel heel gezellig!). Daarna reden we door naar Parijs, waar we heel veel rondliepen, mijn oude universiteit bezochten en koffie dronken op terrassen. Daarna reden we verder door naar het zuiden, naar de camping waar mijn familie een stacaravan had toen ik kind was. Inmiddels waren we zo gesloopt van al dat wandelen in Parijs dat de meest inspannende activiteit die we daar gedaan hebben van de zwembadglijbaan afgaan was. Bliss.

Ben je verder nog in het buitenland geweest? Ja: in februari ging ik met een vriendin naar een andere vriendin in Gent. Dat was supergezellig en Gent blijft zo prachtig. Ook ben ik deze zomer met mijn moeder, broertje en zusje naar het bloedhete Lille geweest. Ook echt een aanrader, echt een mooie stad en veel groter dan ik had verwacht.

En ben je nog ergens heen geweest? En met Tim ging ik naar een huisje off grid in Drenthe waar je zelf hout moest stoken en water moest pompen om te kunnen douchen. Ik heb erover nagedacht om daar te blijven wonen, maar helaas was het huisje de volgende dag weer gehuurd door andere stedelingen. Overigens is hout stoken helemaal niet goed voor het milieu maar dat wist ik toen nog niet want toen werkte ik nog niet in de milieusector. Bij dezen.

Ennnn ik ging met familie naar Disneyland! Het hoogtepunt voor mij was Ratatouille, een soort 3D-darkride waarbij het echt lijkt alsof je een rat bent die door een restaurant rent. Het was zo mooi gedaan dat ik serieus een beetje moest huilen van ontroering (ik was niet de enige die tranen liet: achter me zat een kind van 5 keihard te janken. Maar dat was om andere redenen, vermoed ik) Tip: ga wel als single rider, dan sta je maar 5 minuten in de rij ipv 2,5 uur. (Misschien niet heel handig als je een kind van 5 bent)

Ben je nog naar leuke concerten geweest? Ja, ik ein-de-lijk Sting gezien! Hij was supergoed, Tim kreeg meteen corona. En ik ben naar La Femme geweest. Die had ik al weleens gezien op Down the rabbit hole, maar inmiddels had ik ze zo vaak geluisterd dat het toch wel een iets intensere ervaring was dan destijds. (Volgens Spotify is dit mijn meest beluisterde nummer van het jaar lol).

Wat vind je zo leuk aan La Femme? Hun tweede album is een soort Franstalige western met spookhuiselementen, dus als ik het luister waan ik me weer helemaal in Frontierland in Disney.

Verder nog leuke shows gezien? Ik ben twee keer naar een show van Sven Ratzke geweest (waar ik overigens ook twee keer Connie Palmen heb gezien, maar dat terzijde). De eerste keer deed Sven Ratzke een David Bowie-show, de tweede keer speelde hij Hedwig and the angry inch. Het was allebei zo mooi en goed, Sven Ratzke kan zo mooi zingen en beweegt zo sierlijk en aargh ik wou dat ik Sven Ratzke was.

En verder? Ging ik naar Milkshake! En naar de al twee jaar uitgestelde show Smoke and mirrors van Sasha Velour, en het was echt prachtig en zo inspirerend.

Speaking of Sasha Velour, wat heb jij dit jaar níet gedaan? RuPaul’s Drag Race gekeken. Dat zal wel als een shock komen voor de mensen die mijn blog lezen. Ik kon al die referentie-aan-referentie-inception die dat programma geworden is echt niet meer aan. (Maar don’t worry; ik kijk nog 3x per week dit filmpje, blijf ik toch nog een béétje mezelf)

Meest emotionele moment van het jaar: de laatste aflevering van Better Call Saul heeft me echt gebroken. GEBROKEN, zeg ik je. Voor wie de serie niet kent: Better Call Saul is een spin-off over de louche advocaat Saul uit Breaking Bad. Tim en ik keken deze serie al een jaar of 7 (langer dan dat ik veel van mijn vrienden ken). Het was trouwens eerste serie sinds Gossip Girl die ik van het begin tot het eind in real time gekeken heb. (Allebei series over schemers trouwens, toevallig) Had nooit verwacht dat een serie met deze man in de hoofdrol het beste liefdesverhaal of all time zou zijn???!?? Romeo en Julia is er niks bij.

