Tag Archives: lijstje

hit and run

Ik zag deze week iets leuks bij Kleine Atlas: Hit and Run, de vragenlijst uit de Vlaamse krant De Standaard die normaal alleen Bekende Belgen mogen invullen. Zoals Ariana Grande altijd zegt: I see it, I like it, I want it, I got it – en zo geschiedde.

Wel mooi dat de vragen allemaal in u-vorm zijn, dat is in het Vlaams toch een stuk gangbaarder dan hier. Voor mij enigszins wennen, want ik ben nog nooit door iemand aangesproken met ‘u’, afgezien van een handvol 15-jarige caissières bij de Albert Heijn (en dan ALSNOG om mijn identiteitsbewijs vragen als ik alcohol wil kopen, ik snap dat niet hè)

Kleine waarschuwing: deze vragenlijst is best serieus. En als je serieus met mij wilt praten, gaat het opvallend vaak over hel & verdoemenis.

Wat is uw vroegste herinnering? Ik was een jaar of 3 en ik was in de achtertuin met een bal aan het spelen, en mijn opa en oma waren er ook. Maar hier is ook een foto van, dus ik weet niet zeker of het écht een herinnering is of dat ik die herinnering door de foto heb.

Welke levende persoon bewondert u het meest en waarom? Mijn vader, om zijn veerkracht en oneindige geduld.

Wanneer was u het gelukkigst? Ergens tussen mijn 4e en 8e, denk ik. En dan vooral op zaterdagen in deze tijd van het jaar, als het buiten koud was en je binnen lekker met de barbies kon spelen.

Wat is uw grootste angst? Dat er niet niks is na de dood, zoals ik nu denk (niet dat ik dát nou zo’n feest vind trouwens), maar dat ik straks aankom bij een grote glanzende hemelpoort, en dat ik dan naar binnen wil, en dat Petrus dan zegt “sorry maar je bent vergeten om Jezus Christus als je redder en verlosser te aanvaarden, dat had tot ongeveer 5 minuten voor je dood nog gekund, Hitler heeft het ook last minute nog gedaan, jammer dan dat je altijd aardig bent geweest voor mensen en dieren, maar nu is het te laat” en dat ik dan zeg “ja sorry ik wil hem bij dezen wel aanvaarden?” en dat hij dan zegt “ja sorry, te laat, je had het kunnen weten want het staat in de voorwaarden a.k.a. de Bijbel” en dat ik dan zeg “ja maar ik wist niet dat wat in de Bijbel stond echt waar was!” en dat hij dan zegt “ja sorry, niets mee te maken, je zult nu voor EEUWIG keihard BRANDEN in de HEL, ik vind het ook vervelend voor je, maar ja ik bepaal de regels niet”

Wat was vandaag uw eerste gedachte? ‘Moet dat nou?’

Wat is uw meest onhebbelijke karaktertrek? Ik ben bang voor alles en iedereen.

Welke eigenschap stoort u het meest bij anderen? Te veel letten op hoe anderen dingen aanpakken.

Wat was uw meest beschamende moment? Weet ik dus echt niet. Ik schaam me continu, maar er springt niets uit.

Wat is uw dierbaarste bezit? De ketting die van mijn oma geweest is.

Wat is uw favoriete zintuig? Mijn zicht. Ik bedoel, daar kan je mee LEZEN!

Wat wou u later worden als kind? In de kleuterklas altijd moeder, juf of zangeres, en vanaf groep 3 schrijver.

Wat maakt u ongelukkig? Dat ik niet weet hoe de wereld/samenleving er de komende decennia uit zal zien (en dat ik bang ben dat het niet al te best is). Ik zou zo graag willen dat ik het wist, dan kon ik me er een beetje op voorbereiden.

Als u naar de toekomst kijkt, wat ziet u dan? Ja niks dus, vanwege het bovenstaande! Op mijn 15e had ik ooit een tekening gemaakt van hoe ik zou zijn als ik 36 was: een Gwen Stefani-lookalike met platinablond haar en heel veel lippenstift, laarzen met hele hoge hakken en een peuk in d’r mond. Op dit moment denk ik dat alleen die lippenstift waarschijnlijk is.

