whoohoo januari whoohoo (sorry ik kan even geen serieuze titel bedenken)

~~~Happy new year, allemaal! Oh nee wacht, het is inmiddels alweer bijna 2018. Laat ik maar eens de inleiding skippen en vertellen waarom ik al heel 2017 niets van me heb laten horen:

IK GING DUS SAMENWONEN

Oh em gee, deze maand ben ik dus met Tim gaan samenwonen, of hij met mij, het is maar hoe je het bekijkt. Ondanks de bizar smalle en steile trappen in ons trappenhuis ging het verhuizen redelijk soepel, en het samenwonen gaat dat ook. We hebben zelfs nog geen ruzie gemaakt over de tv! Het is eigenlijk alleen maar leuk, en ons huis is dat ook (het is ook veel Instagramwaardiger dan mijn vorige huis).

Boy George mocht ook meeverhuizen

Jarig & zo

Ik werd 26, een leeftijd waarover ik weinig specifieke gedachten heb.

Ik werd 26, een leeftijd die me tot verdriet stemt omdat ik me zo OUD voel en bang ben dat mijn leven al bijna voorbij is, terwijl ik gevoelsmatig net uit het ei kom. Ik wilde dit eerst niet opschrijven, want ik ken heel veel coole mensen die ouder zijn dan ik of die juist nooit ouder dan 25 zijn geworden, dus ik wéét ook wel dat ik #dankbaar moet zijn en ik wil niemand tegen het verkeerde been stoten (want ik vind het zelf altijd VERSCHRIKKKELIJK irritant als mensen die jonger zijn dan ik gaan zeuren over hoe oud ze zijn – echt, 27-jarige vrienden, jullie hebben toestemming om mij te slaan), maar de waarheid is gewoon dat ik het moeilijk vind om geconfronteerd te worden met mijn eigen sterfelijkheid.

Ik werk eraan, oké?

Daarom heb ik het maar meteen twee keer gevierd; de ene keer voor mijn familie, en de andere keer voor een paar vrienden (niet voor veel, want ik was bang voor geluidsoverlast in mijn gloednieuwe huis, dus niet beledigd zijn als je niet bent uitgenodigd a.u.b.). Ik had besloten om beide keren te gaan koken, ik wilde allemaal hapjes maken uit verschillende kookboeken. Dat er op mijn familieverjaardag 15 mensen kwamen en dat ik die dag gewoon moest werken, dat is iets waar ik pas vlak van tevoren over na ging denken. Toen heb ik maar Indiaas besteld.

Voor mijn vrienden wilde ik wel koken want dat waren toch veel minder mensen en op zaterdag was ik vrij, maar toen ik na ging denken over hoeveel pannen ik wel niet voor nodig had voor al die verschillende hapjes, raakte ik zo in paniek dat ik bijna wéér Indiaas wilde bestellen. Gelukkig was Tim daar als mijn Voice of Reason (handig, dat samenwonen) en hij zei toen dat ik gewoon één pastagerecht moest maken. We hebben er speciaal een hele grote pan voor gekocht. Het lukte nog ook! En iedereen vond het lekker! En gezellig! Geloof ik!

Oh, en ik kreeg een hele mooie verjaardagskaart van mijn collega’s:

Semi-claims to fame, met nadruk op semi

Ook wel leuk om te vermelden: in het februarinummer van HP/De Tijd, waar ik vorige week een exemplaar van ontving, staat een artikel over Heleen van Royen waarvoor meerdere mensen zijn geïnterviewd – waaronder ik! Ik was gevraagd om iets te vertellen naar aanleiding van mijn scriptie van twee jaar terug (die, heel kort door de bocht gezegd, ging over de (vrouwelijke) imago’s van Van Royen, Connie Palmen en Renate Dorrestein). Superleuk!

Het volgende is misschien niet heel boeiend, maar goed, als ik toch aan het opscheppen ben: ik ben ook nog eens te zien als wazige vlek te zien op het filmpje van Lubach over Trump, je weet wel, die ene die alleen maar gezien is door driekwart van de wereldbevolking. Op het moment dat het gaat over de taal Nederlands, zie je een studiegenoot van me praten en dan zie je daarachter wat blurretjes, en een van die blurretjes ben ik dus. Het is zo vaag dat ik het pas de tweede keer dat ik het filmpje zag doorhad, maar het is toch leuk.

