komt een vrouw bij de opticien

Onlangs ben ik voor de allereerste keer in mijn leven naar de opticien geweest. Eerder was het nooit nodig. Ik was namelijk altijd iemand met perfect zicht – en nee, ik was niet bang om daarover op te scheppen. Hier was ik dolgelukkig mee. Het leven is namelijk al ingewikkeld genoeg zonder dat je altijd lenzenvloeistof mee moet nemen naar de camping of continu in angst leeft dat er iemand op je bril gaat zitten. Perfect zicht = vrijheid.

De eerste keer dat ik begon te twijfelen aan mijn ogen, was een paar jaar terug. Toen kreeg een vriendin die óók meende dat ze geweldig zicht had een bril aangemeten. “Ik zie nu ineens allemaal dingen,” riep ze dolgelukkig. “De wereld is zoveel mooier dan ik dacht!” Alsof ze Assepoester was die voor het eerst eens ‘s een baljurk aan mocht na jarenlang alleen maar de schoorsteen geboend te hebben.

Daar werd ik een beetje jaloers van. Ik wilde ook dat ik de wereld een stukje mooier zou vinden. Ik vond ‘m namelijk maar triest, dor en grauw. Maar ja, ik had nu eenmaal al perfecte ogen, dus waarschijnlijk was ik gewoon zo gewend aan schoonheid dat ik het niet meer kon zien (net zoals de gemene stiefzussen van Assepoester) (zo was de rolverdeling in deze vriendschap sowieso wel een beetje).

Alleen … de laatste tijd had ik het idee dat er iets aan het veranderen was. Niet dat de wereld lelijker werd, maar dat kijken me gewoon meer moeite kostte. Ik moest langer scherpstellen als ik wilde zien hoe laat het was (echt, ik deed er nog langer over dan mijn fototoestel uit 2007). Ik moest dichterbij gaan staan als ik wilde zien hoe laat mijn trein nu precies ging. En toen ik de brillen van Tim en mijn zusje, die allebei -0,75 hebben, eens opzette, zag ik ineens beter. Ineens werd ik bewust van het prachtige reliëf op mijn zoutlamp, de bloesem op de bomen, en de tijd op de klok (vijf voor twaalf mensen, altijd vijf voor twaalf).

En aangezien ik binnenkort dus toch echt verkeersborden moet kunnen lezen, dacht ik: misschien ga ik maar eens naar de opticien.

(Een andere reden waarom ik deze stap waagde, was dat de bril van mijn zusje me heel goed stond. Zo goed dat ik hem eigenlijk altijd op wilde.)

Dus ik sprong op de fiets, in de heilige overtuiging dat ik ook -0,75 had. Of misschien zelfs -0,5. Ik had nog steeds best goede ogen. Eigenlijk had ik in het dagelijks leven niet eens een bril nodig, ik ging hem alleen opdoen bij het autorijden, en misschien tussendoor een keertje als ik een frivole outfit even wat serieuzer moest maken.

Ik zou niet zeggen dat de opticien me uitlachte, maar ik zou ook niet zeggen dat hij me niet uitlachte.

Ik had namelijk -1,25 op rechts. En eh … -1,75 op links.

“Is het normaal om als je in de twintig bent ineens zulke slechte ogen te krijgen?!?!?!?” vroeg ik angstig, vrezend voor progressieve oogziekte, waarschijnlijk veroorzaakt door een gebrek aan vleespasteitjes en gelatine.

De man ging verder met mij niet echt uitlachen. “Dit is niet recent gebeurd,” zei hij.

Dus nu heb ik een bril. Aangezien mijn zicht nog slechter is dan verwacht, heb ik getwijfeld of ik er ook nog lenzen bij zou nemen, maar mijn bankrekening vond dat ik niet te hard van de stapel moest lopen. Omdat ik hem nog niet zo lang heb, ben ik er nog niet echt aan gewend. Weet trouwens ook niet of ik hem vaak ga dragen: ik kan me voorstellen dat ik zo verslaafd aan goed kunnen zien word dat ik niet meer zonder kan, en ik  kan me óók voorstellen dat ik het mega-irritant vind om altijd zo’n ding op mijn neus te hebben. Maar goed, ik kan niet in de toekomst kijken (en zeker niet met -1,75) dus we zullen het wel zien.

Ik ben er nog een beetje sceptisch over jongens

26 Comments

Filed under leven

26 Responses to komt een vrouw bij de opticien

  1. Welkom in de wereld der brildragenden!

  2. Je bril staat je leuk! Ik heb -1,5 en draag mijn bril alleen in de auto en naar het theater. Ik vind het verder wel prima zonder, alsof ik door een photoshopfilter kijk. Ik kan de ondertiteling de laatste tijd wel steeds minder goed lezen op tv. Ik ontkende dat altijd, maar toen ik narcos keek viel ik door de mand (ik spreek geen Spaans).