Over welk deel van uw uiterlijk bent u het minst tevreden? Mijn haar. Ik wil gewoon een volle bos, maar wat ik er ook mee doe, na een tijdje valt het gewoon plat naar beneden. En dan gaat het alsnog klitten >:(

ls u iets wat uitgestorven is, zou kunnen terugbrengen, wat kiest u dan? Dat de jeugd nog een beetje respect had potjandorie! Nee grapje. Misschien dat je nog cd’s moest kopen in de winkel, dat maakte alles wat je luisterde zoveel … waardevoller. Maar aan de andere kant: daar heb ik ook weer niet écht zin in.

Wat was uw grootste teleurstelling? Ik dacht altijd dat ik op deze leeftijd al helemaal cool, collected, volwassen & succesvol zou zijn.

Wat beschouwt u als uw grootste prestatie? Dat ik al weleens een volledig manuscript heb geschreven.

De liefde, hoe voelt dat? Als een oneindige bron die toch nooit genoeg is.

Hoe komt u tot rust? Door te sporten of te lezen.

Van welke gewoonte zou u graag af ­willen? Om eerst 486 andere dingen te doen voordat ik ergens aan begin. Af en toe een beetje uitstellen is niet erg, het kan zelfs helpen, maar het is nu gewoon een gewoonte en erg onnodig.

Wat zou uw superkracht zijn als vleesgeworden stripheld? Praten met dieren.

Wanneer hebt u voor het laatst gehuild en waarom? Het staat me niet meer precies bij, maar het zal ongetwijfeld wel weer zijn gegaan over dat ik bang ben dat ik noooooit mijn rijbewijs ga halen, maar dat ik niet wil stoppen met rijles omdat ik er al zoveel geld aan heb uitgegeven.

Hebt u ooit ‘ik hou van u’ gezegd zonder het te menen? Nee.

Welke stopwoordjes en -zinnetjes gebruikt u te veel? Sinds de laatste week reageer ik op alles wat me verteld wordt met ‘grappig’ of ‘oh echt’. Waardoor ik echt klink als een ongeïnteresseerde bitch.

Wat was uw ergste job ooit? Voor de klas staan. Ik moest ineens de hele tijd al die leerlingen bij de les houden! Ik kan mezelf niet eens bij de les houden!

Als u het verleden kon veranderen, wat zou u dan veranderen? De uitvinding van de kernwapens zou ik wel willen tegenhouden. Hoewel die dan later waarschijnlijk alsnog uitgevonden waren. (EDIT: Tim las dit en zei “ja dan waren we nog steeds in oorlog geweest in Japan” maar daar zou ik dan natuurlijk óók een diplomatieke oplossing voor hebben bedacht)

En in uw eigen verleden? Ik zou willen dat ik op de middelbare school al wat meer had gedaan met schrijven i.p.v. er alleen maar aan te denken.

Als u terug in de tijd kon reizen, waarheen zou u gaan? Mag ik niet gewoon overal heen? Maar als ik móest kiezen, naar een tijd en plek met dinosaurussen. Dat zou ik echt graag willen zien.

Noem één ding dat de kwaliteit van uw leven zou verbeteren? Dat er geen klimaatcrisis was.

Wat is de belangrijkste les die het leven u geleerd heeft? Dat het niet erg is om voor lul te staan. Ik ben altijd zo iemand geweest die liever niets deed dan iets dat misschien wel raar was, maar dat is echt zonde. Ik moet zeggen dat ik me nog niet helemaal naar deze levenswijsheid gedraag, maar ik doe m’n best.

Waar zou u nu het liefst zijn? In New York. Maar daar mag ik voorlopig niet meer heen, want klimaatcrisis.

Wie moet u spelen in de film van uw leven? Courtney Act.

Welke song mogen ze spelen op uw begrafenis? Ik zat daar dus laatst over na te denken. Je hebt altijd best veel liedjes bij een uitvaart, toch? En ik heb best veel lievelingsliedjes maar die zijn allemaal zeer ongeschikt voor zo’n dergelijke gelegenheid. Ik denk dat ik iets wil uit mijn jeugd, Sting of Notre-Dame de Paris. (Misschien Fields of Gold, niet mijn favo nummer maar wel gepast of zo? Beter dan Saint Augustine in Hell ben ik bang). En iets van Patrick Wolf natuurlijk. Bluebells of Thickets misschien? (Bluebells vind ik mooier maar de lyrics zouden in die context nergens op slaan). En een liedje dat Tim en ik altijd zingen, maar dat zijn er nogal veel, dus hij mag dan kiezen.

