hospiteerhorror

Nu ik op zoek ben naar een tijdelijke woonruimte in Parijs, krijg ik allerlei flashbacks van mijn zoektocht naar een kamer in Amsterdam. Voordat ik begon aan mijn studie heb ik vijf keer gehospiteerd en elke keer was om zijn eigen redenen een ramp. Lees & gruwel.

1. De eerste kamer die ik bezocht was niet, zoals beloofd, 9 vierkante meter, het bleken twee kamers: een van 6 en eentje van 3 vierkante meter. Een grote en een kleine inloopkast dus. Potentiële huisgenoot 1 was best aardig. P.H. 2 kon niet ophouden met zeiken over zijn carrière als professional gamer. P.H. 3 was pissig dat ik was gekomen, nu ‘kon hij zich niet concentreren’. In bakken aangekoekte cornflakes zaten ook uitgedrukte peuken. Saillant detail: ik was de enige van de genodigden die op was komen dagen. “Wij contacteren jou wel, of jij contacteert ons,” zei P.H. 1 ongemakkelijk bij het afscheid. “Zal ik doen,” loog ik.

2. Nog diezelfde avond ging ik kijken naar een andere kamer. Het huis was best aardig, de bewoonsters ook, de andere tien geïnteresseerden ook. Jammer dat de betreffende kamer zich afgesloten van de rest van het huis bevond, maar goed, dat was te overkomen: groter nadeel was dat ik één van die meisjes al bleek te kennen. We vonden elkaar best aardig hoor, maar… ook niet echt. Dat werd dus een avondje tijd uitzitten.

3. “Neem iets te drinken mee (voor jezelf), stond in de advertentie van kamer 3. Prima. De hospiteeravond was net een tof feestje. Jammer dat er nog dertig anderen uitgenodigd waren en ik zo’n beetje als eerste weg moest omdat ik de volgende dag weer moest werken in Rotterdam. Oh, en dat ze me terloops vertelden dat vegetariërs per definitie geen kans maakten.

4. De volgende kamer die ik bezocht, bevond zich in de meest troosteloze flat van de Bijlmer en werd bewoond door een soort emoprinses en een heel suffig stil meisje. Was best oké. Maar naar huis gaan was eng. Nou ja, ze kozen uiteindelijk toch voor een ander.

5. Huis 5 was het laatste huis dat ik bezocht. De bewoonsters, een stel lelijke heksen zonder hobby’s, moesten lachen om zo’n beetje alles wat ik vertelde. Na een kwartier elimineerden ze de helft van hun potentiële huisgenoten vanwege tijdgebrek. Ik mocht ook gaan, samen met de grootste sjonnie die ik ooit had ontmoet, een jongen die geen Nederlands sprak en een meisje dat wel Nederlands sprak maar gewoon geen woord zei.

Thuis kreeg ik koffie en taart van mijn favoriete huisgenoten: mijn ouders. Ik besloot nooit meer te hospiteren. Anderhalf jaar later is mij een huis toebedeeld gekregen, mijn huisgenoten hebben mij noch elkaar gekozen. En tóch zijn we allemaal superleuk.

26 Comments

Filed under rare wereld

26 Responses to hospiteerhorror

  1. Vegetariërs per definitie niet? Wat is dat voor bullshit?
    Maar inderdaad, hospiteren lijkt me ware horror. Nooit gedaan gelukkig, en niet van plan te gaan doen, ook. Ik ben sowieso het soort persoon dat geen schijn van kans maakt.

    • Ja dat vond ik zo lullig! Zeker omdat ze het zo zeiden van “Oh ja, dat waren we even vergeten in de mail te zetten!” en ja toen was ik er al. Maar dat was te veel gedoe als ze samen ging eten. Als je genoeg geïnteresseerden hebt, kun je dit soort eisen wel stellen.
      Ik blijk ook zo’n soort persoon te zijn :’)

      • Hahaha, ik moet er bijna om lachen, dat gaat toch te ver?! Alsof je altijd samen eet, én alsof het zo moeilijk is. Dan zijn mensen met bepaalde geloven (halal, kosjer etc. eten), zeker ook niet welkom?

        Maar ik kan niet zeggen dat iedereen in mijn wereld zo lief is voor vega’s :p Ik heb het pas verteld nadat ik was aangenomen haha, en een later bijgevoegde huisgenoot vertelde me doodserieus ‘dat hij vreselijk teleurgesteld in me was en dit nooit van mij had gedacht’ My goodness, alsof ik zojuist een moord gepleegd had, terwijl hij dode koetjes zat te eten…

        Wat een horrorverhalen dit, wel heel leuk beschreven 🙂

        • Nee, ik neem aan van niet. Al vroegen ze daar niet naar 😉 En wat denk je van mensen met allergieën?

          Wat een rare reactie van die huisgenoot! Dat is toch niet normaal? Bij mij reageert iedereen altijd wel redelijk positief, behalve af en toe van die mensen die hun schuldgevoel afdingen door me te wijzen op het feit dat ik nog steeds melk drink.

