1. Wat heb ik in godsnaam aan het financiële reddingsplan dat ik vorig weekend voor mijn bankrekening heb gemaakt als ik al mijn geld toch aan het OV moet uitgeven? In de komende week besteed ik meer geld aan openbaar vervoer dan ik het afgelopen half jaar aan kleding heb uitgegeven. Nu kan ik net zo goed niet stoppen met overmatig koffie drinken of achterlijk veel groente kopen bij de Albert Heijn. Failliet ga ik toch wel.
2. Mijn anonimiteit ben ik al lang geleden verloren. Wie mijn naam kent vindt mijn Twitter, mijn Facebook, mijn blog. Wie mijn OV-chipkaart vindt, vindt mij. Er staat zelfs een e-mailadres op deze blog, dus in contact komen met de enige echte Lisa van Campenhout was nog nooit zo makkelijk. En toch is er niemand die zelfs ook maar tweet “Goh, ik heb je kaart gevonden, ik leg hem nu onder een bloempot in Amsterdam-Zuidoost, zie zelf maar of je ‘m kan vinden, de mazzel”.
3. Wat mij brengt op het volgende punt: waarom staat er zo’n lelijke foto op die kaart? Dit is geen aanstellerij, iedereen schrikt zich altijd een hoedje als-ie die foto zit. Ik zie eruit als een zielig varkentje. Bij de douane in Thailand werd ik bijna niet doorgelaten, true story. Het is allemaal de schuld van de fotograaf: als er een enorm lekker wijf op de foto had gestaan hadden ze vast wel de moeite gedaan om een private message via Facebook te sturen.
3. GODVERDOMME IK MOET OVER ANDERHALVE WEEK NAAR EINDHOVEN BETER IS DIE KAART ER DANG
