Tag Archives: blog faux pas

geen excuses, verkeerde beelden en de verloren gunfactor

“Ik zou best wel een blog kunnen schrijven in jouw stijl,” zei een vriend van me laatst, “Ik zou gewoon beginnen met: Hallo lieve mensen, sorry dat ik zo lang niets geschreven heb, maar…”
“Nou ja,” antwoordde ik een beetje geschrokken, “Dat heb ik echt maar twee keer gedaan! Of vier keer. Of iets misschien vaker.”

Maar goed, ik ben hier niet om excuses te maken voor mijn afwezigheid, hoewel het nu lijkt alsof ik dat via een dubbele laag toch probeer te doen. Maar dat is dus NIET zo. Denk wat je wilt, maar ik maak dus GEEN excuses. Dat het maar duidelijk is.

Laat ik mezelf dit keer ook maar eens geen faalblogger noemen, want ik heb er bewust voor gekozen afstand te nemen van mijn computer. Nu ik vakantie heb zit ik er enkel achter als ik moet werken, of zoiets raars moet doen als geld overmaken. Ik heb het gehad met die krengen. Komt denk ik door al die scriptiedagen waarop ik half verlamd achter mijn laptop gezeten heb, doodsbang om iets op te schrijven, doodsbang om niets op te schrijven. Ja, het was behoorlijk traumatisch.

Er zijn echter een paar dingen die me van het hart moeten. Helaas zijn het niet echt gezellige dingen, maar boze feministische verhalen en antivleesblogs. Niet echt iets waar ik mijn meeste lezers blij mee maak. Nu hoeft het ook niet want het is MIJN blog MIJN leven, maar soms moet je ook een beetje diplomatiek zijn en omdat ik al zo lang heb gezwegen dacht ik, ik schrijf iets waarmee ik mijn gunfactor niet voor eens en voor altijd in de sloot gooi, dus daarom gaat deze blog over social media, want dat vindt iedereen altijd leuk.

Een tijdje geleden nam ik dus Instagram omdat omdat ik dacht dat ik misschien wat foto’s wilde delen. En dat heb ik even geprobeerd. Al snel kwam ik erachter dat ik die behoefte niet zo heb. En dat ik een hekel heb aan foto’s maken. Soms doe ik het wel hoor, als mijn blender laat overstromen of zo, en heel soms zet ik het wel eens online, maar meestal denk ik: meh. Momenten met mezelf delen vind ik meestal wel heftig genoeg.
Zelfde met selfies. Soms Regelmatig ben ik zodanig tevreden over mijn OOTD dat ik een foto wil maken. Maar als ik na achttien foto’s er eindelijk eentje heb gemaakt die niet monsterlijk lelijk is, wil ik hem niet plaatsen omdat ik hem eigenlijk nog steeds lelijk vind. En dat terwijl ik er waarschijnlijk beter opsta dan dat ik er in het echt uit zie. Ik heb een beetje een vertekend zelfbeeld, geloof ik.

Facebook heb ik eigenlijk nooit zo actief gebruikt omdat ik bang ben voor iedereen (ja). Twitter vind ik eigenlijk ook maar stom. Maar dat is nieuw voor me, want toen ik nog college had was Twitter mijn grote steun en toeverlaat. Zeker in Parijs, want als niemand met mij wilde praten kon ik gewoon tweeten hoe vervelend het was dat niemand met mij wilde praten. Fantastische tijd, ja. Maar nu ik vakantie heb, is de behoefte om daar iets te delen ook verdwenen. Ik ben zo lekker aan het schoonmaken gaat vervelen en als ik iets Vet Leuks aan het doen ben wil ik dat ook nooit zeggen, omdat ik bang ben dat het lijkt alsof ik opschep over hoe leuk mijn leven is. En dat is nóg erger dan dat iedereen denkt dat je een kutleven hebt.

