een jaar veganist: de balans

Ongeveer een jaar geleden werd ik een Absolute Levenshater, oftewel een veganist.

Grapje. Ik werd wel veganist, maar man, wat hou ik van het leven.

Op mijn blog schrijf ik weinig over mijn eetgewoontes. Dat heeft twee redenen. Ten eerste, ik wil geen ‘vegan blog’ hebben, want dan jaag ik alle vleeseters weg en dan kan ik ze niet meer stiekem infiltreren met plantaardige gedachten. Ten tweede, ik ben inmiddels zo gewend aan deze ~*~lifestyle~*~ dat ik er vaak ook niet per se iets over te melden heb. Maar goed, laatst realiseerde ik me dat ik toch wel weer een heel jaar dierlijke producten uit mijn huis, mond en hart heb geweerd, dus ik vond het toch wel even leuk om hier bij stil te staan.

WACHT EVEN, WAAROM WAS JE OOK ALWEER VEGANIST?
Omdat ik tegen dierenmishandeling ben. We kunnen een lang debat voeren over of iedere vorm van vleeseten dierenmishandeling is, maar ik kan wel stellen dat bijna al het vlees dat in Nederland wordt geconsumeerd, afkomstig is van dieren die onder erbarmelijke levensomstandigheden hebben geleefd (zelfs het zogenaamde ‘biologische’ vlees). Maar goed, daar was ik tien jaar geleden al achter, toen werd ik namelijk vegetariër. Anderhalf jaar geleden besloot ik ook langzaamaan zuivel en eieren uit mijn voedingspatroon te schrappen omdat ik niet meer actief wilde bijdragen aan dierenmishandeling. Dus ja. Dat.

MAAR EET JE DAN NOG WEL WAT?
Om een of andere duistere reden denken mensen dat je als veganist niets meer kunt eten. Nu geef ik toe: je sluit wel veel opties uit. Maar waar God een deur sluit, opent hij een venster (door al mijn PvdD-gestem ben ik ook maar meteen zevendedagsadventist geworden) (grapje mensen, GRAPJE). Nee, ik kan inderdaad geen McFlurry’s meer eten, maar soms moet je gewoon verder kijken dan je neus lang is.

Ik begon anderhalf jaar geleden klein, binnenshuis, door mijn yoghurt te vervangen door sojayoghurt en de fetablokjes in de salade door kikkererwten. Als je vlees, eieren en zuivel weghaalt, blijft er zoveel over … granen, peulvruchten, groente, fruit, noten, zaden, pitten, SUIKER (ja ik tel suiker mee als voedingsgroep). Tegenwoordig is bijna al het snoep van Katja veganistisch. De robuuste chocolate chip cookies van LU zijn veganistisch.

Het vergt wat meer onderzoek en creativiteit, maar als je er je ogen voor opent, kom je erachter dat de wereld oneindig veel plantaardig voedsel te bieden heeft.

HEB JE ECHT NU NIKS MEER GEGETEN DAT NIET VEGANISTISCH WAS?
Vast wel, heel vaak, per ongeluk. En ik heb wel eens een niet-vegan koekje gegeten in een situatie waarin het echt heel erg onbeleefd was om het niet te doen. Maar goed, dat is niet erg, als ik naar puurheid zou streven, dan zou ik mezelf meteen wel van kant maken.

HOE GEZOND BEN JE OP EEN SCHAAL VAN 1 TOT 10?
Ik ben behoorlijk gezond. Helaas niet zo Green Happiness-achtig gezond als sommige veganisten (misschien komt dat doordat ik suiker meetel als voedingsgroep), maar alsnog, gewoon prima. Ik slik vitamine B12-tabletten en vitamine D. Afgelopen jaar was ik één keer ziek, maar om eerlijk te zijn vind ik dat alsnog een wonder gezien de enorme hoeveelheid stress waar ik een groot gedeelte van dit jaar onder stond.

BEN JE NU HEEL VEEL AFGEVALLEN?
Nee, zie mijn vorige antwoord.

