Tag Archives: disney

waar ik me de afgelopen maand zo ongeveer mee bezig heb gehouden

In april heb ik maar liefst nul blogsposts geschreven. Het is zo weinig dat ik er bijna trots op ben.

Overigens heb ik deze maand ook niet gewerkt (iets met na zoveel contractverleningen verplicht drie maanden op straat staan omdat je geen vast nulurencontract kunt krijgen, huilie). Pas in juli mag ik weer. Van tevoren had ik bedacht dat ik deze drie maanden kon gebruiken om mezelf te gaan zoeken met transcendente meditatie, mijn scriptie weken voor de deadline af te hebben en een taart te bakken, maar ja. Alles loopt altijd anders dan gepland.

Ik hoor jullie al denken: Lisa, het klinkt alsof je geen fluit hebt uitgevoerd. Maar dat is niet waar! Ik heb van alles gedaan! Zoals:

– Me ingeschreven voor de lerarenopleiding. Jup, het is semi-officieel, ik ga nog een jaar langer studeren en dan word ik docent! Althans, als alles goed gaat en ik niet in een burn-out word gepest door mijn stageklas. (Vast niet, pubers zijn lievvvv, dat weet iedereen.) Een paar jaar geleden rolde ik altijd met mijn ogen als iemand suggereerde dat ik met mijn opleiding Nederlands zeker leraar wilde worden, maar nu heb ik er heel veel zin in (iets met ouder en wijzer worden. Maar dat is een aparte blogpost waard. Wat zeg ik? Dertig aparte blogposts!)

– Gezocht naar een nieuw huis. Nu ik nog een jaar langer studeer, kan ik nog een jaar langer gebruikmaken van Studentenwoningweb (een website waarbij je iedere week kunt reageren op een huis/kamer en waarbij diegene die het langst is ingeschreven de woning ook echt krijgt). Oh jongens, jullie willen niet weten hoeveel huizen ik de afgelopen weken al denkbeeldig heb ingericht, hoeveel veganistische vijfgangendiners ik al voor mijn vrienden heb bereid in mijn nieuwe fantasiekeuken en hoeveel stamkroegen ik  inmiddels al op Google Maps heb gevonden.
Het resultaat: vooralsnog niets. Maar de komende weken gaat er echt iets gebeuren, dat voel ik.

– Mijn haar niet gewassen. Is ook een aparte blogpost of tien waard. In het kort: drieënhalve week terug ben ik gestopt met het gebruiken van shampoo en was ik het alleen met water. Je zou denken, je haar niet wassen, dat is toch geen activiteit dus dat kost geen tijd, maar daar kun je je lelijk in vergissen. Geen shampoo gebruiken is heel, heel veel werk. Maar dat vertel ik later wel.
Het resultaat: laat op zich wachten. Maar ik loop niet zo voor gek als je zou denken. Ik zie er eigenlijk best cool uit, al zeg ik het zelf.

– Aan mijn scriptie gewerkt. Mijn scriptie gaat over vrouwelijkheid en (literair) succes. Ik onderzoek hoe de beeldvorming hieromtrent tot stand komt bij mijn casussen Connie Palmen, Renate Dorrestein en Heleen van Royen, prachtige casussen waar ik zeer dankbaar voor ben en die me meer opleveren dan ik  ooit had durven hopen. Ook dit is een aantal eigen blogs waard, vooral omdat ik al aan het begin van dit jaar een speciale Heleen van Royen-blog had beloofd (sorry, Lin!). Ik schaam mij diep voor het feit dat het nog niet gelukt is. Misschien is het een soort faalangst, omdat het onderwerp TE LEUK is. Laten we het daar maar op houden.

–  Nog een ander onderzoek on the side. Anders zou het leven ook maar saai worden, hè! Dit onderzoek gaat over dubbeltijdigheid en de rol van Victor Hugo als historicus in Notre-Dame de Paris: ook een casus waarvoor ik zeer dankbaar ben (ik heb hem zelf uitgezocht, maar toch). I love love loooove dit boek. Echt hoor. Ik ben in mijn leven vaak teleurgesteld door klassiekers (Pride and Prejudice, gadverdamme, en Dracula, wat was dat saai) maar Notre-Dame de Paris is oprecht prachtig. De beschrijvingen van mensen en de stad zijn zo mooi, het drama mag dan wel een melodrama zijn maar zit zo goed in elkaar, en de toon is vaak ook nog eens ontzettend grappig.