Hoe wilt u herinnerd worden? Als iemand die de wereld wel een beetje beter heeft gemaakt, op wat voor manier dan ook.

10 Comments

Filed under dit past echt nergens in

leuke dingen

Hoi lieve mensen, hoe gaat het met jullie? Met mij gaat het … raar? Er gebeurt van alles. Sommige dingen zijn belachelijk, andere zijn heel leuk. Omdat ik geen zin heb om “Nou die Vijfkoffiegraag is tegenwoordig wel een beetje nega” te horen, heb ik besloten om alleen de leuke dingen op te schrijven. Niet allemaal, want dan wordt de blog weer te lang – ik ben namelijk zo #blessed. Een bloemlezing uit alle geweldige dingen die mij de laatste tijd zijn overkomen:

  • Nu ik dit schrijf, is het zondagmiddag. Mijn vader en zusje en ik zitten in het vakantiehuisje van mijn oom en tante in Renesse. Het is heel erg leuk. Vanochtend zijn we naar het strand geweest. Gisteren hebben we superlekker ijs gegeten in Zierikzee, ik heb geschreven, we hebben gezwommen en we hebben Carcassonne gespeeld. En veel gelezen. En nu zit ik gewoon een blog te schrijven! Op het terras! Vrijwillig! Omdat ik daar zin in heb! Wat een leven.
  • Ik had mijn laptop trouwens bij me omdat ik bezig ben met een heel leuk schrijfproject. Normaal denk ik altijd OMG IK MOET UNPLUGGEN IK GOOI MN LAPTOP UIT HET RAAM maar eigenlijk hoef ik helemaal niet te unpluggen. Mooi inzicht wel.
  • Ik heb mijn allerlievelingste lievelingsschoenen opnieuw gekocht. Dat waren barbieroze sandalen met plateauzolen die echt echt echt heel lekker liepen. Dat laatste lijkt een voordeel maar bleek een nadeel, want ik wandelde er zoveel mee over de hei dat ze scheurden. Hierna ging ik steevast naar de schoenmaker, die de gescheurde stukken weer aan elkaar naaide, maar vervolgens scheurden ze opnieuw op een andere plek. Klinkt niet echt als schoenen die je opnieuw moet kopen maarrr vanaf nu laat ik me gewoon door iedereen dragen. Enige jammere was dat de barbieroze variant er niet meer was en ik ze in het bruin moest kopen, en laat dat nou net de enige kleur zijn die ik nooit draag. Maar ik ben er al aan gewend geloof ik.
Ik weet het, op het plaatje is-ie niet prachtig aan mijn voeten is het stukken beter (het merk heet Melissa trouwens)
  • Het Grote Vakantieplannen Verzinnen. I know, ik heb nog niet eens mijn blogserie over New York afgemaakt (dat komt nog!!! Echt waar!!!) maar er staat al een nieuwe vakantie op de planning: twee weken Kroatië in september! Het idee is om eerst een paar dagen naar de Plitvice-meren te gaan om daar te wandelen, en daarna een dikke week aan het strand liggen in Split. Tips zijn welkom. (Dat van die Plitvice-meren was mijn idee. Tim zei: “Jij bent ook echt zo’n Germaan die vroeg op wil staan om bergwandelingen te maken en door de bossen te rennen met een hond” en ja ik denk dat dit wel een goede typering van mij is)
  • Ik ga mijn favoriete drag queen/mijn grote idool/mijn lichtend voorbeeld Alaska Thunderfuck dit jaar nog TWEE keer live zien! In oktober komt ze met Heels of Hell naar Amsterdam (een Halloweenshow die begon met haar en d’r ex, waar inmiddels nog meer drag queens optreden). En nog beter: in juli doet ze een tour van het album dat ze maakte met Jeremy! Ik had zo gehoopt dat dit zou gebeuren! (En nee, dit keer geen meet and greet voor mij – één keer was zenuwslopend genoeg)
  • En Tim en ik gaan in oktober naar Todrick Hall! Zo veel zin om hem weer te zien, en zo blij ook dat Tim wederom mee wil.
  • Ik heb inmiddels al heel wat weken geleden deze milkshake gedronken met Anne-Fleur en omg ik heb het hier nog dagelijks over:
(Sorry dat deze foto scheef staat maar WordPress haat mij)
De milkshake is van Deer Mama op de Ceintuurbaan in Amsterdam (100% vegan). Ik had de smaak cookie dough. Zo zo zo lekker.
  • Laura Vanderkam-boeken. Ik ontdekte haar een maand of twee terug door Lianne’s review over 168 hours. Dit boek gaat over dat je per week veel meer uren hebt dan je denkt: en dat je dus ook veel meer tijd hebt om alles te doen wat je wilt. Je moet alleen je mindset veranderen (en een schoonmaakster nemen) (nee Laura is fan van uitbesteden maar als ik het me goed herinner heeft ze besloten om het stof onder de bank gewoon te negeren). Ik vind het zo fijn, zo geruststellend om te lezen dat er meer mogelijk is dan je denkt. En alleen al door het lezen raak ik zo gemotiveerd dat ik spontaan stukjes tijd zie die ik eerst niet zag. Bijvoorbeeld nu.
  • Over boeken gesproken, ik ben nu Normale Mensen van Sally Rooney (sorry dat ik de vertaling lees ik ben niet cool) en dat is echt heel leuk.
  • Nog even een basic bitch-opmerking: ik ben zo blij dat het zomer is! Ik heb zoveel zin om allemaal zomerse dingen te doen. Zoals zwemmen in de Amstel bij de Weesperzijde. (Volgens Tim doet geen enkele Amsterdammer dat omdat het walgelijk ranzig is, maar goed, ik ben dan ook import). En barbecueën. En naar de Parade. En Aperol Spritz drinken tussen de wespen.
  • We hebben een nieuwe boekenkast en een nieuw dressoir gekocht! Het lijkt nu net alsof we in een grotenmensenhuis wonen.
  • Ik denk erover om skates te kopen. Ik twijfel nog een beetje, want ik ben wel bang dat ik ga vallen. Onlangs vloog ik nog van mijn fiets omdat een automobilist z’n deur MIDDENIN EEN TYFUSDRUKKE STRAAT zomaar opengooide, en ik weet nu: de grond is hard, en als je verkeerd op je elleboog terecht komt kun je wéér een week niet sporten. (Nu zou ik wel beschermers dragen hoor.) Maar alleen nadenken over of ik wil skaten vind ik al ‘een leuk ding’ dus hij mag in deze lijst.

