Heb jij weleens in een ei-vormige, pikdonkere cabine vol zout water gelegen? Ik wel. Vrijwillig, op mijn 27ste verjaardag. Waarom ik dat deed? Ik ben gek, geloof ik. En dol op kleine ruimtes. En op zout.
Nee, even zonder dollen: wat ik deed, heet floaten en is een wellness-dingetje. Het idee is dat je ongeveer een uur lang in een prikkelloze ruimte ligt. Door het zoute water drijf je namelijk, waardoor het lijkt alsof je gewichtsloos bent. En je ziet dus niets. En je hoort dus ook niets. Dat zou ontzettend ontspannend zijn, en je zou er in een diepe staat van meditatie door raken.
Nu ik het opschrijf, vind ik het echt heel dom klinken, maar eerlijk is eerlijk: ik wilde dit al heel lang. Ik doe eigenlijk niet aan wellness: ik heb nog nooit een kuuroord van binnen gezien, en mocht er ooit een masseur op me afkomen, dan heb ik al een radslag naar de andere kant van de kamer gemaakt voordat je ‘olie’ kunt zeggen. Ontspannen is niet zo mijn ding. Maar zoals ik al zei, ik ben wel dol op kleine ruimtes, en op zout water, en ik was gewoon nieuwsgierig naar hoe dit zou zijn.
Dus ik ging het doen. Want als je je dromen niet waarmaakt op je 27ste verjaardag, dan doe je het nooit. Ik kreeg een eigen kamer, met douche, met duizend handdoeken, een badjas, vaseline om op je wondjes te smeren omdat het anders gaat prikken in het zoute water (ik smeerde maar gewoon meteen mijn hele handen in), en een zoutwatercabine. In die zoutwatercabine lag trouwens nog een hoofdsteuntje en een extra handdoek voor als je per ongeluk zout water in je ogen krijgt (iets wat mij nooit zou overkomen – daar was ik zeker van). En het zag er ongeveer zo uit:
Uiteraard was de ervaring niet helemaal zoals ik had verwacht. Het was beter. Nee grapje. Het was helemaal niet beter. Het was een stuk slechter. In plaats van te verdwijnen in een ultieme staat van zen-heid, verdween ik in mijn eigen hersenpan, hyperactief als een kind van 8 dat een hele zak zure matten van Katja op heeft (#nospon). Dat is op zich best leuk, maar niet als je hoopt zo hard te mediteren dat je blauw licht ziet.
Dit waren enkele van de de intellectuele & hoogstaande gedachten die ik had tijdens het floaten:
- OMG OMG OMG ZO VET DIT OMG OMG OMG HET GAAT ECHT GEBEUREN.
- Lekker warm water dit. Geweldig.
- Ik wist niet dat ik zoveel wondjes op mijn lichaam had …
- Au au au al dat zoute water in die wonden prikt toch wel. Zal ik eruit gaan om ze alsnog in te smeren met vaseline? Of wachten tot het vanzelf overgaat?
- Ondanks de pijn is dit LEUK joh!
- Eigenlijk heb ik het best koud.
- Maar ik bedoel, écht koud. Het water mag dan wel warm zijn, maar omdat je bovenop het water ligt (je drijft), voel je de koude lucht extra goed. Zal ik de receptie bellen en vragen of ze de verwarming omhoog doen? Of ga ik daarvan uit de flow?
- Ik ben echt gemaakt voor kleine ruimtes. Zo chill dit.
- En het is hier ook bizar donker. Ik ben nog nooit ergens geweest waar het zo donker was als hier.
- En ik heb nog steeds geen zout water in mijn ogen gekregen! #winning!
- Mm, ik vraag me af of ik mijn hand kan zien als ik hem vlak boven mijn gezicht houd.
- Note to self: geen natte hand vlak boven je ogen houden als je geen water in je ogen wilt.
- Het is nog steeds ijskoud.
- Nu al zin om hier een blog over te schrijven. Moet ik wel goed opletten wat er allemaal gebeurt. Ik mag niks vergeten.
- Gelukkig heb ik een uur geboekt, en geen drie kwartier. Anders zou het namelijk al voorbij zijn voordat ik het wist.
- Hoe laat is het eigenlijk? De tijd is zeker al bijna om?
- Ondanks alles is dit LEUK joh!
- Damn, nu lig ik hier al zo lang, en in plaats van lekker rustig word ik alleen maar hyperactiever.
- Niet stressen, gewoon accepteren Lisa, dat hoort ook bij mediteren. Geef je over aan het moment. Of zo.
- De tijd is nu zeker echt om? Zo zonde.
- De volgende keer dat ik ga floaten ga ik me echt beter overgeven aan meditatie jezus dit slaat nergens op.
- Hee, ik heb het helemaal niet meer koud.
- Shit, de tijd is om.
