Dag ziekenhuisterrein waar ik altijd over moest om bij de universiteit te komen
Dag Avenue de France, met je altijd fijne Prêt a manger en met je verschrikkelijke Decathlon
Dag universiteit Diderot, ik weet nog niet of ik je ga missen
Dag kantine, dag toetjes vooral
Dag Parc Bercy, je was vele parken ineen
Dag Bois de Vincennes waar ik de mooiste zomerdag van oktober heb beleefd
Dag hardloopgebied langs de Seine
Dag Jardin des Plantes, dag honderden mede-hardlopers
Dag Place d’Italie, het eerste dat ik in ‘mijn’ buurt leerde kennen
Dag Père Lachaise, ik vergeef het je nooit dat je Wilde Oscar achter hekken en glazen wanden verstopt
Dag heuvelachtig Belleville, dag surrogaatdisneyland Parc des Buttes Chaumont
Dag Oberkampf, met je vele hippe bars die ik direct weer vergat
Dag Montmartre, jou heb ik echt te vaak gezien
Dag Parc Monceau en al je Parijzigheid eromheen
Dag Champs-Élysées, waar ik vergast werd in Abercrombie & Fitch en de beste kerstschoenen ooit kocht bij Marks & Spencer
Dag Eiffeltoren, vanuit de verte altijd aanwezig
Dag Musée d’Orsay, met rijen van hier tot aan de andere kant van de Seine
Dag Concorde waar we met Nieuwjaar op vuurwerk stonden te wachten, maar het nooit kregen
Dag Louvre, ik heb me kapot gelachen
Dag winkelcentrum bij Hôtel de Ville, dag wc vooral, je was er altijd voor me
Dag Île de la cité waar ik nooit op uitgekeken zal raken, dag Notre-Dame waar ik nog steeds niet naar boven ben geklommen
Dag Le Marais, het was een genoegen
Dag Bastille, dag pauperdiscotheken en dag favoriet restaurant
Dag Boulevard Saint-Germain, dag Sartre-café met je obsceen dure koffie voor langslopende bondjassendragers
Dag Jardin du Luxembourg waar ik zo vaak omheen liep op zoek naar een bepaald restaurant dat ik nooit vond
Dag Quartier des Gobelins en al je bedrijvigheid
Dag creperies met lange rijen rondom Montparnasse
Dag Boulevard de l’Hôpital
Dag mensen in de ziekenbedden die ik nu vanuit mijn raam kan zien
Dag andere straten van Parijs waar ik gelopen heb of die ik mislopen heb, dag bruggen, dag metro’s
Dag sentimenteel blogje, ik ga maar eens inpakken.
dag parijs
Filed under studie in buitenland
Dag beste falafel van West-Europa…
Oh jaa 🙁 Wist je de Lenny Kravitz dat ook vond?
Lenny Kravitz is een held.
Haha vooral die laatste vind ik wel een goeie. Een beetje sentimenteel doen moet kunnen op zijn tijd, maar je moet er niet in blijven hangen 😉
(“Oberkampf”? Dat klinkt hoogst misplaatst tussen de rest…)
Nee hè. Er is werk aan de winkel!
Parijs heeft wel meer plaatsen die nogal misplaatst klinken (Austerlitz, Stalingrad en eh.. nog een paar maar die ben ik even vergeten :P)
Hé, twee jaar geleden zat Oscar Wilde helemaal nog niet achter glas! 😮
En de Notre-Dame naar boven vond ik toch wel de moeite, met al die gargouilles. ‘k Voelde me ‘n beetje zoals in de Disney-film! Wel een kostelijke affaire en lang wachten natuurlijk…
Soit, elke reden om nog eens terug te gaan naar Parijs is goed 😉
Nee klopt, ik ben er twee jaar ook terug geweest en toen was er nog niets aan de hand. Zijn steen stond onder met kusjes en quotes, maar dat was oké. Nu staat er glas voor EN een hek zodat mensen ook niet op het glas kunnen tekenen. De eerste keer dat ik er dit jaar was zat het glas nu onder de kusjes en teksten, maar de tweede keer was-ie net schoongepoetst. Heel jammer.
En ja ik ben dus nog nooit op de Notre-Dame geweest omdat er steeds zulke rijen staan, ik wilde steeds vroeg gaan maar dat mislukte dan weer… ooit, ooit gaat het lukken 😉 Fijn om te horen dat het de moeite waard is in ieder geval!
Dag, en tot de volgende keer maar weer! Als je nu terugkomt, is het waarschijnlijk weer dubbel zo leuk 🙂
Dit is echt zo’n wegdroomblogje geworden.. Au revoir, Paris.
Zo herkenbaar dit…
Ik mis momenteel Kopenhagen als een malle. Een jaar terug verhuisde ik daarheen, en een halfjaar later weer terug naar Nederland. En als ik jouw ‘dag Parijs’ lijstje doorlees komen er alleen maar dingen in me op die ik mis uit Denemarken… :'(
Ik ben nu ook blij hoor, woon samen en zo, maar die tijd daar komt gewoon nooit meer terug.
Ja, dat vind ik het ergste! Het is gewoon voor altijd weg…
Hahah mooie opsomming!
Volgens mij heb je een mooie tijd gehad in Parijs 🙂
Wat is het snel gegaan zeg! Ik kan me nog je post herinneren dat je het blije nieuws vertelde!
Ow jee, door het lezen van dit stukje heb ik weer enorme zin om naar Parijs te gaan. Hoe vaak ik er ook al ben geweest, Parijs verveelt nooit.
Bij dezen laat ik je weten dat ik je genomineerd heb voor de Liebster Award! http://ikbenelise.wordpress.com/2013/02/04/ik-ben-getagd-de-liebster-award/
Jammer dat je afscheid hebt moeten nemen van Parijs. Het lijkt me echt geweldig om daar een tijdje te wonen! Dus een sentimenteel blogje is niet erg hoor, dat mag als je zo’n wereldstad verlaat.
Dag universiteit Diderot, ik weet nog niet of ik je ga missen?!
Even niet onze vrienden Nathanael en Monsieur Z?!
Die twee ga ik wel missen! Zeker de momenten dat ze samen waren 🙁