Tag Archives: verhuizen

over niet vooruit denken gesproken

Mijn ouders hebben een nieuwe tent gekocht. En niet zomaar eentje, nee, een echte Quachua: dat is zo’n tent die je uit de verpakking haalt en die dan meteen stáát. Geen gedoe me tentstokken e.d., je hoeft hem alleen even vast te zetten met haringen. En stevig dat-ie is! Handig voor op Lowlands, als je na het reizen met een tent op je rug te moe bent om dat ding in elkaar te zetten. Check zelf maar:

Ha. Wat dacht jij. Deze video is een pure leugen. Het uitvouwen is inderdaad te doen. Maar als je hem weer wilt opbergen! Dat gedeelte ziet ook zo makkelijk en logisch uit en dan wordt het nog eens gedemonstreerd door een klein, fragiel, meisje. Euh, nee. Zodra je dat plastic eenmaal in je handen hebt is alle logica zoek.

Stap één, het plat maken, dat gaat nog wel, als je hele lange armen hebt tenminste. Het naar binnen vouwen is onmogelijk zonder in een binnenstebuitenonderstebovencrisis te raken. Het rondje in een achtje naar beneden drukken is dan weer niet ingewikkeld – wel erg zwaar. Met al mijn gewicht erop schiet de hele tent alsnog bijna weg. En als het eindelijk is gelukt, is-ie nog steeds niet plat en past hij ook niet in je tas. Handig voor op Lowlands, als je maandag na al dat gefeest geen arm meer omhoog kunt tillen…

5 Comments

Filed under de ongemakken des levens, op stap

adios mijn treinstellios

“Vind je het niet irritant om zo lang te moeten reizen?” vragen ze iedere keer in Amsterdam wanneer ik vertel dat ik in Rotterdam woon, of in Rotterdam wanneer ik vertel in Amsterdam te studeren. “Je bent zoveel tijd kwijt!”
Goh, u meent het. Twee uur voor aanvang van college de deur uit, standaard een half uur te vroeg komen omdat je anders de eerste vijf minuten mist? Laat thuis zijn terwijl je vroeg uit bent en vervolgens om tien uur alweer naar bed zodat je toch nog een beetje behoorlijk slaapt? Welcome to my life.

Nee, zo had ik het ook niet gepland. Ik dacht dat als ik mijn best deed ik heus wel snel een kamer zou vinden, misschien niet in het centrum en misschien met weinig vierkante meter, maar ik had goede hoop. Helaas scheen ik me veel te laat bij Studentenwoningweb te hebben ingeschreven, ben ik de komende acht jaar nog niet aan de beurt voor antikraak en maak ik ook niet echt de blits op hospiteeravonden.

Dus ja, dan wordt het toch treinen. Al een half jaar zit ik twee uur per dag in het grote gele gevaarte. Het treinreizen vind ik niet zo erg. Ik staar non-stop uit het raam, met of zonder ipod, met of zonder gedachten. Leren werkt niet echt. Ik zit en ik kijk en als ik er ben wou ik dat ik nog een uur mocht. Gedwongen stilzitten is zo veel beter dan vrijwillig stilzitten. Maar tien uur per week gedwongen stilzitten veel, erg veel.

Gelukkig duurt dit niet lang meer. Over twee weken verhuis ik.

7 Comments

Filed under leven, tijdmanagement