Saul Goodman Cheers GIF by Better Call Saul - Find & Share on GIPHY

via GIPHY

Also Kim Wexler is echt een van mijn favoriete vrouwelijke personages aller tijden. Zo verknipt op een realistische manier, en een beetje awkward zonder dat dat dan ‘schattig’ moet zijn. I love her. Kan een heel essay over haar schrijven maar laat ik dat bewaren voor een andere keer.

Tweet van het jaar, die niemand zal begrijpen die Better Call Saul niet heeft gezien, dus deze tweet doe ik erin voor Tim en mezelf!

Wil je ook even gebruik maken van dit moment om te klagen over een slecht geschreven vrouwelijke personage uit een serie die je dit jaar gezien hebt? Ja, leuk dat je het vraagt!

En? Oké de slechte serie die ik dit jaar gezien heb is House of the dragon. Wat vreselijk saai en cringey was dat zeg. En wat is die Rhaenyra verschrikkelijk. Ik heb sowieso een hekel aan van die Jeanne d’Arc-achtige (no shade to Jeanne d’Arc) verhalen over Middeleeuwse vrouwen die niet de baas mogen spelen over het volk omdat ze ~*~vrouw zijn ~*~ maar dan stoer gaan doen en dat kijkers dan onder de indruk moeten zijn. Het is allemaal van die saaie oppervlakkige feministische propaganda en een belediging voor vrouwen die écht onderdrukt worden. Ik bedoel, als je vrouwelijke heersers in een Middeleeuwse setting wilt, doe dan óf een setting waarin vrouwen niet onderdrukt worden, óf doe het realistisch.

Wil je Game of Thrones dan wél realistisch of feministisch verantwoord noemen? In Game of Thrones zaten in ieder geval veel interessantere vrouwen: denk aan hoe Cersei via-via op de troon kwam, aan Arya die aan het begin wel een beetje irritant ~I’m not like the other girls~ aan het doen was maar uiteindelijk gewoon keihard werkte om een assassin te worden, denk aan Margeary (sorry ik denk gewoon graag aan Margeary). Ik bedoel, zelfs Khaleesi was veel realistischer – toen haar vent doodging was ze niks meer waard voor haar volk. Tót dat volk erachter kwam dat ze een soort magisch wezen was. Oké en nu heb ik toch een half essay geschreven. Ik had mijn woorden beter kunnen besteden aan Kim Wexler. Feministisch icoon omdat ze niet gepusht wordt als feministisch icoon maar gewoon zichzelf is.

Screams GIF - Find & Share on GIPHY
Ik, tijdens het kijken van HotD (omg ik mis Cersei)

via GIPHY

Heb je nog andere goede series gezien? Loved loved loved The White Lotus seizoen 2. En Inventing Anna natuurlijk, over een arm meisje die zich voordoet als rijke Duitse erfgename en iedereen oplicht. Hè, dat klinkt een beetje als Bijna Echt! Verplichte kost voor mij dus. Die Anna ging wel over lijken zeg. Vergeleken daarmee is Brenda een braaf meisje.

Favo film, nu we het er toch over hebben? Death Proof van Tarantino. Uit 2007 maar ik zag hem nu pas. Wel een beetje triggerend als je bang bent voor auto-ongelukken (zoals ik) maar de rest was gewoon zo goed: van die typische Tarantino-gesprekken waarvan je denkt ‘waar gaat dit heen?!?’ en het einde was… ontzettend bevredigend. (Vroeger kon ik nooit tegen geweld in series, maar sinds ik Game of Thrones heb gekeken ben ik echt een monster geworden). Maar uiteindelijk vond ik de gesprekken tussen al die vrouwen toch het leukst. Of zoals mensen op Moviemeter schreven: “In het begin wil je nog wel luisteren naar de onzin die de meiden te vertellen hebben, maar het duurt allemaal net iets te lang. […] Weer een stel meiden die domme praat uitslaan“, “Bij de eerste groep meiden heb ik nog de moeite gedaan om te luisteren, bij de tweede groep meiden was het doorspoelen geblazen. De vrouwen zijn ook niet bijster interessant en hebben eigenlijk niks te vertellen dat ook maar van belang is voor de film … veelal bimbo’s in cheerleader pakjes met seksuele fixaties…” en mijn persoonlijke favoriet: “stomme film enigste aan deze film zijn de stunts met de autos en de muziek / maar voor de rest sorry in begin stoere kurt russel daarna staat hij te janken als een kind“.

