Tag Archives: efteling

nooit genoeg efteling

Een van mijn favoriete jeugdherinneringen is die keer dat we niet naar het bos gingen. Mijn moeder had dit uitje gepland toen ze hoorde dat ik voor tekenles een boomblad moest hebben om na te tekenen. We zouden samen met mijn vader, broertje en opa op zoek gaan naar het meest geschikte blad. Mijn oma bleef thuis om op mijn zusje te passen – die was toch te klein om de natuur te appreciëren.

Het was op een zaterdag- of zondagochtend en ik weet nog wel dat mijn broertje en ik totaal geen zin in hadden om rond te lopen in zo’n bos, wij hadden wel wat beters te doen. Het was ook nog eens verschrikkelijk lang rijden, we zaten echt een uur in de auto, alleen maar om buiten te wandelen, iets waar je niet mee aan moet komen bij kinderen onder de tien (of twintig). Toen stelde mijn moeder ineens voor dat ik zou lezen wat er op de borden langs de weg stond.

Op dat bord stond van alles, maar er was één woord dat eruit sprong: Efteling.

“We gaan naar het sprookjesbos!” lachten mijn moeder, vader en opa.

Nou, dat hielp wel de stemming te verbeteren. Ik kan me verder niet zo goed herinneren hoe die dag verliep – om eerlijk te zijn ben ik zo vaak in de Efteling geweest dat ik die keren niet uit elkaar kan houden. Het is niet zo dat we elk jaar gingen, maar euhm… om het jaar? Ik vind het altijd heel verwarrend om te horen dat sommige mensen, zoals mijn vriend, daar zelden geweest zijn. Natuurlijk weet ik dat het superduur is (niet dat mijn ouders zo rijk zijn, maar ja, zij hadden de Efteling kennelijk als prioriteit) en dat heel veel volwassenen geen zin hebben om een hele dag in een suikerzoet attractiepark in Brabant te vertoeven, maar aangezien ik er zelf zo vaak geweest ben, dacht ik lang dat dit de norm was.

Een hele fijne norm, want het was altijd weer fantastisch. Dagen van tevoren waren mijn broertje en ik al high van geluk, en de dagen daarna ook. De Efteling was het ultieme geluk, met als hoogtepunten natuurlijk de luttele minuten die je in Fata Morgana en Droomvlucht doorbrengt. Als je één reden nodig hebt om kinderen te nemen, dan is dat wel dat je met ze naar de Efteling kunt gaan. Dat is beter dan drugs.

Inmiddels ben ik oud en verbitterd en niet meer zo goed in me laten meeslepen als vroeger, waardoor het vooruitzicht van rondlopen tussen de laven me niet meer zo uitzinnig blij kan maken als toen. Niet zó blij dus – dit betekent niet dat ik er niet ontzettend naar uitkijk om aankomende zondag gedag te zeggen tegen mijn oude vriend Hugo en dat ik as we speak Eftelingmuziekjes zit te luisteren om er alvast een beetje in te komen. Dit keer ga ik met mijn opa, moeder, broertje, nichtje, neefje, oom, tante, de andere oma van mijn neefje en nichtje en mijn vriend (die nu echt eens een keertje in Villa Volta moet). Mijn vader blijft bij mijn zusje, die door ziekte niet mee kan. Mijn oma is er niet meer (maar als er een hemel zou zijn, zou ze tevreden op ons neerkijken, opgelucht dat zij niet door dit park hoeft te struinen).

Maar lief zusje, niet getreurd: volgend jaar gaan we gewoon weer. En omdat je dan extra lang niet geweest bent, wordt het vast leuker dan ooit, let op mijn woorden.

vliegende hollander efteling

En dan gaan we gewoon hierin, daar ben je dan wel oud genoeg voor

23 Comments

Filed under op stap