En nu ik dit getypt heb, heb ik het gevoel dat ik alsnog klink als een stuk chagrijn, terwijl ik juist heel vrolijk en lieflijk ben. Helaas kan ik het niet bewijzen, want mijn vrienden maken ook bijna nooit leuke foto’s. Doei gunfactor. Had ik net zo goed wel kunnen schrijven over vrouwen en vlees. Nou ja, de volgende keer dan. Ik beland vast vanzelf weer in het gareel.

 

Deze post ging 16 juli 2013 online, maar verdween toen mijn blog crashte. Op 10 oktober 2014 heb ik hem ergens in de krochten van het web gevonden en opnieuw online gezet.

Leave a Comment

Filed under de ongemakken des levens

acte de présence

Vandaag had eigenlijk één van mijn vele half afgeschreven blogposts online moeten komen, maar ik vond het tijd voor een huishoudelijke interventie. Een tijdje terug schreef ik dat ik een ‘faalblogger’ was, en dat ben ik nog steeds. Niet alleen omdat ik berichten zoals deze online durf te gooien, maar ook omdat ik in vrij korte tijd van ‘om de dag bloggen’ naar ‘bijna nooit bloggen’ ben gegaan.

Het is niet dat ik niets meer te vertellen heb nu ik in Nederland woon; ik heb gewoon geen zin meer om achter de computer te zitten. In Parijs was bloggen zo’n beetje het enige dat ik met mijn laptop deed, voor studeren gebruikte ik papier en werken deed ik niet. Hier studeer en werk ik voornamelijk online. Daarna heb ik het ook wel weer gehad met schermpjes.

En dan nog iets: ik heb het dus best wel druk. Ik snap niet dat er mensen zijn die en studeren en werken en sporten en bloggen en socializen en dan nog een of andere stomme hobby hebben waarvan ze foto’s plaatsen op Instagram, zoals moodboards maken of als vrijwilliger werken bij een geitenboerderij. Ik geloof nooit dat iemand echt tijd heeft voor al die dingen – ik denk altijd maar dat diegene een studie van niets doet en geen vrienden heeft. Maar misschien ben ik gewoon slecht in tijdmanagement en heeft iedereen behalve ik het helemaal voor elkaar.

Ondertussen doe ik dus van alles, behalve bloggen. Ik ben aan het trainen voor de 10 km bij de Ladiesrun (daarover later meer). Ik zie scheurtjes ontstaan in mijn rotsvaste feministische overtuigingen (daarover later meer). Ik heb al jullie muzieksuggesties uitgeprobeerd – sommige bevielen me erg goed. Helaas ben ik ook per ongeluk fan geworden van Indochine, waar ik me erg voor schaam omdat ik Indochine niet cool genoeg vind.

Oh, en ik heb een  Instagramaccount aangemaakt. Heb heel lang getwijfeld of dit nou wel verstandig was, want ben als de dood dat ik dadelijk óf alle leuke momenten zou verpesten door het per se vast te willen leggen, óf het het zou lijken alsof ik geen leuk leven heb. Uiteindelijk heb ik bedacht dat ik mijn account ook gewoon kan verwijderen als blijkt dat ik het niet kan handelen. (“Jezus Lisa, neem het toch niet zo serieus” ik weet zeker dat jullie het deep down ook allemaal doen)

Maar goed, ik wilde in deze blog eigenlijk een punt maken,  en dat was: ik zal voortaan weer twee à drie keer per week iets online zetten.
Dit denk ik al vier weken lang, maar goed, als ik het alleen tegen mezelf zeg, gebeurt er kennelijk niet zoveel. Bij dezen: als ik het niet doe, mogen jullie propjes naar me gooien.