  3. Hahaha je weet er wel weer een verhaal van te maken! Was het nog gelukt met het laten bijstellen van je bril?

    • Dank je! 😀 Nee, het was uiteindelijk toch niet nodig, ik moest er gewoon echt aan wennen. Inmiddels kan ik ermee in een rechte lijn lopen 😉

  4. Staat je heel mooi! Dit is overigens precies mijn verhaal, met als enige verschil dat ik in groep 7 zat. En nog een tijd doorging met volhouden dat ik m echt noet nodig had (ja, we hadden zelfs dezelfde sterkte). Maar trust me, je leven is beter (en veiliger) als je goed ziet, behalve misschien als je op de bank een boek leest. Mocht je willen voorkomen dat je ogen sneller achteruit gaan: minder lezen op smartphones en kleine schermpjes! Maar helemaal voorkomen kun je dat niet, grootste deel is volgens mij toch erfelijk bepaald..

  5. Ik heb een optisch hulpmiddel sinds m’n 14e. Ik kon de ondertiteling op tv niet meer zo makkelijk volgen.

  6. Hij staat je leuk, maar dat wist je al. En ik kan je vertellen dat het niet echt vervelend is om een bril te dragen, je went er echt aan en dan heb je niet meer door dat je hem op hebt. En daarvoor hoef je hem niet de hele tijd op te hebben (ik draag wisselend bril en lenzen).

  7. Ik wilde dus altijd een bril omdat ik het leuk vond staan bij anderen (ja echt), maar ondertussen heb ik wel ingezien dat je alleen maar een bril hebt vanwege allerlei onhandige redenen en het niet moet willen. Ondanks dat heb ik overigens toch heel af en toe nog een moment waarop ik denk ‘ik wil ook een bril’. Of: ‘misschien zou ik oprecht eens langs de opticien moeten gaan’, maar ik vind het dus heel lastig inschatten wanneer je zicht achteruit is gegaan (en dat is voor mij een aanwijzing dat het niet ernstig genoeg is). Het is in elk geval goed dat jij bent gegaan, haha. Ik snap dat je moet wennen maar it looks good on you!

    • Oooh ja ik snap helemaal wat je bedoelt. Ik denk dat je het wel merkt als het echt zover is 😉 Hopelijk duurt dat nog even!

  8. LP

    Welkom in de wereld van mensen die een flink stuk meer zien met een bril op hun snufferd! ;-D En uitstekende bril is uitstekend. 🙂

  9. Ja, je kan zeggen wat je wil, maar hij staat je wel heel mooi! Heb zelf -5 en da’s soms wel pittig. Ik kan in ieder geval níet zonder lens of bril, maar na een paar uur word ik gek van m’n bril op m’n neus. En mijn ogen hebben besloten dat nu ik 32 ben, ze mijn lenzen ook geen hele dagen meer willen verdragen. Duivels dillemma dus. Ben nog niet zover dat ik aan ooglaseren durf te denken (plus prijskaartje).

    • Jeetje, -5! Dat lijkt me inderdaad pittig. Wat irritant dat zowel bril als lenzen niet de hele dag uit te houden zijn. Om nou halverwege te wisselen is ook zo irritant. Hopelijk lukt het je wel een beetje om daar een middenweg in te vinden …
      En thanks 😀

  10. Ik ook ik ook ik ook. Ik ben alleen nog niet zo ver dat ik al tot bij de opticien ben geraakt. Maar ik vrees dat ik nog slechter scoor dan jij. Oh, de wereld is zo vaag. Ergens bevalt me dat wel, maar sociaal gezien levert het ook zoveel awkward momenten op. Zoveel gezichten die ik gewoon NIET registreer, laat staan onthoud.

    • Hahaha, ergens is die vage wereld toch wel genieten hè 😉 Veel mensen wil je gewoon niet herkennen, joh. Oké, dat was een grapje, het lijkt me inderdaad vervelend om steeds met die awkwardness te moeten dealen …

      Misschien toch maar eens gaan? weer wat op je to do-list, maar daarna scheelt het weer tijd als je mensen herkent!

  11. Ben je inmiddels al een beetje gewend aan je bril? Het heeft bij mij wel een tijd geduurd. Hij staat je wel erg leuk!

    • Ja, wel redelijk! Ik heb er zelfs mee durven fietsen 😉 Maar het is nog steeds een proces, haha. Hoe lang deed jij erover? En dank je!

  12. Pingback: mei is voorbij (ik denk dat ik dichter word) | vijf koffie graag

  13. Mirthe

    Ik had dit precies hetzelfde! Gek dat ik het miet door had trouwens, want als ik met alleen mijn linkeroog keek zag ik ineens alles waziger, maar verder had ik natuurlijk nergens last van, vomd ik. Tot ik ging rijlessen en ik niet ‘adequaat’ reageerde bij het voorsorteren bij het volgen van borden. Bij mijn eerste examen (nog zonder bril) heb ik met behulp van mijn leraar zelfs het kenteken kijken gefraudeerd, maar bij mijn tweede examen zag ik daadwerkelijk diepte en dat was echt een hele verbetering. En omg de blaadjes aan de bomen!!! Alles was ineens zo mooi!!! Alleen mijn huid bleek veel minder egaal.te zijn dan ik dacht.

Leave a Reply

Your email address will not be published.