Tag Archives: kijk eens wat ik heb bereikt

recente ontdekkingen die mijn leven reusachtig hebben verbeterd

Eens in de zoveel tijd denk ik: jeetje mina, wat heb ik toch weer veel leuke dingen ontdekt, de wereld is fantastisch als je Lisa heet. Aangezien ik hier niet op aarde ben om alleen maar voor mezelf te leven (ik ben hier immers om Licht en Liefde te verspreiden), heb ik mijn recente ontdekkingen voor jullie op een rijtje gezet. Lees het, leer ervan en ga het ook doen. (Graag gedaan.)

1) RuPaul’s Drag Race. Hoewel ik al lang wist dat dit bestond en eigenlijk ook al net zo lang wist dat ik het geweldig zou vinden, ging ik het pas kijken omdat Lianne er maar niet over ophield (en omdat ik er pas net achter ben dat het op Netflix staat). Typisch een gevalletje van ‘gelukkig ben ik hier niet eerder aan begonnen, anders had ik het nu niet kunnen bingewatchen’. De eerste twee afleveringen vond ik mwah, maar toen ik de queens eindelijk uit elkaar kon houden (ja sorry hoor, maar ze lijken allemaal op elkaar met al dat haar en al die make-up) vond ik het FANTASTISCH.

(Oh wacht, misschien moet ik nog even uitleggen wat RPDR is: een soort America’s Next Top Model maar dan voor dragqueens. En sowieso veel leuker. Ik bedoel, ze moeten zelf een jurk maken van een gordijn, en een kip spelen, en playbacken om te voorkomen dat ze geëlimineerd worden, en cadeaubonnen voor kersentaart verkopen. Veel beter dan kijken naar 18-jarige meisjes die moeten smizen.)

Ik ben begonnen bij seizoen 2 (1 stond niet online) en heb ‘m nu helemaal uitgekeken. Helaas wist ik al lang wie er ging winnen, want ik ben zo iemand die alles over de kandidaten gaat zitten lezen op internet. Lekker handig, Lisa, wat een licht ben je ook. Maar goed. Nu nog even iets over die kandidaten, aangezien ik daar toch echt even mij ei over kwijt moet: Morgan McMichaels is echt doodeng (of ligt dat aan mij??), Tyra is zowel America’s sweetheart als een overjarige puber uit de hel, Raven is zowel een nare rotvent als een fantastische dragqueen, ik vraag me af of ik de enige ben die Jessica Wild nergens op vind slaan, Jujubee is too sassy to be true, Tatianna is zo schattig en vilein dat ik het bijna niet meer aankan en ik ben verliefd op Pandora Boxx. Ja sorry, kan het ook niet helpen.

Mijn adoratie voor haar is zo groot dat ik niet kan wachten tot dit fitnessprogramma uitkomt. Hoef ik ook nooit meer naar de sportschool. Love my future life, maar echt.

2.Een nieuwe fietsroute naar huis. Dit klinkt misschien als een suffe ontdekking, maar dit heeft mijn levenskwaliteit dusdanig verhoogd dat ik er bijna emotioneel van word. Ik moet namelijk drie keer per week ongeveer een half uur fietsen van mijn huis naar mijn stage (en een half uur weer terug). Ik fiets van Amsterdam-Oost naar Amsterdam-West, wat natuurlijk een hartstikke leuke route is, maar goed, alles wat je zes keer per week ziet wordt saai (m.u.v. RuPaul’s Drag Race, de zon en mijn havermoutontbijt).

Laatst waren ze de boel aan het verbouwen bij Leidseplein en toen moest ik op de terugweg een stukje omfietsen. Ik, de sukkel die overal en altijd verdwaalt (vorige week nog fout gefietst toen ik van het Haarlemmerplein naar de Zeedijk moest, jeujjj), heb toen op gevoel een alternatieve route gevolgd EN BEN IN ÉÉN KEER NAAR HUIS GEREDEN. En deze manier van fietsen was ook nog heel mooi, zo langs de Amstel. Sindsdien neem ik iedere keer deze route op de terugweg. Fietsen door Amsterdam is echt top, op deze manier zie je pas uit hoe groot en divers de stad is. Kan het dan ook aan iedereen aanraden om af en toe eens uit de band te springen en eens rechtsaf te slaan waar je normaal rechtdoor zou gaan.

