Tag Archives: the vampire chronicles

een sentimenteel blogje over Tom Cruise

Vroeger, toen ik nog Heel Anders en Zo Niet-Mainstream was, had ik een hekel aan alles dat populair was. Zo ook aan Hollywoodsterren als Tom Cruise en Brad Pitt. Omdat anderen ze leuk vonden, vond ik ze stom, zelfs al had ik misschien nog nooit een film met deze acteurs gezien.

Dat veranderde toen ik zes jaar geleden voor het eerst Interview with the vampire zag. Deze gebeurtenis, die ik nog steeds beschouw als een live changing event op microniveau (hé, ik was vijftien en ik zat de hele dag binnen, wat wil je anders) (nee, nu doe ik te schamper). Maar goed, dus, anyway, ik vond deze film fantastisch. Zo sfeervol, zo tragisch, ik had nog nooit zoiets gezien. En dat werd dan gedragen door een zekere Tom Cruise en Brad Pitt. Korte samenvatting: blonde vampier (Cruise) bijt depri brunette (brunet?) (Pitt). Samen leven ze het vampierleven, maar BP heeft moeite met het doden van mensen. Om hem zijn zinnen een beetje te laten verzetten, geeft TC hem een dochter; wist hij veel dat een kind nu eenmaal niet alle relatieproblemen oplost.

Nu Tom Cruise irl zijn derde vrouw heeft weggejaagd, wordt er weer volop gespeculeerd over zijn vermeende homoseksualiteit. Ooit las ik ergens dat Cruise voor het filmen van IWTV heeft geëist dat alle ‘gay stuff” uit het boek van Anne Rice, waarop de film gebaseerd is, eruit zou worden gelaten. Wellicht is dit verzonnen, anders hebben de filmmakers behoorlijk slecht geluisterd: als bovenstaand plot al niet gay genoeg klinkt, zou je ze eens naast elkaar moeten zíen.

Inmiddels zijn de geruchten dat Tom Cruise toch echt meer van mannen houdt zo hardnekkig, dat zelfs ik begin te twijfelen of hij wel de waarheid spreekt over zijn geaardheid. Niet dat ik begrijp waarom hij hierover zou liegen: wie kan hem wat doen, hij is steenrijk! Daarbij heeft tegenwoordig iedereen behalve ik een hekel aan hem, dus hij kan er hooguit populairder op worden. En zo niet, nou, dan hoeft hij tenminste niet meer met mensen op wie hij niet eens valt te trouwen.
En om die reden hoop ik eigenlijk dat hij wel hetero is.  Niet omdat ik graag mevrouw Cruise nr. 4 wil worden, maar omdat het anders zou betekenen dat hij de helft van zijn leven iemand heeft  moeten spelen die hij niet was. Dát is pas tragisch.

17 Comments

Filed under rare wereld

en het liep goed af, hoor

Als kind zat ik vergroeid in leeshouding. Ik las uren achter elkaar en strekte mijn arm enkel om een nieuw boek te pakken. Het liefst een griezelverhaal: de eerste vier delen van De Griezelbus stonden tussen mijn negende en mijn twaalfde vaker in mijn boekenkast dan in de kast van de bibliotheek. Het Vampierhandboek ken ik uit mijn hoofd. De violist van de heksensabbat van Ton van Reen, Lekker slapen van Jacques Weijters, De Griezelklas van Tais Teng… deze boeken staan in mijn geheugen gegrift.

Toen ik naar de brugklas ging en mijn half uurtje internettijd per dag werd verhoogd naar onbeperkte verbinding (nou ja, als mijn broertje de computer niet bezet hield dan) daalde mijn aantal gelezen boeken per week sterk. Ook was ik, al duurde het zeker tot mijn veertiende totdat ik dit toegaf, een beetje te oud voor mijn vroegere lievelingsboeken geworden. Er was wel leesvoer geschikt voor leeftijd, maar niets kon tippen aan het werk van Het Griezelgenootschap.

Jarenlang las ik weinig, althans, vergeleken met vroeger. Het zat niet meer in mijn systeem; al wilde ik nog zo graag, de concentratie om te lezen ontbrak – boeken opende ik alleen voordat ik naar bed ging, eventjes. En de kapper maar praten over hoe ik vroeger zelfs tijdens het knippen zat te lezen, en familie maar weer herinneringen ophalen over hoe ik op verjaardagen zat vastgekleefd aan een boek.

Dit jaar ben ik begonnen aan de studie Nederlands. Droeg mijn verlangen om weer net zoveel als vroeger te kunnen lezen hieraan bij? Ik denk het wel, stiekem. Het is in ieder geval gelukt – door al dat gepraat over boeken ben ik leeshongeriger dan ooit. Op dit moment word ik ernstig verscheurd door twijfel over in welk boek ik verder zal gaan, omdat ik om één of andere duistere reden in vier boeken tegelijkertijd verzeild ben geraakt. Het liefst zou ik ze allemaal tegelijk lezen. En er liggen nog zo veel op de plank…

(Ik neig naar Wolkers, maar dat is vooral omdat Mijn naam is Lestat zo dik is dat ik de komende vijfhonderd jaar geen tijd meer zal hebben om andere boeken te lezen.)

11 Comments

Filed under boeken