Als Gringoire in onze tijd leefde, hoe heerlijk zou hij dan het midden houden tussen het klassieke en het romantische! Maar hij leefde niet meer in de tijd, waarin men driehonderd jaren werd en dat is jammer. Zijn afwezigheid schept een leegte, die zich heden ten dage maar al te zeer doet gevoelen.

Waarschijnlijk is dit citaat zonder context helemaal niet lollig, maar goed, dat mogen jullie voor jezelf bepalen.

Het enige dat af en toe balen is, of nou ja, eigenlijk is balen niet het juiste woord, is dat ik tijdens het lezen en schrijven heel vaak liedjes uit zowel de Disneyfilm als de musical in mijn hoofd krijg. Maar dat heb ik eigenlijk ook altijd als ik voor de Notre-Dame zelf sta. Dan krijg ik vooral dit stukje in mijn hoofd (nu post ik de Franse versie omdat ik zowel de Nederlandse als de Engelse niet kan vinden, wat ik wel jammer vind want ik ken de Nederlandse uit mijn hoofd: Wat was dit voor vreemd gevoel dat Frollo overviel? Het was angst, angst voor zijn onsterfelijke ziel). (Disneyliedjes zijn trouwens ideaal als je je talenkennis bij wilt spijkeren/op peil wilt houden tijdens het afwassen, dit is mijn favoriet want ze praten hier lekker zo duidelijk.)

Maar goed, over bovenstaande onderwerpen zou ik ook wel weer een blog of twintig kunnen schrijven (bijvoorbeeld over mijn intense boosheid over de demonisering van Frollo in de Disneyfilm, ik bedoel, in het boek vermoordde hij ook wel een zestienjarig onschuldig meisje omdat ze ‘m niet wilde, hij heeft Quasimodo vrijwillig geadopteerd!!! Niet omdat het moest van een of andere geestelijke omdat hij anders naar de hel zou gaan!!!)

 

Oké, genoeg geblèrd. Eigenlijk heb ik de laatste anderhalve maand nog veel meer gedaan/gedacht/whatever, maar ik vind het wel weer goed zo en ik heb ook honger en ik moet deze blog nu wel posten want anders komt hij nooit online (geloof me, er zijn de afgelopen tijd zoveel conceptblogs gesneuveld omdat ik in the heat of the moment ging eten in plaats van posten). Dus doei, tot snel hoop ik, of niet, Heleen van Royen mag het weten.

27 Comments

Filed under leven, studie/werk

esmeralda, een verdwaalde stalker en een beetje privacy aub

Positiviteit is nog niet klaar met mij, schreef ik in mijn vorige blogpost, maar weet je wat ook nog niet klaar met mij is? De vragen die ik binnenkreeg naar aanleiding van mijn vraag maar raak-blog. Daarom bij dezen het derde deel van mijn antwoordrondje. Hierna zal ik weer overgaan op Serieuze Blogs. Je weet wel, shoplogs, posts met heel veel YouTube-filmpjes en dergelijke.

Hagelslag of pindakaas?

Hagelslag. Ik vind pindakaas ook best lekker, maar ik heb het pas twee keer in mijn leven gegeten (waarvan de tweede keer deze week was, in een ovengerecht met zoete aardappelen) (ik weet ook niet waarom ik zo weinig pindakaas heb gegeten, ik kwam gewoon nooit in situaties waarin dit de bedoeling was).

Wat is je favoriete Disneypersonage?

Esmeralda uit De klokkenluider van de Notre-Dame. Ik wilde haar vroeger ZO graag zijn. Ik had zelfs een zelfgemaakte tamboerijn. Van alle Disney-personages had ze de leukste kleren, het beste haar een de coolste attitude. En ze had een vet leuke geit! Pas toen ik het boek waar de Disneyfilm op gebaseerd is ging lezen, kwam ik erachter dat de originele Esmeralda helemaal niet zo stoer was. Ze was gewoon een 16-jarige chick die de hele tijd moest huilen en zich van alles liet aanpraten door een nare soldaat die eigenlijk al verloofd was met zijn 14-jarige nichtje.

Maar goed, in de Disneyfilm is ze echt badass.

Wat doe je het liefste op je boterham?

Hummus! Met rucola.

Wat is de grootste blooper die je ooit gemaakt hebt?