17 Comments

Filed under huishoudelijke mededelingen, internet, tijdmanagement

lekkere blogger ben jij zeg

Ik ben een faalblogger want het is hier nu al een week stil en ik ga deze week ook niet bloggen en ik wil naar bed. Maar omdat ik toch iets wil plaatsen (iets met een SEO waar ik niks van snap, of boze mensen die denken dat ik Mijn Blog Niet Serieus neem, of weet ik veel, gewoonte) recycle ik hierbij enkele niet helemaal random oude posts:

Vijf redenen om morgen naar Frank Turner te gaan
Ik wilde dit dus opnieuw plaatsen met als doel dat ik niet voor de zoveelste weer alleen naar Frank Turner hoefde, maar hij is dus uitverkocht. En ik heb niet eens één kaartje. Huilen met de pet op. Jullie moeten overigens nog steeds naar hem luisteren want hij is echt goed.

Een leescollege over manderijnen
Ik heb inmiddels ook ananas leren eten. Het was in de kantine van de uni in Parijs, waar ze echt 329856 lekker toetjes hadden (chocoladetaartjes en rijstepap en dingen met marsepein), maar ik had ze allemaal al een keer gehad. Zat de hele tijd tegen een vriendin te whinen (of verhuld op te scheppen) dat ik ananas echt-echt-echt heel vies vond, maar dat ik het toch ging proberen omdat ik dat nodig vond voor mijn ontwikkeling. Na twee happen was ik verkocht. Ik geloof dat er weinig bestaat dat lekkerder is dan verse ananas. Eigenlijk lust ik nu gewoon alles. Behalve vis, maar ik ben toch vegetariër dus dat maakt niet uit.

Dingen die in 2011 mogen blijven
Alleen jammer dat ik nog steeds zoveel in mezelf praat. Volgens mij heb ik nog nooit zoveel in mezelf gepraat als nu. Tegenwoordig heb ik regelmatig dat ik een tekst lees en tegelijkertijd aan iets ongemakkelijks denk dat ik heel hard de tekst hardop begin te lezen. Ook in de UB. (Vooral in de UB!)

Oké nu hou ik het voor gezien. Ik wilde er eigenlijk nog wat meer bijdoen maar eigenlijk vind ik al mijn oude blogs gênant. Tot in betere tijden, hoop ik.

Groetjes

P.S. Ik heb trouwens besloten dat het woord ‘ik’ in mijn volgende post niet voor gaat komen.

18 Comments

Filed under metablog

de vragen van james

Echt ontiegelijk lang geleden werd ik getagd door James. Of ik een paar vragen wilde beantwoorden. Hoewel ik zeer vereerd was (en over de grond heb gerold van het lachen om die vragen), was ik eigenlijk niet van plan om ze te beantwoorden – maar toen toch wel, of eigenlijk toch maar niet, of wel, of niet, en toen uiteindelijk toch wel. Ik hoop dat je blij bent met mijn antwoord over de hagedissenkop, James.

1. Wat zou je doen als je moeder elke dag naar je werk of je school kwam, een gehaktbal tegen je hoofd aan smeet en dan zonder iets te zeggen weer wegging?
Ik zou alle gehaktballen verzamelen en als ik er genoeg had ze in een paardenhoofdvormige kussensloop in d’r bed leggen.

2. Wat zou je doen als je later ging trouwen met de liefde van je leven, je was helemaal gelukkig, maar op het moment suprême vraagt hij/zij of het mogelijk is om je even onder vier ogen te spreken en dan staan jullie dus in zo’n afgezonderd kamertje achter het altaar en dan zegt hij/zij:”Luister, voordat we gaan trouwen moet ik je iets vertellen. Ik kan mijn ware aard niet langer voor je verbergen.”, om vervolgens zijn/haar gezicht er als een masker af te trekken, en dan bleek dat er een hagedissenkop onder zat?


Ja, ik wil!
(Bron: climategate.nl)

Ja dat zou ik dus écht niet leuk vinden. Niet alleen om die hagedissenkop zelf, dat is vervelend maar daar kan ik heus wel mee leven, het gaat me puur om het feit dat-ie het gore lef heeft om het zo lang geheim te houden en me hier dan op m’n bruiloft mee te confronteren. Heb je je net helemaal kapot betaald aan een taart, designjurk en het laten overvliegen van al je vrienden en familie naar een tropisch oord, krijg je dit. Ik zou toch wel met hem trouwen, gewoon omdat het anders zonde van het geld en de moeite is, maar ik denk niet dat het huwelijk lang zou duren.

