Tag Archives: nepvlees

waarom ik van mensen hou, of: waarom ik vegetariër ben

Ik hou meer van mensen dan van dieren. Wie dit niet doet, wantrouw ik. Natuurlijk, dieren zijn onschuldig, hebben geen dubbele agenda’s en zijn nooit bewust gemeen – in tegenstelling tot mensen. Maar wij zijn niet alleen maar slecht: wij zijn ideeën, cultuur, wetenschap, vooruitgang, allemaal dingen die dieren niet zijn.* Wij zijn verrassend, complex en veelzijdig.

Ik heb absoluut geen hekel aan dieren (dieren zijn best leuk, vooral het konijn van mijn zusje), maar ik ben niet ‘s werelds grootste dierenvriend. Soms vinden mensen het vreemd als ik dat als vegetariër zeg, maar deze zaken hebben  weinig met elkaar te maken. De vleesindustrie is wreed en walgelijk. Dat ik niet in katzwijm val bij iedere kitten, betekent niet dat het me niets kan schelen als het zou lijden.

Over het algemeen wordt dit wel begrepen, maar er zijn ook altijd mensen die het onzin vinden om vlees te laten staan. “Vlees eten is toch juist natuurlijk”, zeggen ze, of: “Maar dieren eten ook dieren, je zet jezelf nu boven hen!”
Ja, dat is waar, (sommige) dieren eten dieren omdat ze geprogrammeerd zijn met een jachtinstinct en ze vlees nodig hebben om hun lichaam aan de praat te houden. Newsflash: mensen hebben dat niet, of in ieder geval een stuk minder.

Misschien is onze spijsvertering gemaakt voor een dieet van zowel planten als dieren, en er zijn inderdaad mensen die stellen dat ze vlees nodig hebben, over het algemeen kunnen we prima leven zonder. Google drie seconden en je vindt allerlei soorten voedsel die je kunt eten om je lijf tevreden te houden. Ben je te lui om dit uit te zoeken, koop dan kant-en-klare vleesvervangers (een prachtige uitvinding van de moderne tijd).
Bovendien: het vlees dat in de supermarkt ligt, is verre van natuurlijk. Het is een en al water, groeihormonen, antibiotica en stress. Ons eetpatroon staat tegenwoordig behoorlijk ver af van de ‘natuur’ (voor zoverre die ooit bestond). Als je een lammetje ziet, is de eerste reactie het beest te willen knuffelen, niet het te willen slachten. Dit weerhoudt velen er niet van om lam te eten. Dat is niet onlogisch: het doodmaakproces is tegenwoordig makkelijk weg te denken.

Maar ik wil het niet wegdenken. Ik wil gewoon geen deel uitmaken van de vleesindustrie, iets waarvoor we voor kunnen kiezen omdat we beter weten dan een leeuw die een zebra doodbijt (iets dat overigens stukken minder wreed is dan de manier waarop dieren tegenwoordig worden gehouden). Een mens kan verantwoordelijkheid nemen. Wij kunnen verder denken dan ons eigenbelang.

Wij zijn gewoon geen dieren.

En daarom heeft dit snotterige beest al heel wat antibioticakuren achter de rug, terwijl een nieuwe kopen veel voordeliger is

*Update 2016: Ik ben het eigenlijk niet meer helemaal eens met de eerste alinea. Dieren kunnen meer dan we denken (en cultuur is niet alleen een mensending). En impliceer ik nou per ongeluk dat ze niet verrassend, complex en veelzijdig zijn? Niet heel slim van me.

18 Comments

Filed under mensen, vegashizzle

vegetariër probeert kip

Kijk. Toen ik stopte met het eten van vlees en vis, was ik vijftien. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik was op die leeftijd niet zo’n fijnproever. Wat ik als beginnend vegetariër nog het meest miste, waren kipnuggets van de McDonalds. Kipnuggets ja. Van de McDonalds ja.

Inmiddels eet ik wel wat beter dan op mijn vijftiende. Het liefst voedsel dat andere mensen hebben bereid, want mijn kookkunsten zijn niet zo je van het. Ik vind het hartstikke leuk om van alles uit te proberen (vooral dingen die Extreem Gezond zijn) maar ik laat altijd wel iets aanbranden/overkoken/in de gootsteen vallen.

Waar ik wel eens iets meer mee zou kunnen experimenteren: met nepvlees. Het liefst eet ik iedere dag schimmelstukjes van Quorn, die zijn zalig. Maar omdat ik mijn vleesetende vriend wil laten zien hoe geweldig leuk en afwisselend het is om vegetariër te zijn, moet ik hem af en toe eens iets anders voorzetten, voordat hij dadelijk denkt dat mijn dieet alleen maar armoe troef is. Daarom kocht ik eergisteren kipstuckjes van De Vegetarische Slager (ja, ‘kipstuckjes’, ik weet ook niet waar die C vandaan komt). Tot nu toe had ik ze altijd links laten liggen. Niet alleen vanwege de prijs (vier euro!) maar vooral omdat ze er te realistisch uitzien. Daar ben ik veel te hardcore vegetariër voor, joh. Waarom zou ik iets willen dat op vlees lijkt? Maar goed, omdat iedereen die zaak altijd de hemel inprijst – het is superlekker, vleeseters proeven niet dat het nep is, verantwoord eten voor bourgondiërs, halleluja etc – en omdat ik dus indruk wilde maken, nam ik het nu maar eens mee.

Niet dat we het gingen eten, want we bestelden ineens iets bij de Thai. Hij kip, ik tempeh. Nou ja. Dan moest ik de kipjes de dag daarna maar in mijn eentje eten, want nu ze eenmaal in mijn koelkast lagen, was ik toch wel nieuwsgierig geworden. En ze waren niet moeilijk te maken, gewoon een beetje roerbakken, vertelde de verpakking me. Kon ik zelfs. Samen met quinoa, (te lang gekookte) sperzieboontjes, tomaatjes, (aangebrande) knoflook, rode peper en tomatensaus moest dit een TOPMAALTIJD worden. Ik had er helemaal zin in, vooral omdat de stukjes er eenmaal uit het plastic minder uitzagen als stukken dood dier. Maar zo zou het dus wel smaken! Ha! Blij als een kind nam ik een hap van mijn nieuwe speelgoed eten. En het smaakte… ehm… een beetje raar. En het was taai. Maar niet op de kip-manier. En hoewel ik al heel lang geen vijftien meer ben, weet ik heus wel op wat voor manier kip taai is. En dat kip vroeger heel anders smaakte. Meer smaak had. Überhaupt smaak had.

Dus nu ben ik in de war. Verzint iedereen maar gewoon dat De Vegetarische Slager oh zo lekker is? Zijn mijn smaakpapillen zo veranderd dat ik niet meer weet hoe kip smaakt? At ik vroeger alleen maar plofkip, en smaakt deze nepkip naar biokip? Of andersom? Is kip, in welke vorm dan ook, gewoon non-voedsel? Of… ben ik zó slecht in koken dat ik niet eens een beetje nepkip kan roerbakken?

???????

2 Comments

Filed under de ongemakken des levens, vegashizzle