Tag Archives: frans praten en zo

tips voor het leren van frans (of een andere vreemde taal) (een vreemde, niet een rare)

Vinden jullie de term ‘vreemde taal’ ook altijd zo grappig? Het lijkt te zeggen dat er iets raars met die taal aan de hand is, maar niets is minder waar – een ‘vreemde taal’ is gewoon een taal die niet je moedertaal is. Engels is voor mij (en voor de meesten van jullie) net zo’n vreemde taal als Chinees dat is.

Oké, genoeg inleiding, over naar wat ik hier wilde vertellen. Dat is dat ik laatst een ontdekking heb gedaan en die ontdekking is dat ik best nog wel redelijk goed ben in Frans. Dat is aan de ene kant logisch, aangezien ik in Parijs gestudeerd heb, maar aan de andere kant ook wel bijzonder, aangezien dat ongeveer drie levens geleden was en ik me echt een no-lifer voel als ik er weer eens over begin. Hallooooooooo, ik ben echt niet zo iemand die alleen leefde op uitwisseling hoor, ik beleef nog steeds allemaal avonturen!

Desalniettemin ben ik aardig in mijn nopjes met mezelf, want omdat ik niet bepaald veel moeite doe om mijn kennis op peil te houden, zou je verwachten dat ik het ondertussen helemaal verleerd ben. Nu maak ik wel echt een miljoen fouten als ik Facebookberichten stuur aan mijn uitwisselingsvrienden, en je hoeft me echt niet Les Misérables te laten lezen, maar soms denk ik wel eens dat ik me nu beter kan redden dan toen ik er nog woonde.

En da’s eigenlijk heel vreemd, aangezien ik dacht dat ik er niks aan deed, want ik maak nooit taaloefeningen en ik zoek nooit iets op. Dit bleek echter een klein misverstandje tussen me myself and I. Bij nadere inspectie bleek dat ik me toch wel bezig hou met de taal, alleen zo casual dat ik eigenlijk blijf bijleren zonder dat het pijn doet.

Omdat dit best wel relaxt is, wil ik deze kennis graag met jullie delen. Gebruik de tips om zelf wat beter te worden in Frans (of in een andere vreemde taal). Kleine disclaimer: dit werkt het best als je de taal die je wilt leren al enigszins beetje kent, zodat je wat aanknopingspunten hebt. Als absolute beginner is het misschien toch handiger om eerst de basis te leren.

Dus bij dezen, mijn tips om vrijwel moeiteloos een vreemde taal te leren zonder jezelf ertoe te hoeven dwingen of anderszins moeite te hoeven doen:

