Tag Archives: noord gestoord

dingen die ik ga missen aan amsterdam-noord

Lekker uitzicht

Want echt waar, ik voel me er reuze thuis. Zelfs ondanks het feit dat niemand ooit naar me toe wil komen omdat het te ver weg is, zelfs ondanks het feit dat ik ‘s avonds altijd de bus moet nemen omdat ik in het donker niet langs al die bosjes durf te fietsen, zelfs ondanks het feit dat fietsen vanaf de pont sowieso best wel klote is.
Na dik drie jaar ben ik er toch wel gaan horen. Als ik over het Buikslotermeerplein loop, is het net alsof ik nooit anders gedaan heb. Ik weet precies waar ik moet zijn (en vooral: waar niet). Wie heeft de Kalverstraat nodig? Hier heb je ook alles, en je kunt er nog lopen zonder vertrapt te worden door Franse toeristen ook.

Misschien ga ik nog wel eens terug, gewoon, als uitje.

Wat ik ook veel ga missen:

– de Jumbo (ze hebben er alles wat ik wil, en meer. Ik herken zelfs de medewerkers. Erg hè.)
– de konijnen die overal rondlopen (nou ja, overal waar het groen is dan)
de huizen op de dijk (net alsof je in Volendam woont joh)
– de brede wegen (kun je tenminste lekker breed fietsen)
– mijn buren (behalve als ik ga slapen)
– de 305725 miljoen kinderen die bij de halte Rode Kruislaan uitstappen om naar school te gaan (ik ben een sentimenteel wijf, oké?)

Wat ik niet ga missen:

de muizen (maar ik maak vast nieuwe vrienden)
– de mensen die altijd urenlang in hun auto’s op de parkeerplaats zitten (dat is gewoon creepy)
– de doodenge liften (en nog engere trappenhuizen)
– de kermis die ongeveer veertien keer per jaar opgetuigd wordt (logisch)
– alles uit de eerste alinea (ook logisch)
– geen eigen keuken hebben (megalogisch)

Want, lieve vrienden, zoals jullie misschien wel vermoeden, ga ik Amsterdam-Noord inwisselen, en wel voor het oosten van de stad. Niet omdat ik niet van Noord hou, maar omdat ik wat vaker nachtelijke fietstochtjes wil maken. En mensen bij mij thuis wil uitnodigen. En dan voor hen koken in een keuken waarin ik de oven durf aan te raken zonder daarna meteen mijn handen te moeten ontsmetten. Tevens wil de stoel van mijn oma ook graag gebruikt worden in plaats te staan verpieteren in een hoekje van mijn oude kamer in mijn ouderlijk huis, dus ik had écht een grotere woning nodig. En na lang zoeken heb ik die ook gevonden: over een week of twee gaan ik en mijn bezittingen wonen in Oost.

Mochten jullie je afvragen hoe ik dit voor elkaar heb gekregen in dat dure en volle Amsterdam: langstuderen mensen, langstuderen is de sleutel naar een beetje een leuke woonplek. Na vijf jaar ingeschreven te staan bij Studentenwoningweb heb ik eindelijk iets gevonden waarvoor ik het aandurf Noord te verlaten. Voor een jaar dan, als ik mijn lerarenbevoegdheid heb gehaald, word ik er weer uitgeknikkerd.
Maar nu ben ik gelukkig. En alvast nostalgisch, ja.

amsterdam noord gestoord

Opdat deze tekening nooit vergeten wordt

 

22 Comments

Filed under leven

noord gestoord voor beginners

Over het algemeen voel ik me best wel thuis in Amsterdam-Noord. Misschien komt dat doordat dit stadsdeel toch wel het Rotterdam van Amsterdam is, zoals ik laatst tot mijn grote vreugde ontdekte. Dat is ook de reden waarom iedereen het zo haat en ik me er zo thuis voel. Want ja, het Buikslotermeerplein doet inderdaad erg denken aan een soort onoverdekt Alexandrium (je weet wel, dat winkelcentrum waar de eerste Primark van Nederland gevestigd zit (en overigens niet bepaald representatief is voor heel Rotterdam, maar ik woonde er vlakbij dus ja)). Beide winkelcentra bevatten alle winkels die je maar nodig hebt, trekken een heel divers publiek en La Place is hun meest fancy horecagelegenheid. De kantine van de HEMA is een goeie tweede.

