Tag Archives: verhuizen

een lesje nederigheid

Vandaag heb ik voor het eerst sinds zes dagen weer kunnen douchen. De problemen begonnen zaterdagochtend, toen ik merkte dat het water niet echt warm wilde worden. Daar maakte ik me toen niet weinig zorgen over; het gebeurt wel vaker en is meestal na een halve dag weer over.

Nadat ik bibberend uit de douche kwam, ging ik verder met mijn dag, zonder erbij stil te staan dat deze douche wel eens de laatste in een lange tijd zou kunnen worden. Toen ‘s avonds bleek dat het water inmiddels kouder was dan de melk in mijn koelkast, werd ik wel wat nerveus. Het was nog een heleboel uur weekend en in het weekend wordt nooit zoveel gemaakt (nu we het daarover hebben, ik heb twee keer kortsluiting gehad op VRIJDAGAVOND. Dat is dan mooi je eigen probleem. Dat heeft wel zijn voordelen, de meterkast heeft inmiddels geen geheimen meer voor me).

Zondagochtend en geen warm water te bekennen. En ik ging dus níet onder een ijskoude douche staan. Dat zal best gezond zijn enzo, maar niet als de verwarming óók niet werkt. Vijf minuten kou zou ik misschien nog wel aankunnen, maar daarna zou het alsnog  een dag kosten om weer warm te worden, dus nee. In plaats daarvan heb ik de waterkoker maar aangezet. Het is verbazend hoeveel je kunt doen met 1,5 liter gekookt plus wat koud water, als je tenminste niet probeert om je haar te wassen.

Het werd maandag en de beheerders vertelden ons dat ze ‘ermee bezig’ waren, maar geen resultaat. De Facebookgroep van onze residence stond vol met berichten als “Nog steeds geen warm water…” en in de lift werden boze briefjes en tekeningen van wanhopige gezichten gehangen, waar anderen dan weer goedkeurende opmerkingen bijschreven. Ik vond het wel iets hebben, al praatten we verder nog steeds niet met elkaar.

Na drie dagen met vet haar rondgelopen te hebben, kon ik het niet meer aan en ben op mijn knieën in de badkamer gaan zitten om mijn haar te wassen met 1,5L+. Hoewel mijn haar de volgende dag wel gefrituurd leek, was het niet meer vies.

Gisteren kwam er eindelijk weer warm water uit de kraan. Toen ik naar de administratie fietste om mijn huur te betalen, vroeg de medewerkster:
“En, doet alles het weer?”
“Volgens mij niet helemaal,” zei ik, “Het water wel, maar de verwarming werkte al niet zo goed voor dat gedoe met het water.”
“De verwarming doet het wel, alles is gecontroleerd,” besliste de vrouw.
“Okee,” antwoordde ik nederig.

23 Comments

Filed under de ongemakken des levens

insert hier een edith piaf liedje

“Maar spreek je dan zo goed Frans?” wordt mij telkens haast verbijsterd gevraagd als ik vertel dat ik een half jaar in Parijs wil studeren.
“Ja,” zeg ik dan, aarzel even, en vervolg: “Nee. Ja. Nee. JA! Wat is goed Frans?”

Hoe dan ook, ik ga er vanuit dat ik het zal leren. Ik moet het wel leren. Want ik ga naar Parijs. IK GA NAAR PARIJS. Vandaag heb ik een e-mail gekregen waarin staat dat ik ben geselecteerd voor het Erasmusprogramma en ik – wat de UvA betreft – naar de universiteit van mijn keuze mag. Deze universiteit moet me officieel nog toelaten, maar dat is volgens mij slechts een formaliteit.

Sinds vandaag is Het Grote Fantaseren begonnen. Het visualiseren van het lopen door de straten met hoge huizen, van prachtige uitzichten vanaf de vele hoge gebouwen (lekker cliché, boeiaah). Terugdenken aan de vorige keer in deze stad, toen ik met mijn moeder naar een concert ging, we buslijn 30 namen en cappuccino dronken en macarons aten bij… de McDonalds. En ja, lopen vooral, in mijn fantasieën doe ik weinig meer dan lopen en kijken en lopen en kijken. En ja, studeren. Zowel over de vakken als de universiteit ben ik zeer enthousiast en ik kijk er naar uit om daar van alles te leren.

Bang dat het niet gaat lukken met de taalbeheersing ben ik in ieder geval niet. Je leert het ter plaatse snel en bovendien heb ik nog een half jaar om me voor te bereiden: genoeg tijd om Franse boeken te lezen en heel veel TV 5 Monde (zo’n beetje de enige zender die het op mijn tv doet) te kijken. Wellicht volg ik nog een cursus. Daarnaast weet ik vrij zeker dat ik me kan redden: pas vandaag kwam ik erachter dat de website van de betreffende universiteit speciaal voor uitwisselingsstudenten ook in het Engels beschikbaar was.