3. Wat zou je doen als je een Snickers zat te eten en elke keer als je een hapje wilde nemen begon het ding te piepen:”Nee! Nee! Niet doen! Alsjeblieft! Spaar me!”?
Voorzichtig op de grond leggen, wegrennen en niet meer omkijken.

4. Wat zou je doen als je later ging trouwen, liefde van je leven, heel erg gelukkig, dag van je dromen, yadda, yadda, yadda, en dan bleek dat je wedding planner Treble had ingehuurd om een eigen interpretatie van de Wedding March te spelen?
Leuk dat je dit vraagt want er is dus echt NIETS dat ik irritanter vind dan Treble. Ik heb het voor de grap nog eens opgezet en ik word nu helemaal chagrijnig. Als Treble kwam zou ik mijn huwelijk dus wél afblazen.

5. Wat zou je doen als je op je kamer zat en er kwam opeens een vleermuis naar binnen gevlogen en die ging je vader nadoen?
Knoflook en kruisbeelden onder m’n bed vandaan halen.

6. Wat zou je doen als je ‘s nachts lag te slapen en opeens ging de bel, en jij dacht “krijg toch lekker de vertyfte tering, ik doe niet open”, alleen toen ging hij nog eens, en nog eens, dus dacht je, misschien toch maar eens kijken, en toen stond daar die ene blije prinses van Zweden, Victoria of zo, haar shirt omhoog te houden en haar junk te flashen, waarop jij even dacht “wtf gebeurt hier nou”, en zij ongeduldig zei:”nou?!”?
Ik zou haar een warme trui aantrekken, op de bank parkeren met een kopje thee en haar naar d’r prins laten whatsappen dat ze veilig bij mij is. En als ze een beetje is gekalmeerd gaan we lekker slapen.

7. Als de rest van je leven de wereld nog maar in één kleur zou kunnen zien, welke kleur zou je dan kiezen?
Zeegroen. Mijn lievelingskleur is eigenlijk paars maar dat gaat pijn doen denk ik.

8. Als je één dag het leven mocht ervaren vanuit de ogen van iemand van een andere nationaliteit/cultuur, welke nationaliteit zou je dan kiezen?
Ik zou wel graag een hindoe willen zijn. Waar maakt niet zoveel uit, Nepal of zo.

9.Wat is volgens jou het meest cheesy nummer ooit geschreven?
Het lijkt nu net alsof ik alleen maar naar Culture Club luister, maar dat is echt niet zo. Ik kan het ook niet helpen dat ze zulke teksten schrijven. Het is nog erger dan I need to be in love van The Carpenters. Daar zit tenminste nog een soort van een gevoel achter.

Ik schaam me gewoon voor het feit dat dit bestaat.

10. Als je dokter zou moeten worden, waar zou je je dan in specialiseren? En waarom?
Gynaecoloog. Dat is tenminste nog een beetje gezellig.

11. Wat zou je doen als iedereen die je kende (behalve jijzelf) in een muppet-versie van zichzelf was veranderd, en ze dat zelf niet doorhadden, en je voor gek verklaarden als je het zei?
Terug naar bed gaan.

15 Comments

Filed under dit past echt nergens in

iets duits

Ik ben best wel een zure blogger, zo eentje die met een vies gezicht zegt dat ze niet aan tags doet, omdat ze daar veel te Ernstig en Serieus voor is. De echte reden is gewoon dat ik nooit getagd word (oké, laatst door James, maar ik denk dat ze dat alleen heeft gedaan omdat het sociaal wenselijk is). Nu heeft Lein me genomineerd voor een Liebster Award (waarvoor ten eerste: jeeeeeeeeeeeej nogmaals bedankt! En ten tweede: waarom heet het eigenlijk genomineerd? Niemand krijgt die prijs).

