Category Archives: maandoverzicht

samenvatting van mijn geluksmaand

In juli had ik geen zak gedaan, en daarvoor gaf ik de schuld aan de warmte. Dat was natuurlijk een flauw onzin-excuus. Maar: in augustus was het een stuk frisser en beleefde ik meteen een stuk meer. Dus ik had toch gelijk. Deze redenatie klopt nog steeds van geen kanten, maar aangezien er ook mensen zijn die La Casa de Papel een goede serie vinden, weet ik: je kunt tegenwoordig echt overal mee wegkomen.

Stel je woont hier

Back back back at it again in Cornwall

Begin augustus ging ik met mijn ouders en mijn zusje een paar dagen naar vrienden in Cornwall. We gaan altijd om het jaar, en ik zou dit jaar eigenlijk niet meegaan, maar ja, soms loopt het leven anders dan gepland.

En het was heerlijk. We hebben dit jaar een stuk minder gedaan dan normaal, maar we hebben wel lekker gewandeld, en veel gegeten, en ik had tussendoor best wel wat tijd om mijn autotheorie te leren (zie ook volgend punt). Het was gewoon fijn om samen te zijn, met die vrienden maar natuurlijk ook met mijn ouders en zusje, die zijn op zich ook wel oké.

(Kleine vegan teleurstelling: het vegan aanbod bij de – overigens gigantische – supermarkt Morrisons was echt HEEL slecht? Ik weet dat het Cornwall is en geen Londen, maar echt, de Super U in de Provence verkoopt echt duizend verschillende notenmelken, en hier zag ik bijna niks plantaardigs. En de vleesvervangers die er wél waren, waren niet erg lekker. Tragisch.)

– – – Hoe hard mag een segway? – – –

Eenmaal terug in Nederland kon ik zo doorrijden naar mijn theorie-examen. Behalve dan dat ik niet mocht rijden, maar gelukkig heb ik een geliefde die al 11 jaar zijn rijbewijs heeft en mij wel ff wilde brengen #timisdebeste. Was wel doodnerveus, aangezien ik voor zo’n beetje al mijn proefexamens zakte. Doodnerveus en vooral heel boos. Ik bedoel, wáárom zou je in godsnaam vragen stellen als:

  • Wat is de maximumhoeveelheid goedgevulde brugklasser-Eastpacks die je in je aanhangwagen uit 1976 mag vervoeren?
  • Als je 27 maanden je rijbewijs hebt, en om 2 uur ‘s middags een jenevertje hebt gedronken, tussen 17.00 en 20.00 6 bacardi breezers, maar om 20.15 alles hebt uitgekotst, en je gaat rijden om 21.28, en om 22.47 wordt aangehouden door de politie, hoeveel kwartjes boete krijg je dan?
  • Hoe hard mag een Segway?

Nou, ik was de avond van te voren de wanhoop nabij, want die vragen waren echt onmogelijk. Maar op het echte examen stelde ze vervolgens gewoon normale vragen. Vragen waarop ik het antwoord wist. Sterker nog, ik had maar 5 fout bij gevaarherkenning (mochten er 12 zijn) en maar eentje bij het algemene deel! Eentje! Dat is geen 0, maar wel bijna. Dus z. blij, trots en voldaan.

My name is yours, what's Alaska?

Ik denk dat de week waarin ik mijn theorie-examen haalde mijn geluksweek was, want drie dagen later zat ik Alaska Thunderfuck live. Dat was best wel een big deal voor mij, want Alaska is mijn grote inspiratiebron, zowel op creatief als persoonlijk vlak. Klinkt corny, is het ook. En na twee jaar intensief fangirlen kon ik haar dus EINDELIJK in het echt zien.

(Bedenk ineens dat ik in mijn eindejaarsblog van 2017 drie wensen voor 2018 had opgeschreven, namelijk ‘Een beroemd schrijver worden, normaal kunnen hardlopen en naar een optreden van Alaska 5000‘. Toch mooi dat er één ding van is uitgekomen)

De show was echt geweldig. Hij was gewoon zo vol en grappig en leuk en ik moest 3x bijna huilen. En ik heb Alaska ontmoet, iets wat me zoveel stress opleverde dat ik bijna out ging (kun je hier alles over lezen), en ik ga nog één keertje de foto ervan posten want daar voel ik me echt niet te goed voor of zo:

Moet wel zeggen dat het na zo’n Emotioneel Intensieve Gebeurtenis extreem lastig was om weer terug te komen in de realiteit. Ik had toevallig dat weekend niet zo veel te doen, dus ik zat de hele tijd maar die filmpjes uit mijn vorige blog te kijken en liedjes te luisteren. Op een gegeven moment werd ik in een soort draaikolk gezogen waarin ik alleen nog maar ‘I’m grateful for my hips, I’m grateful for my hair, I’m grateful for my lips, I bought them over there’ hoorde, keer en keer opnieuw, en toen dacht ik: nu is het misschien tijd om me even op iets anders te focussen.

