Category Archives: de ongemakken des levens

by | March 4, 2012 · 21:45

you know that i’m a crazy bithc, i do what i want when i feel like it!!!!!!!!!!

Er zijn vele redenen waarom een mens zich slecht over zichzelf kan voelen. Bijvoorbeeld omdat de persoon in kwestie zichzelf irritant vindt, betweterig, op één ding gericht, een karikatuur. Ondertekende heeft hier nog wel eens last van. Ik voel me soms net een wandelend stipfiguur dat alleen maar GLITTEREENHOORN en PATRICK WOLF en DAT IS SEKSISTISCH/RACISTISCH/ETC kan roepen en er dan een blog over schrijft waaruit blijkt dat deze persoon erg in nopjes met zichzelf is.

Gelukkig blijkt mijn onzekerheid te verdrijven te zijn. Bijvoorbeeld met de nieuwste video van Avril Lavigne. Op mijn dertiende was ik Groot Fan van deze eeuwige tiener, iets waar ik gelukkig overheen ben gegroeid – zijzelf is dat echter niet. Erger nog: acht jaar later is mevrouw alleen nog maar puberaler geworden. Ze heeft al een huwelijk achter de rug, maar  spuit nog steeds lekker rebels met graffiti. Stoere felle kleuren in het haar en beetje zeiken over exvriendjes. Ik bedoel, dat loopt met een tiara en in zwarte skinnyjeans boven d’r allstars over straat. Alsof het 2004 is! Ik voel me direct weer een echt persoon, met een uitgebalanceerde cocktail eigenschappen, dromen en interesses en zo.

Ooooooooooohoooooooohoooooooh, and I smile, zingt ze, en ik doe hetzelfde. Dankjewel, Avril. Wat een feel good-prinsesje ben je toch ook.

19 Comments

Filed under de ongemakken des levens, mensen

Tagged as ,

by | February 7, 2012 · 21:34

bevroren water lost niet alles op, esra

Ik voel me suf. Zo ontzettend suf dat ik nauwelijks iets kan typen. Dat overkomt me ook echt eh, nooit. Misschien heeft het iets te maken met het feit dat ik gisteravond tot één uur met een vriendin in het café in onze flat heb gezeten (ja, er zit een café in onze flat) en ‘s ochtends vroeg wakker werd van het geluid van getimmer aan de Noord-Zuidlijn, vlak achter diezelfde flat. Niet dat ik zonder dat getimmer wel uit had kunnen slapen, want het was toch al licht en ik heb nog steeds geen gordijnen.

Misschien heeft het feit dat ik van zes tot acht college had er iets mee te maken – het idee alleen al is ontzettend vermoeiend. Vermoeiender nog was dat dit college, wetenschapsfilosofie, een soort van in twee zalen gegeven werd: de docent zat in de ene zaal, de andere zaal kreeg het college vanaf een scherm geprojecteerd. Drie keer raden waar ik zat. Helaas werkte dat scherm niet en was het mannetje dat het scherm had aangezet meteen vertrokken. Beetje jammerlijk. Na meer dan een half uur zijn we maar weggegaan om koffie met slagroom te drinken en over de bevroren grachten van Amsterdam te lopen. Denk daar eens over na: het was in het centrum van Amsterdam, donker met allemaal lichtjes, en we liepen gewoon onder de bruggetjes door. Dat was wel redelijk awesome. In theorie zelfs zo awesome dat de conclusie van deze blog zou moeten zijn dat alles perfect is en dat ik nu helemaal vervuld ben met nieuwe energie. Maar helaas is dat niet zo. Ik heb koppijn. Ik ga naar bed.

34 Comments

Filed under de ongemakken des levens

Tagged as

by | January 17, 2012 · 22:43

om jullie een kleine sfeerimpressie te geven

Ja, zo kom ik natuurlijk niet aan bloggen toe hè! (Laat staan aan taalkunde-onderzoeken, adreswijzigingen aangeven, socializen met de kersverse huisgenoten en andere ongein)

(Grapje hoor lieve klasgenoten, het is juist andersom. Ik werk zal een paard, vertrouw daar maar op. Omdat ik zo druk bezig ben met mijn studie heb ik geen tijd om deze zooi weg te werken. Wat heb ik het toch zwaar)

18 Comments

Filed under de ongemakken des levens, huishoudelijke mededelingen

Tagged as ,

by | January 2, 2012 · 17:48

talent voor balken

Ik ben zo’n type dat echt, maar dan ook écht niet kan zingen. Hoe ik dat zo zeker weet? Doordat zelfs mijn moeder het toegeeft en er staan filmpjes van concerten op youtube waarop mijn meegezang het geluid verpest. Ik was dan ook enigszins huiverig toen ik op het punt stond om voor de eerste keer Singstar te spelen.