Wat dit inhoudt: ik moet 11 dingen over mezelf vertellen, 11 vragen van de tagger beantwoorden en nieuwe vragen bedenken voor wie ík nomineer. Ik doe nu alleen even de vragen, anders wordt het zo’n lang verhaal.

(James zal nu wel boos worden omdat ik de vragen van haar weigerde in te vullen. Maar ja, tijden veranderen, principes vervagen en ik heb nu gewoon zin om over mezelf te praten. Oké? Dus hierbij antwoorden op de vragen van Lein. En dan ga ik die van James gewoon alsnog doen. Baas over eigen blog, enz enz.)

1. In welk Disney cartoonhuidje zou jij willen kruipen?
Ariël, voordat ze zo dom was zichzelf voor een knappe man in een mens te laten veranderen. Ik vind onder water zwemmen echt het ALLERLEUKSTE wat er is. Ik krijg al tranen in mijn ogen als ik eraan denk.

2. Als jij één kledingstuk zou mogen verbannen uit alle kledingkasten van deze wereld, welk kledingstuk zou dat dan zijn?
Niets. Iedereen mag zelf weten wat-ie aan wil trekken. Heb ik ook weer wat om te lachen.

3. Mijn nieuwste ontdekking is…?
Dat je je webcaminstellingen zo kunt aanpassen dat je allemaal gekke stemmetjes kunt doen. Fan-tas-tisch.

4. Wie krijgt jou gillend en tierend op de kast?
Mensen die beweren dat zwarte piet niet racistisch is. Daar ga ik van schuimbekken.

5. Welk liedje krijgt jou dansend op een bar?
Do you really wanna huuuuuuuuuuuuuuuurt me, do you really want to make me cry?????

(Ik dans ongeveer net zo geavanceerd als Boy George in dit filmpje, dus ik denk dat iedereen zich dood verveelt als ik op de bar ga staan)

6. Je liefde ten huwelijk vragen of gevraagd worden?
Gevraagd worden. Nu zullen jullie wel denken, Lisa-o-Lisa wat is er met je feministische principes gebeurd, maar ik ben gewoon een beetje ver-le-gen. Stel dat hij nee zegt!

7. Met welk poppetje kan jij je het meest identificeren?

Die ene die zijn eigen elektriciteit gefixt heeft. In Parijs had ik een koelkast die steeds kortsluiting veroorzaakte, en ik moest de hele tijd prutsen met het stopcontact. Ik was continu doodsbang dat ik ineens in de fik zou vliegen (maar echt gevaarlijk was het niet hoor; ik ben al bang dat ik geëlektrocuteerd word als ik een gloeilamp vervang).

8. Is er een onderwerp waar je niet over durft te bloggen?
Heb je even? Werk en studie, toekomstplannen, hopes and fears, mijn enerverende liefdesleven, reflecties op mijn uiterlijk, mijn vrienden (ik ben bang dat als ik over de een ga schrijven de ander ook weer een blog verwacht etc), mijn grootouders, mijn liefde voor One Direction en zo kan ik nog wel even doorgaan.

9. Deel 3 van Bridget Jones’s Diary is in 2013 een feit. Dus wie kies jij, Mark Darcy of Daniel Cleaver?
Mark Darcy. Niet dat ik die zo leuk vind, maar aan Cleaver heb je al helemaal niets.

10. Wat vind je mooi aan jezelf?
Daar durf ik dus niet over te schrijven, weet je nog? Maar ik heb wel goeie wimpers. En benen. Als ik toch bezig ben.

11. Piercing of Tattoo?
Piercing, want die kun je er snel weer uithalen. Bij mezelf dan. Bij andere mensen vind ik het allebei wel leuk.

22 Comments

Filed under metablog