Boy, dat was moeilijk.

Godzijdank werd het uiteindelijk toch weer maandag en moest ik weer werken, want anders was ik denk ik echt verzwolgen in een poel van hippads en decolletéhighlighter.

P.S. Mocht je toevallig ook Alaska-fangirl zijn, ik vond dit interview over haar nieuwe album echt superleuk om te lezen.

Verder

… begon ik weer met bodypumpen. Ik had het heel lang niet gedaan omdat ik zo intensief met fysiotherapie bezig was en daar steeds spierpijn van had, maar op een dag had ik genoeg van deze impasse en ging ik gewoon. Vond het wel doodeng want was bang dat ik heel veel slapper zou zijn geworden. (Dat was ook zo.)

… ging ik met een vriendin naar de Parade. En druk dat het was jongens, het leek verdomme Disneyland wel. Ik wilde heel graag naar The Carpenters in therapie, een voorstelling waarin Karen Carpenter zogenaamd uit de dood is herrezen (ze is in 1983 overleden aan de gevolgen van anorexia) en met haar broer, die met een drugsverslaving worstelt, terecht komt in een Jerry Springer-achtige talkshow. Alleen de kaartjes voor het tijdstip waarop wij wilden waren al uitverkocht, en de volgende show was pas om 22.00. Omdat ik de volgende dag naar Alaska zou gaan had ik om die tijd eigenlijk al in bed willen liggen, maar goed, we konden ook niet naar huis gaan zonder die show gezien te hebben. Ondertussen maakten we nog bijna drie uurtjes door alleen maar te vreten (nacho’s, sticky tempeh, professor Grunschnabel-ijs … zo kut vegan zijn) en kwamen we alsnog bijna te laat. De show was echt heel grappig trouwens. Alleen jammer dat de talkshowhost vijf minuten over mijn hoofd aan het strijken was en ik alleen maar dacht ‘ik wil geen spelbreker zijn maar ik heb vanmorgen mijn haar gewassen en het moet nog mee naar Alaska’ maar niets durfde te zeggen.

… ging ik twee dagen achter elkaar naar de Pride. Het begon met de drag olympics, een soort olympische spelen voor drag queens (handtassenwerpen, hoelahoepen, u kent het wel). Hoewel, zien, zien … ik was de helft van de tijd bezig met het zoeken van mijn vrienden want het was DRUK mensen, DRUK. (Ik ga alleen maar naar hele populaire dingen geloof ik.) Verder zagen we Saphira, ofwel de Nederlandse Tina Turner, en dat was fantastisch. Er waren meer goede optredens, maar zij … die energie, omg.

Op zich had ik ook wel foto’s van drag queens of van mijn vrienden kunnen maken maar er gaat natuurlijk niets boven een foto van allemaal anonieme toeristen in een donkere straat

… stopte ik met slapen. Dat was een besluit dat mijn lichaam zo rond 23 augustus maakte. Mijn hoofd is het er nog steeds niet mee eens.

… luisterde ik veel naar het album Wax van Indochine. Maar echt zeg maar drie keer per dag. Dat heb ik echt niet meer gedaan sinds ik 13 was en alleen twee cd’s van Avril Lavigne en één cd van Keane had. En stiekem vind ik het misschien wel een van hun beste. En dat terwijl hij op Musicmeter de allerlaagste waardering heeft van alle Indochine-albums (misschien moet je je afvragen waarom ik überhaupt op Musicmeter kijk maargoed). Dat kan ook komen doordat de eerste twee nummers van het album zo ongeïnspireerd zijn, met die achtergrondkoren die er totaal niet bijpassen. Maar als je die even wegdenkt is het echt een topalbum. M’n lievelings is Echo-Ruby, maar ben ook erg fan van Drugstar.

… luisterde ik (uiteraard) ook veel naar Amethyst Journey,  het album Alaska & Jeremy, dat ongeveer een week voordat ik haar zag uitkwam. Ben er gek op, maar als Zeer Kritische Fan moet ik zeggen dat ik hem een tikkie simpel vind, zowel qua muziek als qua tekst. Hoop heel erg dat ze meer albums in deze richting gaan maken en er misschien dan nog iets meer tijd voor nemen. (Mijn lievelings is The end of the world want die klinkt als een achtbaan). Oké nu ga ik stoppen met praten over Alaska want jullie beginnen het allemaal irritant te vinden. ALASKA. ALASKA. Oké ik ben klaar. ALASKA.

… waren de muizen in onze keuken ons zo godsgruwelijk aan het terroriseren dat ik wel een muizenval heb moeten kopen. Een diervriendelijke, natuurlijk, zodat ik ze ergens in een park kan uitzetten. De muizen lachen me er vierkant om uit want ze lopen er gewoon overheen. Als iemand tips heeft die niet ‘gewoon goed stofzuigen’ zijn, ik hoor het graag.

