hallo wat doe jij

En toen was ik terug van vakantie. En ik maakte huiswerk en pizza en ik liet het allebei op de grond vallen. En ik ging naar de Afdeling Bijzondere collecties om vierhonderd jaar oude boeken in te zien die ik eerst niet open durfde te slaan – maar alles went. Ik maakte een werkstuk over een gedicht dat P.C. Hooft schreef toen hij mijn leeftijd had. En ik vergaderde en ik werkte een interview uit en mijn zusje zei dat ze zeker wist dat ik ging bloggen over het feit dat zij een Blackberry (of zoals zij het noemen: BlackBÈrry) had gekocht. Maar ik blog heus niet alleen over familie en mobiel internet.

Ik kocht concerttickets en vliegtickets voor een van de laatste concerten van The Ark in Hamburg. Nicole en ik gaven Mady een traguspiercing voor haar verjaardag, hoewel ze pas anderhalve week later jarig was. Ik reed een extra rondje door het park omdat ik de terugtrapremmen op mijn fiets niet kan handelen. Ik downloadde seizoen vier van Gossip Girl en vond het meer dan vermakelijk. Ik ging naar Krakau of Kraków of Kraukau en dat was supergaatvetcool en zelfs gezellig.

En over deze luttele futiele banale feiten schreef ik een blog maar ik vergat hem online te zetten. En nu maak ik een blog faux pas door over bloggen te bloggen maar ja je moet toch ergens de draad weer oppakken.

2 Comments

Filed under huishoudelijke mededelingen

mijn openbare dagboek op het openbare internet

Het was warm in de Provence. Bij het zwembad lagen mensen te braden alsof het juli was. Ik was ook al verbrand.

Eigenlijk had ik helemaal geen vakantie, maar omdat bijna al mijn colleges deze week uitvielen vond ik dat ik wel recht had op een weekje Zuid-Frankrijk, op zon en zwembad en ijsjes.
“Maar ik ga wel heel veel werken hoor!” zei ik stellig en laadde de auto vol met boeken over taalkunde en literatuurgeschiedenis.

Pas na drie dagen kreeg ik het voor elkaar om mezelf en mijn laptop naar de WiFi-hotspot te slepen. Internetten op vakantie voelde als heiligschennis. Anderen hadden hier minder moeite mee, getuige van de twee meisjes tegenover me die ruzieden over wie er nu op Hyves mocht en de vrouw die haar man dicteerde wat er in het mailtje naar haar ouders moest komen staan. “Het is hier heerlijk weer…”

Terwijl ik mijn opdrachten downloadde en mijn schoole-mail checkte werd het drukker. Langzaamaan verzamelden mensen zich rondom de receptie alias het internet-heiligdom als bijen rondom een honingspot. Er was niet eens genoeg plaats voor iedereen.

“Kijk dat nou, zijn ze op vakantie, gaan ze alsnog zitten computeren!” merkte een voorbijganger expres onsubtiel hard op.
“Pff, dat wij nou contact willen houden met de de wereld,” zei een klein dik jongetje tegen niemand in het bijzonder.
Dat sommige mensen nou gewoon hard moeten werken, dacht ik.

Toen ik mijn aandacht weer op het beeldscherm richtte, bleek ik gewoon te zitten Facebooken.

3 Comments

Filed under internet, tijdmanagement

zou ik soms mijn leven dromen? door drs. prof. ir. spits

Alles dat niet vanzelfsprekend is is beter. Zo wilde ik al jaren dolgraag op mezelf wonen, maar nu dit eenmaal zover is betrap ik mezelf regelmatig op een verlangen naar ruzies aan de eettafel, onderhandelen over het aantal doucheminuten en de cappuccino van mijn vader. Gelukkig bevind ik me vaker dan een zelfstandig student betaamt in mijn ouderlijk huis zodat ik toch nog genoeg mee kan pikken van het gezinsleven. Zo wordt mijn doordeweekse alleen-zijn ook meteen iets minder vanzelfsprekend. Wat een win-winsituatie!

