Tag Archives: hardlopen

by | November 23, 2012 · 17:33

on-saaie on-doden

Een paar maanden geleden moest ik vluchten voor zombies. Ik zocht in een verlaten ziekenhuis naar medicijnen, rende over een desolaat landschap met een achtergebleven kind in mijn armen en leidde en passant ook nog eens wat hersenvreters af als ze te dicht bij het kamp van de levenden kwamen.

Met andere woorden: ik gebruikte de app Zombies, Run!, waardoor ik tijdens het hardlopen lekker naar een verhaaltje kon luisteren en af en toe een sprintje moest trekken omdat de zombies me op de hielen zaten (je snelheid wordt bijgehouden met de GPS, en als je voor een stoplicht moest wachten werd je dus gewoon opgegeten). Ik vond het megaspannend, maar niet erg praktisch. Omdat ik van het verhaal in de war raakte (moest ik nou sneller als hij sneller zegt of maakt het niet uit?) waren mijn prestaties een stuk slechter, en bovendien duurde één missie te kort en twee missies te lang, wat ook irritant was. Daarom ben ik na een paar keer toch gestopt. Hoewel ik het leuk vond, vond ik het zonder leuker.

Het kwam eigenlijk doordat Dionne (die overigens veel fanatieker was in dat hele zombiegedoe dan ik) in deze post zei dat ze ‘gewoon’ hardlopen zo saai vond. Aha! Dacht ik toen. Misschien is dat het: dat ik ‘gewoon’ hardlopen gewoon niet saai genoeg vond. (Met mijn eigen gedachten vermaak ik me normaal gesproken voldoende, dank u zeer).

Nou ja, in Nederland vond ik hardlopen niet saai genoeg. Daar kon ik lekker gaan waar ik heen wilde, maakte weinig uit. Dat is hier wel anders: alleen op zondagochtend is rennen door de stad een beetje te doen (het liefst rondom Île de la Cité. Omdat het kán. En omdat er dan geen enkele toerist bij de Notre-Dame te zien is), maar doordeweeks is het in een straal van 10 KM rondom mijn huis een drukte van jewelste. Daarom ren ik altijd maar in Jardin des plantes. Een mooi park, maar niet zo groot, dus ik moet een aantal keer hetzelfde parcours lopen.  En dat is wel saai. Een rondje van een uur en niets zien rennen verveelt niet, omdat ik weet dat ik van A naar B ga, maar tegenwoordig overvalt de hardloopmoeheid me al bij mijn eerste stappen in de Jardin.

Maar dat wordt vanaf vandaag anders: ik laat me gewoon weer achtervolgen door zombies. Ik laat een of andere ‘Sam’ tegen me zeggen dat ik het zo goed doe, dat ik heel goed op moet letten want de ze komen vanuit het oosten, en oh, ik moet een knuppel zoeken, en en passant ook nog eens zorgen dat ik niet opgegeten word. Hoe on-saai kan het zijn?

31 Comments

Filed under hardloopavonturen, tips en tricks

Tagged as , ,

by | June 15, 2012 · 18:50

iets met kuilen en een ander, maar dan met tassen

Ik ben dus terug uit Lissabon. (Nee, je hebt mijn afscheidsbericht niet gemist; ik heb altijd geleerd dat je dat soort dingen niet op internet mag zetten, zelfs al zijn al je twaalf huisgenoten gewoon thuis. Waren jullie al ongerust?)

Maar goed. Ik was dus in Lissabon, op studiereis. De groep was leuk en het weer was mooi. Over de stad zelf heb ik echter gemengde gevoelens; de straatjes en pleinen waren  prachtig, maar je moest er wel continu op je hoede zijn. Al een paar uur na aankomst werd de eerste telefoon gestolen, de tweede dag gooide een groep toch al vervelende Zwitsers met stoelen en doodsbedreigingen en de straat van ons hostel was niet te doorkruisen zonder dat iemand je coke of hasj (lees: waspoeder of onbestemde kruiden) aanbood.