Death Proof Gif - payment proof 2020

Nog meer leuke films gezien? Nou, Tim en ik hebben in december alle Harry Potter-films gekeken. Serieus de eerste keer in mijn leven dat ik ze alle 8 redelijk kort achter elkaar heb gezien – ik vond die films altijd wel leuk, maar ook weer niet zó leuk dat ik ze elk jaar ging kijken of zo. Dit keer zat ik er echt helemaal in. Vooral de laatste twee delen zijn echt awesome – wat een geweldig verhaal is het toch. (Ik had mezelf ervan overtuigd dat het allemaal wel meeviel aangezien JK Rowling tegenwoordig zo’n enge vrouw is, maar helaas). Nu heb ik echt heel veel zin weer om al die boeken te lezen, maar misschien moet ik het maar niet doen, want ik merk dat ik nu weer een soort hyperfixatie heb op HP en er de hele dag over nadenk en dat is eigenlijk helemaal niet leuk, dat is vooral heel vermoeiend. (Zeker als je ook boos bent op JK Rowling ugh Joanne WAAROM doe je zo?)

Hoeveel boeken heb je dit jaar gelezen? 25. Ik had vroeger altijd op Goodreads het doel om er 50 te lezen, maar ik had het los gelaten omdat ik er te veel stress van kreeg. Maar eigenlijk vind ik dat ik dit jaar wel wat weinig gelezen heb.

Beste boeken die je hebt gelezen? Grappig genoeg zat ik deze zomer dan wel weer in een heerlijke leesflow, die maar liefst 3 boeken duurde. Deze drie zijn mijn favorieten van het jaar:

Detransitie, baby (Torrey Peters): over een trans vrouw wiens ex een andere vrouw zwanger heeft gemaakt. Dit boek was net een Tarantino-film: ik dacht de hele tijd ‘waar gaat dit nou heen’. Boeiende (niet per se sympathieke) personages, heerlijk geschreven en veel eye-opening observaties over gender.

Een liefde (Arnaud Cathrine): young adult-boek over een jongen met een nogal kort lontje die heel graag verliefd wil worden. Echt zo grappig en een heerlijke hoofdpersoon – ook niet altijd even sympathiek maar wel heel echt. Deze was mijn lievelings van het jaar.

The great escape (Fiona Gibson): een wat ouder boek wat ik alleen in huis had omdat ik het ergens gratis had gevonden, en jaren ongelezen in huis lag, maar toen ik eenmaal begon was het echt genieten :’) Over drie vriendinnen met issues die een weekendje weg gingen. Lekker Brits.

Honarable mention voor: ik las eindelijk Sapiens (door Yuval Noah Harari) en ik was echt OBSESSED met het eerste deel over hoe mensen in de prehistorie leefden. Echt zo jammer dat ik niet met een tijdmachine terug kan om even te kijken hoe mooi de natuur toen was.

Hoe vaak heb je corona gehad? Twee keer. In april… en nu!

Had je eigenlijk nog goede voornemens die je wel/niet gehaald hebt? Weet ik eigenlijk niet meer

Nou, er was toch een dingetje… Ja ik had een ‘challenge’ bedacht waarbij ik een jaar lang geen nieuwe-nieuwe kleding zou kopen. De kledingindustrie is zo zo zo vervuilend, en we hebben al zoveel kleding op aarde. Dus ik had bedacht dat ik een jaar lang geen nieuwe kleding meer ging kopen, alleen nog maar tweedehands. En daarna eigenlijk ook, want ja waarom zou je na een jaar ineens wel weer ff lekker gaan vervuilen? (Ik maakte een uitzondering voor ondergoed, sokken en schoenen – die laatste mocht ik dan alleen kopen bij sustainable aanbieders, niet in het winkelcentrum).

