Category Archives: metablog

lekkere blogger ben jij zeg

Ik ben een faalblogger want het is hier nu al een week stil en ik ga deze week ook niet bloggen en ik wil naar bed. Maar omdat ik toch iets wil plaatsen (iets met een SEO waar ik niks van snap, of boze mensen die denken dat ik Mijn Blog Niet Serieus neem, of weet ik veel, gewoonte) recycle ik hierbij enkele niet helemaal random oude posts:

Vijf redenen om morgen naar Frank Turner te gaan
Ik wilde dit dus opnieuw plaatsen met als doel dat ik niet voor de zoveelste weer alleen naar Frank Turner hoefde, maar hij is dus uitverkocht. En ik heb niet eens één kaartje. Huilen met de pet op. Jullie moeten overigens nog steeds naar hem luisteren want hij is echt goed.

Een leescollege over manderijnen
Ik heb inmiddels ook ananas leren eten. Het was in de kantine van de uni in Parijs, waar ze echt 329856 lekker toetjes hadden (chocoladetaartjes en rijstepap en dingen met marsepein), maar ik had ze allemaal al een keer gehad. Zat de hele tijd tegen een vriendin te whinen (of verhuld op te scheppen) dat ik ananas echt-echt-echt heel vies vond, maar dat ik het toch ging proberen omdat ik dat nodig vond voor mijn ontwikkeling. Na twee happen was ik verkocht. Ik geloof dat er weinig bestaat dat lekkerder is dan verse ananas. Eigenlijk lust ik nu gewoon alles. Behalve vis, maar ik ben toch vegetariër dus dat maakt niet uit.

Dingen die in 2011 mogen blijven
Alleen jammer dat ik nog steeds zoveel in mezelf praat. Volgens mij heb ik nog nooit zoveel in mezelf gepraat als nu. Tegenwoordig heb ik regelmatig dat ik een tekst lees en tegelijkertijd aan iets ongemakkelijks denk dat ik heel hard de tekst hardop begin te lezen. Ook in de UB. (Vooral in de UB!)

Oké nu hou ik het voor gezien. Ik wilde er eigenlijk nog wat meer bijdoen maar eigenlijk vind ik al mijn oude blogs gênant. Tot in betere tijden, hoop ik.

Groetjes

P.S. Ik heb trouwens besloten dat het woord ‘ik’ in mijn volgende post niet voor gaat komen.

18 Comments

Filed under metablog

iets duits

Ik ben best wel een zure blogger, zo eentje die met een vies gezicht zegt dat ze niet aan tags doet, omdat ze daar veel te Ernstig en Serieus voor is. De echte reden is gewoon dat ik nooit getagd word (oké, laatst door James, maar ik denk dat ze dat alleen heeft gedaan omdat het sociaal wenselijk is). Nu heeft Lein me genomineerd voor een Liebster Award (waarvoor ten eerste: jeeeeeeeeeeeej nogmaals bedankt! En ten tweede: waarom heet het eigenlijk genomineerd? Niemand krijgt die prijs).

Wat dit inhoudt: ik moet 11 dingen over mezelf vertellen, 11 vragen van de tagger beantwoorden en nieuwe vragen bedenken voor wie ík nomineer. Ik doe nu alleen even de vragen, anders wordt het zo’n lang verhaal.

(James zal nu wel boos worden omdat ik de vragen van haar weigerde in te vullen. Maar ja, tijden veranderen, principes vervagen en ik heb nu gewoon zin om over mezelf te praten. Oké? Dus hierbij antwoorden op de vragen van Lein. En dan ga ik die van James gewoon alsnog doen. Baas over eigen blog, enz enz.)

1. In welk Disney cartoonhuidje zou jij willen kruipen?
Ariël, voordat ze zo dom was zichzelf voor een knappe man in een mens te laten veranderen. Ik vind onder water zwemmen echt het ALLERLEUKSTE wat er is. Ik krijg al tranen in mijn ogen als ik eraan denk.

2. Als jij één kledingstuk zou mogen verbannen uit alle kledingkasten van deze wereld, welk kledingstuk zou dat dan zijn?
Niets. Iedereen mag zelf weten wat-ie aan wil trekken. Heb ik ook weer wat om te lachen.

3. Mijn nieuwste ontdekking is…?
Dat je je webcaminstellingen zo kunt aanpassen dat je allemaal gekke stemmetjes kunt doen. Fan-tas-tisch.

4. Wie krijgt jou gillend en tierend op de kast?
Mensen die beweren dat zwarte piet niet racistisch is. Daar ga ik van schuimbekken.

5. Welk liedje krijgt jou dansend op een bar?
Do you really wanna huuuuuuuuuuuuuuuurt me, do you really want to make me cry?????

(Ik dans ongeveer net zo geavanceerd als Boy George in dit filmpje, dus ik denk dat iedereen zich dood verveelt als ik op de bar ga staan)

6. Je liefde ten huwelijk vragen of gevraagd worden?
Gevraagd worden. Nu zullen jullie wel denken, Lisa-o-Lisa wat is er met je feministische principes gebeurd, maar ik ben gewoon een beetje ver-le-gen. Stel dat hij nee zegt!

7. Met welk poppetje kan jij je het meest identificeren?

Die ene die zijn eigen elektriciteit gefixt heeft. In Parijs had ik een koelkast die steeds kortsluiting veroorzaakte, en ik moest de hele tijd prutsen met het stopcontact. Ik was continu doodsbang dat ik ineens in de fik zou vliegen (maar echt gevaarlijk was het niet hoor; ik ben al bang dat ik geëlektrocuteerd word als ik een gloeilamp vervang).