Bij de spannendste gebeurtenis van de reis waren wij echter slechts toeschouwers. Tijdens het avondeten werd onze aandacht getrokken door rumoer bij de ingang van het restaurant. Zelf heb ik het niet zien gebeuren, maar ik liet mij vertellen dat er iemand was binnengekomen en direct de handtas van een vrouw die vlakbij deur zat, had weggegrist. De bestolen vrouw was inmiddels al naar buiten gerend. Verscheidende mensen liepen traag en onwennig naar de ingang. Een groep jongens die net het restaurant passeerden, stonden stil en en keken naar iets wat zich in de verte afspeelde.

Niet veel later kwam de vrouw weer het restaurant binnen. “He stole my handbag!” gilde ze. “That bastard stole my handbag!”
Frappant detail: ze had nu twee tassen in haar handen. En ze keek een beetje triomfantelijk.
Iemand vroeg haar iets. “No, it’s fine! I’ve still got everything,” antwoordde ze, nog vol adrenaline door wat er zojuist was gebeurd. Ze rommelde in de ene tas. “Wallet, mobile phone…”
Even dacht ik dat ze misschien net een nieuwe tas had gekocht, en dat de tasjesdief de nog lege tas had gestolen. Hoe kon het anders dat ze niets kwijt was?
“And I’ve got his stuff, too!” riep ze,  het andere tasje omhoog houdend.

Heldin.

34 Comments

Filed under op stap

Tagged as ,

by | June 5, 2012 · 22:31

zombies, run!

Het hardlopen gaat goed. Heel goed zelfs, ik heb nog nooit zo lang achter elkaar kunnen rennen en ik begin het zowaar voorzichtig leuk te vinden. Hoe ik mezelf gemotiveerd hou? Ik spendeer iedere dag uren op allerlei health tumblrs, op zoek naar plaatjes van mensen in kekke hardloopoutfits en inspirerende citaten à la: “Ask yourself: ‘Can I give more?’. The answer is usually: ‘Yes’.” (Ja, lach maar, ik ben gewoon gevoelig voor dit soort dingen). Maar daar gaat deze blog niet over.

Deze  blog gaat over iets dat nog veel cooler is. Een app. Okee, het is een hardloop-app, maar deze is zo leuk dat het zelfs de sporthaters onder mijn lezers moet aanspreken. Het is een soort role play game: je doet je oordopjes in en bevindt je plots in een stad vol zombies. Als je begint met hardlopen, vertelt de app wat er op dit moment in de stad gebeurt en licht je in wanneer de wandelende lijken gevaarlijk dichtbij zijn.  Terwijl je op zoek gaat naar wapens en medicijnen, word je van alle kanten omsingeld. De zombies hijgen in je nek, hebben hun handen al uitgestoken om je bij je haren te grijpen. Des te meer reden om nog iets harder te rennen. Alleen als ik er aan denk vind ik het al oprecht megaspannend.

As we speak is de app alleen nog beschikbaar voor de iphone, maar over negen dagen kunnen ook de androidgebruikers verzeild raken in een wereld die wordt gedomineerd door hersenetende doden. Ik kijk er enorm naar uit. Hadden al die motiverende plaatjes me niet aan het hardlopen gehouden, dan was het hiermee wel gelukt. Ik ga rennen voor mijn leven, en dit keer wordt het nog eens echt leuk ook.

https://www.zombiesrungame.com/

40 Comments

Filed under hardloopavonturen, internet

Tagged as , ,

by | May 18, 2012 · 21:48

verslaafd zijn is niet goed, nooit

Toen ik zestien was ging ik een week op uitwisseling naar Tsjechië. Een vriendin klaagde daar dat ze zich niet goed voelde. Het kwam door het gebrek aan fruit, vertelde ze, thuis at ze daar altijd heel veel van, zonder voelde ze zich slap. Ik had nergens last van. Ik at nooit fruit.

Vijf jaar later ben ik veranderd in een heuse vitaminejunkie. Op slechte dagen eet ik drie stuks fruit en tweehonderd gram groente, op betere dagen het dubbele. De naam van mijn blog doe ik weinig eer aan: in plaats van vijfkoffiegraag had-ie beter dertiengroenetheemetcranberrygraag kunnen heten.

Het ging mis toen ik op mezelf ging wonen. Ik ben altijd vaak ziek geweest en ik dacht dat het iets te maken had met de af en toe wat karige hoeveelheid groente die mijn ouders me voerden. Nu ik zelf de regie over mijn voeding kreeg, kon ik transformeren in een soort supermens vol energie – hoopte ik. Helaas vielen de resultaten van mijn nieuwe eetpatroon wat tegen, en toen ik naar de dokter ging was zijn conclusie dat ik minder moest stressen en meer moest sporten.

