Tag Archives: the ark

de bittere noodzaak van een fangirl

Tot nu toe ben ik twee keer voor een concert naar het buitenland gegaan. Beide keren waren strikt noodzakelijk. De eerste keer was toen mijn lievelingsband The Ark besloot om uit elkaar te gaan voordat ik ze ooit eens live had kunnen bewonderen. Omdat ze Nederland niet aandeden in hun afscheidstournee, moesten ik en een vriendin die ik via deze band heb leren kennen maar een retourtje Hamburg kopen. Het concert was fantastisch en we hebben alle bandleden na afloop kunnen spreken (en de polonaise met ze gedanst, dat is blijkbaar iets universeels).

De tweede keer was een paar maanden later, toen de cast van de musical Notre-Dame de Paris een aantal reünieconcerten gaf in Parijs. De musical wordt bij ons thuis grijsgedraaid sinds mijn achtste, op mijn veertiende zag ik het licht en werd ik Groot Fan. (Heb ook het idee dat dit ook heeft bijgedragen aan mijn Franse taalontwikkeling – ik ken nu zulke noodzakelijke woorden zoals ‘bossu’ (gebochelde) en ‘potence’ (galg)). Enfin, dit was een kans waar ik al sinds mijn prille jaren van muzikale bewustwording op hoopte. Je begrijpt dat mijn moeder en ik direct een kaartje kochten om onze helden in een volgeladen stadion te bewonderen.

Sinds ik weet dat ik een half jaar in het buitenland ga wonen, heb ik last van de irreële angst dat mijn favoriete artiesten ineens allemaal in Nederland gaan optreden. Wat heel raar is, want wat in Nederland komt, komt over het algemeen ook in Frankrijk. Zo ook mijn Favoriete Artiest Aller Tijden, dhr. Patrick Wolf. Hij komt dit najaar twee keer in les Pays-Bas en vier keer in mijn tijdelijke thuisland.
Toch is dit niet zo vlekkeloos als dit lijkt, want hij komt dus in allebei mijn Hollandse hometowns: Amsterdam én Rotterdam. En dan zit ik daar in Parijs, met maar één concertje, want alle andere Franse steden zijn echt Heel Ver Weg. Ik heb al gekeken of ik niet toevallig vakantie heb als hij in Nederland is, zodat ik dan even op en neer kan gaan. Ik weet nog niet of het financieel of moreel verantwoordelijk is om bezoekjes aan mijn vrienden en familie rondom één zangertje te plannen, dus ik denk er nog even over na. Want Patrick Wolf mag dan wel niet uit elkaar gaan of een eenmalige reünie zijn, zodra het enigszins mogelijk is om hem drie keer in één maand te zien, is dit een bittere noodzaak.

P.S. Omdat jullie op mijn vorige blogpost massaal reageerden dat jullie wél van filmpjes hielden, heb ik allemaal liedjes in deze blogpost gevoegd. Ik verzeker jullie dat ik niet zal gaan huilen als jullie deze uit wraak niet gaan bekijken.

19 Comments

Filed under muziek, op stap

hallelujah hallelujah

Ja ja ja, mijn blogritme is er weer helemaal uit, dat hoef je me ook niet te vertellen. Maar daar heb ik twee hele goede redenen voor.

a) Ik zit weer vijf dagen per week (oh nee grapje vier maar) op de UvA.

b) Ik ben dus naar The Ark geweest en dat was zo awesome dat ik even geen tijd heb voor andere dingen. Eh ja, die extase heeft een maand geduurd. Kijk, hier is een (gênant blije, van mijn kant dan) foto van Ola Salo en mij. Daar kunnen jullie naar kijken totdat ik weer eens een behoorlijke blog schrijf…

10 Comments

Filed under huishoudelijke mededelingen

nog negentien dagen

En de hamvraag is: wat doe ik áán? Mijn paillettenjurk, mijn zilveren broek of mijn panterprintjurk met een glitterjasje? Moet ik ergens gouden schoenen kopen? Waarom heb ik mijn leren rok ook alweer weggegooid? En: heb ik nog tijd om te leren hoe ik make-up in heftige kleuren kan aanbrengen?

Nog maar negentien dagen totdat ik naar het enige concert van The Ark van mijn leven ga en het is een fucking big deal. Veel bigger dan enig ander concert waar ik ooit ben geweest. Het is dan ook een van hun laatste concerten ooit. We vliegen ervoor naar Hamburg.