Huilie, dat weet ik dus niet. Ik maak continu bloopers, maar niet van die grappige ‘hahaha ik ben uitgeleden over een bananenschil en nu ziet iedereen m’n onderbroek!’-bloopers. Nee, echt van die nare bloopers, zoals quotes uit mijn lievelingsfilm verkeerd schrijven en mensen door elkaar halen.

Welk(e) album(s) heb je grijs gedraaid?

Hopes and fears van Keane is wel de cd die ik echt het allergrijst heb gedraaid – ik kreeg dat album op m’n dertiende. Ik was toen nog arm en online muziek beluisteren bestond bijna niet (trouwens, we hadden toen toch geen onbeperkte internetverbinding) dus dit was zo’n beetje het enige  album dat ik had en nog leuk vond ook. Ik moest het dus wel minstens vier keer per dag draaien.

Wat is de raarste openingszin die je ooit tijdens het uitgaan / op Tinder of waar dan ook gehoord hebt?

Ik heb geen Tinder, dus de bizarste dingen blijven me bespaard. Laatst vroeg iemand bij het uitgaan wel of ze in die tent waar we waren altijd dit soort muziek draaien. Goeie variatie op “Kom jij hier wel eens vaker?” (Niet dus.)

Als je moest kiezen tussen een jaar-abonnement op de Playboy of een PVV-lidmaatschap… wat zou je dan NIET kiezen?

Ik zou niet kiezen voor een PVV-lidmaatschap, want ik gun die club m’n geld niet. Ik zou dus een jaarabonnement op de Playboy moeten nemen. Dat kan ik zonder gewetensbezwaren doen aangezien Jan Heemskerk hier inmiddels geen hoofdredacteur meer van is. Ik vind het verder niet zo erg om dat blaadje te moeten ontvangen, er staan toch altijd goede interviews in?

Welke woorden vind je superstom?

Muts (als belediging voor een vrouw), pampus, attitude (ook al heb ik die laatste in deze post nog gebruikt, ik weet het).

Vind je jezelf een hipster?

Ik ben veel te cool om een hipster te zijn joh.

Wat wil je later NIET worden als je groot bent?

Profvoetballer.

Heb je wel eens een stalker gehad?

Nee. Er was wel een tijdje iemand van een psychiatrische instelling in de buurt die de hele tijd bloemen achter onze schutting legde, “voor dokter Marlies”. Maar aangezien ik geen Marlies heet of dokter ben, moet ik dit maar niet persoonlijk opvatten.

Wat is het klefste dat je ooit hebt gedaan?

Dat ga ik toch niet op internet zetten?

En het gemeenste?

Dat ga ik toch niet op internet zetten?

11 Comments

Filed under dit past echt nergens in

disneydenken

Op zich ben ik niet meer zo bijzonder geïnteresseerd in Disney. Ik vind het nog steeds wel leuk hoor, een beetje nostalgisch praten over mijn lievelingsfilms van vroeger, en oké, ik ben vorig jaar nog in Disneyland Parijs geweest en het liefst zou ik morgen weer gaan, maar ik zou mezelf niet hardcore Disneyfan noemen (wel hardcore Disneylandfan, trouwens).

Desalniettemin is Feminist Disney nog steeds één van mijn favoriete blogs (voor bijzonder oplettende lezers: ja, ik heb hier in een duister ver verleden al eens over geschreven). Ongeveer twee jaar geleden raakte ik behoorlijk geïnteresseerd in dat hele social justice-gedoe. Voor de leken: discussies over de al dan niet imaginaire onderdrukking van vrouwen, iedereen die niet blank is, mensen met een afwijkende seksuele identiteit, afwijkende lichaamsvormen ennn vast nog een paar die ik vast wel even vergeet. Vroeger had ik daar superveel meningen over en probeerde ik iedereen te overtuigen, maar inmiddels geloof ik dat ik het allemaal niet meer zo weet.

Feminist Disney weet het wél allemaal (vaak) en legt (sterk) uit hoe dit soort onderdrukkingen tot uiting komen in Disneyfilms en in andere populaire cultuur. Nu zijn er nog wel meer mensen die dat kunnen, maar dit is echt mijn favoriete blog omdat ze a) gewoon SUPERGOED is in dingen benoemen/uitleggen en b) Disney een handig handvat is omdat het een weergave van de westerse cultuur is. Oh, en niet te vergeten een multi million dollar business met nogal wat invloed op kinderen.

