Anderhalf jaar geleden besloot ik veganistisch te gaan eten. Dat ging best soepel. Vaak hoor je van wannabe-veganisten dat ze het moeilijk vinden om bepaalde dingen op te geven – kaas, bijvoorbeeld, of spek, of hopjesvla. Ik had daar zelf gelukkig weinig last van.
Ik had dan weer een ander probleem. Ik was verslaafd aan Boer zoekt vrouw.
Jullie vragen je nu misschien af: nou Lisa, hoezo is BZV nou weer niet veganistisch, wat ben jij nou voor dierenrechtenfundamentalist uit de quinoakerk van Marianne Thieme? En eerlijk is eerlijk, dat vraag ik me ook wel eens af. Vooral omdat het heus geen regel is om BZV op te geven als je vegan wordt (ik bedoel, als ik google op ‘Boer zoekt vrouw vegan’, dan kom ik alleen uit op mijn eigen blog – maar dat kan ook iets te maken hebben met mijn cookies).
Dus ja, mijn leven mijn tv-kijkgedrag, je moet ook niet te streng zijn voor jezelf, blabla, ik weet het heus wel, maar: het is op zich niet heel erg leuk om te kijken naar mensen die dingen doen waar je fel op tegen bent. Kalfjes vlak na hun geboorte bij hun moeders weghalen, bijvoorbeeld, of dieren fokken en weer laten doden voor geld. Natuurlijk tonen ze dit soort dingen niet in BZV, maar let maar eens op die enorme groep kalfjes bij boer Riks. Die zitten echt niet zonder hun moeder in een hok omdat ze zichzelf te cool voor moedermelk vinden, hoor.
Dit seizoen is misschien nog eens frappanter dan vorige seizoenen, want we hebben boer David, je weet wel, een boer die in Roemenië een megastal wilde bouwen. Je leest het goed: meneer wil een megastal bouwen in Oost-Europa – iets wat zelfs de meeste ‘lol bacon’-types niet echt oké vinden. Varkens in Nood startte een half jaar geleden een actie om hem van dit plan af te helpen, maar tot dusver is het onbekend wat hij met de kritiek gedaan heeft. Niet zo veel, vermoed ik, vooral niet omdat hij eigenlijk geen boer was, maar gewoon in dienst bij een bedrijf. En tsja, geld is natuurlijk belangrijk dan het tegengaan van dierenmishandeling! Zelfs al word je met je neus op de feiten gedrukt!
En ja, ik hóór jullie alweer denken: maar Lisa, als je niet geconfronteerd wilt worden met dit soort praktijken, waarom kijk je het dan? Nou, dat is simpel: omdat ik van dat programma hou. Van de gedeeltes die niets met dieren te maken hebben, dan. Ik hou van die simpele, knullige zoektocht naar iemand die op je wacht als je thuiskomt van een dag werken, ik hou van die naïeve opmerkingen van Yvon Jaspers (“Ja maar als jij haar leuk vind en zij jou wat is dan het probleem?”), ik hou van het feit dat BZV het leven zo simpel laat lijken. Als onrustige, alles overthinking millenial is het fijn om te horen dat sommige mensen gewoon verlangen naar “een stukje gezelligheid” en verder wel tevreden zijn met hun leven (die Zambia-boer hè, die semi-knappe die ook al helemaal geen boer is maar gewoon een hoogopgeleide expat, die gaat waarschijnlijk geen vrouw scoren in dit programma, niet lullig bedoeld, maar dit format is echt niet voor hem geschikt).
Dus ja, ik kijk het toch maar, al geeft het een beetje een vieze smaak in mijn mond. Een goeie veganist zijn – het is moeilijk, jongens.
Gelukkig maar dat ons eten zo lekker is.
Vegan bitterballennnnnnn
P.S. Vandaag werd dit artikel massaal gedeeld op mijn Facebook-timeline. Misschien wel interessant voor jullie BZV-lovers.