Dat van die stress is niet echt gelukt en sporten deed ik al genoeg, maar mijn gezondheid lijkt zich na een jaar toch te hebben verbeterd. Misschien doet het ouderdom me goed, misschien had mijn lichaam gewoon wat langer nodig om te begrijpen dat vitamines je weerstand verhogen – ik weet het niet. Ik weet wel dat ik niet meer zonder Gezond Voedsel durf. Doodsbang ben ik om op de eerste de beste dag dat ik geen appel heb gegeten te bezwijken aan de vogelgriep, als ik ergens bij iemand anders eet kijk ik altijd sip naar de scheve koolhydraten/groenteverhouding.

Dit lijkt niet misschien niet zo’n ernstig probleem, zolang ik hieraan toe blijf geven is er immers er niets aan de hand. Toch is er een ding dat me dwars zit: de afhankelijkheid. Verslaafd zijn is afhankelijk zijn. En dat wil ik niet. Inmiddels ben ik weer in Tsjechië geweest en ik heb daar genoeg fruit gekregen, maar stel dat ik ooit met een groep mensen op een bootje midden in de Atlantische Oceaan verzeild raak, of dat er anarchie uitbreekt dankzij een heftige een zombie-epidemie, dan ben ik de eerste die het loodje legt. Lekker is dat, goede gewoontes.

24 Comments

Filed under de ongemakken des levens

Tagged as ,

by | March 16, 2012 · 19:41

strompelen zal ik

Als er iets is dat ik vervelend vind aan het blogwereldje, zijn het die constante posts over hardlopen. Jullie voelen je alsmaar fitter, breken aan de lopende band persoonlijke records en schrijven je in voor je eerste (en tweede en derde) hardloopwedstrijd. Ondertussen zit ik met een kromme rug op de bank en ik baal.

Het is niet dat ik zelf niet van sporten hou. Sterker nog: ik wil het dolgraag. Nog sterker: vier maanden geleden was ik een van jullie. Het langzaamste meisje van de klas begon na de middelbare school met rondjes rennen en shinde twee à drie keer per week met haar hardloopbroek in regio Amsterdam. Iedere keer ging het beter en voor het eerst in mijn leven had ik een behoorlijke conditie. Ik kon trappen oplopen, naar de trein sprinten, drie kwartier naar mijn werk fietsen en dit allemaal zonder buiten adem te raken.
Het hoogtepunt van mijn hardloopcarrière was de Roetersrun, een hardloopevent van 5 kilometer. (Ja, je moet ergens beginnen). Ik en de vriendin waarmee ik liep werden één en vier na laatste. Die avond waren we high van al die lichaamsbeweging, de dag daarna konden we niet meer lopen van de spierpijn.

In november werd dit hardloopgeluk werd ruw beëindigd. Niet door een voetamputatie of door een zware blessure, maar door een blaar, ja, een blaar die maar niet verdween. Ik had natuurlijk al lang naar de dokter moeten gaan en zo, maar dat was te veel gedoe, dus ik pauzeerde maar. Stomme zet. Inmiddels sportte ik al ruim vier maanden niet en zit-ie er nog steeds.

Om te janken. Zeker toen ik op internet zag dat de Roetersrun op 22 maart weer wordt gehouden. Daarom ben ik vanochtend weer begonnen met hardlopen. Mét mijn zielige blaar. Het ging best goed en ik had blaartechnisch gezien nergens last van. Thuis rekende ik uit dat ik 4 kilometer heb afgelegd. En dat valt al helemaal niet tegen voor een rondje om erin te komen. Dit kan twee dingen betekenen:

1. Over een maand pest ik júllie met mijn gezonde voorkomen en het breken van hardlooprecords.
2. Morgen kan ik niet lopen. Omdat ik mezelf grandioos heb overschat.

Maar in ieder geval betekent het: I’m back, bitchezzzz! Al word ik laatste bij de Roetersrun, idgaf, hardlopen zal ik.

26 Comments

Filed under hardloopavonturen, voornemens

Tagged as ,