          En bedankt! 🙂

  2. Ja, ik kijk er nu al naar uit om te gaan hospiteren. Joepie.

    Leuk geschreven trouwens 😛

    • Haha, sorry. Ben je in ieder geval voorbereid. Mijn beste tip: zorg dat je ego torenhoog is, het wordt met hospiteren namelijk alleen maar lager!!!!!!!!
      En bedankt! 🙂

  3. Ohhh verschrikkelijk he :’) ben blij dat ik die tijd gehad heb. Succes met Parijs!

  4. Ik ben één keer naar een kijkavond geweest, dat was echt helemaal niets. Bleek naderhand om een of ander klein kamertje te gaan waar Anne Frank nog jaloers op zou zijn geweest.

  5. Dat laatste klinkt als een ideale oplossing, zo met z’n allen in een huis belanden. Mijn tijd moet nog komen. Of niet, dat weet ik eigenlijk nog niet zo goed, haha.

  6. Vreselijk! Ik heb nooit hoeven hospiteren voor de kamer die ik nu heb, want dat hadden ze toen nog niet aangevraagd. Nu doen we het wel, maar het is toch altijd een drama. Eén keer ben ik overigens wel gaan hospiteren omdat ik wilde verhuizen. Dat leek een beetje op scenario 2, behalve dat die jongen en ik elkaar niet “opzich wel aardig” vonden, maar dat hij een supercoole hipster was met een gecultiveerde muzieksmaak en ik het emomeisje met de Bert en Ernie trui. Op zulke momenten denk ik echt dat er een God bestaat.

  7. Ik heb vier kamers bekeken voordat ik er eentje kreeg. De eerste bleek bij een man te zijn die geen geluid in huis tolereerde. Ook geen bezoek trouwens. Dat was dus geen optie. De tweede was prima, maar ze kozen voor een jongen. Ach, daar kan ik niets aan doen dus was niet slecht voor m’n ego ofzo. De derde was bij een wel erg geïnteresseerde jongen en een bezwete huisbaas in een wijk waar ik amper mijn auto uit durfde te stappen. De laatste was raak. Het was niet fantastisch maar ik had woonruimte.

    Eigenlijk heb ik dus best wel geluk gehad als ik het zo zie. Het levert wel leuke verhalen op!

  8. Hebben alle koten bij jullie dan gemeenschappelijke ruimtes? Want als ik het goed begrijp is dat hospiteren zo’n “verkiezingswedstrijdje” om de volgende kotgenoot te mogen worden? Ik begrijp dat hospiteren nog steeds niet helemaal 😮
    Ik zit op kot in een huis met 8 andere studenten, maar mijn kamer heeft een eigen keukentje en de douche delen we met drie, maar het is nu niet dat we er alle drie tegelijk in gaan staan, dus dat levert geen problemen op – ik wil maar zeggen: het is bij zo’n kamers niet noodzakelijk om goed met je buren overweg te kunnen.

    • Ja, je begrijpt het goed! 🙂 Maar dat van die gemeenschappelijke ruimtes verschilt. Soms deel je alles, soms heb je bvb wel een eigen keuken maar geen eigen badkamer, in kamer nummer 2 bevond zich wel een douche maar de rest moest je delen. Hoe komen jullie dan aan een woonruimte? Direct bij de verhuurder?

  9. Geweldig stukje, ik kijk er al naar uit 😉

  10. Lijkt me verschrikkelijk! Hopelijk gaat het in Parijs beter 😉 Ik heb gelukkig nooit hoeven te hospiteren, heb genoeg horrorverhalen gehoord ook!

  11. Jeetje, wat een huizen en types. Laten we hopen dat het in Parijs (en over een jaartje straks voor mij) minder erg is..

  12. Des

    ik ben dus zo benieuwd in wat voor kamer, en oja ook vooral: WAT VOOR WIJK je in parijs gaat wonen, keep us posted, oui?

  13. Ja, dat hospiteren… ik heb vergelijkbare ervaringen, maar eindigde uiteindelijk in een leuk meidenhuis waar ik m’n hele studie met (teveel) plezier heb gewoont! Hoe vind je eigenlijk woonruimte in Parijs? Je kan nou niet bepaald op en neer gaan voor hospiteeravondjes…

    • Van wat ik begrepen heb, veel via verhuurders zelf. Voor studenten verhuren ze (veel vaker dan in NL, heb ik het idee) studio’s, waarbij je alles in één ruimte hebt en dan een badkamer. Of alleen een gedeelde badkamer. Maar goed, ik moet het allemaal nog wat beter uitzoeken 😉

  14. Oh, wat verschrikkelijk! Ik had bij mijn eerste hospiteerpoging al meteen succes, maar ik hoor inderdaad heel veel van dit soort verhalen. Een huisgenoot van me vertelde dat ze een keer aan haar vroegen wat haar favoriete seksstandje was… ik bedoel, what the fuck?

Leave a Reply

Your email address will not be published.