Is het gelukt? Het jaar is nog niet voorbij, want ik bedacht dit pas eind februari. Maar het is niet helemaaal gelukt. Ik heb sinds februari niet zoveel gekocht – en als ik iets kocht, was het tweedehands. Ik heb bijvoorbeeld een superfijne spijkerbroek die ik continu draag, een nieuwe blouse een jasje met schoudervullingen en aardbeien erop. Daarbij had ik gelukkig heb ik al veel kleding – op mijn boekpresentatie droeg ik bijvoorbeeld een paarse glitterjurk die ik al 5 jaar had… (overigens destijds ook al tweedehands gekocht). Maar ik heb één keer toch schoenen in het winkelcentrum gekocht, en bij het Kinderboekenbal kreeg ik heel veel stress want ik had niets fabulous meer en ik begon veel te laat met zoeken naar tweedehands kleding dus toen heb ik uit paniek een jumpsuit gekocht bij de River Island. Extra gênant omdat het thema ‘Gi-ga-groen’ was. Niet gi-ga-groen als in de kleur van mijn jumpsuit. Maar gi-ga-groen als in: niet de natuur slopen.

Heb je nog goede voornemens voor 2023? Niet meer stressen. Wat meer van het leven genieten want ik ben al bijna 32 dus het wordt weleens tijd. En Death Proof nog een keertje kijken. En alleen tweedehands kleding kopen, of misschien af en toe eens een sustainable kledingstuk. De natuur redden. Dat soort dingen.

2 Comments

Filed under leven

een klein illegaal blogje

Hoi lieve lezer, hoe gaat het met jou? Met mij gaat het goed. Tim en ik zijn nu bijna 2 maanden verhuisd en we zijn dolgelukkig in dit huis. Waar we eerst twijfelden of het wel de juiste keuze was om ons charmante glas-in-lood in te ruilen voor dit blok beton, verkeren we tegenwoordig alleen nog maar in een permanente staat van bliss nu we een keuken hebben die niet met tape aan elkaar hangt en we onze handdoeken gewoon kunnen ophangen in de badkamer. We zijn al helemaal gewend (het scheelt dat ons nieuwe huis 5 minuten van het oude is, maar goed).

De afgelopen twee maanden waren we best nog druk met dingen kopen en in elkaar zetten (als je een écht balkon hebt, heb je natuurlijk ook wel een échte balkonstoel nodig…), maar we zijn nog steeds niet klaar. We hebben bijvoorbeeld nog gordijnen nodig in de woonkamer, en kunst voor aan de muur, en de tv moet nog worden aangesloten, en we weten nog steeds niet of we de muren nou gaan verven of niet.

Ons kennende gaat het nog wel even duren voordat we dat hebben. Soms ben ik wel jaloers hoor, op van die mensen wiens huis hun Grote Passie is, die de hele zaterdag in kringlopen speuren naar dat ene perfecte tafeltje wat het huis helemaal Instagram-waardig maakt. Ik zou dat ook wel willen – maar ja, ik wil al zoveel andere dingen! Ik kan niet álles prioriteit geven!

Wat wel prioriteit heeft: mijn nieuwe boek, waarvan de deadline voor de eerste versie ongeveer (haha) 1 mei is. Dat is dus… over een week ja. Vandaar ook dat jullie zo lang niets van mij hebben gehoord. In theorie zou ik best genoeg tijd hebben om te bloggen, maar een boek schrijven kost zoveel hersenruimte – iets anders schrijven is vaak een beetje te veel gevraagd. Vooral omdat je ook weer moet werken, sporten, mensen zien (niet te veel tegelijkertijd uiteraard) (allemaal dingen die meer prio hebben dan een leuk schilderij kopen).

Maar goed, een klein illegaal blogje, waarin ik uitleg waarom ik geen tijd heb om te bloggen, dat moet af en toe kunnen.

Nu, bijvoorbeeld.