… keken Tim en ik La Casa de Papel want we dachten dat het heel goed zou zijn, maar we vonden het … behoorlijk slecht. En dit komt van iemand die alle 6 de seizoenen van Gossip Girl meerdere malen gezien heeft. Eigenlijk hebben we het vooral afgekeken zodat we er commentaar op konden leveren. Even serieus, ik geloof niet dat er ooit een personage is geweest waar ik een intensere hekel aan heb gehad dan Tokio en d’r quasi-filosofische commentaren. En iedereen die ik ken vindt dit dus een goede serie. GEEN WONDER DAT DE WERELD NAAR DE KLOTE GAAT.

September

De komende maand staat in het teken van één ding: V A K A N T I E! Tim en ik gaan twee weten naar Kreta. We zijn allebei nog nooit in Griekenland geweest, dus dat is extra leuk. We hebben nog niet echt veel plannen gemaakt, maar we hebben een auto gehuurd, dus we kunnen doen waar we zin in hebben. Wil in ieder geval weer achterlijk veel boeken lezen, en door die ene kloof lopen. En Kri-Kri’s zien. Oooh we gaan trouwens ook nog een keer naar de Efteling met Tims familie! Zin in. Vooral in Villa Volta, want daar ben ik natuurlijk pas 34 keer in geweest en dat is écht te weinig.

11 Comments

Filed under maandoverzicht

juli: het was de schuld van de hitte

Maandoverzichten zijn echt de meest luie (‘luiste’ moet ik eigenlijk zeggen, maar dat ziet eruit alsof het niet klopt) vorm van bloggen die er bestaat. Je hoeft niets te verzinnen (want alles is echt gebeurd), je hoeft geen coherent verhaal te schrijven (want het leven is immers ook verwarrend & willekeurig) en je hoeft niet eens ergens een mening over te hebben (voor of tegen de bioindustrie, voor over tegen Jamie Li).

En toch jongens …………. kost het me grote moeite om dit te schrijven. Omdat het zo warm is, dacht ik eerst. Mijn hersenen moeten gesmolten zijn. Het is klaar met mijn blogcarrière. Misschien zelfs wel met mijn hele leven, want met gesmolten hersenen kun je niet zo veel. Maar toen ik er wat beter over nadacht, realiseerde ik dat het probleem eerder ligt bij het feit dat ik in juli helemaal niets heb uitgevoerd. Althans, niks in de categorie ‘leuk om te vertellen op je blog’. Het was namelijk veel te heet om iets anders te doen dan volslagen apathisch op de bank hangen en door je Instagram-timeline te scrollen.

Is het toch nog de schuld van de hitte.

Maar goed, op een of andere mysterieuze wijze heb ik toch een woordje of 500 over mijn onbeduidende bestaan kunnen typen. Lees het vooral. Of ga lekker een Aperol Spritz drinken op je balkon. Van mij mag je.

In juli …

… was ik op Down The Rabbit Hole, maar daar kan ik het niet meer over hebben, want dat heb ik al gedaan. Moest er een week van bijkomen.

… ging ik met mijn zusje naar mijn tante en oom en neef (en nicht, maar die was er niet) om te zwemmen in hun privézwembad. Wat wel hoognodig was met die temperaturen van 35 graden. Behalve dus dat het uitgerekend die dag maar 23 graden was en het waaide en regende en onweerde en alles. Dus toen hebben we maar binnen gezeten en 30 seconds (= mijn ultieme lievelingsspel) gespeeld. En dat was eigenlijk misschien wel nog leuker dan zwemmen. (De volgende dag was het trouwens wel weer gewoon 35 graden, zul je altijd zien…)

… ging ik maar liefst 2 keer karaoke doen, waaronder een keer met vriendinnen van de middelbare school, die toen ineens allebei HEEL goed konden zingen. Stond ik daar met m’n papegaaiengekraai. Was wel weer heel leuk verder.

Bewijs dat ik karaoke (en highlighter) ZEER serieus neem. #hetwaseenlastigetekstoké

Een bericht gedeeld door Lisa ☕ (@vijfkoffiegraag) op

… keken Tim en ik het nieuwe seizoen van Glow en het was weer geweldig. Moest bijna huilen toen we het seizoen uit hadden. Maar goed, ik moet al bijna huilen als ik denk aan hoe leuk het zou zijn om een hond te hebben. En ik wil niet eens een hond.

… herlas ik twee van mijn lievelingsboeken aller tijden, The secret diary of Adrian Mole (aged 13 3/4) en Bridget Jones’s Diary. Ik wil jullie bij dezen heel nadrukkelijk vragen om vooral de eerste titel ook eens open te slaan. Ik heb meer mensen in mijn leven nodig met wie ik hierover kan praten.

… ben ik begonnen bij fysio nummer 4. Heb nog geen idee of het werkt.

… dwaalde ik met Julia door de bossen van Naarden (want dat doe je als je met Julia bent). Ze had een schrijvershuisje gehuurd in de bossen, wat echt totaal niet jaloersmakend was. Naarden is zoooo mooi jongens. Wil bijna verhuizen.