4 Comments

Filed under dit past echt nergens in

10 dingen die mijn leven de afgelopen tijd een stuk beter maakten

De laatste tijd voel ik me een beetje stuurloos. Jullie herinneren je misschien nog dat ik vorig jaar een manuscript af had. Daar had ik een lange tijd veel tijd aan besteed. Dit jaar heb ik hem nog meerdere malen herzien, opgestuurd naar uitgeverijen, weer herzien, weer opgestuurd, je kent het wel. Hield me ook wel van de straat.

Maar er gebeurde niet echt iets (eufemisme voor ‘niemand wilde het uitgeven’) dus toen dacht ik: weet je wat, laat ook maar zitten, ik heb een idee voor een veel beter boek, dat ga ik gewoon schrijven.

En ik was eigenlijk al best een eind. En toen dacht ik ineens: meh. Mijn hart ligt toch bij mijn vorige idee. Ik ga gewoon die ouwe weer herschrijven.

Maar dat deed ik toen toch niet. Ik heb hem al zo vaak bijgeslepen, zo vaak aangepast, zo vaak door elkaar geschud. En dat lukt me heus wel nog een keer (of 2 keer, of 20 keer), maar nu ik hem een tijdje heb weggelegd, durf ik niet meer.

Dus ik doe niks. Ik schrijf niet aan boek 1 én niet aan boek 2. In plaats daarvan rijd ik regelmatig rond in een lesauto, koop ik nieuw meubilair en naai ik pailletten op handschoenen. Ook leuk, maar het voelt wat leeg na al die focus die ik hiervoor had.

