Zo, dat was ff een radiostilte, hè? Terwijl ik eind vorig jaar zo lekker bezig was met iedere week bloggen. Echt, ik had in jaren niet zo veel online gezet. Het was net alsof het weer 2011 was en ik straks zonder enige warming-up 8 kilometer ging hardlopen en daarna een salade met chia-zaadjes maar zonder koolhydraten ging eten en me dan nog zou afvragen waarom ik na een uur alweer honger had.
(Dat was echt een leuke tijd)
Anyway.
Het bloggen ging de laatste tijd lekker. Misschien iets te lekker, aangezien ik ook gewoon nog moest werken en rijlessen volgen én ik de eerste versie van mijn boek zou inleveren op 1 februari. Maar goed, if you want something done, ask a busy person, dacht ik. Dus ik kon mijn boek toch ook wel gewoon alléén in het weekend schrijven en mijn vrije woensdagen besteden aan rijles, bloggen en andere to do’s? Maar hoewel ik braaf mijn wekelijkse zelf-opgestelde boektargets bleef halen, waren mijn zondagen enigszins stressvol omdat ik heel snel moest typen om nog op tijd naar bed te kunnen. Ik merkte toen dat bloggen iets te veel (hersen)ruimte innam. Misschien … kon ik het zelfs wel boekontwijkend gedrag noemen?
En dat is ironisch, want ik was juist weer begonnen met vaker bloggen om iets meer ‘out there’ online te zijn. Net zoals dat ik probeerde om Instagram Stories te plaatsen. Ik bedoel, ik zit veel binnen tegenwoordig, met mijn hoofd in een verhaal dat voorlopig nog niemand kan lezen. Dan moet je de gezelligheid ook wel een beetje opzoeken, al is het online.
Trouwens: waar het bloggen veel tijd kostte, vergat ik Instagram meestal. Het zat gewoon niet zo in mijn systeem. En als ik er eens wél aan dacht, dan deed ik er weer een kwartier over om een semi-mooie foto van mijn cappuccino te maken en een bijschrift te verzinnen over hoe belangrijk koffie is tijdens het schrijven, en dan was ik weer helemaal uit de flow, en bovendien was mijn koffie koud.
Dus ik dacht: misschien moet ik me maar even afzonderen. Ik bouw wel gewoon een feestje met de personages van mijn boek.
GENOEG GELULD LISA, HOE GAAT HET NOU MET JE BOEK?
Ja mensen met mijn boek is het goed! Ik heb de deadline gehaald en een paar dagen geleden feedback gehad van Lotte, mijn redacteur (omg omg).
De deadline halen was nog best een uitdaging, aangezien mijn ambitieuze plan om tot 1 december iedere week 5.000 woorden te schrijven en daarna 2 maanden de boel tot een mooi geheel te boetseren, nogal onuitvoerbaar bleek. Hoewel ik de 5.000 bijna iedere week aantikte (en de enkele weken waarop ik het niet deed later compenseerde), had ik er niet op gerekend dat er bij die 80.000 woorden die ik uiteindelijk schreef zoveel TOTALE CRAP zou zitten. Ik ging ervan uit dat ik een paar lelijk geschreven scènes zou hebben, of dat ik nog wat toe moest voegen, maar halverwege december heb ik nog eens goed nagedacht en heb ik de boel helemaal omgegooid. Hele verhaallijnen eruit, hele verhaallijnen toegevoegd.
Hoe vervelend ik het ook vond dat ik de boel op het laatst zo moest verbouwen in plaats van dat ik gewoon rustig de puntjes op de i kon zetten, het werkte wel: uiteindelijk kwam alles op het laatste moment toch bij elkaar en was er een eindproduct … waar ik zowaar blij mee was? Oké, ik had het liever iets rustiger nog door willen lezen, het even weg willen leggen, enzovoorts enzoverder, maar toch.
