zo’n dag van ja

Vanmiddag heb ik het internet op mijn telefoon uitgezet. Het lijkt een daad van niets, maar ik betwijfel of ik het tot vanavond volhoud. Ik ben bang dat iedereen gaat denken dat ik dood ben.

Gisteravond besloot ik mijn kledingkast leeg te trekken. Zo’n 70% van mijn jurken en vesten, 50% van mijn rokjes en hotpants en 10% van mijn hemden en T-shirts werden in een hoek gesmeten. Ik heb vandaag bijna de helft teruggehangen. Ongeveer de helft ligt in de bak van het Leger des heils (ik hoop dat daar iemand zit te wachten op een doorzichtig glittertopje), de rest heb ik in de twijfelzak gestopt. Die zak ligt enorm in de weg.

Toen ik naar de supermarkt liep, vroeg ik me af waarom zoveel mensen last hebben van FOMO (fear of missing out), want dat slaat echt nergens op. Hoeveel van ons hebben nou echt een spannend leven? Voor die drie perfect gestylde chicks die de leukste feesten kennen, krijg je driehonderd net niet helemaal charmante figuren die op vrijdagavond in slaap vallen voor de tv. De meeste mensen zijn helemaal niet zo knap of boeiend, maar normaal en burgerlijk. Waarom wordt dat zo vaak over het hoofd gezien?

Maar goed, ik kreeg die gedachte op zaterdagmiddag in een zonovergoten winkelcentrum in Amsterdam-Noord (het is een buitenwinkelcentrum, maar toch). Dat is misschien ook niet helemaal een gemiddelde doorsnede van de samenleving. Of misschien ook wel. Hoe kun je zoiets eigenlijk weten?

Een tijdje geleden ging ik daar in mijn eentje koffie drinken in de Hema, omdat ik dacht dat het leuk zou zijn, maar het was verschrikkelijk. Het was op een vrijdagochtend en ik zag alleen maar oma’s. Die oma’s maakten me woedend. Ik wil helemaal niet geconfronteerd worden met oma’s. Opa’s kan ik wel handelen, maar die heb ik dan ook gewoon nog.

Het is eigenlijk te lekker weer om niet iets leuks te doen, maar ik had me erop verheugd om een dag niemand te zien. Na een week Ibiza met vriendinnen (wat overigens superleuk was, daar niet van) had ik de intense behoefte aan eenzaamheid. Jammer dat die WhatsApp zich steeds zo aan me opdrong. Dus die moest uit.  Gek genoeg controleer ik per ongeluk toch de hele tijd mijn telefoon, omdat ik steeds vergeet dat er niets binnen kan komen. Dat had ik ook toen mijn batterij een paar dagen geleden leeg was, ik zat in de trein en het scherm bleef zwart, maar ik klikte er toch steeds op.

Hopelijk gaat het vannacht weer onweren.

Een drogende bikini

15 Comments

Filed under dit past echt nergens in

15 Responses to zo’n dag van ja

  1. Ik mis soms hoe je gedachten zo konden verspringen in deze post… 😉

    Maar het opruimen van je kledingkast is toch een supergoede actie! Enne, wees eens even heel blij dat je zo lekker vakantie hebt! 😀

  2. Ja. Wat zal ik daar nu eens op zeggen.

  3. Och, de twijfelzak… wij hebben die van ons na 4 maanden (!) twijfelen ook maarnaar het LDH gebracht.

  4. Och, de twijfelzak… wij hebben die van ons na 4 maanden (!) twijfelen ook maar naar het LDH gebracht.

  5. Ik vind het af en toe ook heerlijk om alleen te zijn! Nu het vakantie is heb ik mijn hele kamer al opgeruimd, inclusief de kledingkast. Bij bij kwam er geen enorme zak met kleding uit, dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen haha.

  6. Ik heb sinds een klein jaartje geen whatsapp meer: en ik heb de tijd van m’n leven. Echt waar! 🙂
    (maar moedig van je hoor! 😉 )

  7. Oh oh, de twijfelzak! Sommige dingen zijn zo lastig om weg te doen, maar toch ligt het er maar te verstoffen..

  8. Ik zet eigenlijk vrij regelmatig mijn internet een dagje uit. Heerlijk! 🙂
    Ik kan me trouwens goed voorstellen dat het even rot was om geconfronteerd te worden met al die oma’s.
    Je hebt weer een mooie blog geschreven! Erg leuk dat het zo van de hak op de tak springt, maar toch een geheel vormt. 🙂

  9. Ik ben nu een paar weken in Italie om te studeren. Ik heb 8 setjes kleding bij me en het overige hoognodige. Internet heb ik alleen op mijn kamer (als het uberhaupt werkt) en ik vind het heerlijk. Scheelt zoveel gedachten en tijd. Dus thuis gaat er ook vanalles uit als ik terug ben 🙂

  10. Haha #ditpastechtnergensbij maar des te leuker juist. Telefoon issues had ik op vakantie ook last van. Je zou denken er altijd wel wifi is in je hotel/hostel/whatever. MAAR NEE. Ik moest cold turkey zonder voorbereiding smsend het leven door en dat ik dat erg vond vind ik nog het ergste.

  11. Wat ‘knap’ dat je afstand kon nemen van je telefoon. Met aanhalingstekens, omdat het eigenlijk natuurlijk raar is dat iedereen tegenwoordig zo aan z’n telefoon gehecht is. Wat je artikel me ook aan doet herinneren: mijn kast is ook dringend aan opruiming toe…

  12. Hahaha lekker is dat. Ik zet mijn telefoon soms ook wel ‘ns uit.

Leave a Reply

Your email address will not be published.