Voordeel van werkloos zijn in de winter: je ziet eindelijk eens wat daglicht
Om alle ramptoeristen maar meteen weg te laten klikken: ik heb een baan!
Per 1 februari ga ik werken als content creator, en ik heb er superveel zin in. Ik zit immers al even – sinds 1 december – thuis, dus als ik weer ga beginnen, heb ik twee maanden in de WW gezeten. Of nou ja: eigenlijk moet ik het natuurlijk in between jobs noemen, dat klinkt minder sneu. En dat was wel waar. Maar ik kreeg WW. Dat is óók waar.
Om even wat context te geven over mijn situatie: aan het einde van 2017 werd het kantoor waar ik werkte gesloten. Achteraf gezien was het nou ook weer niet zo heel onverwacht, maar toch had ik niet gedacht dat het nu al zou gebeuren. Sterker nog: toen we hoorden dat er een ‘belangrijke aankondiging’ zou komen, vertelde ik al mijn vrienden voor de grap dat we vast gingen stoppen en dat ik werkloos zou worden. Dat dit vervolgens ook echt gebeurde, was wel een beetje zuur, of misschien was het karma, omdat ik zo luchthartig had gedaan over werkloos zijn.
Gelukkig waren afgelopen maanden niet alleen kommer&kwel: eigenlijk was een tijdje thuis zitten ook best wel … interessant. Van werkloos zijn leerde ik een aantal dingen. Vrij triviale dingen trouwens, ik heb niet echt grote levensinzichten opgedaan à la ‘ook zonder werk ben je een waardevol mens’ want a) dat wist ik al en b) misschien heb ik daar niet lang genoeg voor thuisgezeten. Twee maanden is uiteindelijk best kort. Ik begrijp best dat je, als je een half jaar of langer geen werk kunt vinden, veel moedelozer van de situatie wordt. Als dat jouw situatie is, dan vind je deze blog wellicht heel erg irritant.
Kennelijk vond ik mijn eigen bevindingen toch interessant genoeg om op te schrijven, want hier komen ze:
- Ten eerste … het UWV denkt dat je dom bent. Nu wil ik niet het UWV bashen, want ik ben heel blij dat het UWV bestaat en dat ze je daar zo goed mogelijk ondersteunen (zowel financieel als psychisch) maar ik kreeg wel echt tips die ik beledigend slecht vond. Zoals: sta op tijd op. Maak een plan van aanpak. Kleed je representatief voor een sollicitatiegesprek. Kijk regelmatig op onze drie vacatures tellende vacaturewebsite!
- Indeed is best wel een chille website (#nospon). Ik bedoel, hij is zo lelijk dat ik de neiging had om hem niet serieus te nemen, maar dat was een grove inschattingsfout.
- Ik ben best goed in thuis zitten. Begrijp me niet verkeerd: naar werk zoeken is niet leuk. Maar ik voelde me ook niet overmatig rot of sloom, en ik had ook niet het idee dat de muren op me af kwamen of zo. Ik voelde me eigenlijk best … normaal. Dat klinkt misschien logisch, maar ik weet dat veel van mijn ex-collega’s daar meer moeite mee hadden. Ik heb me uiteindelijk geen seconde verveeld.
- Waarmee ik overigens niet wil beweren dat ik zo wijs en zen ben, hoor. Ik was dan weer heel erg bang dat mijn marktwaarde met iedere werkloze dag verder naar beneden zou kelderen, en dat werkgevers mij sowieso zouden afwijzen als ze wisten dat ik thuis had gezeten. Daar hadden mijn ex-collega’s dan weer minder last van. Die durfden gewoon op vakantie te gaan. Ik durfde niet eens mijn computer uit te zetten.
- Veel weten over de plek waar je solliciteert is echt. Heel. Belangrijk. Ik heb bij meerdere gesprekken teruggekregen dat ze waarderden dat ik me zo goed had ingelezen. Zelf vind ik dat de normaalste zaak van de wereld, maar kennelijk is dat het niet.
- Hoewel je met al je goede voorbereiding alsnog gaat verliezen van de mensen met meer ervaring. Daar doe je niets tegen.
- Je blog is je beste vriend. Ik word als ik ergens moet solliciteren altijd zo bang dat potentiële werkgevers afknappen op mijn blog dat ik bijna niets meer durf te schrijven, maar in sollicitatiegesprekken wordt er best vaak naar gevraagd, op een positieve toon ook nog eens. Werkgevers vinden het leuk als je een blog hebt, zelfs al is het een blog waarop je jezelf continu belachelijk maakt.
- Tijd is niet je beste vriend. Ik dacht altijd dat ik Heel Erg Veel zou gaan doen als ik werkloos was. Dat ik, zeg maar, vroeg op zou staan, een paar uur keihard zou gaan solliciteren, een lange wandeling zou maken, de badkamer schimmelvrij zou boenen om vervolgens om half vier een boek te lezen en chips te eten. Dat viel vies tegen. Als je thuis bent, gaat de tijd VEEL sneller dan op kantoor. Voor je het weet is het alweer zes uur en zit je nog steeds met je ontbijt naast je die ene sollicitatiebrief bij te schaven.
- Inhakend op het bovenstaande: zodra je niet meer naar kantoor gaat, wordt je kans op RSI behoorlijk veel groter, aangezien je nu achter de keukentafel moet computeren in plaats van achter een arbo-verantwoord bureau met bijpassende stoel.
- Over RSI gesproken: legpuzzels maken is een leuke hobby, maar je krijgt er wel pijn in je nek van.