  1. Like op Facebook pagina’s in jouw taal naar keuze. Hoewel mijn kast vol staat met Franse boeken, kom ik er nooit echt aan toe om ze te lezen, want als ik ga lezen wil ik me meestal wel ontspannen en dat gaat niet echt als ik de hele tijd goed moet opletten of ik alles wel correct interpreteer (ik zei het toch, zó goed is mijn Frans nou ook weer niet). Die Franse Buzzfeed-tekstjes die dankzij Facebook tot mij komen zijn kort genoeg om er mijn aandacht bij te kunnen houden. Op deze manier leren lijkt bijna te simpel, maar onbewust leer je toch een hele hoop. Waarom denk je anders dat we allemaal zo goed zijn in Engels?
  2. Ga Disneyliedjes luisteren. Normaal gesproken ben ik niet meer zo into Disney, maar het fijne aan Disneyliedjes is dat de uitspraak erg goed is en de tekst dus makkelijk te verstaan is (heel anders dan bij die krijsende popmuzikanten). Extra makkelijk als je de betreffende films al uit je hoofd kent, zodat je al weet waar het over gaat. Mijn lievelings zijn Honneur à tous uit Mulan en Comme un homme (ook uit Mulan) (ja sorry ik heb veel gevoelens bij de film).
  3. Nog iets over liedjes: ga liedjes vertalen. Ze zeggen wel eens dat dat niet helpt, maar ik heb ooit een verloren uur in Parijs besteed aan het vertalen van Ailleurs c’est comme ici en nu zal ik nooit meer vergeten wat ‘terre’ betekent, of ‘exil’. Heeft dus veel opgeleverd.
  4. Deze tip vergt net wat meer energie dan de voorgaande tips, maar: zoek iemand met wie je de taal de hele tijd kan praten. Het liefst moet je, als je Frans met iemand wilt oefenen, iemand vinden die geen Nederlands of Engels spreekt. De meeste Fransen in Parijs wilden altijd per se Engels met mij spreken (ja, echt), maar omdat mijn Duitse vriendin niet zo goed was in Engels, moest ik wel de hele tijd Frans praten. (Protip: zoek iemand die Nederlands wil leren. Ik sprak één keer per week af met een Franse jongen die al goed Duits kon. Het leuke daarvan is dat je allebei gemotiveerd bent en dat jullie uitwisseling geen eenrichtingsverkeer is.)
  5. Als je het te veel moeite vindt om irl met iemand af te spreken: word lid van een Facebookgroep waarin je lekker in jouw vreemde taal naar keuze kunt praten. Kan een groep zijn die speciaal bedoeld is om de taal te leren (die zijn er genoeg) maar misschien kun je ook lid worden van een Franstalige groep over je hobby (tuinieren of zo). Is heerlijk laagdrempelig, want in zo’n groep hoef je nooit iets en mag je alles.
  6. Wees niet bang om fouten te maken – in het begin sprak ik mijn Duitse vriendin de hele tijd aan met ‘vous’ in plaats van ‘tu’, u in plaats van je. Niet omdat ik zo gereserveerd ben, maar omdat het me op een of andere duistere (haha ik typte even ‘duitsere’) manier gewoon te veel hersenactiviteit kostte om de juiste aanspreekvorm te gebruiken. Ik was dramatisch slecht, maar uiteindelijk ben ik er ondanks alles toch wel een soort van gekomen. (Ik zei ook de hele tijd “pour être honnetre” in plaats van “pour être honnête”, achteraf gezien is dat best wel hilarisch. Al snap ik niet zo goed waarom ik zo’n beetje iedere dag ‘om eerlijk te zijn’ moest zeggen…)

Succes en veel plezier met oefenen! (Of moet ik niet-oefenen zeggen?)

frans leren zonder moeite

Laatste tip: koop grappige boekjes met veel plaatjes en weinig tekst (foto van het boek Les Parisiens : ce qu’ils disent, ce qu’ils font, ce qu’ils pensent, door Amandine Péchiodat en Kanako Kuno (bekend van My Little Paris))

2 Comments

Filed under tips en tricks

misschien heb ik gewoon geen talenknobbel

Een traumatische herinnering uit de brugklas: toen ik bij Engels in de klas moest voorlezen en bij het woordje ‘know’ aankwam. Ik sprak het uit zoals me logisch leek: knoow. Iedereen moest lachen, maar ik had geen flauw idee wat ik zojuist verkeerd had gedaan. En hoe het in vredesnaam kon dat iedereen behalve ik het wel wist. (Tot op de dag van vandaag een groot mysterie. We waren twaalf!)

Voor Engels haalde ik sowieso niet zulke goede cijfers en mijn leraar opperde dat ik me eens moest laten testen op dyslexie. Dat vonden mijn ouders wel lachen, omdat ik op die leeftijd nog altijd drie boeken per week las. Die test heb ik dus nooit gemaakt, en mijn Engels is inmiddels, geloof ik, niet ondergemiddeld. Mijn Frans is na vijf maanden Parijs (bijna een jaar voorbij!) wel goed, maar om eerlijk te zijn is mijn taalvaardigheid me nog best tegengevallen. Natuurlijk, ik kan een heleboel uitkramen, maar ik had verwacht dat ik het allemaal wat foutlozer had kunnen uitkramen. Misschien had ik iets meer met Fransers om moeten gaan, in plaats van met Duitsers.