De bosgeesten & ik

… had ik weer een miljoen rijlessen. Het gaat op zich wel de goede kant op, denk ik, maar ik baal dat ik niet al wat beter ben. Ik heb nu iets van 26 lessen gehad. Per keer rijd ik 1,5 uur, dus ik heb al 39 rij-uren achter de rug. Op de website van het CBR las ik dat het gemiddelde lesuren voor het examen 38 is. Daar zit ik dus al over, en mijn examen is nog lang niet in zicht. HUILEN. Ik weet heus wel dat ik me niet met anderen moet vergelijken, maar ik vind autorijden echt heel leuk, en dan is het frustrerend dat ik er ook niet ‘goed’ in ben (plus, na iedere les ben ik weer een stuk armer. Wat heb ik eigenlijk aan aanbiedingen kopen bij de AH als ik er in anderhalf uur mijn weekbudget aan boodschappen doorheen jaag?)*. Maar goed, mijn leraar zegt dat het in Amsterdam altijd langer duurt voordat je je rijbewijs hebt, omdat rijden hier een stuk moeilijker is dan in, laten we zeggen, Naarden. Daar hou ik me maar aan vast.

In augustus …

… ga ik een paar dagen met mijn ouders en zusje naar vrienden in Cornwall. En ik ga mijn idool Alaska Thunderfuck 5000 voor het eerst live zien, OMG OMG OMG. Allebei z. veel zin in. Oh ja, en ik ga ook mijn theorie-examen doen. Minder zin in. Duim voor me.

*Mochten jullie heel gechoqueerd zijn over hoe hoog/laag dit weekbudget is: ik lul maar wat. Heb echt geen idee hoe veel ik uitgeef aan boodschappen. (Daarom ben ik dus nog steeds niet rijk)

11 Comments

Filed under maandoverzicht

waarom juni zo geslaagd was

indochine nancy

 

Ik weet het, ik weet het, ik hóór het je denken: maar Lisa, juni duurt toch nog zeker drie dagen? Normaal plaats je je maandoverzicht toch altijd pas als de maand erop alweer bijna voorbij is?

En ja, je hebt gelijk, ik ben veel te vroeg en zeker voor mijn doen. Maar daar heb ik goede redenen voor: 1) ik heb wel weer genoeg meegemaakt voor deze maand 2) ik zit vanaf morgen het hele weekend op Down the rabbit hole en 3) ik heb vorige week ook al niets geschreven, dus ik wil niet nóg een week niets van me laten horen,

Dus daarom zit ik hier nu als een bezetene te typen, hijgend omdat ik net terug ben van het winkelcentrum om nog de laatste festivalbenodigdheden in te slaan, in een kamer die eruitziet alsof er een bom is ontploft (waarom is inpakken eigenlijk altijd zo’n rommelig proces?). Ondertussen stress ik ‘m een beetje omdat ik nog heel veel moet pakken en me ineens afvraag of ik nog wel grondzeil in huis heb, maar ik Moet en Zal een blogpost online krijgen, anders kan ik net zo goed niet bestaan.

En dan zeggen ze dat bloggen leuk is.

Belangrijk nieuws over mijn verrotte knieën (!!!)

Goed, genoeg gejankt over dat ik het zo druk heb, ik heb goed nieuws: IK WEET EINDELIJK WAT ER MET MIJN KNIEËN AAN DE HAND IS!

Na drie jaar in het duister tasten (“Ja knieën zijn raar en doen vaak pijn, ik weet het ook niet maar doe maar gewoon een paar squats dat helpt vast” – alle fysio’s die ik ooit heb ontmoet) (ok ik chargeer ze deden hun best), kwam de sportarts eindelijk met het verlossende woord: mijn bovenbeen en knieschijf sluiten niet helemaal lekker op elkaar aan, omdat ik te veel ruimte heb in mijn skelet. En dat doet pijn. En dat verklaart trouwens ook waarom ik zo instabiel ben als de pest (alleen fysiek, mijn geestelijke instabiliteit is een ander verhaal). Maar het levert geen langetermijnschade op.

Oh jongens, jullie hadden bij dat onderzoek moeten zijn. Het was zo grappig. Inmiddels hadden namelijk al drie fysio’s, twee huisartsen, een podotherapeut en een zooltjesmevrouw me uitgebreid onderzocht. Dan gingen ze een beetje aan mijn benen trekken en duwen, knijpen, je kent het wel. En maar vragen: “Doet dit pijn? En dit? En als ik dit doe, doet dat pijn?” Mijn antwoord was altijd nee. Niets dat zij deden, triggerde iets. Daarom konden ze niks vinden.

Nou deze vrouw had me binnen twintig minuten ZOVEEL pijn gedaan dat de tranen me in de ogen schoten. Maar echt. Ik ging kapot. En daarna moest ik bijna huilen omdat ik zo gelukkig was dat er eindelijk iets pijn deed.