33 Comments

Filed under op stap, studie/werk

om jullie een kleine sfeerimpressie te geven

Ja, zo kom ik natuurlijk niet aan bloggen toe hè! (Laat staan aan taalkunde-onderzoeken, adreswijzigingen aangeven, socializen met de kersverse huisgenoten en andere ongein)

(Grapje hoor lieve klasgenoten, het is juist andersom. Ik werk zal een paard, vertrouw daar maar op. Omdat ik zo druk bezig ben met mijn studie heb ik geen tijd om deze zooi weg te werken. Wat heb ik het toch zwaar)

18 Comments

Filed under de ongemakken des levens, huishoudelijke mededelingen

the room of the poison mind

Toen ik hoorde dat ik waarschijnlijk een nieuwe kamer kon krijgen, was ik zo blij dat ik per se moest dansen op Do you really want to hurt me van Culture Club. De dag daarna heb ik dit vele malen herhaald. Niet alleen om mijn zenuwen te bedwingen, maar ook om mezelf wakker te houden. Ik moest namelijk een werkstuk inleveren en dat was, zo besefte ik me een dag voor de deadline, ongeveer zeven keer zoveel werk als ik had gehoopt. Omdat ik niet zo goed ben in doorhalen had ik op internet tips opgezocht om wakker te blijven. Die avond heb ik dus veel bewogen, gegeten, met mijn hoofd uit het raam gehangen en dit allemaal met de verwarming op een bijzonder lage stand en een mok koffie aan mijn zijde. Toen ik om 1 uur ‘s nachts buiten stond te rillen en de koffie letterlijk mijn neus uitkwam besloot ik maar te gaan slapen, in de hoop dat ik een paar uur voor de deadline effectiever zou werken.

Het werkstuk stond uiteindelijk vol typ- en zinsconstructiefouten, maar gelukkig zat ik op de goede weg en gelukkig was het pas de eerste versie van het eindproduct. Inmiddels zijn we bijna een maand verder en is mijn tweede, hopelijk foutloze stapel papier ingeleverd. Ik heb nog geen beoordeling, maar die kamer heb ik wel. Na twee dagen verhuizen gaan mijn vader en ik morgen de puntjes op de i zetten en dan ga ik er eindelijk slapen, huiswerk maken en youtubefilmpjes kijken.

Mijn ganggenoten lijken tot nu toe erg leuk. Sommigen hebben posters op de buitenkant van hun deur – zo hangen er bij mijn directe buur allemaal foto’s van Emma Watson. Plaatjesgek als ik ben kan ik hierbij natuurlijk niet achterblijven: waarschijnlijk hangt er binnenkort een a-viertje met Boy George op mijn deur. Ik geloof dat dat geluk brengt.

14 Comments

Filed under muziek, studie/werk, tijdmanagement

een mooi uitzicht/vooruitzicht

Op het moment dat ik dit schrijf kan ik deze post nog niet online zetten. Je leest nu dus iets ouds. (Maar in principe doe je dat altijd, je kijkt niet over mijn schouders mee terwijl ik typ, dus zo erg is het nou ook weer niet.) Waarom ik nog niet op publiceren kan klikken? Het is namelijk Een Geheim. Of niet echt. Wil het alleen niet online slingeren voordat ik het de mensen bij wie ik in huis woon heb verteld.

Al geraden waar ik heen wil? Ik ga verhuizen! Al elf maanden woon ik vlakbij Amsterdam, in een schattig huis in de tuin van behulpzame huisbazen, maar de bus had ik altijd ruzie en het voor jezelf hebben van badkamer én keuken bleek voor mij persoonlijk iets te veel ruimte. Toen ik de kans kreeg om in dezelfde flat in Amsterdam-Noord te gaan wonen als vrienden van me heb ik deze direct gegrepen. Morgen (als in: de dag nadat dit gepubliceerd is-morgen) ga ik het contract tekenen en mijn uitzicht bekijken (ik ga op de VIJFTIENDE verdieping wonen) en daarna snel verder leren voor mijn tentamens, aan het einde van deze week verhuis is al.

Zo spannend, zo spannend. Het is net alsof ik voor de derde keer aan mijn leven in Amsterdam begin. Nu kan ik eindelijk naar de uni fietsen (de enige keer dat ik het vanuit mijn huidige woning heb geprobeerd deed ik er een uur over. Ben nog nooit zo kapot geweest), gezonde maaltijdsalades eten en Ola Salo-parties houden met de vriendin die er woont, oh en ik ga lid worden van het zwembad in de buurt omdat ik reistijd overhoud en ik ga vet vaak naar de borrel van de studievereniging nu ik geen excuus meer heb om niet te gaan…

Zoveel enthousiasme, en ik kan het niet eens rondblèren op Twitter! Dan maar op deze manier. Wanneer jullie dit onder ogen krijgen, heb ik het mijn huisbazen met een gemeende brok in mijn keel verteld en ben ik vast nog steeds heel blij.

12 Comments

Filed under leven