Nieuw en oud langs de Amstel #amsterdam #amsteldijk #rembrandttoren

Een foto die is geplaatst door Lisa (@vijfkoffiegraag) op

Deze foto was helaas genomen op een moment dat de wolken nét voor de zon gingen, maar ja, ik kan mezelf niet iedere dag voor schut zetten door van mijn fiets te stappen om foto’s te nemen

3. Mijn nieuwe fysio-oefeningen. Ik heb er weer veel en ik doe ze trouw, zodat ik dadelijk weer kan rennen. Mijn benen zien er tegen die tijd wel uit als boomstammen, maar dat kan me niet schelen, dat laat alleen maar zien van hoe ver ik wel niet ben gekomen.

Ik vind die oefeningen eigenlijk best wel leuk om te doen: deels omdat ik het niet erg vind om me op mijn benen te focussen (daar heb ik gewoon meer kracht in dan in mijn armen), deels omdat het fijn is om een doel te hebben waar ik naartoe kan werken. Waarschijnlijk heb ik daarom zo’n hekel aan trainen: ‘wat minder slap worden’ is niet echt een motiverend doel. Weer kunnen hardlopen is dat wel.

Gisteravond (vrijdagavond, voor de late lezers) ging ik rond negen uur naar de sportschool. Het was een nogal lege bedoening daar en ik voelde me terwijl ik stond te squatten net de hoofdrolspeler in een psychologische actiefilm, zo strijdvaardig en gedisciplineerd (terwijl ik eigenlijk gewoon een slappeling ben die alle niet-beenoefeningen afraffelde zodat ze snel weer naar huis kon om nog een aflevering van RPDR te kijken en deze goddelijke sojayoghurt (#nospon) te vreten). Het was prachtig.

Nooit geweten dat je zoveel positieve energie uit een lichamelijk mankement kunt halen. Je zou bijna wensen dat iedereen een verrotte knie had, gewoon, om het geluk van het aangaan van de strijd ook even te ervaren.

12 Comments

Filed under tips en tricks

f0ll0w m€ 0n f@c€b00k

 photo vijf koffie graag facebook 2.png

Jaja mensen, geloof het of geloof het niet: na een triljoen jaar bloggen heb ik dan toch eindelijk een Facebookpagina voor Vijf koffie graag aangemaakt. Ik heb me lang tegen dat hele gebeuren verzet, om meerdere redenen. Ten eerste was ik bang dat jullie zouden denken dat ik het hoog in m’n bol had gekregen als ik een Facebookpagina voor mezelf mijn blog aan zou maken (ik bedoel, kom op zeg, wie zit daar nou op te wachten!). Daarnaast zag ik al helemaal voor me dat de pagina alleen geliked zou worden door drie familieleden en dat ik dan totaal voor gek zou staan.

Maar goed, we weten allemaal dat een leven dat wordt geleid door angsten geen leven is, dus nu heb ik dat ding toch maar online gegooid. Omdat het eigenlijk best wel handig is als je me wilt volgen maar geen Bloglovin’ hebt. Omdat ik tot nu toe mijn blogs altijd op mijn persoonlijke profielpagina plugde en mijn vrienden misschien wel helemaal GESTOORD worden van al mijn zelfpromotie (want ik ben meer dan alleen mijn blog! Schijnt). Omdat, nou ja, weet ik veel, ik stiekem wel benieuwd ben naar wat deze pagina gaat brengen.

Op de Facebookpagina zal ik links plaatsen naar nieuwe blogs. Ook ben ik van plan om af en toe wat andere overpeinzingen te plaatsen die te kort zijn voor mijn blog (en wie weet wat nog meer…………….) (ik weet het zelf ook niet hoor) (wat een avontuur dit jemig).

Dus bij dezen: like mijn pagina op Facebook om op een makkelijke manier op de hoogte te blijven van nieuwe updates. Als je daar op zit te wachten tenminste, ik zou je niet iets aan willen smeren waar je ongelukkig van wordt.

7 Comments

Filed under huishoudelijke mededelingen

voor het laatst voor het eerst

Na een half jaar afwezigheid was ik deze week voor het eerst weer op de UvA. Voor het laatst voor het eerst waarschijnlijk, aangezien ik ben begonnen aan mijn master (voor de geïnteresseerden: nog steeds Nederlands) en die is over een jaar weer afgelopen. Jullie begrijpen dat dit gepaard gaat met allemaal heftige gevoelens zoals acute nostalgie en het verlangen om mezelf vast te ketenen aan de hekken van het P.C. Hoofthuis. Dat slaat natuurlijk nergens op want voorlopig loop ik er nog gewoon rond, maar ik ben nooit zo goed geweest in in het hier en nu leven.