Vorige week deed ik een Instagram Take-over op het account van mijn uitgeverij Blossom Books. Dat betekende dat ik de hele dag stories mocht plaatsen op hun account. Ik heb vooral veel vragen van lezers beantwoord. Dat vond ik heeeel erg tof om te doen. Aangezien ik debuteerde in coronatijd, heb ik niet echt megaveel contact met lezers, dus dan is dit weer heel erg leuk! Voor wie het gemist heeft, ik heb ze opgeslagen op de highlights van mijn eigen account. Je kunt ze hier terugkijken. (Kun je ff m’n stem uitlachen)

Je vraagt je misschien af waarom Blossom Books mij in godsnaam een take-over liet doen – ik zou mezelf namelijk niet vertrouwen met 11,6 duizend volgers. Voor je het weet had ik stories geplaatst met teksten als ‘MEAT = MURDER’ of ‘Ik hou eigenlijk helemaal niet zo van lezen’. Maar ze durfden het toch aan (en ik heb me ingehouden). Maar ze hadden een goede reden: dat was om mijn boek Bijna Echt wat in de spotlights te zetten, want dat is namelijk nog steeds genomineerd voor de Jonge Jury Debuutprijs! Ik vind het zoooo vet. Maar eerlijk is eerlijk: winnen zou nóg vetter zijn. Als je op me wil stemmen, dan ben ik je zeer zeer zeer dankbaar! Stemmen kan hier (voor de debuutprijs moet je ff naar beneden scrollen). Je hebt nog tot 3 mei, dat is dus nog heel even! ALVAST SUPERBEDANKT!

Ga ik nu zelf een boek lezen op het balkon.

(Dat ik niet van lezen hou, was natuurlijk een grapje. Ik ben tegenwoordig sowieso zo conflictvermijdend als een pakje margarine, dus je kan me gerust je wachtwoord van je Instragram-account geven, ik zal hooguit een story plaatsen waarin ik vertel hoe geweldig je bent.)

8 Comments

Filed under leven

tijd voor een nieuw huis

Februari is al een korte maand, maar deze maand voelt hij extra vluchtig, want het is de laatste maand in ons huis.

Jep, na 4 jaar in een huurappartement met badkamer van 1,23 vierkante meter in Amsterdam-Oost gaan we naar … een ander huurappartement in Amsterdam-Oost (met een grotere badkamer!) Ons huidige huis is heel mooi en oud, en het volgende huis is heel nieuw, wat ergens een beetje pijn doet, maar vooral veel voordelen oplevert.

Ik bedoel… over een maand kan ik eindelijk douchen zonder dat er een beschimmeld douchegordijn tegen mijn been aanplakt. En mijn tanden poetsen in de badkamer zelf in plaats van in de keuken (met 1,23 vierkante meter was er geen ruimte meer voor een wastafel). En onze spullen opbergen op een manier dat je nog iets uit de kast kan pakken ipv dat je de hele kast moet leeghalen om één dingetje te pakken dat helemaal achterin ligt, want er is meer bergruimte. En aangezien de mensen die eruit gaan de eerste bewoners waren én aangezien ze nog leven, kan ik ‘s nachts ook gewoon in de spiegel kijken zonder daarin dat doodenge wijf van Dead Silence te zien.

En het nieuwe huis is een stuk beter geïsoleerd, en er is een vaatwasser, en de keuken staat niet half op instorten … ik ga onze gezellige woonkamer met glas-in-lood en de slaapkamer met plafondornamenten echt wel missen, maar straks krijgen we zo veel meer waar voor ons geld (had ik al gezegd dat het goedkoper is? En slechts 5 minuten fietsen van ons huidige huis?).

Maar mensen, ik was vergeten hoe stressvol verhuizen is. Eerst al alleen het proces om het huis te krijgen. Je moest binnen onmogelijk korte tijd 3259 formulieren inleveren (de verhuurder weet nu echt álles van me. Van mijn HEMA-salaris van toen ik 16 was tot alle adressen waar ik ooit heb gewoond. Ik vraag me af of dit legaal is, maar hè, je bent semi-jong en je bent wanhopig). Vervolgens was ik weer bang dat we tóch niet aan de inkomenseis voldeden (je moest samen 4,5 keer de huurprijs per maand verdienen, wat op zich al belachelijk veel is, maar het tweede salaris telde maar voor de helft of zo, en Tim is freelancer dus dat is ingewikkeld, etc etc).