Maar goed, naast een miskend schrijver ben ik ook gewoon een basic bitch die heus wel kan genieten van de kleine pleziertjes van het leven zoals sojacappuccino’s, sabotage en “HET ZIJN GEEN PEPERNOTEN MAAR KRUIDNOTEN” roepen tegen mijn wederhelft. Daarom: een lijstje met dingen die me de laatste tijd ondanks alle stuurloosheid toch net zo blij maakten als Kimmy Schmidt in een kerstwinkel:

Zou overigens nog gelukkiger zijn als er een nieuw seizoen van The Unbreakable Kimmy Schmidt was

  • Mijn kledingrek is weer netjes! Dat ding was eerst een soort kerstboom met drie lagen kleding per hanger. En dat viel er dan ook weer continu af. En nee, ik kon er geen extra hangers bijhangen, want ……. dat paste niet. Maar nu heb ik alle kleding die ik nooit draag gewoon in een tas onder m’n bed verstopt. Niet helemaal Marie Kondo en vast ook niet Feng Shui, maar ik was wél lekker snel klaar. Kan nu helemaal genieten van alle rust en leegte op dat rek. En het grote cliché is waar: nu er minder hangt, heb ik eindelijk weer wat om aan te trekken.
  • Oh ik heb trouwens ook de koelkast schoongemaakt. Ik was vergeten hoe het was om eten te kunnen pakken zonder dat je handen meteen onder de komkommerpap zitten.
  • Bodypump. Ik zit er nu eindelijk weer een beetje lekker in. Vind het wel jammer dat ik nog steeds niet zo sterk ben als voor De Grote Fysiotherapiestop, maar het is en blijft gewoon vet leuk jongens. En ik vind de huidige release en de muziek erbij echt top. Sterker nog, ik luister hem as we speak. Jawel, ik luister vrijwillig naar muziek voor normale mensen. Wie had dat ooit gedacht??? Ik niet.

Tim maakte ons lievelingseten van op Kreta: gevulde tomaat, fava & mixed grill maar dan vegan

  • Je (moet) bijna niks van Lianne Keemink! In dit boek vertelt Lianne (The Self Help Hipster) over zelfhulp en de (on)maakbaarheid van het leven. Ik vind het zo cool dat het boek nu uit is, omdat ik haar nu al zo lang ken. En hoewel ik zelf al best veel zelfhulpboeken heb gelezen (ik wil niet klinken als een crazy ass fangirl maar dat zijn TOEVALLIG ook altijd de boeken die ze plugt in The Self Help Hipster Podcast), heb ik er ook serieus dingen van geleerd. Bijvoorbeeld het stilstaan bij hoe goed het moment is (klinkt uitgekauwd, maar de manier waarop Lianne het omschreef zorgde ervoor dat het bij mij voor het eerst echt klikte) en self fulfilling prophecies. En daarbij was het gewoon heel real en grappig. Aanrader dus.
  • Tim en ik hebben vliegtickets naar New York geboekt! Is een mega big deal (volgens mij is de spelling eigenlijk ‘megabig deal’ maar goed) want dit wordt onze eerste keer Amerika. En ik ben nooit zonder mijn ouders buiten Europa geweest. Klinkt misschien nogal kneuzig, maar ik heb gewoon niet zo veel wanderlust. We gaan trouwens pas over een half jaar, dus we kunnen nog even op de voorpret teren en zelfkastijding uitvoeren omdat we de wereld slopen met onze CO2-uitstoot. Ik heb er echt zin in. (In New York, niet om het boetekleed van zolder te halen.) Lijkt me vooral echt leuk om alle Gossip Girl-locaties te bezoeken want je bent een fan of je bent het niet.

Ik & Tim behalve dan dat mijn haar nooit zo goed zit en Tim geen anonieme blog heeft waarop hij mij en mijn vrienden belachelijk maakt

  • Maar gelukkig ga ik voor die tijd ook nog naar het buitenland, want eind december ga ik naar Notre-Dame de Paris met mijn moeder in Parijs! Zo veel zin in. Vooral in de musical (waar we vorig jaar trouwens in Brussel heen zijn geweest), maar ook gewoon om weer in Parijs te zijn, want dat is inmiddels ook alweer vijf maanden geleden ………
  • The Roast Battles: jawel mensen, ik ging weer ‘s naar een drag queen show. Dit keer een comedyshow met mijn collega Marije, die nu voor het eerst queens van RuPaul’s Drag Race zag en ze stelden niet teleur. Sterker nog, ze waren echt ontzettend grappig.  Maar stiekem was ik vooral blij omdat Phi Phi O’Hara zo vrolijk over kwam want zoals jullie weten ben ik erg begaan met het wel en wee van Phi Phi.
  • First dates en De rijdende rechter!!! We kwamen er ineens achter dat die dingen al heel lang bezig zijn, dus nu kunnen we lekker veel terugkijken.
  • En nu kijk ik RuPaul’s Drag Race seizoen 5 opnieuw. Blijft forever m’n lievelingsseizoen. Extra leuk dat ik nu vanaf het begin door een roze bril naar m’n grote idool Alaska kan kijken (de eerste keer dat ik dat seizoen keek vond ik haar … irritant?!? Pas na iets van 9 afleveringen dacht ik: hee dit wezen is eigenlijk toch wel heel grappig)