Zal ik alvast meer vertellen over het boek? Ik doe het lekker sneaky in het midden van een ellenlange blogpost, want ik vind het nog allemaal een beetje spannend om op internet te zetten, want als het op internet staat, is het zo officieel. In maart gaat de catalogus naar de drukker, tegen die tijd zal ik het wel wat meer rondschreeuwen, zoals een echte marketeer betaamt. (Niet dat ik een echte marketeer ben maar toch.)
Oké. Oké. Oké! De titel van mijn boek is Bijna echt. Het gaat over een eenzaam meisje dat na de middelbare school naar Amsterdam verhuist en daar een nieuwe identiteit aanneemt: die van rijke, succesvolle erfgename. Voor het eerst in haar leven maakt ze vrienden, stuk voor stuk bekende en succesvolle mensen met wie ze een decadent leven vol feestjes en dure spullen leidt. Maar hoewel ze zichzelf makkelijk naar binnen kon bluffen, levert het onderhouden van zo’n luxe leven haar meer uitdagingen op: het kost namelijk geld. Veel geld. En dat heeft ze niet. En alsof dat probleem nog niet genoeg is, krijgt ze ook nog berichten van YouTuber die haar doorheeft en haar identiteit wil onthullen. Ze doet er alles aan om diegene tegen te houden, maar dat gaat mogelijk ten koste van haar vriendschappen …
(Dramatische puntjes hè?)
Voor wie het nog niet wist: Bijna echt is een Young Adult-boek en gaat verschijnen bij Blossom Books! Op dit moment werkt de illustrator ook aan de cover. Ik weet al ongeveer hoe hij er ongeveer uit gaat zien en ik ben heel enthousiast. Ik vond het sowieso heel leuk om de schetsen te zien, daardoor wordt het zo echt (in plaats van bijna echt – ha ha hier ga ik de rest van mijn leven domme grapjes over maken). Meer nog dan toen ik het boek inleverde eigenlijk. Omdat er gewoon IEMAND ANDERS die ik NIET KEN iets met je boek doet! Zo cool allemaal! En straks ligt het gewoon in de winkels en kunnen ALLEMAAL MENSEN die ik NIET KEN het zien! Omg. Mijn brein kan het gewoon niet aan.
En wat is nou die life-update?
Nou, die is er niet echt. Ik weet niet zo goed waarom ik dat in de titel schreef.
Nee ik lieg, ik heb wel wat: ik ga volgende week ein-de-lijk afrijden! Duim ajb voor me. Geen idee of ik ga slagen. Het zou wel moeten lukken, maar je kunt altijd pech hebben. Als ik het niet doe is het ook echt game over, want ik kan het niet meer betalen en mijn theorie verloopt twee dagen later. (Daarom verzoek ik jullie, om náást het duimen, ook straks mijn boek te kopen: ik heb het geld écht nodig) (ik weet dat je geen boek schrijft voor het geld, maar ik wist dan weer niet dat rijles me financieel zou ruïneren, dus ik probeer te pakken wat ik pakken kan)
(Voor wie denkt: jezus Lisa, je bent al 2 jaar bijna bezig, en je rijdt iedere week 3 uur, dat kan toch niet? Dat kan wel. Ik bedoel, iemand moet toch de Guinness World Record-houder zijn? Why not me?)
Dus, of ik het nou haal of niet: binnenkort komt er wel wat meer tijd vrij, want dan kan ik mijn woensdagen zelf indelen in plaats van dat ik a) me 1 uur mentaal voorbereid op rijles, b) 3 uur rijles heb en c) 2 uur moet bijkomen van rijles. Dat komt goed uit, want ik kan weer verder met mijn boek!
De komende tijd zal ik daar lekker mee bezig zijn. En wie weet lukt het nu ik wat meer tijd heb toch nog eens een blog of Instagram-post te plaatsen. Moet ik het alleen niet meer vergeten. Maar goed, een mens kan leren. Vroeger vergat ik ook altijd dat ik gas moest geven als ik wilde invoegen op de snelweg. En dat kan ik inmiddels óók.