En nu het contract is getekend zit ik weer te stressen of alles wel goed gaat met de verhuizing en sleuteloverdracht en alles, of het niet te krap gepland is, en of we het huidige huis wel ‘schoon’ genoeg kunnen opleveren (misschien hadden we in de afgelopen 4 jaar de oven iets vaker tussendoor moeten boenen…) en of we straks niet toch een nachtje tussen al ons meubilair op straat moeten slapen. (Tim heeft deze angsten overigens niet, dus het zal wel aan mij liggen – waarschijnlijk net zoals dat ik ook de enige van ons tweeën ben die ‘s nachts altijd die geest uit Dead Silence ‘s in de spiegel ziet)

Hoe ik deze angstige gedachten bezweer? Opruimen. Wat eigenlijk ook een beetje nutteloos is. Want als ik 3 van mijn 8 nagellakjes weg doe, scheelt dat niet echt veel hè? En hartstikke leuk dat ik mijn loodzware juicer nu alvast naar een vriendin ga brengen, maar eigenlijk zou het praktischer zijn om dat ná de verhuizing te doen, aangezien ze dan dichterbij woont. (Dat is dan gewoon het zoveelste ding dat de verhuizers in de verhuiswagen stoppen. Het slaat nergens op als ik helemaal daarvoor zelf met dat ding ga sjouwen. Maar ik heb gewoon het gevoel nodig dat ik alvast iets dóe, snap je?)

Het liefst zou zelfs ik alle spullen alvast in verhuisdozen stoppen, maar eerlijk waar: zoveel hebben we toch niet. Ik kan weinig dingen bedenken die we zeker weten niet nodig gaan hebben de komende weken. (Goed, de kans dat ik koekjes ga bakken is niet héél groot met alle drukte, maar stress baking is een ding.)

Bovendien: in ons huidige huis is zo weinig opbergruimte dat we alle verhuisdozen in de woonkamer moeten opstapelen. En ik wil nog even een paar weken genieten van hoe leuk het hier is.

7 Comments

Filed under leven

2020 in een zeer incompleet eindejaarsoverzicht

Je gaat het toch niet de hele tijd over corona hebben? Nee, dit is niet voor niets een INCLOMPLEET jaaroverzicht. Ik laat corona, het thuiszitten en alle stress die erbij kwam kijken er grotendeels uit. En alle andere nare dingen gewoon ook! Ha ha!
Dan ga je het zeker de hele tijd over je boek hebben? Nee hoor, daar heb ik speciaal een aparte blogpost over geschreven, zodat ik nu genoeg hersenruimte heb om over andere dingen te praten

Hoe zou je dit jaar omschrijven? Als Het Jaar Dat Ik Achter De Keukentafel Zat Voor Werk, Schrijfwerk én Plezier, Behalve Als Ik Sliep, Dan Lag Ik In Bed
Heb je echt niks gedaan? Ik ben met Tim in Nederland op vakantie geweest naar de Weerribben, waar we boeken hebben gelezen, gekanod, vrienden zijn geworden met de kippen en vooral geen otters hebben gespot. En ik ben met m’n vriendinnen naar Maastricht geweest, dat vond ik ook heel leuk. En ik heb van de zomer heus wel veel natuurwijn gedronken in cafés enzo. En in het park. En ik heb gefietst. En gewandeld in De Natuur. En ja.