En dit. (Ja, ik weet dat ik deze foto al gepost heb, komt niet omdat ik nooit wat lekkers eet maar omdat ik nooit meer zin heb om foto's te maken)

En door dit. (Ja, ik weet dat ik deze foto al gepost heb, komt niet doordat ik nooit wat lekkers eet maar omdat ik nooit meer zin heb om foto’s te maken)

MAAR JE HEBT ER TOCH WEL IETS VAN LICHAMELIJK GEWIN UITGEHAALD? TOCH? DOOR AL DAT GROENVOER DAT JE NU EET?
Nou, ik ben niet eens heel veel meer groente gaan eten, want ik at al achterlijk veel toen ik nog ‘gewoon’ een onschuldige vegetariër was. De enige lichamelijke verandering die ik heb doorgemaakt, is dat mijn huid enorm is opgeknapt. Ik had altijd ontelbaar veel bultjes, vooral op mijn voorhoofd, en nu heb ik er nog maar een paar. #nooitmeerzuivel

KRIJG JE VEEL RARE REACTIES?
Nee, niet echt. Ik lees wel eens wat andere veganisten (of zelfs vegetariërs) naar hun hoofd geslingerd krijgen, en dan verbaas ik me helemaal kapot. Ik krijg eigenlijk nooit negatieve of zelfs rare opmerkingen. Mensen vinden het veganisme eigenlijk wel goed, behalve dan dat ze vinden dat we toch eigenlijk vlees moeten eten want dan hebben we altijd gedaan (weet je wat we ook altijd hebben gedaan? Oorlog voeren en vrouwen mishandelen) en dat het gewoon lekker is (weet je wat ook lekker is? De hele dag in bed blijven liggen en een fles wodka leegdrinken, maar dat doe ik óók niet).

Oh, en heel veel mensen willen eten of ik wel vis eet. Natuurlijk eet ik vis. Euh, natuurlijk eet ik geen vis, bedoel ik. De oceanen zijn over 15 jaar leeggevist door de vraatzucht van de mens, vissen lijden veel pijn tijdens de vangst en bovendien vond ik vis altijd al walgelijk smaken. Dat laatste is eigenlijk geen goed argument, maar gelukkig zijn de eerste twee dat wel.

WAT VIND JE HET MAKKELIJKSTE AAN VEGANIST ZIJN?
Lekker eten scoren. Zelfs in restaurants. Protip: als je familie weer eens bij Van der Valk wil eten, moet je van tevoren even bellen/mailen om de situatie uit te leggen, en heel lief vragen of ze iets kunnen maken zonder dierlijke producten. Dat kunnen ze. TOPPERS daar, bij Van der Valk, en eigenlijk ook bij alle andere restaurants.

WAT VIND JE HET MOEILIJKST AAN VEGANIST ZIJN?
Andere mensen.
Zoals ik al zei, op zich reageert men best wel neutraal/aardig op mijn eetvoorkeuren. Bovendien wordt er vaak goed voor me gezorgd op feesten en partijen; dan zijn er genoeg kikkererwtenburgers en vegan koekjes enzovoorts enzoverder. Heel lief, want ik weet het: ik ben lastig. Mensen moeten meer moeite voor me doen (nou ja, ze ‘moeten’ natuurlijk niks, maar zo voelt dat toch, dat is het mooie van mens-zijn, ons allesoverheersende schuldgevoel). En ja, ik ben dan ook heel blij als er speciaal iets voor me is gemaakt. Echt hoor. Ik wil ook niet ondankbaar zijn.

Maar weet je wat ik nou écht fijn zou vinden? Als deze wereld wat sneller zou veranderen. Hartstikke leuk dat je me ‘respecteert’ en dat mijn plantaardige hapjes gezellig naast de dode dieren mogen liggen, maar ik had dan liever gehad dat de ene helft van de mensen lullig zou reageren en de andere helft ook gewoon veganist zou worden. Dat ik op het ene feestje maar gewoon een banaan uit de fruitschaal jat, en dat het andere feestje dan gewoon volledig vrij van dierenleed zou zijn.

Natuurlijk is het voor mij vervelend als ik één avondje niet lekker kan eten, maar weet je wat pas echt moeilijk is? Je hele leven in een klein hokje zitten opgepropt tussen je soortgenoten terwijl je wacht op de dood.

Want ik ben tenslotte geen veganist geworden voor mezelf, maar voor de dieren. En goed, ook wel een beetje voor het milieu. Een biefstukje eten is namelijk erger is dan de hele dag onder de douche staan. Je kunt wel gaan huilen omdat Trump het klimaatakkoord verpest, maar je kunt ook gewoon je verantwoordelijkheid nemen en zelf je ecologische voetafdruk verkleinen.

Het is zo makkelijk, mensen. Begin klein. Zoek eens één veganistisch gerecht op. Gebruik hummus in plaats van ham. Of probeer het eerst eens alleen zonder vlees.

Terwijl het ook zo kan!

Terwijl het ook zo kan!

NOU LISA LEKKER DAN, MOET JE NOU WEER ZO MILITANT DOEN. ALS JE NU ZO JE STANDPUNTEN AAN ME GAAT OPDRINGEN GA IK EXPRES EEN EXTRA BIEFSTUKJE ETEN. HEB JE NU JE ZIN? KUN JE DIT BLOGJE NIET GEWOON AFSLUITEN MET EEN POSITIEF EN LUCHTHARTIG ALINEAATJE ZODAT IK ME WEER MINDER SLECHT OVER MEZELF KAN VOELEN?

