Tag Archives: herfst

bedankt, donkere dagen

Het bestaan van wintertijd is het zoveelste bewijs dat kinderen veel beter af zijn dan volwassenen. Vroeger was dat ene uur extra tenminste nog een groot feest. Omdat je in een vast ritme leefde, voelde het bij het ingaan van de wintertijd ook echt alsof je een uur extra kreeg. Nu leven we allemaal zo onregelmatig dat we net zo goed drie extra uren zouden kunnen krijgen zonder dat iemand ook maar iets zou vermoeden.

Maar ik ben wel blij met de wintertijd, hoor. Voornamelijk omdat het nu een uur vroeger donker is. Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die aan winterdepressies lijden, ik heb eerder last van zomerdepressies. Donker is leuk, licht is overrated. Toegeven, ik word iets moeilijker wakker als de zon nog niet op is – maar aan de andere kant, mijn gordijnen zijn zo slecht dat ik ‘s zomers altijd veel te vroeg wakker word, dus wat zeur ik nou.

Maar goed, terug naar vroeger. Toen was dus echt alles beter. Niet alleen was je dolgelukkig met een extra uurtje, ook die andere najaarsdingen vóélde je echt, al was het maar omdat het op school alsmaar ging over kastanjes, lichtjes en het kerstverhaal. Lekker mindful zeg, zo’n kinderleven. Nu bestaat Sinterklaas niet meer (en blijkt er bovendien een racistisch tintje aan mijn jeugdherinneringen te zitten), ben ik nog stééds niet in het bos geweest terwijl de bomen al bijna kaal zijn en haten al mijn vrienden Kerstmis omdat ze dan naar hun schoonfamilie moeten, in plaats van dat ze gewoon lekker in hun pyjama kunnen gamen. Oh, en dat van dat een bepaald weer bij een bepaalde tijd van het jaar hoort, dat is inmiddels ook afgeschaft.

Nee, de enige manier waarop je echt weer kunt merken dat de donkere dagen zijn aangebroken, is doordat je wordt overspoeld met blogs over kaarsjes en met een dekentje op de bank zitten (even serieus, ik vind jullie hartstikke leuk, maar jullie hebben het fenomeen ‘dekentje’ voor altijd voor me verpest).

Een andere manier waaraan je kunt aflezen welk seizoen het is, is natuurlijk de vroeg invallende duisternis. Mijn houvast in deze barre tijden.

ochten donker wintertijd lichtjes

Ochtenduitzicht

 

18 Comments

Filed under rare wereld

kom later maar terug, herfst

Ja, hartstikke leuk en aardig dat het weer herfst wordt. De herfst is mijn favoriete seizoen – najaar laat de lucht lekker ruiken en alles er belachelijk mooi uitzien. Dat het koud is, neem ik te koop toe. In de zomer is het ook zo vaak koud. Dat het steeds vroeger donker wordt, vind ik ook prima. Ik hou wel van die afwisseling. Als de dagen langer worden ben ik blij, als de dagen korter worden ook.

Maar dit keer is er iets mis.

Vorige week zat ik met mijn lelijke fuck it het is koud-trui in college. Deze trui mag ik normaal gesproken alleen aan als het buiten zo ijs- en ijskoud is dat ik al mijn principes rondom kleding mag verloochenen. Nu had ik vorige week sowieso een fuck it-week, maar wat nog erger was dan dat ik er als een malloot bijzat terwijl het technisch gezien nog steeds zomer was, was dat ik het nog steeds koud had. Met mijn lelijke dikke trui. In de zomer dus.

Bovendien: die leuke vallende blaadjes zijn leuk, voor nu. En jezelf inpakken met warme sjaals en zachte mutsen is ook alleraardigst, net zoals kaarsjes branden en warme chocomelk. Omdat het weer kan. Omdat het weer even ‘nieuw’ is. Maar zo in november is de lol er echt wel af, hoor. En dan moeten we nog een tijdje. Dan is de herfst op de helft, maar dan krijg je de winter nog. Winter is eigenlijk gewoon herfst, maar dan nog kouder, nog kaler, nog donkerder. En zonder het “oooh kijk de wisseling van seizoenen”-gevoel. Winter is eentonige nietsheid. Bovendien, als ik mezelf nu al verlies in chocoladekruidnoten en beenwarmers, hebben al die dingen tegen die tijd geen effect meer. Dan moet ik me in januari van top tot teen gaan hullen in thermo-ondergoed.

Dat wil ik eigenlijk nu al wel.

 

 

 

Deze post ging 25 september 2013 online, maar verdween toen mijn blog crashte. Op 10 oktober 2014 heb ik hem ergens in de krochten van het web gevonden en opnieuw online gezet.

Leave a Comment

Filed under de ongemakken des levens

andere voordelen van de herfst (of: nadelen van de zomer)

Stel, je gaat uit, en je maakt het zo laat dat je alweer met de metro naar huis kunt (wat ik an sich al heel deprimerend vind – niet dat de nachtbus zo leuk is, maar ik word niet graag geconfronteerd met frisse mensen als ik bijna niet meer uit mijn ogen kan kijken), dan is het in ieder geval nog donker als je gaat slapen. Voel je je toch weer iets minder een mislukkeling en lifewaster.