We maken allemaal weleens een inschattingsfoutje net zoals alle uitgevers die mijn boek niet willen uitgeven
 
xoxo Gossip Dan

5 Comments

Filed under dit past echt nergens in

9 dingen waar ik nooit bij stil had gestaan voordat ik met rijles begon

rijles blog

Zoals je misschien wel hebt gelezen, ben ik onlangs ein-de-lijk begonnen met rijles. En zoals je misschien ook wel hebt gelezen, vind ik het SUPERLEUK. Dit kwam voor iedereen, inclusief mijzelf, als een enorme verrassing. Ik verwachtte namelijk dat ik rijden doodeng en extreem moeilijk zou vinden. Dat is niet onwaar: maar als er iets is dat ik de laatste weken heb geleerd, is dat vrezen voor je leven en dolgelukkig zijn zeer dicht bij elkaar liggen.

En dat is niet eens het enige inzicht dat ik heb opgedaan sinds ik ben begonnen met rijles. Hierbij 8 andere dingen die ik nooit had geweten als ik nog steeds niet met rijles was begonnen:

  • Dat de meeste mensen de maximumsnelheid eerder zien als een suggestie dan als must-do.
  • Dat het leven van een vrachtwagenchauffeur zwaar klote is. Althans, dat concludeerde ik toen er eentje achter mij heel boos werd omdat ik niet rechts wilde inhalen.
  • Dat lesauto’s bij Echte Automobilisten als een rode lap op een stier werken. Want jezus, wat wordt er veel naar ons getoeterd op momenten dat ik/we niet supersnel rijd(en) (uit onhandigheid of als ik me gewoon aan de maximumsnelheid houd).
  • Wat die gele vierkante borden die altijd in de berm staan betekenen (namelijk dat ik op een voorrangsweg rijd, ha!) (m’n lievelingsbord dus)
  • Dat filerijden je lichaam, met name je linkerbeen, sloopt. De hele tijd maar die koppeling ingeduwd moeten houden vergt veel van je. Ook emotioneel trouwens.
  • Hoe kwetsbaar je bent als fietser. Nee, dat is een leugen. Dat wist ik allang. Ik zet het er alleen even in om al die fietsers die zichzelf voor mijn auto gooien moralistisch toe te kunnen spreken. STOP DAAR TOCH EENS MEE JONGENS.
  • Hoe belangrijk de handrem wel niet is. Ik bedoel … is elke parkeerplaats scheef, of wat?
  • Dat ik heel dik ga worden als ik alleen maar met de auto ga. Althans, dat beweerde iemand die ik totaal niet ken en op wiens mening ik totaal niet zit te wachten, dus dan weet je dat het waar is.

17 Comments

Filed under rare wereld

mijn lievelingsfilms, van nul tot nu

Ik ben gek op favorietenlijstjes. Het is een manier om orde aan te brengen in onze chaotische wereld, denk ik.

Door de jaren heen heb ik veel verschillende lievelingsfilms gehad. Vandaag heb ik een lijstje gemaakt met de films die ooit de wisselbeker ‘Belangrijkste Film In Lisa’s Leven’ in bezit hebben gehad: van toen ik nul was, tot nu. Oké, niet echt al vanaf ik nul was, maar ‘van vijf tot nu’ bekt niet echt lekker (en misschien werkt deze titel als clickbait omdat jullie dan denken dat ik een wonderbaby was of zo, al weet ik nog niet helemaal wat ik daaraan op lange termijn zou hebben).

5 – Belle en het Beest

Net als bijna alle kleutermeisjes was ik helemaal gek van Disneyfilms. Van iedere Disneyfilm eigenlijk, maar mijn voorkeur ging toch altijd wel uit naar verhalen met een Sterke Vrouwelijke Hoofdrol (voor mannen en dieren leerde ik pas op latere leeftijd sympathie op te brengen). Mijn lievelings was Belle en het Beest. Vermoedelijk vooral omdat Belle net zo gek was op boeken als ik. (Niet dat ik op mijn vijfde al kon lezen – maar dat mocht de pret niet drukken.) Bovendien vond ik die hele verhaallijn met dat opgesloten zitten in het kasteel en vervolgens een Stockholm-syndroom ontwikkelen erg interessant. Jawel, als kind wist ik wat plezier maken was.

