Vorige zomer ben ik in mijn eentje naar Praag gegaan. Ik boekte zelfstandig mijn trein en hostel, sjouwde moederziel alleen met mijn loodzware koffer rond en vond helemaal zelf uit welke metrokaart ik moest kopen en hoe ik in het hostel kwam. Dit was allemaal makkelijker dan ik had verwacht.
Dat was zowel een geruststelling als een teleurstelling. Want ik wilde graag alleen op vakantie om een avontuur te beleven, om me Zelfstandig en Volwassen te voelen. Oké, er zijn achttienjarigen die in hun eentje door de bush van Colombia trekken, maar die hebben gewoon onverantwoordelijke ouders. Voor mij was toeristisch Tsjechië een mooi begin.
Het bleek dus bijna te makkelijk. Zowel het regelen als het alleen in de stad zijn. Misschien omdat ik gewend ben om in mijn eentje door Londen te banjeren wanneer ik bij een vriendin logeer die overdag moet studeren; het was in ieder geval absoluut niet raar. Of eng.
Misschien kwam het ook wel doordat ik niet echt alleen was. Direct bij aankomst maakte ik kennis met een Française en drie Engelsen. De eerste avond onweerde het zo hard dat we in onze kamer gekluisterd zaten, waar we kaartspelletjes speelden en popcorn aten en we de Engelsen Nederlandse en Franse woordjes leerden. Toen het onweer voorbij was, zijn we uit gegaan tot de zon opkwam. De volgende dag weer. En dat terwijl ik had gepland heel cultureel en eenzaam te doen en in mijn dagboek te schrijven en tot allemaal geniale inzichten over mijn leven te komen. Eh, nee. Maar het waren fantastische dagen.
Een baanbrekend avontuur was het dus niet. Toch verlang ik naar meer, meer, meer! Daarom twijfelde ik geen moment toen ik hoorde over de mogelijkheid een semester in het buitenland te studeren. Alleen eh, waar dan? Buiten Europa wilde ik liever niet – zo ver durf ik niet bij mijn ouders vandaan. Oh, en dan moest ik wel Engels- of Franstalig college kunnen krijgen, want anders werd het te ingewikkeld. Frankrijk sprak mij het meest aan omdat ik te pas en te onpas Frans wil praten en het graag zou verbeteren. Nu mocht er in Parijs een universiteit zijn die hele interessante literatuurvakken aanbiedt. La douce France lijkt dan wellicht niet zo avontuurlijk als Noord-Korea of Pakistan, ik heb gehoord dat de bureaucratie in Frankrijk behoorlijk uitdagend kan zijn. Hoop eerst maar voor me dat ik überhaupt voor de uitwisseling word geselecteerd.