Nou oké, hierbij een paar tips voor mijn favoriete veganistische eetplekken (alleen in de Randstad ja, want als ik niet in Amsterdam of Rotterdam of Utrecht ben, dan ben ik niet in Nederland; sorry, ik ben een gewoontedier):

Dophert (Amsterdam). 100% vegan. Vooral leuk om te lunchen, hoewel je er tegenwoordig ook kunt dineren geloof ik. Hun vegan chocola-pindakaastaart is de beste taart die ik OOIT heb gegeten.
Beter & Leuk (Amsterdam). Vegetarisch geloof ik, vegan opties staan duidelijk aangegeven. Heel lekker.
Bar James (Amsterdam). Ook vegetarisch, met vegan bitterballen en ook heerlijke vegan lunchopties.
Mastino (Amsterdam). Omni-afhaalpizzeria met maar liefst vier verschillende pizza’s met vegan kazen (ik ga zelf altijd voor de New Vegan, die is gewoon zo lekker).
Gare du Nord
(Rotterdam). Serieus Restaurant in een oude trein, vergeet niet te reserveren. 100% vegan.
TerraZen (Amsterdam). Vegan en vet lekker. Heel erg centraal maar wel vrij klein, en je moet het niet erg vinden om bij iemand anders aan tafel te zitten en/of dat je haar na afloop naar oliebollen ruikt.
Gys (Utrecht/Rotterdam). Eigenlijk hebben ze er ook vlees, maar ze hebben ook genoeg vegan opties.
Burgertrut (Rotterdam). Ze hebben ook hamburgers met dode dieren, maar ook vegetarische, en ook veganistische, en die zijn echt heel lekker.
Heavenly cupcakes (Rotterdam). Alleen maar vegan. Vooral die met chocola zijn allemaal echt heel erg lekker.

xoxo

VeganGirl

gossipgirl

17 Comments

Filed under vegashizzle

17 Responses to een jaar veganist: de balans

  1. Ik heb veel respect voor veganisten. Ik ben zelf 7 jaar vegetariër geweest en later werd ik lactose-intolerant, waardoor ik bijna alle zuivel moet laten staan. Vooral dat laatste vond ik lastig, dus ik vind het altijd een applaus waard als iemand het lukt om alle dierlijke producten wegbrengen laten.
    En inderdaad, geen zuivel doet wonderen voor je huid 🙂

  2. “Je kunt wel gaan huilen omdat Trump het klimaatakkoord verpest, maar je kunt ook gewoon je verantwoordelijkheid nemen en zelf je ecologische voetafdruk verkleinen.”

    Zo treffend gezegd!
    Sowieso heb ik veel respect voor je, en wat een goed, eerlijk stuk is dit! Ik ben in de fase van binnenhuisveganisme. Als ik dagenlang bij een vriendin mag logeren die me als ontbijt laat kiezen tussen yoghurt met cruesli of een boterham met boter en hagelslag of kaas, ja, wat dan? Eten is ook iets sociaals. Jonathan Safran Foer heeft daar in één van de eerste hoofdstukken van Eating Animals heel mooi over geschreven.
    Elke stap draagt bij, denk ik, dus ik probeer voorzichtig vrienden en familie te laten weten dat ik nadenk over veganisme en dus kies voor die of die optie. Maar volledig lukt me nog niet. Gelukkig ben ik bijna dagelijks zelf verantwoordelijk voor ontbijt, lunch en avondeten, dat scheelt 🙂

    • Oh, en helemaal vergeten, maar nog een aanvulling voor je lijstje: het is niet vega/vegan als restaurant, maar de vegan burger van Meneer Smakers in Utrecht is heerlijk! De frietjes trouwens ook!

      • Dankjewel voor de complimenten! 😀
        Bij meneer Smakers ben ik trouwens wel eens geweest, die burger was inderdaad heel lekker!
        En ja, ik vond dat stuk in Eating Animals ook heel goed, vooral omdat dit weinig belicht wordt, en vaak ook te oppervlakkig. Hij ging hier echt goed op in. Zeker bij veganisme sloop je eigenlijk een heel gedeelte van je fundament, als je vegetariër wordt is dat een stuk minder (hoewel dat ook heel erg ligt aan je sociale omgeving).
        En binnenshuisveganisme is ook al heel wat! 🙂