Minder leuk aan deze kersverse diagnose is dat de klachten niet zo goed te behandelen zijn en vaak ook helemaal niet over gaan. Maar we gaan ons best doen (we = ik en fysio nummer 4). Maar nu we weten wat het probleem is, hebben we eindelijk iets om naartoe te werken #zinin.

—Indochine—

En ander hoogtepunt van juni was dat ik ein-de-lijk Indochine live zag! Dat wil ik al jaren, maar het kwam er nooit van, omdat ze nooit in Nederland spelen. En het zou er nog steeds niet van gekomen zijn als mijn vader niet had aangeboden om met me mee te gaan naar een concert in Frankrijk. (Niet omdat hij er ook fan van is – want dat is niemand die ik ken, snik – maar gewoon, om zijn oudste dochter gelukkig te maken)

Trouwens, met ‘concert in Frankrijk’ bedoel ik: stadionconcert voor 20.000 man. Laat dat eens goed tot je doordringen: 20.000 man. Dat was een heftige ervaring. Het was ZO druk, echt niet normaal, wegen waren afgezet, overal liepen militairen met herdershonden, en je stond een half uur in de rij om binnen te komen, wat zeg ik, je stond een half uur in de rij om naar de wc te kunnen.

En ja, tóch hadden we een goede plek: deels omdat heel veel anderen ervoor kozen om op de tribunes te gaan zitten, en deels omdat Fransen gewoon klein zijn en we dus makkelijk over de mensen voor ons heen keken. Ik denk dat ik ga emigreren.

Het concert was natuurlijk geweldig. Ik bedoel … het begon pas om 22.00, maar dan heb je ook wat. Vuurwerk bijvoorbeeld, en ballonnen en confetti (ok niet ecofabulous dit) en gewoon 2,5 uur Indochine! Hun oeuvre omspant bijna 4 decennia, dus ja, dan ben je wel even bezig. Maar ze speelden veel, en goed, en het was echt zo vet om na een jaar of zes al die nummers eens live te horen. Ik ben een zeer gelukkig mens.

Het was trouwens sowieso een leuk weekend, want we waren zaterdagmiddag aangekomen en gingen toen nog even Nancy in, waar ik hetzelfde vegan chocolade-ijsje at als vorige maand in Parijs (lang leve ketens), en zondagochtend, voordat we naar huis gingen, hebben we weer lekker de toerist uitgehangen. Het is een hele leuke stad, heel mooi, wel een stuk kleiner dan Parijs, maar wel met echt vette architectuur, zeker als van van art nouveau houdt.

Verder... 

… ging ik naar Alyssa Edwards in NYX. Ik zeg altijd maar zo: een maand lang geen internationaal bekende drag queens gezien, is een maand niet geleefd.

… ging ik wel steady met rijles. Althans, dat denk ik (ik heb vandaag wel voor het allereerst de motor laten afslaan dus dat was wel een dieptepuntje). Ik vind het nog steeds heel leuk. Behalve omkeren en parkeren en alle andere dingen waarbij je nauwkeurig moet sturen. Daar heb ik niet zoveel mee. Ik ben meer van grove bochten snel thuis.

… ben ik exact 0 keer naar naailes geweest, waardoor mijn kaftan van vorige maand nog steeds niet af is. Vind het aan de ene kant wel jammer, maar aan de andere kant, ik had het gewoon echt te druk met concerten en feestjes (ok 1 feestje) en koffie drinken en ja het moet ook geen moetje worden (see what I did there)

… ging ik naar een soort in memoriam-programma voor Renate Dorrestein, maar ik weet niet echt wat ik daarvan vond. En nu lees ik weer een boek van haar want je moet toch wat.

… keken Tim en ik She’s gotta have it (de serie, niet de film, maar ik wil de film nu ook zien want de serie was heel leuk!)

Juli

1 juli is aanstaande zondag, dan ben ik dus op DTRH. Verder heb ik nog niet zoveel gepland, behalve weer een heleboel rijlessen en Superball. Wel handig, want ik vermoed dat ik na drie dagen festivallen (wat ik al jaren niet meer gedaan heb) he-le-maal gesloopt ben, en tot augustus nodig heb om daarvan bij te komen. Wens me sterkte (ook met inpakken).

14 Comments

Filed under maandoverzicht

mei is voorbij (ik denk dat ik dichter word)

Hallo lieve mensen, hoe gaat het met jullie? Met mij gaat het goed. Vooral omdat ik een hele leuke maand achter de rug heb. Maar dat lezen jullie in de rest van deze blogpost.

Hoewel … in principe kun je deze blog ook wel overslaan en in plaats daarvan gewoon voor jezelf invullen wat ik de afgelopen tijd heb uitgespookt. Het is namelijk min of meer hetzelfde als altijd: werken, bodypumpen, wensen dat ik een man in een jurk was en ‘iets met Parijs’:

Laten we dan maar beginnen met dat ‘iets’ met Parijs

Ik wilde eigenlijk schrijven: In het eerste weekend van mei gingen we naar Parijs. OMG, het voelt echt alsof het al veel langer geleden is! Tijd is zo raar! Maar toen keek ik in mijn agenda, en toen zag ik dat we in het weekend van 18 mei naar Parijs zijn geweest. Dat is niet eens bijna het eerste weekend van mei.