Favoriete film: ik vond Capote echt een heeeele vette film. Hij ging over hoe Truman Capote (vandaar de titel) het boek In cold blood schreef.
Favoriete serie: ik ben dus echt OBSESSED met Game of Thones (ja I know ik ben een late adopter), ik denk er echt de hele dag aan en heb moeite om niet de hele dag dingen te googelen zoals ‘wie is the drowned god nou precies’ en ‘waarom zijn de iron-born zo kut’ en ‘wat moeten de white walkers eigenlijk eten als ze de gehele mensheid tot white walker hebben gemaakt’ en ‘waarom doet khaleesi nou de hele tijd zo onaardig tegen jorah en vooral: waarom pikt hij dat’, maar dat mag ik allemaal niet googelen, want dan loop ik tegen spoilers aan
Ik snap het niet, je zegt toch altijd dat je niet van fantasy houdt? Nee eigenlijk niet, maar GoT is niet echt fantasy het is meer historisch met af en toe een draak
Waar ben je nu bij GoT dan? Seizoen 6 alweer!
Lievelingspersonages: Margeary! En the onion knight. En die gast die de hele tijd in derde persoon over zichzelf en Arya praat, als in ‘a man must bla bla’ en ‘a girl must bla bla’. En Sam natuurlijk! En Tyrion. En Varys.
Wie is je minst favo personage? Khaleesi. Zij is echt de verpersoonlijking van waarom ik tegen de monarchie ben. Krijg je allemaal idioten die denken dat ze overal recht op hebben omdat ze toevallig een rijke vader hadden. Ik vind het ook heel irritant dat haar alles lukt en als ze 1 seconde in het nauw komt ze alweer magisch wordt gered. En verder haat ik Stannis nog meer dan Joffry en Ramsay Bolton bij elkaar >:(

Ik zocht een gifje van Margeary maar toen ik haar zocht kreeg ik in plaats van Margeary dit gifje + allemaal spoilergifjes over seizoen 8 dus ik laat het hierbij
Oké love Cersei trouwens ook, zij is ook een priviledged bitch maar zij doet tenminste niet alsof ze het beste met iedereen voor heeft

Heb je nog andere leuke series gekeken? Dark vond ik echt awesome, een Duitse serie over tijdreizen. Vooral de eerste twee seizoenen waren loeispannend, daarna werd het een beetje voorspelbaar (dan was er net een dramatische scène in de jaren ’50 bezig en dan rende er weer iemand in jaren ’80-kleding naar binnen die “Der anfang ist die ende und der ende ist der anfang” zei).

Ik dit jaar iedere dag tijdens het lezen van het nieuws

Voor wie was je eigenlijk bij RuPaul’s Drag Race? Bij seizoen 12 was ik groot Jan-stan! En bij Drag Race Holland was ik voor Patty Pam-Pam, want ik heb haar veel op zien treden en ze is ZO ZO ZO goed! Ik was echt verdrietig dat dat er niet helemaal uit kwam. Maar Envy Peru is ook geweldig.

Aantal boeken gelezen: 50
Wat een mooi rond aantal. Ik heb héél veel moeite gedaan om mijn Goodreads-challenge te halen
Meest gelezen schrijver van het jaar? Laura Vanderkam (van haar las ik 5 boeken, waarvan 4 opnieuw)
Wat voor boeken las je vooral? Vooral fictie, maar ik las ook echt iets van 22 non-fictieboeken (waarvan een kwart van Laura Vanderkam, haha). Maar ik las echt van alles wat. Van de geschiedenis van Amerika tot boeken over dat je minder moet werken.
Boek dat ik dit jaar meerdere keren las: Digital Minimalism van Cal Newport
Favoriete boek dat ik dit jaar gelezen heb: Girl, Woman, Other van Bernadette Evaristo. Het is zo’n rijk en genuanceerd boek. Ik vond Anna K. van Jenny Lee vond ik ook echt geweldig. Zo hysterisch. En ik was erg onder de indruk van de autobiografie van Michelle Obama (die van Barack moet ik nog lezen). Verder las ik ook veel YA: Zomerburen van Rianne Robben was heel mooi en herkenbaar, Het zusje van van Carlie van Tongeren was hartverscheurend, ik las eindelijk de Truth or Dance-triologie van Chinouk Thijssen uit (met buikpijn op de bank mensen) en De Academie van Astrid Boonstoppel was ook al zo spannend. Oh en Anna K. is ook YA!
En wat was dan het beste non-fictieboek? Het boek van Michelle Obama was non-fictie, en Digital Minimalism en Deep Work van Cal Newport maakte ook veel indruk op me (ik schreef er niet voor niets een blog over)

