Waarom ik het zo leuk vind weet ik zelf ook niet. Het is in ieder geval niet om de sterke verhaallijnen, want onderhoudend is het zelden. Het is ook niet om de bijzondere karakterontwikkelingen, want die zijn er niet.
Eigenlijk kan ik niets bedenken dat écht leuk of goed is aan Gossip Girl. Ik schaam me er ook een beetje voor dat ik erover schrijf. Maar eerlijk is eerlijk – ik verslind die serie.
Waarom? Ben ik dan werkelijk zo geestelijk onvolwassen dat ik geen genoeg krijg van een serie die draait om iedereens fascinatie voor een blond, rijk meisje? Want even serieus, that’s it. Iedereen is verliefd op Serena en Serena is verliefd op iedereen maar toch weer niet maar toch weer wel. Het is heel, heel erg stom.
Misschien is het iets met de sfeer, met het gevoel dat ik erbij krijg. De meest prachtige plekken van New York passeren de revue. Iedereen is op-en-top verzorgd. Hun make-up zit goed, hun dure kleding past bij elkaar. Er zijn continu chique feesten. Alles is zo af. Ook een oppervlakkige reden, misschien.
Via Google zocht ik naar een politiek correct excuus om toch aan iedereen te kunnen vertellen hoe mijn favoriete serie heet, maar nergens vond in een intelligente, wel-doordachte reden om van Gossip Girl te houden. Alleen een pagina met tips voor hoe je het leven van een Gossip Girl kunt leiden.
Misschien moet ik dan toch maar accepteren dat ik nog niet helemaal uit de tienerfase ben.