Voor diegenen die niet zo bekend zijn met Amsterdam, zal ik trouwens nog even uitleggen waar Amsterdam-Noord precies ligt ten opzichte van de rest van Amsterdam (voordat ik naar Amsterdam verkaste, wist ik dat zelf ook niet)

Amsterdam-Noord

(Ik heb trouwens een stukje van diep-West en de Bijlmer afgeknipt, want het gaat toch om Amsterdam NOORD hè)

Zoals jullie zien, ligt er water tussen Noord en de rest van de stad. Dat is best wel irritant, want dat betekent dat je altijd of met de pont moet, of met de bus onder het IJ door, of over een of andere wazige terrorbrug die naar Oost gaat en waar je niet kan komen zonder door een of ander bos te gaan (heb ik me laten vertellen, nooit geprobeerd hoor). Ik ga meestal met de bus. Om eerlijk te zijn zou ik liever gaan fietsen (ik heb het idee dat het ov in Amsterdam toch een beetje voor toeristen is), maar er zijn twee redenen waarom ik dit niet vaak doe:

1) Ik durf ‘s avonds niet in mijn eentje door Noord te fietsen. Niet dat het hier over het algemeen zo onveilig is, maar omdat je dan moederziel alleen over allemaal doodstille weggetjes moet.

2) Fietsen langs Centraal Station (waar de pont stopt) is echt een ramp. Ik zou hierover wel willen uitweiden maar dan blijf ik bezig, dus dat bewaar ik voor de volgende keer.

Anyway, de scheiding tussen Amsterdam-Noord en de rest van de stad zorgt er samen met het ontbreken van ‘gezellige’ straatjes (in plaats van grachten hebben wij tenminste brede wegen waar je gewoon over kunt lopen) voor dat het grootste deel van mijn leven buitenshuis zich afspeelt in een ander stadsdeel. Mijn meeste vrienden krijg je alleen naar de overkant voor de IJ-hallen of een of andere hippe horecagelegenheid pal naast de pont – en geef ze eens ongelijk.

Een enkele keer stelt iemand dus voor om naar een van die hippe plekken te gaan om het voor mij wat makkelijker te maken. Dat vind ik altijd zo aardig dat ik maar niet zeg dat die leuke tenten bij het NSDM-werf vanaf mijn huis minstens net zo ver fietsen zijn als een café in het centrum. Maar binnenkort wordt het vast drukker in mijn buurt. Amsterdam barst namelijk uit zijn voegen dankzij de vele importamsterdammers zoals ik en het feit dat mensen kennelijk nog steeds niet zijn gestopt met baren. Omdat de bizar hoge huizenprijzen rond de grachtengordel zelfs voor yuppen niet leuk meer zijn, zoeken steeds meer huiszoekers en ondernemers hun heil aan de verkeerde kant van het IJ. Het is dus wachten op de eerste Starbucks op het Buikslotermeerplein.

De Kinkerbuurt was vroeger immers ook een plek waar je niet wilde komen, benadrukt mijn vriend altijd als ik wil huilen van jaloezie omdat hij daar is opgegroeid.

Nog even en iedereen is jaloers dat ik in Noord woonde voordat het cool was. Als jullie willen, zal ik tegen die tijd een toeristische rondleiding geven.

 

Nooit meer een blogpost missen? Volg Vijf Koffie Graag op Facebook!

 

27 Comments

Filed under leven