– Omdat het daarnaast ook weer eerder donker is, kunnen de kaarsen ook eerder aan, en dus gaan je waxinelichtjes vanzelf uit voordat je naar bed gaat. Scheelt weer een uitblaasdilemma: waxinelichtjes kunnen zelden twee keer branden, en het is zonde om ze weg te gooien terwijl er nog kaarsvet inzit. (Of ben ik de enige met dit probleem?)

– Eindelijk verlost van die ellendige druk om naar buiten te gaan. Zeker fijn als je geen tuin of balkon hebt; als je een dag alleen maar wilt lezen of computeren, hoef je niet meer die duivelse keuze tussen Het Café (duur, zo’n  hele dag) en Het Park (geen wc) te maken.

– Sowieso is dit jaargetijde een vrijbrief voor een hoop saai en a-sociaal gedrag.

– Als je een hele dag van huis bent, hoef je niet meer de hele tijd rond te sjouwen met extra kleding ‘voor vanavond, als het koud wordt’. Het is altijd koud.

Herfstmuziek is veel, veel leuker dan zomermuziek.

– En herfstkleren zijn veel leuker dan zomerkleren. Met flodderige zomerjurkjes of een top+shorts kan ik mijn combinatieskills echt niet kwijt, hoor. Of eigenlijk, nu ik erover nadenk: misschien kunnen de échte fashionpro’s dat wel en is de zomer het seizoen waarin het kaf van het koren gescheiden wordt. Nou ja, sowieso een pluspunt voor de herfst: nu blijft dit tenminste weer verborgen.

25 Comments

Filed under dit past echt nergens in

back2school

Volgende week start het nieuwe collegejaar. Dan mogen we onze laatste restjes ijdele hoop op een zalige zomer eindelijk overboord gooien en kunnen we ons overgeven aan de herfst.
Dan is het weer tijd om te bloggen over paddenstoelen en vallende bladeren, dacht ik en alleen het idee gaf me al voldoening. Toen moest ik denken aan Lucebert. Lucebert droeg zestig jaar geleden op een podiumavond een gedicht voor met de titel ‘Herfst’. Dit deed hij door een glas water over zijn hoofd leeg te gooien. Dat was tot dusver het enige wat nog níet gezegd was over mijn favoriete seizoen.

Vandaag startte de Intreeweek, een week om nieuwe studenten van de Universiteit van Amsterdam de stad en elkaar te laten leren kennen. Zelf heb ik er twee keer aan meegedaan: de eerste keer toen ik psychologie ging studeren en een jaar later weer, toen ik met Nederlands begon. Destijds probeerde ik het een beetje geheim te houden dat ik het al voor de tweede keer deed, want ik vond het, nouja, nogal lame staan. Maar thuisblijven was geen optie – ik had zo’n zin om te beginnen.
Verschillende vrienden die ik dat weekend heb leren kennen begeleiden nu de nieuwe intreegroepjes. Ik ben vandaag gaan kijken, heel eventjes, omdat ik wilde zien hoe het was, en omdat ik gewoon zin had om weer op het PCH te zijn.

Toen ik daar stond vroeg ik me af of deze nieuwe studenten dit jaar ook over de herfst zouden schrijven en dit volgend jaar niet meer zouden durven omdat ze wisten niets toe te voegen. En of zij zich dan ook af zouden vragen hoe het de studenten uit bouwjaar 1994 zal vergaan.

Leave a Comment

Filed under studie/werk

the fires of fungus and the rotting leaves

Afgelopen maandag was een bijzondere dag. Het was 1 november, een nieuw begin na die rare oktoberweken. Wouter was er maandag precies één maand niet meer. Het is allemaal zo snel en tegelijkertijd zo langzaam gegaan.

Het lijkt wel alsof de herfst dit jaar langer duurt dan normaal. Het begon zo vroeg, in augustus al, en nu zijn de bomen nog steeds niet kaal maar groen en rood en goud en ik draag nog steeds geen winterjas. Het licht is wel veranderd ten opzichte van enkele weken geleden, het is niet meer zo mooi en fel, maar grauw en… afwezig. Soms is het al donker als ik uit college kom. Toch vind ik de straten mooi, zeker de straten van Amsterdam die bedolven zijn onder de herfstbladeren en die pepernoten en goedkope aarbeienthee beloven. De lucht is ijler dan een paar weken geleden en voelt ook heel anders, ruikt heel anders. De stad schreeuwt november. Natuurlijk is het koud, natuurlijk is doorweekt zijn van de regen niet cool en het was ook niet leuk dat de wind mijn ov-chipkaart vanochtend vroeg onder een oliebollenkraam blies, ik ben blij dat ik dit allemaal kan voelen. Ik ben gewoon zo blij dat ik er mag zijn.

4 Comments

Filed under leven