Sinds ik kind-af ben heb ik het vaak te druk voor voorpret. Meestal kom ik er de dag van tevoren achter dat ik bijna jarig ben en voor vakanties pak ik mijn tas de avond van tevoren in, maar dit keer is het anders. Vliegtickets? Check. Kaart van Hamburg? Check. Dramatische liefdesbrief aan frontman Ola Salo? Check.

Ik heb er zoveel zin in dat ik er zenuwachtig van word – er zijn tientallen redenen waarom het concert aan mijn neus voorbij kan gaan. Wat nou als er weer een aswolk komt? Mijn teen ontsteekt? De bassist zijn hand verliest tijdens het bowlen?

Gelukkig realiseer ik me heus wel dat ik me aanstel en alles hoogstwaarschijnlijk goed komt en dat er vast niets ergers gebeurt dan dat er een enthousiaste fan op mijn voet springt.
Maar toch. Duim voor me. Ik heb er zo’n zin in.

5 Comments

Filed under muziek

hallo wat doe jij

En toen was ik terug van vakantie. En ik maakte huiswerk en pizza en ik liet het allebei op de grond vallen. En ik ging naar de Afdeling Bijzondere collecties om vierhonderd jaar oude boeken in te zien die ik eerst niet open durfde te slaan – maar alles went. Ik maakte een werkstuk over een gedicht dat P.C. Hooft schreef toen hij mijn leeftijd had. En ik vergaderde en ik werkte een interview uit en mijn zusje zei dat ze zeker wist dat ik ging bloggen over het feit dat zij een Blackberry (of zoals zij het noemen: BlackBÈrry) had gekocht. Maar ik blog heus niet alleen over familie en mobiel internet.

Ik kocht concerttickets en vliegtickets voor een van de laatste concerten van The Ark in Hamburg. Nicole en ik gaven Mady een traguspiercing voor haar verjaardag, hoewel ze pas anderhalve week later jarig was. Ik reed een extra rondje door het park omdat ik de terugtrapremmen op mijn fiets niet kan handelen. Ik downloadde seizoen vier van Gossip Girl en vond het meer dan vermakelijk. Ik ging naar Krakau of Kraków of Kraukau en dat was supergaatvetcool en zelfs gezellig.

En over deze luttele futiele banale feiten schreef ik een blog maar ik vergat hem online te zetten. En nu maak ik een blog faux pas door over bloggen te bloggen maar ja je moet toch ergens de draad weer oppakken.

2 Comments

Filed under huishoudelijke mededelingen

thank god i was born in a time when something new was about to start

“Alles goed?”
“Mijn favoriete band gaat uit elkaar!”

Okee, okee; ik lig er niet huilend wakker van en eigenlijk was het niet eens mijn favoriete band, maar een beetje verbouwereerd ben ik toch wel. The Ark, uit elkaar.
Twee jaar geleden begon ik naar ze te luisteren, ironisch genoeg een paar weken nadat ze een concert in Rotterdam hadden gegeven. Sindsdien wacht ik ongeduldig tot ze Nederland weer aandoen, maar tevergeefs. Een Greatest Hits Tour deze zomer door Scandinavië, en dat was het dan.

Eigenlijk luisterde ik de laatste maanden vrij weinig naar hun muziek. Ik vond hun liedjes wat flauw geworden, de teksten te cliché, de stem van Ola Salo ergerde me. Ik had niet meer het gevoel dat ik twee jaar geleden had, toen ik nog geen genoeg kon krijgen van hun catchy riedeltjes, me niets te camp was en ik dagenlang kon teren op een nieuw danspasje van frontman Ola Salo. De wiskundelessen bracht ik glimlachend door wanneer ik het tussenuur daarvoor naar The Ark had geluisterd.
Mijn eindexamenjaar werd een bijzonder vrolijk jaar vol glitters en veren, en daar ben ik ze nog steeds dankbaar voor.

Als ik hun concerten op internet bekijken valt het me altijd op hoeveel energie er van The Ark afstroomt, hoe gelukkig ze lijken. Hoe zelfverzekerd Ola Salo met zijn net-twee-kilo-teveel toch half ontkleed over het podium danst alsof hij een topatleet is en hoe iedereen daar in meegaat. Hun enthousiasme is minstens even aanstekelijk als hun nummers. Al twee jaar lang kan ik niet wachten totdat hier in levende lijve getuige van mag zijn.

Nog een half jaar en dan is dit over, basta. Ik ben bang dat ik mijn Lowlandskaartje maar moet verkopen en in plaats daarvan een rondreis langs alle concertpodia van Scandinavië moet maken. Dat ben ik eigenlijk wel aan hen, en aan mezelf, verplicht.

7 Comments

Filed under geniale mensen, muziek