      • Eens met wat Mille Pagine zegt! Wat een heerlijk nuchter, eerlijk, fijn stuk. Zó krijg ik er wel zin in, ja, om meer plantaardig te eten. (Ik ga in januari de mini-veganchallenge doen: één week vegan eten.)
        Je inspireert me, dus 🙂

  3. Ik eet vlees. Of vis. Niet dagelijks, maar wel een paar keer per week. Je moet, volgens mij, kunnen eten / zijn / geloven (in) wie of wat je wil, zolang je er anderen maar niet mee lastig valt. Ecologische voetafdrukken zijn ook te verkleinen door bijv. minder plastic te gebruiken / kopen. Afval scheiden. Lichten uit doen als je een kamer verlaat. Minder stoken… Maar de beste oplossing is gewoon weer een goede ouderwetse besmettelijke dodelijk epidemie waardoor driekwart van de wereldbevolking opeens weg is, want het grootste gevaar voor een stervende aarde, is dat er gewoon te veel mensen op elkaar leven. Denk ik.

    • Wie weet, als onze zoektocht naar nieuwe antibiotica blijft falen… Maar liever leef ik gewoon wat soberder. Verspilling verminderen is daar een deel van, maar ik denk dat je de impact van eten onderschat. Als de hele wereldbevolking zou eten zoals de gemiddelde West-Europeaan, dan zou de natuur dat voor nog geen 50% kunnen bijbenen en binnen de kortste keren totaal verwoest zijn. Dat kunnen we dus domweg niet blijven volhouden – tenzij toch die epidemie komt, maar daar kunnen en willen we natuurlijk niet op rekenen.

      Over anderen lastigvallen gesproken, in feite beroof je dus anderen van hun voedsel als je dagelijks vlees, vis en/of zuivel eet. Ook al ken je die personen niet.

      • Ja, wat Esra zegt 🙂 Heb daar niets meer aan toe te voegen.

        Behalve dan: lastig vallen, lastig vallen… wat bedoel je daarmee? Iemand doodmaken is toch wel iemand lastig vallen, of niet?

        • Iemand? Een koe, kip of varken is geen iemand. Dat zijn beesten. En daar zit, volgens mij, het grootste probleem: mensen dienen dieren te vaak menselijke gedachten, gevoelens toe. (Huisdieren zijn hier een prima voorbeeld van. “Hij [de kat] voelt ‘t als ik alleen ben”). Misschien komt dat door de vele antropomorfe dieren waar we door Disney en strips in aanraking mee zijn gekomen in onze jeugd. Een existentialistisch dier is in een boek als Animal Farm natuurlijk hartstikke interessant om in filosofisch mee te werken, maar ik geloof niet dat dieren zo veel kunnen voelen / denken.

          Betekent overigens NIET dat opgehokte kippen / koeien en andere beesten goed zijn, maar dat is gewoon een kwestie van biologisch eten. Een koe die een heel leven in een wei heeft doorgebracht en van ouderdom is gestorven smaakt misschien wat taaier dan een gefokte koe, maar is wel een stuk gezonder.

          • Wat ik met ‘iemand’ bedoel is dat ook een niet-menselijk leven een leven is. Dieren denken niet op de manier zoals mensen denken, maar dat betekent niet dat hun leven niets waard is en je er zomaar alles mee mag doen wat je wilt.

            En ‘biologisch vlees’ betekent geen van ouderdom gestorven koeien, in de biologische veehouderij worden ze ook gewoon doodgemaakt zodra ze genoeg vlees aan hun botten hebben.

  4. Ik vind het heel erg knap van je.

  5. Hehehe i like all dit (ken je dat filmpje? Zo’n internetgekkie is t)
    We moeten ook echt eens bij oproer eten in Utrecht!! En ommmmg ik wil pizza bij Mastino!!
    En alle grapjes daargelaten; goede blog.
    Go vegan bitchezzzzz (werkt denk ik niet maar hm naja)

  6. Ik vind het ook knap! Ik ben wat minder streng voor mezelf, ik heb de soya-, rijst- en kokosmelk eerlijk waar geprobeerd maar die krijg ik niet weg, en ik verlang de hele dag naar echte melkproducten als ik ze voor mezelf verbied. Zo wordt iets waar ik normaal maar heel af en toe zin in heb een soort zelfkastijding… Ik wacht denk ik op laboratoriummelk voordat ik volledig veganist word. Misschien moet ik het zelf maar gaan uitvinden.

    (Dat zeg ik nu wel een soort van nonchalant, maar eigenlijk is dat serieus een goed idee dat bij mijn wetenschappelijke kennis past. Wie weet!)

  7. /edit

    Ik wist trouwens niet dat Gossip Girl een emo-fase op Hogwarts had? #plaatje2

Leave a Reply

Your email address will not be published.