En nu? Mwah, ik zou hem op zich nog wel een keer willen zien, maar ook weer niet zo graag dat ik de moeite neem om hem op te zetten. Ik heb de versie met Emma Watson ook niet gekeken trouwens. Beetje hetzelfde verhaal als met de animatieversie.

7 – De klokkenluider van de Notre-Dame

Toen ik een iets ouder kind was, was ik nogal fan van De klokkenluider van de Notre-Dame. En met ‘fan van De klokkenluider van de Notre-Dame’ bedoel ik vooral … fan van Esmeralda. Ik was echt totaal geobsedeerd door dat mens. Ze was zo cool en vrijgevochten en zelfverzekerd en knap, en ze kon ook nog eens handlezen! Ik had van alles van haar, van barbie tot witte afzakschouderblouse tot een tamboerijn  die mijn moeder had gemaakt van een soort bijtring van m’n zusje (geen idee of mijn zusje dat ding ooit gebruikt had trouwens, zal wel niet).

En nu? De gelijknamige roman van Victor Hugo, waar de film op gebaseerd is, is tegenwoordig een van mijn lievelingsboeken. Niet vanwege Esmeralda (die was in het boek veel minder stoer dan in de Disneyfilm), maar omdat het heel goed (grappig, zelfs) geschreven is en ik altijd ontzettend meeleef met alle personages (zelfs met de mannen). En ik ben ook erg fan van de musicalversie. De Disneyfilm kijk ik nooit meer in z’n geheel, maar soms luister ik voor de grap naar dit intens disturbing nummer en begrijp ik niet hoe het kan dat ik mijn jeugd relatief ongeschonden uitgekomen ben.

13 – The hot chick

HOT CHICK, Anna Faris, Rachel McAdams, Alexandra Holden, Maritza Murray, 2002, (c) Walt Disney

Eeeuh ja. Ik schaam me een beetje om toe te geven dat ik ooit intens fan was van een film met ROB SCHNEIDER in de hoofdrol, maar het was wel zo. Korte samenvatting: Jessica (Rachel McAdams a.k.a. Regina George!) wordt op een dag wakker in het lichaam van een man (Rob Scheider dus). Een betovering, zo blijkt. Die kan opgeheven worden, maar dan moet ze wel eerst de man vinden die nu in haar prachtige jonge lichaam rondloopt. Ik weet eigenlijk niet meer zo goed waarom ik dit zo’n leuke film vond dat hij jarenlang mijn allerfavorietste favoriet was – waarschijnlijk vond ik hem gewoon erg grappig?

En nu? Nou, nadat mijn zusje en ik bijna een decennium lang hebben geroepen dat we hem nog eens wilden zien, voegden we enkele weken terug eindelijk daad bij woord. Ik denk dat het zo lang duurde omdat ik bang was dat hij nu ontzettend tegen zou vallen. Maar eh … ik heb vaker hardop gelachen dat verantwoordelijk is om toe te geven. Al moet de Politiek Correcte Versie van mijzelf even zeggen: er zaten wel dat grappen in dit ECHT. NIET. KUNNEN. Bij die grappen heb ik uit protest heel chagrijnig gekeken. En daarna maar weer keihard lachen. Ik heb nooit gezegd dat ik niet kinderachtig was.

15 – Interview with the vampire

Als ik in een melodramatische bui ben, zeg ik altijd dat mijn leven pas écht begon toen ik Interview with the vampire keek.  (Als ik in een minder melodramatische bui ben, zeg ik pas dat mijn leven pas écht begon toen we thuis ADSL-verbinding kregen). Ik was 15, het was zomer, het was laat. IWTV wilde ik al jaren zien, maar bij de videotheek hadden ze ‘m niet, en dit was in een tijd waarin het kopen van een dvd nog een enorme hap uit mijn budget was. Dus toen ik in de VARA-gids had gezien dat dit (toen inmiddels al 10 jaar oude) meesterwerkje op tv zou komen, zat ik ruim van tevoren klaar met een bak popcorn en cola.