Gelukkig kan ik dit leed delen met mijn vriendinnen die ik vier jaar geleden tijdens de Intreeweek ontmoette (oké, we zijn niet helemaal compleet: eentje moest zo nodig overstappen naar literatuurwetenschap, boo for her), zodat mijn masterjaar als een mooi literair en afgerond einde voelt.  Oh, de Intreeweek! Lekker een beetje door de stad zwerven, je laten imponeren door zogenaamd coole mensen, slapen in een gymzaal en allemaal stomme folders van hot naar her slepen!

Dat kan toch nooit vier jaar geleden gebeurd zijn? Ik heb het gevoel dat ik nog moet beginnen. Een tijdje geleden schreef ik dat ik nu eindelijk eens het echte studentenleven wilde gaan leiden. Daarmee bedoelde ik: dagen doorbrengen in de bibliotheek, pasta met ketchup eten, bierblikjes verzamelen en op donderdag, vrijdag én zaterdag uitgaan. Dat was natuurlijk een grapje, maar stiekem ergens ook weer niet (net zoals ongeveer al mijn andere grapjes). Pasta met ketchup eten is en blijft waanzin, maar het naderende einde van deze levensfase zorgt voor een soort student life crisis (ja, dat komt nog vóór de quarter life crisis), waardoor mijn hersenen vol raken met pijnlijke non-kwesties in plaats van de studiestof.

Maar goed, dat heb ik wel vaker, want toen het laatst tijdens college over wetenschap in literatuur ineens ging over vegetarisme, dwaalden mijn gedachten af naar de zwarte pieten-discussie (ook over deze onderwerpen heb ik allemaal heftige gevoelens), waardoor ik me enige tijd niet meer zo goed kon concentreren op wat er allemaal werd gezegd over klonen. Dat is ook iets waar ik al vier jaar last van heb. En tóch heb ik mijn bachelor af weten te ronden. Kennelijk doe ik iets goed. Laat ik dit jaar dan ook maar op dezelfde voet doorgaan. (En laat het lang duren.)

19 Comments

Filed under studie/werk

zoete kringloopwraak

Een van de vele voordelen van een zeven jaar jonger zusje hebben is dat je al je ouwe meuk bij haar kunt dumpen. Dat klinkt lullig en dat is het ook, maar vroeger zag ik dat probleem niet zo. En zij al helemaal niet, trouwens. Wanneer ik bij het opruimen stuitte op armbandjes/stickers/een gek beeldje waar ik niets (meer) mee kon maar waar ik toch te veel gevoel bij had om het in de vuilnisbak te mieteren, vroeg ik gewoon of zij het wilde. Het antwoord was altijd ja. Bovendien snapte ze nooit waarom ik dat in godsnaam weg had willen doen. Die armbandjes/stickers/gekke beeldjes waren toch hartstikke leuk? En zo werd mijn kamer steeds leger en steeds meer zen, terwijl haar kamer steeds meer begon te puilen met spullen die ze eigenlijk niet nodig had en die ook helemaal niet zo leuk waren.

Maar what goes around, comes around. Hoewel ik op dit punt gezegend ben met een zusje dat niet bepaald goed is in opruimen en NOOIT. IETS. WEG. WIL. GOOIEN. (vindt mijn moeder wat minder leuk), heb ik de laatste jaren regelmatig iets in mijn kamer gevonden wat al heel lang niet meer van mij was. Meestal met een briefje erbij dat mijn zusje het niet meer wilde. Liever had ik gezien dat ze het stiekempjes weggooide – was ik toch nooit achter gekomen. Nu moest ik het weer gaan bewaren.

Naarmate ik langer uit huis ben, verandert er trouwens steeds meer aan mijn oude slaapkamer. Ik moet met lede ogen aanzien hoe deze ruimte langzaam verandert in een museum voor spullen die mijn zusje niet meer moet. Als ik mijn kast open, vind ik haar overtollige knuffelbeesten, mijn planken zijn gevuld met de boeken waar ze is uitgegroeid. Op zich is dat prima, want ik woon hier niet meer, maar aangezien ik er toch vaker slaap dan normaal is voor een 23-jarige, voel ik me hard getroffen door deze troepkringloop – zeker als mijn moeder me dan ook nog eens vraagt of ik die kamer eens op wil ruimen.

(Ondertussen lacht mijn broertje, die als een echte vent bijna geen spullen heeft en dus ook niets kwijt moet.)

