En de hamvraag is: wat doe ik áán? Mijn paillettenjurk, mijn zilveren broek of mijn panterprintjurk met een glitterjasje? Moet ik ergens gouden schoenen kopen? Waarom heb ik mijn leren rok ook alweer weggegooid? En: heb ik nog tijd om te leren hoe ik make-up in heftige kleuren kan aanbrengen?
Nog maar negentien dagen totdat ik naar het enige concert van The Ark van mijn leven ga en het is een fucking big deal. Veel bigger dan enig ander concert waar ik ooit ben geweest. Het is dan ook een van hun laatste concerten ooit. We vliegen ervoor naar Hamburg.
Sinds ik kind-af ben heb ik het vaak te druk voor voorpret. Meestal kom ik er de dag van tevoren achter dat ik bijna jarig ben en voor vakanties pak ik mijn tas de avond van tevoren in, maar dit keer is het anders. Vliegtickets? Check. Kaart van Hamburg? Check. Dramatische liefdesbrief aan frontman Ola Salo? Check.
Ik heb er zoveel zin in dat ik er zenuwachtig van word – er zijn tientallen redenen waarom het concert aan mijn neus voorbij kan gaan. Wat nou als er weer een aswolk komt? Mijn teen ontsteekt? De bassist zijn hand verliest tijdens het bowlen?
Gelukkig realiseer ik me heus wel dat ik me aanstel en alles hoogstwaarschijnlijk goed komt en dat er vast niets ergers gebeurt dan dat er een enthousiaste fan op mijn voet springt.
Maar toch. Duim voor me. Ik heb er zo’n zin in.
