afscheid van een cliché

Ik heb een cliché ervaren. Nu doe ik dat wel vaker, clichés zijn niets voor niets clichés geworden, je kunt er wel lollig over doen maar ze waren heus niet zo groot als niet zoveel mensen ze leefden.

En dit cliché was echt fanatisch. Ik ervoer het een maand of wat geleden, toen ik nog fulltime stage liep en in de avonduren nog 102 andere dingen moest bewerkstelligen, waardoor er… bijzonder weinig tijd overbleef om te doen wat ik nu echt wilde. Vandaar dus dat ik de afgelopen maanden nauwelijks een boek heb gelezen, een blog heb ontdekt of een feest heb bezocht: ik was op zaterdagavond te druk met het afwerken van mijn to do-lijst. (Die ik, voor de duidelijkheid, zelf heb gecreëerd. Het was niet zo alsof het universum tegen me zei: lol ik geef jou allemaal werk en als je het niet doet, ga je dood! Nee, ik was diegene die dat zei, het is mijn eigen schuld.)

Het waren redelijk vermoeiende maanden. Maar hoe weinig ruimte er ook is om te doen, voor denken heb ik altijd plek. En ik had zoveel gedachten over wat ik allemaal zou gaan doen als er eindelijk weer tijd was. Over stukjes die ik wilde plaatsen op mijn blog, het maken van een andere website, plaatsen waar ik heen wilde gaan en verhalen die ik wilde schrijven. Ik had, al zeg ik het zelf, uitstekende ideeën en ik kon niet wachten tot er genoeg stilstand was om ze uit te voeren. En het beste was: de stroom van ideeën stopte maar niet – het werd alleen maar meer, meer en meer.

Ik bruiste van de ideeën. Ja, echt. Zo voelde het op sommige momenten gewoon letterlijk. Alsof mijn hoofd een bruisbal was. Alsof er allemaal belletjes schuim in mijn hoofd hun weg naar buiten baanden. Het gevoel was, in tegenstelling tot hoe het nu klinkt, totaal niet eng – het voelde eigenlijk wel heel prettig.

En weet je hoe deze beschrijving nu voelt? Onnatuurlijk. En terecht. Ik voel dat gebruis namelijk niet meer en ik kan het ook niet meer  goed voor de geest halen. Maar het is waar, ik dacht het letterlijk. Ik dacht: als ik tijd heb, moet ik hier ook een blog over schrijven. Dat ik een fucking bruisbal ben geworden en dat ik o zo blij ben.

Alleen nu ben ik eigenlijk vooral heel erg moe.

Gelukkig duurt de zomervakantie drie maanden.

13 Comments

Filed under metablog

13 Responses to afscheid van een cliché

  1. Geniet van je vakantie! 🙂

  2. Herkenbaar! Bij mij komen dat soort bruis-momenten altijd midden in de nacht, of op momenten dat het niet uitkomt/ik geen papier of laptop bij de hand heb… Fijne vakantie!

  3. Ik heb het ook als ik om wat voor reden dan ook niet kan bloggen. Of iets anders waarvan ik normaal het idee heb dat ik er nooit genoeg inspiratie voor heb 😛

  4. Zeer geachte bruisbal
    je gedachte is al
    een beetje vreemd
    ja zelfs wat raar
    maar verder geen bezwaar
    Een hedendaagse bruisbal
    gedijt in een bad
    wisje dat al?
    Dus mijn advies
    voor jou lieve Lies
    Rust uit, neem een bad
    dan kom je bruisend
    en als vanzelf
    terug op het ideeën-pad!

  5. Haha, ik ga nu ook even cliché reageren: herkenbaar!

    Wel héél fijn dat je zo lang vakantie hebt, geniet ervan! Ben je tevreden over hoe je stage gegaan is? Komt er nog een vervolg?

    • Dankjewel 😀 Ik ben zeker tevreden over hoe de stage is gegaan! En ja, er komt nog een vervolg: deze zomer blijf ik daar nog twee dagen per week dezelfde werkzaamheden uitvoeren (naast mijn werk dat ik tijdens mijn stage even had neergelegd). Ik maak nu dus alsnog flink wat uren per week, maar goed, na een tijdje fulltime werken voelt ieder dagdeel dat ik vrij heb als een godsgeschenk 😉 Daarnaast liggen andere dingen weer even stil, dus genoeg tijd om te bruisen!

  6. Lisa, ik ben blij dat ik niet net een slok van mijn (5e!) koffie nam, want dan was ik onherroepelijk gestikt van het lachen en dat had een flinke puinzooi veroorzaakt. Wat kun jij grappig schrijven, zeg! Ik moest zo lachen en natuurlijk ook doordat het zo herkenbaar is. Ik kom vaker lezen, je mag me officieel op je lijstje ‘fans’ zetten! Groetjes, Wendy

    • Haha, daar ben ik ook blij om, want dat zou ik niet op mijn geweten willen hebben! Superbedankt voor je complimenten, dat vind ik echt heel erg leuk om te horen 😀 Hopelijk blijft het je bevallen!

  7. Haha, leuk stukje! Je hebt iig zomervakantie dus genoeg tijd om lekker te bruisen.

  8. Eigenlijk kan je het best vergeleken worden met een dafalgan (bruistablet)?

Leave a Reply

Your email address will not be published.