Afgelopen zondag ben ik maar eens begonnen aan de 100 happy days-challenge. Voor de niet-internetverslaafden onder ons: dat is een uitdaging waarbij je honderd dagen achter elkaar een foto online moet gooien van iets waar je blij van wordt. Eigenlijk voel ik me altijd te goed om mee te doen aan dit soort positivo-ongein, maar tegelijkertijd vind ik het een mooi excuus om mezelf te dwingen om meer foto’s te maken. Ik leg maar weinig coole dingen vast om omdat ik me altijd een beetje belachelijk voel als ik fotografeer in het openbaar, maar met deze challenge in mijn achterhoofd moet ik wel. Bovendien las ik op de officiële website van de challenge dat deelnemers aangaven daadwerkelijk gelukkiger te worden door het maken van blije instagramfoto’s. Een beetje gelukkiger worden is nooit verkeerd, dus besloot ik me aan te melden.
De eerste dag postte ik een foto van een aap, de tweede dag van mijn nieuwe schoenen, de derde dag van mijn niet-zo-nieuwe hardloopschoenen en de vierde dag… had ik een diploma-uitreiking. Hierbij mocht ik, samen met twee vriendinnen en een aantal andere studenten, het bachelordiploma Nederlandse taal & cultuur in ontvangst nemen. Hartstikke leuk en aardig, met allemaal trotse ouders, scriptiebegeleiders die een leuk praatje hielden en een borrel na afloop.
Daar zei Eva, die altijd veel beter is geweest in het vastleggen van haar leven dan ik, dat we dadelijk met z’n drieën op de foto moesten. Mij leek het ook wel een goed idee om dit heugelijke momentje op foto op te slaan. Niet alleen omdat het sowieso leuk is, maar vooral omdat ik dan iets had om op Instagram te zetten! Een foto van een groep vriendinnen is toch leuker dan een foto van een vrij matige cijferlijst.
Nou, die foto werd gemaakt, met zeker vier verschillende camera’s. Nadat mijn vriend en ik nog even waren blijven hangen, zijn we uit eten gegaan bij Kantjil & de Tijger. Daar zat ik, als vers afgestudeerde neerlandicus, naast Jan Cremer, wat wel echt ziekelijk toevallig was, hoewel ik dit pas doorhad toen mijn vriend me erop wees. Toen was Jan inmiddels weer gevlogen. Geen grap. Ik had gewoon niet gekeken naar wie er naast me zat. Ik ben beleefd!
“Ik zei toch: kijk eens wie er naast je zit”, zei mijn vriend. Persoonlijk kon ik me niets van die opmerking herinneren, maar goed.
Eenmaal thuis vroeg ik mijn vriend de minst mislukte foto naar me te whatsappen, zodat ik die op Instagram kon zetten. Niet dat ik daar nog zin in had, het was inmiddels al laat, maar op de site van 100 happy days staat immers: “71% van de mensen die deze uitdaging aangingen, maar hem niet haalden, gaven ‘gebrek aan tijd’ op als voornaamste reden. Deze mensen hadden stomweg niet de tijd om gelukkig te zijn. Jij wel?” En verdomme, zo iemand wilde ik dus niet zijn! Dus ging ik maar ongezellig met mijn telefoon zitten pielen. Het duurde even, want de eerste keer dat ik hem op Instagram wilde plaatsen, liep de app vast. De tweede keer ook. De derde keer weer en de vierde keer… ook!
Toen besloot ik het maar voor gezien te houden. Dit kan niet de bedoeling zijn van de challenge, toch? Gelukkig kon ik de foto vandaag wel uploaden. Maar ondanks alles heb ik toch een beetje het gevoel alsof ik nu al gefaald heb.
De minst erge foto in kwestie
Gefeliciteerd met je bachelor! En joh, dan doe je gewoon twee foto’s op dezelfde dag? Ben je op één dag dubbel zo blij en dan heb je het weer ingehaald 😛
Haha, dat heb ik gedaan hoor 😛
Wat goed dat je je bachelor hebt gehaald. Gefeliciteerd!!
Gefeliciteeeeerd! En wat zijn ze eigenlijk gemeen van die challenge, dat ze je zo’n schuldgevoel aanpraten. Vind ik niet lief!
Gefeliciteerd met je bachelor. Ik heb de 100 happy days niet gehaald. Domweg omdat veel momenten niet vast te leggen zijn op een foto ;). Bijvoorbeeld een kwispelend hondje die naar je toe komt rennen. Of mn vriend die een keiharde wind laat…(dan lig ik in een deuk).
Ah ja, begrijpelijk. Heb ik ook nu al. Maar ik doe dan toch maar een foto van iets anders leuks, er is genoeg!
Gefeliciteerd met je bachelor! Ik heb de challenge ook gedaan, maar dan alleen in verzamel-blogposts, want ik vind Instagram overrated 😉
Happy bachelor to you
Happy bachelor to you
Happy peppy dear bachelor
Happy bachelor to you!!!!
Nieuwe variant. Moet kunnen….
Haha. Dit klinkt toch een beetje alsof er een blije rijke vrijgezel naar me toekomt :’)
Haha, probeer je eens mee te doen, werkt instagram niet mee. Ik stel voor dat die dag effe niet meetelt en je dus gewoon nog goed op weg bent! En wat betreft het mis van Jan Cremer, zoiets zou mij dus ook gewoon gebeuren. Last but not least: GEFELICITEERD!! Wat zal jij je opgelucht voelen.
Haha, goed om te horen! En bedankt!
Gefeliciteerd!
Geniaal dat je naast Jan Cremer zat zonder het door te hebben. Zou mij overigens ook overkomen, want ik weet helemaal niet hoe die man eruit ziet (wie weet hoe vaak ik al naast hem heb gezeten!)
Leuke geschreven! Die 100-dagen-challenge is wel tof ja, maar nog nooit aan begonnen.
Van harte gefeliciteerd! En Jan Cremer schijnt nogal een kwal te zijn (weet ik van iemand die hem nog uit Enschede kent). Dus misschien heb je niet zoveel gemist…
Ach, ik ben dat ook, dus dat komt mooi uit. En bedankt!
Gefeliciteerd met je bachelor en ik vind de foto leuk hoor! Liefs, Eva
Congratz met je bachelor!! 🙂
Gefeliciteerd met je diploma!
Ik faalde met instagram al bij dag 2, niet omdat ik niet genoeg foto’s maak, maar omdat ik vergeet om ze op instagram te zetten :’)
Oehh gefeliciteerd met het behalen van je bachelor, wauw!
Pingback: lisa vs instagram | vijf koffie graag