(Ik heb dat de laatste jaren steeds, dat ik denk dat alles al heel lang geleden is, terwijl het dan pas echt gisteren gebeurde. Of vorige week. Je zou denken dat dat positief is, want dat betekent dat de tijd langzamer gaat, maar toch vind ik het nog steeds echt raar dat het al juni is).

Maar goed. Parijs dus. Ik ging erheen met mijn vader, moeder, broertje, zusje en Tim (‘mijn Tim’ ja, als je deze zin grammaticaal correct leest) vanwege het 30-jarige huwelijk van mijn ouders. En het was heel leuk. We hadden een appartement in de Marais. Dat was ideaal, want we zaten superdicht bij Centre Pompidou en we konden naar de Notre-Dame lopen!!! Ik wilde eigenlijk de Notre-Dame achterstevoren beklimmen in de hoop dat mijn knieproblemen dan over zouden zijn, maar dat kwam er niet van. Heb wel weer lekker dit doodenge nummer gezongen, dus het bezoek was toch een succes.

 

Wat we verder gedaan hebben? Vooral veel gelopen. Beetje door Jardin du Luxembourg, beetje rondom mijn oude huis (Boulevard de l’Hopital lag er net zo bij als ik ‘m had achtergelaten), beetje door Belleville, beetje door het 11e arrondissement waar Tim en ik altijd een hotel nemen. Je kent het wel.

Leuk detail: de laatste keer dat ik in Parijs was was drie jaar geleden, en toen waren er dus echt twee vegan restaurants of zo. Maar nu BARSTTE het van die dingen. Zo leuk om te zien! We hebben nog even een taartje gegeten en macarons gehaald bij VG Patisserie (zat vlakbij ‘ons’ hotel!!! (waar we nu dus niet inzaten)) en pizza bij Hank Vegan Pizza (vlakbij ‘ons’ appartement!!! (waar we nu dus wel inzaten)). De zoetigheden waren heerlijk, over de stukjes pizza heb ik gemengde gevoelens. Eentje was heel lekker, eentje vond ik best vies (maar dat kan komen doordat er nepricotta op zat en ik heb ricotta altijd ranzig gevonden) (nu vraag je je af: waarom neem je dan ricotta? Nou, dat was omdat ze ze niet zoveel keuze hadden, en pizza met aardappel leek me ook niks).

 


Ik heb trouwens besloten dat ik een huis in Parijs moet hebben, zodat ik daar de helft van de tijd kan wonen. Weet nog niet precies hoe ik dit aan ga pakken, maar zodra ik een plan heb, zijn jullie de eersten die het horen.

… verder …

… heb ik met naailes een soort kaftan gemaakt. Eentje met lekker wijde mouwen. Hij is nog steeds niet helemaal af, maar ik vond het wel echt bizar leuk om te zien dat ik van stukjes stof iets heb gemaakt dat er gewoon is. (Hij staat ook oprecht leuk)

… heb ik niet zoveel gebodypumpt als ik zou willen, vanwege drukte maar ook omdat ik last kreeg van mijn rechterarm (echt, daar word je toch moe van). Maar ik ben nu weer een soort van back on track.

… ging ik voor het eerst in mijn leven naar de sauna. Ik ging met mijn vriendinnen, die vaker gaan en die dus precies weten hoe dat moest met dat voetenbad en ijsbad en alles (niet dat ze het ook echt deden, maar … ze wisten het wel.) Vond het wel lachen. Vooral die opgieting, dat je met z’n allen in zo’n bloedhete hut zit en dat er dan iemand met een natte handdoek in je gezicht slaat. #genieten

… heb ik eigenlijk niet meer gedaan aan voguen. Ik kon het zo slecht dat ik er echt stress van kreeg. Wat een reden kan zijn om het juist wel te doen, maar ja, er zijn genoeg dingen waar ik óók stress van krijg die ik moeiijker kan omzeilen.

… ben ik naar Queens werq the world geweest en ik werd er weer heel gelukkig van. Door Violet Chachki wil ik nu op burlesque dansen maar ik weet niet of ik het doe want ik denk niet dat het me ooit gaat lukken om half zo fabulous te worden als zij. (Dat is ook weer een stressfactor)

… ben ik met Tim naar Todrick Hall geweest. En hij was ZO goed en leuk en aaajhfvdsgs. Ik was van tevoren een casual bewonderaar maar nu ben ik veranderd in een heuse hysterische fangirl. Mijn lievelingsnummers: Changed my mind, Dem Beats en Boys wear pink (hoewel ik roze trouwens de lelijkste kleur vind die er bestaat) (hoewel ik dan wel weer drie roze broeken heb) (het leven zit vol verrassingen).

kreeg ik mijn bril! Ik heb hem nog niet heel veel opgehad, maar bij concerten is hij vooral echt superhandig.

