Precies twee weken geleden zou ik een doos met auteursexemplaren van Bijna Echt ontvangen. Toevallig op een woensdag – mijn vrije dag. Gelukkig maar, want van concentreren was die dag natuurlijk écht geen sprake.
Woensdagochtend vroeg begon Het Grote Wachten. Ik deed extra veel make-up op. Ik dronk koffie met Tim op het balkon. Ik kreeg supermooie bloemen en zette ze in vazen. Ik ruimde iets op. Ik wachtte, ik wachtte, ik wachtte. Uiteindelijk ging ik maar Sims spelen om mezelf af te leiden. Rond een uur of half 6 dacht ik: het is te laat, hij komt niet meer. Dus ging ik wandelen. Nog geen 10 minuten later kreeg ik een appje van Myrthe van Blossom Books: dat mijn pakket er zo aan zou komen.
En toen ik thuiskwam stond er inderdaad een doos vol boeken op de eettafel. (En wijn, en hapjes, ha!) (Die had Tim trouwens aangenomen, de bezorger had niet ingebroken hoor). Eindelijk kon ik mijn eigen boek vasthouden. Ik kon het vastpakken en ermee gooien en erdoorheen bladeren. En dat heb ik ook precies gedaan (dat laatste wel heel erg snel en zonder daadwerkelijk naar de bladzijden te kijken want ik was véél te bang om fouten te ontdekken).
Je eigen boek in je handen hebben is een bizar gevoel en tegelijkertijd ook best wel ‘natuurlijk’. Je hebt er zo lang aan gewerkt, je weet dat het eraan komt, én je hebt de cover ook al heel vaak bekeken op het internet, dus het plaatje in je hoofd was redelijk correct. Het is net een baby krijgen, joh. (Maar dan zonder dat je uitscheurt tijdens de bevalling.)
Dus toen was Bijna Echt echt echt.
Tenminste, dat was het voor mij, want door een logistiek probleempje duurde het wat langer voordat hij in de winkel lag (hoewel hij wel al eerder op de e-reader verkrijgbaar was). Afgelopen zaterdag zie ik meer als de ‘echte’ lanceringsdag, want toen kreeg ik allemaal appjes en Instagram-berichten en foto’s van dat hij bij veel mensen thuisbezorgd was en in de boekwinkels lag (nog lang niet overal, maar … het begon!)
Sindsdien krijg ik allemaal berichten beginnen van mensen die hem aan het lezen zijn. Mensen die ik ken, en mensen die ik niet ken. Dat gevoel is echt geweldig maar ook doodeng. WANT WAT NOU ALS MIJN VRIENDEN ALTIJD VAN ME DACHTEN DAT IK EEN GEWELDIGE SCHRIJFSTER ZOU ZIJN EN DAT NU TEGENVALT. En bij de mensen die ik nog niet ken: WAT NOU ALS ZE ME GAAN CANCELEN EN OP TWITTER SCHRIJVEN ‘Lisa van Campenhout is trash 🚮’ (met die emoji erbij ja).
Dat is tot dusver nog niet gebeurd, maar wat er niet is, kan nog komen, natuurlijk. Ik vind het zo ontzettend leuk om de eerste reacties te lezen en er met lezers over te praten. Het is waanzinnig dat echte mensen iets lezen dat ík heb geschreven. En dat ze het nog leuk vinden ook! Sorry om nog zo’n cliché te gebruiken, maar: dit voelt als de vruchten plukken van je werk.
Dus …. iedereen die de afgelopen tijd Bijna Echt heeft gekocht, me er een berichtje over heeft gestuurd, een review heeft geschreven, er iets over op internet heeft gedeeld of wat dan ook: ontzettend bedankt, dat doet me zó goed! Je wilt niet weten hoe bijzonder het is om zoiets te horen over iets dat uit jouw hoofd komt (note to self: ik moet ook meer aan mensen laten weten wat ik van hun werk vind, ik denk er nooit aan om dat te doen maar het is zo waardevol!). Speciale roze unicorn glitter-thanks voor Lisette Jonkman, die niet alleen de lovende achterflapquote schreef maar ook nog het boek 9364 keer op Instagram heeft aanbevolen: je bent geweldig en ik ben je zeer dankbaar.
En nu ligt hij dus in de meeste winkels. Vanmiddag ben ik al even bij Scheltema in Amsterdam langsgegaan om te kijken hoe hij daar tussen de andere young adul-boeken lag. Zo absurd om iets in de winkel te zien dat ik zelf gemaakt heb (een flinke stapel nog wel!) maar niet meer echt ‘van mij’ is. Ik bedoel, ik kon moeilijk met die boeken de deur uitlopen. Dat heet dan diefstal. Dus ik hield het bij foto’s maken.
En blij zijn.
PS Als je mijn boek nog niet hebt gekocht maar dat nog wel wilt: heel graag! Als ze hem bij je lokale boekhandel niet hebben, kun je hem ook altijd nog daar laten bestellen, dat kost jou niets extra’s. Je kunt hem natuurlijk ook als e-book kopen. En als je denkt ‘meh, ik ben minimalist’: je zou me ook een groot plezier doen als je hem bij je bibliotheek zou aanvragen! Dan zien ze dat er interesse is en dan kopen ze het (sneller) in (denk ik zo).