Ik ben het niet eens met alles wat zij schrijft – sommige van haar punten vind ik wat ver gezocht, of sommige politiek correcte oplossingen voor problematische vertoningen kun je ook op een andere manier weer politiek incorrect vinden – maar het is wel een website die je flink aan het denken zet. Over waarom vrouwelijke protagonisten bijna nooit vriendinnen hebben. Over of het erg is dat Quasimodo de enige hoofdpersoon is die ‘het meisje’ naar een ander ziet gaan. Minder leuk voor mensen die al na een week gek werden van een bepaalde discussie die vooral rondom sinterklaastijd veel media-aandacht krijgt, maar ontzettend interessant voor wanneer je wel geïnteresseerd bent in wat voor effect representaties in populaire cultuur hebben op het echte leven.

Leave a Comment

Filed under internet

mijn immer onderdrukte behoefte aan musicals

Okee EIGENLIJK was ik dus bezig met een andere post, maar toen vond ik ineens iets. Een YouTube-kanaal, om precies te zijn. Dit gebeurt niet zo vaak: ik hou niet zo van filmpje kijken op internet, als er een muis in de buurt is wil ik altijd klikken dan als je zo’n video kijkt moet je weer zo wachten tot-ie voorbij is. Enfin. Ik kwam dus toevallig bij dit filmpje terecht:

En dit is goud jongens, PUUR goud. Ik snapte dat hipsterdisneyprinsessending nooit helemaal, maar bij het horen van deze tekst valt alles op zijn plaats. En dan die zang; meer dan prinseswaardig.

Het enige minpuntje aan deze perfectie is dat het maar een paar minuten duurt. Het verdriet dat dit veroorzaakt kan gestild worden met het bekijken van de andere minimusicals van de makers van dit filmpje. Deze video’s behandelen minstens even interessante onderwerpen als prinsessen met brillen, zoals Het Internet:

En 50 Shades of Grey:

God, wat word ik hier zo blij van. Nu vraag ik me wel af waarom dat precies zo is: zijn deze filmpjes nu zó ingenieus, of is het gewoon zo dat mijn immer onderdrukte honger naar musicals eventjes gestild wordt? (Op een manier die redelijk salonfähig is, oftewel: sooo 2012). Idk, maar ik weet wel dat die andere post niet af gaat komen voordat ik alle musicals op dit kanaal heb bekeken. Doei!

28 Comments

Filed under internet, muziek

lekker je jeugd verpesten

De laatste tijd heb ik ‘m veel aan vriendinnen die zichzelf wel of niet feministisch durven noemen aangeraden, maar omdat dit the most awesome blog you’ll ever see is, hierbij ook voor jullie de link: http://www.feministdisney.tumblr.com.

Juist, een blog die gewijd is aan twee dingen: Disney en het feminisme. Beter gezegd: hoe vrouwvriendelijk Disneyfilms zijn. Of zoals de schrijfster het zelf neerzette: “People used to ask me, as a self-identified feminist, if I knew what “feminist” problems Disney movies had. I sensed there were issues but couldn’t put my finger on exactly what. This blog is all ten of my fingers attempting to discuss how Disney stories and imagery can be both groundbreaking and problematic.”

Een half jaar geleden begon ik met lezen en ik kan alleen maar zeggen: hulde voor de schrijfster. In haar kritieken weet ze keer op keer haarfijn uit te leggen hoe de man-vrouwverhoudingen in Disneyfilms zitten, en daar blijft het niet tot beperkt. Een straaltje filmanalyse waar je u tegen zegt (en waar ik ook nog eens wat aan had voor mijn werkstuk voor Moderne tekstinterpretatie – het internet is niet altijd tijdverspilling!)
Omdat je op de hoofdpagina altijd midden in een discussie valt, raad ik aan om eerst de filmreviews te lezen. Al is het maar om te zien dat ‘een leuke kinderfilm’ nooit zomaar een leuke kinderfilm is.

En nu eindig ik eens met een vraag (dat vind ik normaal echt superlame, maar ik ben wel nieuwsgierig): in hoeverre zien jullie, mijn lieve bloglezers en lezeressen, jezelf als ‘feministisch’? Vind je het overbodig of weet je niet wat het inhoudt? Ben je hardcore feminist of durf je jezelf niet zo te noemen? En wat vinden jullie van bovenstaande blog?

28 Comments

Filed under internet