… had ik veel rijles, en het was leuk en het gaat best goed en ik kan er heel veel over vertellen, maar dat bewaar ik wel voor een andere blog.

Zonaanbidders zoeken de hoogte op #paris #belleville #toureiffel

Een bericht gedeeld door Lisa ☕ (@vijfkoffiegraag) op

Nog maar ff een Parijs-fotootje om de tekst te breken 

Juni

De maand juni wordt geweldig. Maar echt. Vooral omdat ik EINDELIJK naar Indochine ga ! ! ! ! !

Na drie jaar lopen janken omdat ik zo’n beetje hun enige concert in Nederland in 30 jaar heb moeten missen (alle Fransen hadden de kaartjes opgekocht) (dit is geen grap), ga ik ze dan toch eindelijk live zien. In Nancy, samen met mijn vader (ik vind het dus extreem grappig als iets of iemand Nancy heet, omdat ik alleen maar moet denken aan het nummer Nancy Boy). Ik heb er zooooooooooo veel zin in. Ik hoop wel echt dat ze Un jour dans notre vie gaan spelen want da’s m’n lievelings. En 3eme sexe want die zing ik altijd bij karaoke. (Daar zit trouwens niet echt een filosofie achter, behalve dat het me het makkelijkste Indochine-nummer lijkt).

De week daarna ga ik naar Down the rabbit hole, waar ik ook veel zin in heb. Heb van het weekend nog maar weer even geoefend met het opvouwen van mijn quechua-tent, en ik kan het nog steeds.

Oh ja en ik ga Eels live zien!!!!!!!!!!!

Verder heb ik crimineel veel rijlessen (wel zelf zo gepland toch), wil ik veel sporten, en natuurlijk ook gewoon werken.

Ten slotte moet ik in juni maar weer veel gaan schrijven, want om een huis te kunnen betalen in Parijs red ik het niet met een copywriterssalaris. Ik zal dus toch echt de nieuwe J.K. Rowling moeten worden. En dat schiet momenteel nog niet echt op. (Hoewel ……….. Harry Potter was zelf ook 11 keer afgewezen voordat iemand het uit wilde geven) (trek zelf je conclusies).

6 Comments

Filed under maandoverzicht

dit deed ik wel/niet in april

Ja ik weet het, inmiddels is het al bijna juni, de thermometer staat op standje vakantie in Spanje en de schoolagenda’s voor volgend jaar liggen inmiddels ook alweer in de winkel (serieus, wat BEZIELT mensen?) en ik kom hier nog met mijn maandoverzicht van april. Dat is echt schandalig.

In my defense: het was de afgelopen tijd geen weer om te bloggen. Het was weer om op een picknickkleed in het Vondelpark te zitten. Of om zelfgemaakte gemberlimonade te drinken op het balkon. Of om urenlang naar een vrij tafeltje op een terras te zoeken en vervolgens maar genoegen te nemen met een plekje in de schaduw, waar het dan eigenlijk nét weer niet warm genoeg voor was.

Dat ik nu ALSNOG een blog schrijf in plaats van me in te smeren met zonnebrand en eropuit te gaan, bewijst maar weer hoe toegewijd/knettergek ik ben.

Dus dit was mijn april:

Baby’s First Rijles

Jawel jongens, ik lieg heus niet alleen maar in mijn blogs: ik ben écht begonnen met rijles! Inmiddels heb ik er twee lessen opzitten, en leuk dat ik het vind. Maar echt. Rijles is mijn favoriete nieuwe hobby (nog meer dan bodypump). Ik dacht dat ik niet durfde en had dus speciaal een leraar voor mensjes met rijangst uitgezocht, maar tot nu toe vind ik het helemaal niet eng. Dat kan komen doordat ik a) een leraar heb voor mensjes met rijangst of b) nog helemaal niet de parkeerplaats af ben geweest, maar goed, we zullen het zien.

—————————mijn knieën & ik

Wat deze maand wel anders was dan vorige maand: ik heb niet zo heel veel gesport. Begin april hield ik even een pumppauze, omdat mijn kniepijn significant erger werd. Hierdoor kreeg ik weer pijn in mijn hart (bij wijze van spreken dan hè). Het leven is ook echt alleen maar lijden.

Toen heb ik een knoop doorgehakt: ik ging weer naar de huisarts. Dit keer met de nadrukkelijke mededeling om me door te verwijzen naar de sportarts. En zo kwam ik bij een orthopeed terecht, die na 10 minuten al besloot dat er maar eens foto’s gemaakt moeten worden van mijn knieën. Na drie jaar werd dat weleens tijd. Ik kon wel janken. (Zowel van verdriet als geluk.) Vorige week ben ik de foto’s gaan maken, we zullen zien of daar iets is uitgekomen.

(Intussen ben ik trouwens wel weer begonnen met sporten, want toen ik het niet deed ebde de pijn weg. Ik doe de squats bij bodypump gewoon extreem halfslachtig. Mijn armen train ik ter compensatie extra hard, waardoor ik er binnen no time  ongetwijfeld uit zal zien als een wandelende never skip leg day-meme.)