Toen mijn ouders en zusje op vakantie waren, bent ik maar op het verzoek van mijn moeder ingegaan. De armbandjes/stickers/beeldjes die ik niet meer wilde, gingen linea recta een grote vuilniszak in – opdat niemand hier ooit nog mee geconfronteerd zal hoeven worden.
Mijn zusje zal wel teleurgesteld zijn als ze dit leest, maar op lange termijn is het ook beter voor haar.

11 Comments

Filed under de ongemakken des levens, tijdmanagement

hoe knip ik mijn eigen haar voor beginners met stom haar en twee linkerhanden

Een paar maanden geleden heb ik voor het eerst mijn eigen haar geknipt. Dit was niet alleen superleuk om te doen, het zag er ook nog eens goed uit, al zeg ik het zelf. Oké, ik had alleen de puntjes bijgeknipt, maar het resultaat was beter dan wanneer ik het door de kapper liet bijpunten. Verbaasd over het feit dat het zo goed was gelukt, en dat terwijl ik toch echt maar wat lukraak de schaar erin had gezet, besloot ik de volgende knipbeurt meteen een tutorial te maken, met simpele stappen en foto’s en zo.

Alleen oeps, gisteren had ik ineens mijn haar weer geknipt! Zonder foto’s van het proces te maken, daar had ik geen zin in, want mijn punten stonden alle kanten op en ik wilde ze gewoon HEEL GRAAG kwijt. Dus die dingen gingen eraf. En genieten dat het was, jongens. Je eigen haren knippen is zó leuk. Je maakt jezelf mooier zonder dat je hoeft te wachten of te betalen. Daarbij voelt het stiekem heel rebels. Wat het natuurlijk niet echt is, maar laat mij nou even, dit gevoel is me verder geheel onbekend.

En nu heb ik eigenlijk toch wel zin om een stappenplan te maken. Een stappenplan voor beginners met stom haar en twee linkerhanden, zoals ik (even tussendoor: had ik maar twee linkerhanden. Ik ben zo links dat ik met rechts niet eens in een tube kan knijpen).

Dus hierbij, een stappenplan voor het knippen van je eigen haar, zonder foto’s, maar wel met nummers:

  1. Voordat je begint, moet je zorgen dat je haar eerst heel lelijk is. Zo lelijk dat je niet bang bent om het te verpesten, omdat het toch niet erger kan. (Het beste is als je haar heel lang is, zodat je alsnog naar de kapper kunt als het allemaal mislukt.)
  2. Zorg dat je lang haar in laagjes wilt. Op één lengte knippen lijkt me moeilijk. Oh, als we dan toch bezig zijn, zorg dan dat je heel veel dun haar hebt, zoals ik. Dik haar knippen duurt te lang, weinig dun haar kun je te makkelijk verpesten.
  3. Deel je haar door de helft. Maak één kant vast. Deel je de rest weer door de helft. Maak één kant vast. Ga net zo lang door tot je een behapbaar stuk haar hebt om mee aan de slag te gaan.
  4. Knip de puntjes eraf met een kappersschaar van de Etos. Ze zeggen dat je schuin moet knippen. Ik weet niet of dat waar is, maar ik doe het maar gewoon.
  5. Knip gewoon een beetje plukje voor plukje, en doe eens gek en knip sommige plukken korter dan andere (over het algemeen kun je beter de voorste delen korte knippen dan de achterkant, maar hè, het is jouw haar, jouw leven). Sorry, ik weet dat dit dom klinkt, maar ik kan het toch ook?
  6. Als je klaar bent, kijk dan of het een beetje symmetrisch is. Is dit het niet, doe dan alsof je mikte op een asymmetrisch kapsel. Is je scheve haar echter zo lelijk dat je de deur niet uit durft, knip het dan recht.
  7. Kijk de dagen daarna iedere dag gelukzalig in de spiegel, verliefd op je nieuwe kapsel en ook een beetje op jezelf omdat je zo goed bent in je eigen haar knippen. Maak plannen om het in alle spannende modellen te couperen omdat je nu eenmaal de koningin van de schaar bent en je ieder kapsel tot een succes kunt maken (waarschuwing: je haar aan de achterkant kort knippen is wel een dingetje). Als je toch zoveel naar jezelf aan het kijken bent, knip er dan meteen de plukjes uit die je eerder was vergeten.
Haar zelf knippen

Oh, en dit een foto van mijn haar. Niet omdat ik per se meer selfies op mijn blog nodig had, maar omdat ik weet dat dit toch het enige is waar anders naar gevraagd wordt in de comments.

Nooit meer een blogpost missen? Volg Vijf Koffie Graag op Facebook!

19 Comments

Filed under tips en tricks