8. Is er een onderwerp waar je niet over durft te bloggen?
Heb je even? Werk en studie, toekomstplannen, hopes and fears, mijn enerverende liefdesleven, reflecties op mijn uiterlijk, mijn vrienden (ik ben bang dat als ik over de een ga schrijven de ander ook weer een blog verwacht etc), mijn grootouders, mijn liefde voor One Direction en zo kan ik nog wel even doorgaan.

9. Deel 3 van Bridget Jones’s Diary is in 2013 een feit. Dus wie kies jij, Mark Darcy of Daniel Cleaver?
Mark Darcy. Niet dat ik die zo leuk vind, maar aan Cleaver heb je al helemaal niets.

10. Wat vind je mooi aan jezelf?
Daar durf ik dus niet over te schrijven, weet je nog? Maar ik heb wel goeie wimpers. En benen. Als ik toch bezig ben.

11. Piercing of Tattoo?
Piercing, want die kun je er snel weer uithalen. Bij mezelf dan. Bij andere mensen vind ik het allebei wel leuk.

22 Comments

Filed under metablog

blog faux pas in de breedste zin van de uitdrukking

Hoi jongens. Bloggers, vooral. Anderen mogen ook verder lezen hoor, al lijkt dat me wat nutteloos. Hoi ja. We moeten het ergens over over hebben. Ik wilde eigenlijk doen alsof ik erboven stond maar ik kan me niet langen inhouden: waar komt jullie layout vandaan? Standaardlayout? Gekocht, gemaakt, gekregen?

Zoals jullie zien zit mijn blog het standaardste pakje dat wordpress ook maar te bieden heeft. Dat is geen statement met een diepere betekenis, niets over inhoud boven uiterlijk; ik vind hem gewoon mooi. Maar ja, met mij vele anderen, en om toch nog een beetje een soort van te doen alsof ik enigszins professioneel ben, word het misschien tijd om me deze layout achter me te laten en iets lelijks en origineels te gaan gebruiken.

En dan begin ik met: hoe doen jullie dat nou?
(Hiermee impliceer ik overigens niet dat jullie allemaal een lelijke layout hebben. Stel je voor. Ik zoek gewoon inspiratie uit alle hoeken, oké?)

30 Comments

Filed under metablog

een parijse gastblog

Zaterdag verscheen er een gastblog van mijn hand op limoentjeslife.com over het leven in Parijs. Nog niet gelezen? Klik hier!

Ik heb er nooit over nagedacht of ik een semester in het buitenland zou gaan studeren. Dat ik voor enkele maanden in een ander land zou gaan wonen, stond al vast voordat ik überhaupt mijn studiekeuze had gemaakt. De vraag was echter: waar ging ik heen?

Lees verder op limoentjeslife.com

9 Comments

Filed under metablog

omdat ik het niet laten kon

Van tevoren had ik me heilig voorgenomen om er niet over te gaan bloggen. Niet weer.
Maar daarna dacht ik: Lisa, wie hou je nou voor de gek?

(Daarbij ging mijn vorige blog over dromen, en als er iets oninteressant is, zijn het andermans dromen. Dus dit kan er nog wel weer bij)

Voor de gelegenheid heb ik al mijn oude blogs over dit onderwerp herlezen. Ik moest concluderen dat ik er weinig aan toe kon voegen – althans, niet zonder mezelf belachelijk te maken. Want hoe vaak kan ik nog zeggen hoe mooi het was, hoe goed, hoe gelukzalig ik heb zitten glimlachen en hoe geïnspireerd ik me nu voel? Hoeveel ruimte geven jullie me nog voordat het pathetisch wordt?

En het ergste is – misschien ben ik die grens al lang voorbij. Voor niet-gelijkgestemden.

(Om eerlijk te zijn had ik toen ik de eerste blog schreef gehoopt om eendrachtige zielen naar me toe te trekken via Google, maar met deze zoekmachine heb ik in bijna twee jaar tijd slechts één bezoeker mogen ontvangen die iets over hem wilde lezen. De zoekterm was ‘patrick wolf emanciated’. Juist.)

Maar jongens. Hij was goed. Zo goed en fascinerend en beminnelijk, vergeet dat laatste niet. Omdat het zijn ‘akoestische’ (ik zag anders veel draadjes hoor) tour is, konden we plaatsnemen op een bescheiden tribune, of vooraan op de grond, op witte IKEA-kussens. Mijn benen zijn nog steeds niet blij dat ik voor het laatste gekozen heb, want godohgod wat was er weinig ruimte.

En ik voelde me intens tevreden. Toen hij de eerste noot aansloeg. Toen hij  dat ontzettend belangrijke liedje dat hij bijna nooit speelt speelde. Toen hij er een voor mij onbekend instrument bij pakte maar ik toch meteen wist dat het Theseus was.
En dat wil ik graag delen, met iedereen, omdat ik nu eenmaal niemand ken die ik hier eindeloos mee kan vervelen. Maar zoals ik al eerder zei: wanneer wordt het pathetisch? Of zeg ik: kanmelekkernietboeiuhhetistochmijnblog? Welke filosofie zal ik handhaven, Het Moet Wel Leuk Blijven of Laten We Nou Semi-Professioneel Blijven?

Toch maar een liedje, omdat ik het niet kan laten.

(Wat ik overigens ook niet kon laten, was na afloop wachten om in de rij te staan om hem even snel te bedanken en een foto te nemen. Ik zie eruit als een crazy gestoorde fangirl gone wild en Patrick alsof hij longontsteking wil krijgen, maar dat mag de pret niet drukken)

(Jezus iedere keer als ik die foto zie schrik ik zie er echt zo eng uit)

(Maar aan de andere kant, hij is in het echt drie meter en dat klopt ook niet, dus deze foto is sowieso niet zo waarheidsgetrouw)

 

15 Comments

Filed under metablog, muziek