Weet je wat het is: als kind was ik gek op vampiers, maar toen ik ouder werd, groeiden m’n vampierboeken niet bepaald met me mee. Alle boeken en films die gericht waren op (semi-)volwassenen waren zo flauw, zo saai, zo ongeloofwaardig. IWTV moest anders zijn, had ik vernomen. En dat was hij. Korte samenvatting: Louis (Brad Pitt) is best wel klaar met het leven. Daarom maakt Lestat (Tom Cruise) hem maar on-dood. En als Louis dan nog steeds een beetje down is, schenkt Lestat hem een dochter (Kirsten Dunst). Alleen eh … dochterlief vindt het eigenlijk helemaal niet leuk om voor eeuwig kind te moeten zijn.

Die zomeravond in 2006 was ik direct verkocht. Ik had nog nooit een film gezien die zo sfeervol, tragisch en romantisch was als deze. Alles aan deze film vond ik zo adembenemend mooi, van de beelden tot de muziek tot het kapsel van Brad Pitt. Ik heb hem in de jaren erna dan ook nog regelmatig gekeken. En tussen de kijkbeurten door zette ik regelmatig eventjes de trailer op. Of ik luisterde de soundtrack. (Ja, die had ik serieus.) Het is dat die vampiers allemaal doodongelukkig waren, anders had ik denk ik een enkeltje New Orleans geboekt en sindsdien geleefd op mensenbloed (wat best ironisch is, aangezien ik ongeveer tegelijkertijd met het zien van deze film stopte met het eten van vlees omdat ik dat barbaars vond).

En nu? De laatste keer dat ik hem heb gekeken, is denk ik alweer vier jaar geleden. Ik kan er tegenwoordig minder van genieten omdat ik hem té goed ken. Maar nu ik dit schrijf, voel ik alweer een bloeddorstig verlangen om hem te zien, dus misschien ga ik dat binnenkort toch wel weer eens doen.

18 – Velvet Goldmine

Dit was ook zo’n film die ik Heel Graag Wilde Zien, maar in dit geval had ik het heft in eigen hand genomen en hem maar gewoon zelf gekocht (op m’n 18e had ik toch wat meer geld hè). Ik zag hem in mijn eindexamenjaar, in de tijd dat ik nogal geobsedeerd was door glam rock (denk: Ziggy Stardust, zilveren broeken en Brian Ferry met een oogontsteking door al die glitter make-up*). En hij was net zo goed en geweldig en allesoverheersend als ik had gehoopt. In Velvet Goldmine lopen twee, of eigenlijk drie verhaallijnen door elkaar: die van de opkomst en ondergang van superster Brian Slade (Jonathan Rhys Meyers), hoe tiener Arthur (Christian Bale) dit beleeft, en hoe volwassen Arthur uitzoekt waar Brian Slade nu gebleven is.

Deze film moet je niet kijken met het idee dat je hem in één keer gaat begrijpen. Op zich zijn de grootste verhaallijnen wel duidelijk, maar heden, verleden en fantasie lopen zo door elkaar dat er veel lagen tussen zitten die je mist, en die ik soms na tien keer kijken pas begreep. Maar dat maakt hem alleen maar beter. Velvet Goldmine heeft alles wat ik zoek in een film: geweldige muziek uit de jaren ’70, hysterische kleding, random Oscar Wilde-verwijzingen, een Placebo-cameo, ontzettend veel glittermake-up en een tragisch verhaal over imago versus identiteit, en over en iets vinden wat van jou is. En dan de acteurs! JRM is natuurlijk geweldig, maar de jonge Arthur en zijn liefde voor glam rock breekt meerdere keren mijn hart, en ook de transformatie die Mandy (Toni Collette) ondergaat is zó goed gedaan dat ik haar dolgraag een medaille en een bos bloemen wil geven.

En nu: misschien hebben jullie het al geraden aan bovenstaand lyrisch stukje, maar Velvet Goldmine is nog steeds mijn lievelingsfilm. Hij is zo erg mijn lievelingsfilm dat ik hem niet eens belachelijk kan maken als ik het zou willen. GA HEM TOCH KIJKEN JONGENS.

* Volgens mij had Bri een ooglapje op omdat hij een tennisbal in z’n oog had gekregen of zo, maar ik vind mijn eigen theorie leuker.

2 Comments

Filed under film en teevee