Verder …

… at ik met Julia salades die we niet op kregen bij Vers (ze waren wel extreem lekker)

… omdat ik binnenkort toch écht verkeersborden op de snelweg zal moeten lezen, heb ik in april ook – voor het allereerst in mijn leven – maar eens een bezoekje gebracht aan de opticien. En nu heb ik dus een bril, omg omg. (Jullie hebben hier nog een blog  over + foto’s van tegoed, no worries)

… keek ik Love seizoen 3 uit. Het was bitterzoet, want aan de ene kant was het een GEWELDIG seizoen (vooral vanwege Bertie), maar aan de andere kant vind ik het heel jammer dat dit het laatste seizoen is, maar weer aan de andere kant ben ik ook blij dat dit het laatste seizoen is, want ik ben ook wel een beetje klaar met die domme ruzies tussen Gus en Mickey. Wat een kinderachtige mensen zijn dat zeg.

… keek ik eindelijk weer een paar afleveringen van Girls. Ben nu bij het laatste seizoen en dat vind ik NIET leuk. (Even tussendoor, ben ik de enige die had gewild dat de show verder ging met alleen Marnie en Shoshanna? Ik word heel moe van Hannah en Jessa maar naar M&S kan ik voor eeuwig kijken)

… keek ik RuPaul’s Drag Race seizoen 10 verder. Ik durf het bijna niet toe te geven, maar ik geloof dat ik inmiddels #teamaquaria ben. Zij is 3975x zo leuk als ik had verwacht zelfs al kan ik haar niet aan omdat ze 21 is en toch al 988 keer zo knap/stijlvol/succesvol als ik. BRB ff janken.

… ging ik naar The Twisted Circus! En het was prachtig. Ik ben zo blij dat ik Shea Coulée in het echt heb gezien. En hoe. Ze deed Cocky in haar eentje! Ik heb meer Shea Coulée in m’n leven nodig! En Violet was net zoals altijd weer compleet betoverend. Ik haat Violet/ik wou dat ik Violet was. En Chad Michaels was Cher. Ik luister sindsdien niets anders meer dan Woman’s World.

… maakte ik ein-de-lijk mijn tote bag af bij naailes. Ik heb er in totaal 6 uur aan gewerkt, maar dan heb je ook wat. (Ik zou er een foto van willen maken, maar … nee. Dat is het niet waard.)

… releasde mijn vriendin Tessa met haar band Lilith hun nieuwe EP en ik kan het niet aan hoe cool ik dat vind. Ik wil ook in een band. Helaas ben ik toondoof. (Dat verklaart ook mijn muzieksmaak.) De nummers van de EP zijn trouwens serieus goed (het is punk, maar dan catchy) (zo catchy dat ik ze al twee weken niet uit m’n hoofd krijg) en ze staan gewoon op Spotify!

… kwam ik erachter dat mijn absolute lievelingsdragqueen/algemene idool Alaska Thunderfuck 5000 naar Nederland komt voor een s o l o s h o w ! ! ! Kwam ik erachter ja, want dit was dus gewoon al sinds BEGIN MAART bekend en ik wist van niets. Z. z. tragisch. Dus ik met trillende handen een kaartje kopen. Al moet ik zeggen dat ik niet kan rusten en achteruit kan zitten, want eigenlijk wil ik dus een meet and greet-ticket. Iets wat ik normaal nooit doe want ik vind het gênant om geld te betalen om iemand te ontmoeten, maar goed, als ik de kans krijg om in de buurt van de linkerteen van Alaska te komen, dan zet ik al mijn principes overboord. (Alleen de meet and greet-tickets waren uitverkocht. Dus ik houd ticketswap in de gaten als een roofvogel.)

… las ik Een klein leven van Hanya Yanagihara uit. Ik vond het niet echt een goed boek (zou er eigenlijk wel een review over willen schrijven want er was ZO VEEL MIS MEE) maar toch heeft het me keihard laten ugly-cryen. Ben er nog steeds een beetje in de war door.

… besloot ik dat ik naar Down the rabbit hole ging! Meer omdat ik zin had om naar een festival te gaan dan om een bepaalde artiest (en komen wel bands die ik wel leuk vind, maar niet echt iets dat ik echt helemaal het einde vind). Dus als jullie nog tips hebben om te zien daar, laat maar weten.

… gingen Anne-Fleur en ik naar A&J Bakery in Utrecht en bestelden we ongeveer het hele menu (en ja we kregen alles op) (ja alles is vegan daar!)

*M*e*i*

Mei wordt echt leuk want ik ga naar PARIJS! En naar Queens werq the world. (Echt ik ga failliet aan die drag queens echt irritant). En nog veeel meer denk ik maar nu heb ik geen zin meer om te typen want mijn zonnebrandcrème roept!

15 Comments

Filed under maandoverzicht