Niet dat ik dan Engels of zelfs Duits met onze oosterburen sprak, onze voertaal bleef Frans – dit omdat een aantal Duitse vriendinnen die taal nu eenmaal beter beheersten dan Engels (tot op de dag van vandaag een groot mysterie), en omdat mijn Duits sinds ik met m’n hoofd in al dat Frans zat, al helemaal niet meer zoveel voorstelt. Ja, begrijpen doe ik het nog prima. (Ik koester dan ook warme herinneringen aan hoe mijn Duitse vriendin en ik in onze eigen taal tegen elkaar konden roddelen over wat een prutser onze docent wel niet was en zo een volwaardig gesprek in twee talen konden voeren. Achteraf gezien misschien niet superhandig, want dat was tijdens een les die ‘Philosophie des passions’ heette en ja, filosofie is een Duits dingetje, dus misschien sprak die leraar dat wel hartstikke goed.)

Enfin. Duits lezen/horen gaat prima, maar het praten gaat, zeker sinds Parijs, voor geen meter. Iedere keer als ik een Duits woord wil zeggen, floept er een Frans woord uit. Echt! Het is een vreemd automatisme. En een jammerlijke ook, want zeker sinds vorig jaar ben ik juist zo geïnteresseerd geraakt in het leren van allerlei andere vreemde talen en op zich heb ik al drie jaar Duits gehad. Maar van omgaan met Duitsers leer je geen Duits, blijkt. En misschien moet ik ook maar aan mezelf toegeven dat ik gewoon geen talenknobbel heb. Iets wat overigens niet in de weg hoeft te staan om iets te leren, als je het echt wilt: tegenwoordig word ik immers ook niet meer uitgelachen om mijn Engels.

1 Comment

Filed under studie in buitenland, studie/werk

alleen op de wereld in l’étranger, of niet

Vorige zomer ben ik in mijn eentje naar Praag gegaan. Ik boekte zelfstandig mijn trein en hostel, sjouwde moederziel alleen met mijn loodzware koffer rond en vond helemaal zelf uit welke metrokaart ik moest kopen en hoe ik in het hostel kwam. Dit was allemaal makkelijker dan ik had verwacht.

Dat was zowel een geruststelling als een teleurstelling. Want ik wilde graag alleen op vakantie om een avontuur te beleven, om me Zelfstandig en Volwassen te voelen. Oké, er zijn achttienjarigen die in hun eentje door de bush van Colombia trekken, maar die hebben gewoon onverantwoordelijke ouders. Voor mij was toeristisch Tsjechië een mooi begin.

Het bleek dus bijna te makkelijk. Zowel het regelen als het alleen in de stad zijn. Misschien omdat ik gewend ben om in mijn eentje door Londen te banjeren wanneer ik bij een vriendin logeer die overdag moet studeren; het was in ieder geval absoluut niet raar. Of eng.

Misschien kwam het ook wel doordat ik niet echt alleen was. Direct bij aankomst maakte ik kennis met een Française en drie Engelsen. De eerste avond onweerde het zo hard dat we in onze kamer gekluisterd zaten, waar we kaartspelletjes speelden en popcorn aten en we de Engelsen Nederlandse en Franse woordjes leerden. Toen het onweer voorbij was, zijn we uit gegaan tot de zon opkwam. De volgende dag weer. En dat terwijl ik had gepland heel cultureel en eenzaam te doen en in mijn dagboek te schrijven en tot allemaal geniale inzichten over mijn leven te komen. Eh, nee. Maar het waren fantastische dagen.

Een baanbrekend avontuur was het dus niet. Toch verlang ik naar meer, meer, meer! Daarom twijfelde ik geen moment toen ik hoorde over de mogelijkheid een semester in het buitenland te studeren. Alleen eh, waar dan? Buiten Europa wilde ik liever niet – zo ver durf ik niet bij mijn ouders vandaan. Oh, en dan moest ik wel Engels- of Franstalig college kunnen krijgen, want anders werd het te ingewikkeld. Frankrijk sprak mij het meest aan omdat ik te pas en te onpas Frans wil praten en het graag zou verbeteren. Nu mocht er in Parijs een universiteit zijn die hele interessante literatuurvakken aanbiedt. La douce France lijkt dan wellicht niet zo avontuurlijk als Noord-Korea of Pakistan, ik heb gehoord dat de bureaucratie in Frankrijk behoorlijk uitdagend kan zijn. Hoop eerst maar voor me dat ik überhaupt voor de uitwisseling word geselecteerd.

29 Comments

Filed under op stap