Gelukkig bleek al snel dat dit spel niets te maken heeft met echt zingen. Je moet gewoon een minibeetje maat houden en goed kijken naar  balkjes die aangeven hoe hoog je zit en hoe hoog je zou moeten zitten. Zweeft jouw balkje boven de ideale toonhoogte dien je je stem verlagen, zit je eronder ga je een paar octaven omhoog. Enig om te doen, vooral bij lange uithalen – het is een soort puzzelen hoe je lucht door je keel moet verplaatsen.

Het is echter wel van belang dat je de nummers een béétje kent, zodat je al weet hoe je je stem ongeveer moet positioneren en wanneer er een snel stukje aankomt. Improviseren is, zelfs met die balkjes, behoorlijk moeilijk. Daarom kun je maar beter nummers doen die je kent. Al is dat geen garantie: bij Enjoy the silence van Depeche Mode, die ik toch vaak geluisterd heb, faalde ik legendarisch.

Gelukkig was dat een uitzondering, want bij nummers van Keane of bij Life on mars van David Bowie schitterde ik als een echte zingster (sorry, kon het niet laten) en haalde ik eindelijk eens wat punten. Omdat ik het laatste nummer praktisch uit mijn hoofd ken struikelde ik ook niet over de woorden. Het ging zo goed dat ik me bijna op een podium waagde en mijn ziel en zaligheid in het nummer durfde te leggen. De balkjes zeiden dat ik het goed deed.

Helaas werd het mij opnieuw duidelijk dat Singstar niets met muzikaliteit te maken heeft toen ik achter me de ene vriendin zacht tegen de andere hoorde zeggen: “Zo hè, Lisa kan ook echt niet zingen gewoon.”

8 Comments

Filed under de ongemakken des levens, muziek

Tagged as ,

by | December 20, 2011 · 21:35

eerstewereldpijn

Sinds kort volg ik op Twitter de account FirstWorldPains, waardoor ik nu dagelijks wordt bestookt wordt met herkenbare non-problemen als “My phone charger’s cable is too short so I have to bend to make a call when it is plugged in” en “Bought a can of coke and I’m not thirsty anymore“. Nooit gedacht dat zeiken zo relativerend kon zijn. Toen ik gisteren in bed lag en niet kon slapen omdat ik te hyperactief was doordat ik nieuwe interessante blogs had ontdekt (ook bijzonder problematisch) heb ik een paar van mijn eigen eerstewereldpijnen op een rijtje gezet:

– ik krijg regelmatig honger zodra ik mijn tanden sta te poetsen
– het lukt mij nooit op tijd naar bed te gaan, omdat ik altijd nog zo veel verplichtingen heb op Facebook
– ik kan geen boodschappen doen bij de Lidl omdat ik geen licht op mijn fiets heb en het te ver is om te lopen. Oh, en ik wil alleen maar ‘s avonds boodschappen doen, vandaar dat het niet zonder licht kan.
– mijn docent verwacht dat ik dat boek nog echt lees ook
– geen enkele van de honderden (duizenden?) liedjes op mijn Ipod kan mij op dit moment bekoren
– die kerstversiering staat helemaal niet sfeervol alleen maar lelijk en cheap
– mijn mascara is op en ik heb wel een andere die ik gratis bij een tijdschrift heb gekregen, maar die is heel slecht
– er komt altijd schimmel in mijn kaas voordat ik kans heb om het op te eten
– eigenlijk vind ik het maar niets dat mijn ouders helemaal in Rotterdam wonen terwijl ik tegenwoordig in Amsterdam vertoef, waarom zijn ze niet achter me aan gereisd?

Dat soort dingen.

Misschien klinkt dit allemaal maar luchtig, maar met sommige punten zit ik écht heel erg (zoals het Lidl-probleem). Ik denk dat ik maar een praatclubje moet beginnen. Iemand nog een probleem dat-ie in de groep wilt gooien?

16 Comments

Filed under de ongemakken des levens, internet

Tagged as