En dan spreek ik nog niet eens over het feit dat mijn Geschwister ineens veel liever zijn geworden. En ik ook voor hen, denk ik. Ik heb zelfs een dvd van Beugelbekkie gekocht zodat ik die samen met mijn zusje kon kijken. Een week later had ze alles al drie keer gezien, toen heb ik het samen met mijn broertje gekeken. Ook prima. Hij kon het woord voor woord meepraten.

Over vanzelfsprekendheid gesproken – kun je je voorstellen dat, toen dit nog op FoxKids kwam, ik jonger was dan Beugelbekkie zou moeten zijn? Nu is mijn zusje net zo oud als zij. En ik maar verlangen naar het einde van mijn middelbare schooltijd. Wat ben ik ook een dwaas.

8 Comments

Filed under film en teevee, leven

een kast vol kleren en niets

Vanaf mijn dertiende besteed ik achterlijk veel tijd aan het nadenken over wat ik aan moet. Hoewel ik redelijk tevreden ben over de inhoud van mijn kledingkast, is-ie nog niet helemaal perfect. Al zeven jaar lang heb ik het idee dat ik op het randje van volledigheid ben, dat ik nog maar een paar keer naar de stad hoef voordat ik genoeg kleding heb om iedere dag zeven verschillende mindblowing combinaties te kunnen verzinnen met één rok/vestje/hemd.

Toen ik vandaag in mijn kast stond te graaien zag ik dat ik best wel heel erg veel kleding heb waar het prijskaartje nog aan zit. Ik trok deze kledingstukken één voor één aan om te kijken wat ik er het best bij zou kunnen dragen. Al snel werd het duidelijk waarom de prijskaartjes er nog aanzaten: deze kleren pasten helemaal nergens bij.

Dan moest ik maar iets aantrekken dat ik duizend keer gedragen had, maar ook hier zat niets tussen dat me beviel. Ai. Na zeven jaar modebewustzijn, een kast vol troep!

Jaloers ben ik, op meisjes die iedere dag in een spijkerbroek en blauwe fleecetrui durven te verschijnen. Jaloers ben ik, op meisjes die dagelijks rondlopen op torenhoge hakken, gehuld in een leren rokje en een vintage bloesje (ik had ooit ook een leren rokje. Ik zag er echter niet uit.).

Nu zullen zij ook wel niet tevreden zijn, zo gaat dat. Ontevredenheid over de kledingkast is een universele ziekte waarbij genezing uitgesloten is.
Maar ik zou met niemand van kledingkast willen ruilen.

2 Comments

Filed under de ongemakken des levens

meisje (20) wordt gek van het altijd maar bereikbaar zijn

Al eerder schreef ik over het feit dat het internet niet meer uit ons leven weg te denken is. Ik ben nu op het punt gekomen dat ik wens dat ADSL nooit was uitgevonden.
Ik erger me kapot aan het feit dat mijn mobiel de hele dag door piept omdat ik weer een oninteressant mailtje heb. Ik erger me kapot aan het feit dat ik de hele dag dwangmatig Twitter en Facebook check, gewoon, omdat het me niet lukt om het niet te doen. Ik erger me helemaal dood aan de grote hoeveelheid tijdrovende en hersendodende manieren die er zijn om je huiswerk uit te stellen zodra je  internetverbinding hebt.
Gisteren weigerde mijn laptop online te gaan. Ik kon meteen niets meer doen voor school of voor één van de andere duizend dingen die ik nog moest doen. Gelukkig had ik geen directe deadlines, want ik wil niet denken aan de stress die de afwezigheid van straling anders zou hebben veroorzaakt.

Nog erger dan mijn eigen internetgedrag vind ik overigens de smartphone-verslaving van anderen. Rot ff op met je mobiel als iemand tegen je praat en leg dat ding niet op tafel als je uit eten bent.
Ja, serieus.

Ik word er zo moe van. Het liefst zou ik er rigoureus mee stoppen, maar dat kan niet. Dat kan gewoon niet.

Wel ga ik op een streng internet-dieet. Hopelijk geen jojo-effecten.

5 Comments

Filed under de ongemakken des levens, internet