Category Archives: film en teevee

over vicieuze cirkels gesproken

Vandaag las ik in de krant dat de gemiddelde Nederlander 191 minuten per dag televisie kijkt. Dat is drie uur en elf minuten.
Drie uur en elf minuten.
Drie uur en elf minuten.

Geen wonder dat we allemaal zo druk en gehaast zijn, dat we geen tijd hebben om langs te gaan bij de schoonouders en geen tijd hebben om te sporten. Dat we geen tijd hebben om de lamp die het al een maand niet doet te repareren, geen tijd hebben om dat ene mailtje te sturen, geen tijd hebben om te koken of om zelfs ook maar boodschappen te doen, geen tijd hebben om af te spreken met vrienden of om op tijd op ons werk te komen, geen tijd om te doen wat we echt leuk vinden.
Geen wonder dat we te moe zijn om onze kinderen voor te lezen, te moe zijn om niet te zwichten voor de verleidingen van koek en chips, te moe zijn om naar bed te gaan. Er bestaat immers niets energieslurpenders dan televisie.
Nee, nu snap ik het helemaal. Als de televisie je eenmaal zo heeft uitgeput, is zelfs het indrukken van de uit-knop te veel gevraagd.

3 Comments

Filed under film en teevee

ja meisje, dan had je maar vaker moeten stemmen

Zo, die was boos. Hij liet de band om zijn middel niet losmaken, maar scheurde hem zelf kapot.

Musicals zijn stom en toch volgen wij thuis ieder seizoen van Op zoek naar. Wat ons trekt weet ik niet precies – de vertolkte liedjes zijn vaak niet om aan te horen. De enige musical die we allemaal erg goed vinden is Notre-Dame de Paris. Hoe blij waren we toen deze voorstelling vorig jaar eindelijk naar ons taalgebied kwam!

Wel was ik een beetje zenuwachtig voor diegene die de rol van Gringoire moest vertolken.  Omdat de Franse acteur een held is – die gebaren! Dat lachje! – dacht ik dat de Nederlandse Gringoire alleen maar kon tegenvallen. Niets bleek minder waar. Dennis ten Vergert deed het zo goed dat ik Bruno Pelletier bijna vergat. (Bijna dan, hè!)

Toen we hoorden dat Dennis meedeed aan Op zoek naar Zorro hoefden we niet langer te zoeken naar een favoriet. En wat was-ie goed! Hij kon zingen, hij kon dansen, hij kon tegen de juryleden praten (let maar op, de rest heeft daar moeite mee) en was ook een van de weinige deelnemers met kilo’s aan musicalervaring.

Musicals zijn miljoenenproducties, ik kon me niet voorstellen dat Op zoek naar geen doorgestoken kaart was. Je zou wel ziek in je hoofd zijn om de hoofdrol te geven aan een sympatieke leraar Nederlands of voor een knappe communicatiestudent. Met alle respect, het lijkt mij fysiek onmogelijk om iemand met nul ervaring direct acht keer per week een hoofdrol te laten spelen.

Misschien is het dan toch iets minder doorgestoken kaart dan ik dacht want Dennis is eruit. Wij zaten met open mond voor de teevee. Aan hun gezichten te zien waren de juryleden het met ons eens.

4 Comments

Filed under film en teevee

die vervelende zingende acteurs toch ook

Een van de vervelendste films die ik ooit gezien heb is Sweeney Todd. Hierin snijdt een getroebleerde barbier zijn klanten al zingend de keel door om hun lichamen in pasteitjes te verwerken. Ja, zingend. Dit doet hij overigens niet alleen tijdens het snijden, nee, in deze film wordt uitsluitend op muziek geconverseerd. Zo is er ook een Nobele Jongeman die continu “I feeeeeeeeeeeeeel you Johanna!” zeurt.

Dezelfde Nobele Jongen verscheen op eerste kerstdag ineens in mijn tv toen ik rustig naar Oorlogswinter keek. Dit keer in gedaante van een Engelse Soldaat die halfdood in een donker hol ligt te wachten totdat de hoofdpersoon hem wat te eten komt brengen. Een hele verbetering, ja.

Nieuwsgierig naar van welke blockbusters ik deze jongeman (naam: Jamie Campbell Bower) nog meer had moeten kennen ging ik Google op en kwam erachter dat hij naast het acteren in Harry Potter én Twilight tussendoor ook nog eventjes in een band speelt, The Darling Buds. En ik moet zeggen, het is best een aardige band. En met ‘best aardig’ bedoel ik dat het de fijnste muziek is die ik sinds tijden heb ontdekt. En stiekem kan Nobele Jongen nog best live zingen ook.

Uit totaal niet-betrouwbare bron heb ik vernomen dat hun eerste album in februari uitkomt, en dat hoop ik dan maar van harte. Eigenlijk ben ik bang dat Jamie het iets te druk heeft met de franchise whore uit te hangen om zich behoorlijk te kunnen concentreren op de muziek. Tot die tijd zal ik het moeten doen met demo’s van zeer slechte geluidskwaliteit op youtube en hun myspace, zoals een echte fangirl betaamt. En misschien zet ik Sweeney Todd toch nog maar eens op.

Leave a Comment

Filed under film en teevee, muziek