Bizar ingrijpende gebeurtenis die ook nog is gebeurd, maar die je door het publiceren van het boek en dat coronagedoe bijna zou vergeten: ik heb mijn rijbewijs gehaald!
Waarom was dit voor jou nóg bijzonderder dan voor menig ander? Ik heb 162 rijlessen gehad
Maak je er wel goed gebruik van: nou ja, door corona iets minder dan ik zou willen, maar alsnog best goed
Ben je er al aan toe om ons te vertellen hoeveel dat hele grapje je heeft gekost? Nee…

Nieuw ontdekt talent: dat ik echt één er goed ben om EXACT 15 gram pindakaas op mijn lepel te doen, geen 14 of 16 nee echt precies 15
Zo jij hebt echt een enerverend leven Dank je!

Lievelingsalbum: Artpop van Lady Gaga
Je bedoelt Chromatica? Artpop kwam echt 5 jaar geleden uit. Ik zei toch dat ik een late adopter was…
Hoe gênant was je Spotify wrapped? Heel gênant
Op welke nummers ging je dit jaar het best? Voor zover ik me herinner: G.U.Y. van Lady Gaga, Titanium van Sia en David Guetta (ja lach me maar uit) No Tears Left To Cry van Ariana Grande (maar ik ga ieder jaar heel hard op dat nummer), Cold War van Janelle Monáe, A ma Place van Axel Bauer en Zazie (eigenlijk alles van Zazie), Heart To Break van Kim Petras, La Grenade van Clara Luciani, I Have Nothing van Whitney Houston (er staan zelfs verschillende versies van in mijn top 100…), ooh en natuurlijk het hele Folklore-album van Taylor Swift (alle nummers)! Wel interessant – ik heb dit jaar bijna alleen maar naar vrouwen geluisterd. (Serieus, de enige mannen die in mijn top 100 staan die níet in samenwerking met een vrouw zijn, zijn Daniel Balavoine en Patrick Bruel)

Welke van je doelen heb je behaald? Ik heb een boek uitgebracht! En een contract voor mijn tweede boek getekend. Dat zijn allebei dingen die ik in 2020 wilden bereiken.
Heb je ook doelen niet gehaald? Ik wilde het hardlopen weer oppakken en eind dit jaar wel 25 kilometer kunnen rennen, zodat ik in de lente van 2021 de marathon van Rotterdam zou kunnen lopen………

Was dat ook niet een ambitieus doel voor iemand die al 5 jaar nauwelijks kan hardlopen omdat ze dan last van haar knieën krijgt? Ja het sloeg echt nergens op
Hoeveel ren je nu? Ik wil er niet over praten
Heb je je andere sportdoelen wel bereikt? Nee, totaal niet. Ik dacht echt dat ik in 1 jaar een soort hulk zou worden. Het enige wat me gelukt is, is váák sporten. Dat is wel goed afgegaan.

Heb je nog quarantainehobby’s opgedaan? Uh, overwerken
Nee even serieus? Niet echt. Ik heb in het begin veel Frans geoefend, maar dat was het. Ik ben dus meer gaan sporten, omdat ik daar meer tijd voor had. Ik heb wat vaker Rollercoaster Tycoon gespeeld. Maar verder heb ik toch niet echt het idee dat ik omkom in de hoeveelheid tijd eigenlijk.

Heb je nog verdere dingen te melden? Ja ik had vandaag toen mijn laptop niet in de buurt was nog een paar vet goede ideeën, maar ik ben ze vergeten.
Heb je zin in 2021? Ja en nee. Nee, omdat ik het gevoel heb dat het ‘normale’ leven nog zo ver weg is. ‘Ja’ omdat ik heel veel zin heb om mijn tweede boek uit te brengen. (Dat, én om de rest van Game of Thrones uit te kijken en dan ook alle boeken te gaan lezen als een echte crazy fangirl. Ik bedoel, het duurt toch nog wel even voordat we weer de deur uit mogen…)

10 Comments

Filed under leven