Monthly Archives: March 2011

kijk naar me, hou van me, hang mijn foto boven je bed

Moraalridders, fijn dat jullie er zijn. Ga zitten en luister naar wat ik me nu toch weer heb ontdekt. Jullie dachten dat Ke$ha het uitschot van deze moderne tijd was, de ultieme personificatie van een samenleving die geobsedeerd is door roem en seks? Nou, het kan erger. Deze is misschien niet zo ranzig, maar mevrouw heeft last van een grootheidswaan waar menig diva zich voor zou generen. Bovendien is ze pas negen.

Blij dit met jullie te kunnen delen, moraalridders. Ik heb dit filmpje al zes keer gezien en nog geen enkele keer bleef het WTFWTWFT-momentje uit. Een totaal onbekende pre-puber die zingt dat ze weer ‘normaal’ wil zijn en naar school wil kunnen zonder achtervolgd te worden door paparazzi? Hoezo omgekeerde psychologie? Mij ga je niet vertellen dat ze niets liever wil dan in pulpblaadjes staan met niet-zo-heel-stiekeme paparazzikiekjes. Wat een mindfuck.

Ik zou het haar bijna toewensen, ware het niet dat het waarschijnlijk vooral de schuld is van haar steenrijke ouders die haar al vanaf baby af aan hebben verteld dat ze een prinsesje/superster/god’s gift to world is. Ze vonden haar in ieder geval genoeg waard om zoveel geld uit te geven voor het opnemen van deze clip, want ze hebben zich er blauw voor betaald, heb ik op internet gelezen. Sneu hè? Iemand nog een koekje?

4 Comments

Filed under internet, muziek

time of my life

Volgens mij ben ik een beetje voorspelbaar aan het worden, of misschien was ik dat al lang. Maar ik kan het niet helpen. Ik ben gewoon heel, heel, heel erg verheugd over het Patrick Wolf-concert waar ik over twee weken heen ga.

Ik heb aardig wat muzikanten zien optreden maar ik ben nog nooit ergens zo onder de indruk geweest als van zijn concert op Lowlands 2009. Ik stond bijna helemaal vooraan. Hij droeg een gouden catsuit en blonde haarextentions. Niet dat het wat uitmaakte voor de muziek, maar de toon was meteen gezet.

Het was zo’n concert waar ik de rest van mijn leven over blijf praten en iedere keer precies hetzelfde over zal zeggen. Dat het zo overweldigend was. Dat ik zo blij was om, na het achterlijk vaak beluisteren van zijn albums, deze nummers eindelijk in het echt te kunnen horen. Na zijn optreden heb ik wat glazig rondgelopen over het terrein, omdat ik geen zin had om andere indrukken op te doen.

Een maand later was mijn tweede Wolf-concert in Paradiso en het was geweldig. Ik weet niet meer wat hij droeg, wel dat hij onder de glitters zat en net zo energiek was als op Lowlands, zo niet energieker. De weken voor het concert heb ik non-stop zijn albums gedraaid. Het was precies zoals een concert hoort te zijn.

Ik vraag me af hoe hij er over twee weken uitziet en wat hij gaat spelen. Tristan, natuurlijk, en waarschijnlijk Bluebells, en Theseus, en ik hoop heel erg op Lycanthropy.

Tot die tijd blijf ik lekker fangirl-en. En daarna ook.

9 Comments

Filed under geniale mensen, muziek

wajo dit ga ik meteen tweeten

Mijn broertje en ik zijn nog van vòòr de vanzelfsprekendheid van ADSL. Tot we tien en twaalf waren moesten we zien te overleven met dertig minuten internet per dag. Mijn zusje heeft dit ook meegemaakt, maar zij is te jong om zich dit te kunnen herinneren.

Toen ADSL eenmaal ons huis had geïnfiltreerd vlogen de dagen voorbij. Allerlei soorten websites passeerden de revue: Harry Potter-websites, talloze fora, CU2, Hyves, Facebook, Livejournal en vier of meer blogs. En Tumblr, Skype, Flickr, Youtube, Windows live messenger…

En Twitter natuurlijk, Twitter is het leukst. Toen ik het eenmaal doorhad was ik dolblij eindelijk een site te hebben gevonden waar alleen maar Coole, Verstandige en Volwassen mensen op zaten. Het was een lichte deceptie toen mijn broertje ook op Twitter bleek te zitten en ongeveer drie keer zoveel volgers had als ik. Nog jammerlijker was dat mijn inmiddels dertienjarige zusje zich ook wilde registreren. “Wil je me alsjeblieft volg-en?” Dat deed ik dan maar, uit barmhartigheid. Inmiddels staat mijn timeline staat vol met berichten in de categorie “ff huiswerk maken” “&brB” “bb” “lol met konijnen xD”.

Gelukkig is mijn zusje te jong voor een smartphone, dacht ik opgelucht terwijl ik en mijn broertje aan het Whatsappen waren. Helaas is zelfs onbeperkt internet op je telefoon niet heilig – mevrouw is aan het sparen voor een Blackberry. Toen ik haar wees op haar nu al riante internetgedrag, kon het haar niets schelen.
“Ach, dan ontvolg je me toch gewoon? Vind ik heus niet erg, ik heb al ándere vrienden op Twitter!” antwoordde ze.

Oh, ADSL. Soms vervloek ik je.

8 Comments

Filed under internet

drops of memory

“Dit is echt zo’n leuk liedje van vroeger!” zei de jongen die naast me zat bij tekenen. Ik keek op de display van zijn ipod. Drops of Jupiter van Train – het zei me niets.
“Je kent het echt wel,” zei hij, “als je het hoort weet je het!”
Thuis zocht ik het nummer op op youtube, en toen ik het luisterde wist ik alles weer.

Het was een hit toen ik nog heel jong was. Mijn moeder reed me regelmatig in de kinderwagen naar de bakker, mijn broertje was er nog niet. Soms gingen we naar het winkelcentrum. Mijn tante was er dan ook en we aten taart bij de HEMA. Thuis zette mijn moeder de radio aan en ik speelde met duplo, of met mijn lievelingspop. Mijn leven bestond uit mijn ouders, en als ze beiden op hun werk waren, mijn oma.

Het klinkt allemaal nogal banaal en dat is het ook, maar ik zie het zo helder voor me dat het toch heel bijzonder aanvoelt. Het is zo dubbel – ik koester de mooie tijd, maar ik word ook een beetje triest van het idee dat dat de schijnbare eenvoudigheid van toen nooit meer terugkomt.

Als ik Drops of Jupiter luister flitst het allemaal door me heen en ben ik even weer drie.
Het enige jammere is dat dit nummer is uitgebracht in 2001. Toen was ik al tien jaar. Mijn leven bestond toen al lang niet meer uit de kinderwagen maar uit school en Rollercoaster Tycoon. De poppen en duplo had ik al lang omgeruild voor barbies en lego.

En dan vraag ik me af: wat verbeeld ik me nog meer?

1 Comment

Filed under leven, muziek, vroegah