Met andere woorden: ga Nederlands studeren, zo kom je nog ergens!

———————————————————————————————————————–Andere dingen
    • Ik ga jullie alvast waarschuwen: de volgende punten gaan uitsluitend over dingen die ik heb gehoord, gezien of gelezen, want naast mijn werk, mijn verhuizing en al mijn verjaardagen heb ik in januari niets spannends meer kunnen doen.
    • Oh ja wel, nog één ander ding, en dat is dat ik opnieuw zelf mijn haar heb geprobeerd te verven. Nu heeft mijn haar vier verschillende kleuren (het blond van de kapper, het blond van de eerste thuisverfbeurt, het blond van de tweede thuisverfbeurt, en stukjes die ik ben vergeten mee te pakken. TOP).
    • Deze maand had ik ook wel de Adore Delano appreciation month kunnen noemen, want ik heb haar muziek continu geluisterd. Ik was daar een tijdje geleden al mee begonnen, maar ik vond het eigenlijk heel slecht, alleen toen gaf ik het nog een kans en begon ik ervan te houden zoals alleen een door liefde verblinde RPDR-fan ervan kan houden. Lievelings I look Fuckin cool. Herinnert me aan toen ik nog 19 was en altijd met gatenpanty’s en afgebladderde nagellak rondliep. (Ach, wat zit ik nou te liegen? Dit nummer is nog altijd heel herkenbaar, vooral om deze zin: Don’t need to brush my hair out // Birds need a nest to hang out.) (Ik heb dit soort nummers nodig oké, nu ik vier verschillende haarkleuren heb.)
    • Ik herlas The perks of being a wallflower. Ik was eigenlijk in iets totaal anders bezig maar toen wilde ik het ZO graag lezen dat ik geen andere keuze had dan er meteen in te beginnen. Het was de derde of vierde keer dat ik hem las, maar hij blijft prachtig. Het voet gewoon zo … echt.
    • Speaking of TPOBAW, ik ging dus ook meer informatie opzoeken over Ezra Miller (die Patrick speelt in de verfilming) en toen ontdekte ik zijn band, Sons of an Illustrious Father. Dat beviel me ook wel erg goed.
    • Met andere woorden, ik ben weer ‘lekker mezelf’ geweest deze maand.
    • Verder heb ik EINDELIJK Het Smelt gelezen. Ik vond het een heeel vet boek, het zat ontzettend goed in elkaar, maar op zich had het wel net iets korter kunnen zijn, ik had het idee dat er iets te veel herhaling in zat. Desondanks was ik binnen een week door de bijna 500 bladzijden heen.
    • Nu lees ik What Ever Happened To Baby Jane? omdat ik, zoals jullie inmiddels wel doorhebben, geen brede interesses heb, maar erg gefixeerd ben op een aantal dingen

Even tussendoor kijk hoe mooi het IJ <3

Februari

Aangezien februari een vrij korte maand is, is hij inmiddels alweer bijna voorbij (snappen jullie nu waar mijn existentiële crisis vandaan komt??? Ik denk altijd dat dingen voorbij zijn als ze nog maar net zijn begonnen), maar er staan een heleboel leuke sociale dingen op de planning. Tussendoor probeer ik een hoop te schrijven in de hoop dat ik nog een beetje een beetje een ‘jonge’ schrijfster kan zijn, zoals op die verjaardagskaart van mijn collega’s stond. Met andere woorden: volgens mij worden die 28 goed bestede dagen.

9 Comments

Filed under maandoverzicht

9 Responses to whoohoo januari whoohoo (sorry ik kan even geen serieuze titel bedenken)

  1. Het Smelt was zoooo goed! Terecht het beste boek van 2016!

  2. Lin

    Ga je een smelt review schrijven?

  3. Haha ik dacht even dat je een boek had uitgegeven zonder mij het te vertellen, maar het was een kaart.

  4. Gefeliciteerd nog met je verjaardag! Helemaal leuk dat jullie samen zijn gaan wonen. 🙂

  5. Wat leuk dat je bent gaan samenwonen en dat van die verjaardag ken ik helemaal! Ik word er nu dit jaar ook 26 en weet ook nog niet helemaal hoe ik mij daarbij moet voelen …

  6. Veel geluk toegewenst samen. En 26 is zó jong. Ik herhaal: zóóó jong.

Leave a Reply

Your email address will not be published.