Tag Archives: hardlopen

by | April 6, 2014 · 16:54

schone lucht

De laatste tijd merk ik dat ik wat moeilijker adem, vooral zodra ik mijn eigen kamer binnenkom. Dit kan drie redenen hebben:

1. Het ventilatierooster is niet meer wat het ooit geweest is
2. Mijn longen vinden het niet oké dat ik al drie maanden niet meer hardloop
3. Ik heb zoveel aan mijn hoofd dat ik geen adem meer over heb

Zelf ga ik voor optie twee, omdat ik nummer één nogal onwaarschijnlijk vind en nummer drie wat melodramatisch. Al zou dit dan wel direct betrekking hebben op punt twee. Ik heb een paar keer enorme alinea’s getikt waarom alles nu zo veel en druk is, maar iedere keer klonk ik als een enorm zeikwijf en echt interessant was het ook niet, dus laat maar zitten; jullie moeten me maar gewoon geloven.

Dat is ook de reden waarom ik tweeënhalve week geleden abrupt stopte met bloggen. Het was niet zo dat ik geen inspiratie had (ik heb nooit inspiratie, maar om één of andere reden verschijnt er toch altijd wel iets, heel raar is dat), maar het idee dat ik óók nog eens meerdere keren per week een blog uit een hoge hoed moet toveren, trok ik even niet meer.

Sorry, hebben jullie al genoeg van de emo-Lisa? Gelukkig vertrek ik woensdagavond naar mijn vriendin Nora in Londen, zodat jullie even geen last meer hebben van al dat lawaai dat mijn hersenen maken. In Londen hebben ze er toch minder last van, want daar wonen zoveel mensen dat het niet opvalt.

Ik vlieg trouwens met British Airlines. Naar Heathrow. Dat is echt fantastisch, want meestal als ik naar Londen ga, moet ik naar een of ander aftands vliegveld waarna een of andere aftandse bus me naar een of ander random punt in Londen brengt, maar nu kan ik gewoon de metro pakken vanaf Heathrow. En British Airways staat me ook nog eens toe om achterlijk veel bagage mee te nemen. Een cabin bag én een personal bag, die gewoon 23 kilo per stuk mogen wegen. In totaal mag ik dus vier keer zoveel meenemen als normaal, terwijl ik aan normaal altijd al ruim genoeg had. Kan ik net zo goed mijn hardloopschoenen meenemen. En mijn laptop, zodat ik dat bloggen een beetje kan inhalen.

Hahaha grapje. Dat laat ik lekker liggen tot volgende week. Misschien plan ik morgen of overmorgen  nog een berichtje voor in de toekomst, maar… ik denk het niet.

Eerst maar de schone (…) lucht van Londen inademen.

12 Comments

Filed under hardloopavonturen, metablog

Tagged as , ,

by | November 16, 2013 · 17:05

hoe ik toch maar niet stopte met hardlopen

Op een gegeven moment besloot ik om er maar gewoon helemaal mee te kappen. Het was een tijdje na de Leiden Ladies Run die ik samen met Dionne liep. Dit ging vrij slecht – deels door slechte voorbereiding, deels door slaapgebrek, maar vooral doordat ik ontzettend veel last had van mijn enkels (wat ook echt voor duizend procent mijn eigen schuld was omdat ik de avond daarvoor op hakken had gestaan). Over tien kilometer deed ik iets meer dan een uur. Als dit mijn eerste wedstrijd was geweest had ik het prima gevonden, maar aangezien ik een paar maanden terug lachend dezelfde afstand rende in 56 minuten, vond ik er niks meer aan.

Nog erger: mijn enkels deden superveel pijn, ook in de weken daarna nog. Eigen schuld, dikke bult, maar daar koop je geen eieren voor. De Dam tot Damloop zei ik maar af. Pas na een maand probeerde ik het weer eens. Enkeltechnisch ging het prima, maar ik had er al geen zin meer in.

Want rennen, ja… meh. Deze zomer trok ik nog alles uit de kast met overdreven lange looproutes, kilometers tellen en intervaltraining, maar daar was ik nu wel klaar mee. Had al genoeg andere dingen om energie in te steken. En dat geren, ja, zo leuk is het niet. Ik ben denk ik niet zo gevoelig voor endorfine. Waarom doe je zoiets eigenlijk drie keer per week? Dat kost toch veel te veel tijd? Kan ik wel voor betere dingen gebruiken. Komt er eentje achter.

Ineens bedacht ik me: sporten is optioneel. Er zijn zoveel mensen die het niet doen. Dan kan ik er toch ook gewoon mee ophouden? Nooit meer de deur uit zonder eerst onder een warme douche te hebben gestaan, nooit ‘s ochtends een uur langer kwijt zijn voordat ik aan belangrijke dingen ga beginnen, nooit meer het eerst veel te koud en dan veel te warm hebben. Dat zoiets gewoon mogelijk is.

Dus kapte ik ermee. En nee, toen werd ik niet moddervet. Ook heb ik mijn conditie niet echt verloren. Ik miste het hardlopen niet, en ‘dat gevoel erna’ mochten ze ook houden. Mijn enige probleem was dat ik niet meer sliep.

Normaal gesproken ben ik een goede slaper: geef mij een kussen en ik ben weg. Nu had ik een heleboel goede redenen om ‘s nachts wakker te liggen, maar ik vermoedde toch dat het iets te maken had met het gebrek aan intensieve beweging. Om het te testen besloot ik maar weer eens te gaan rennen. Nu zonder intervallen en kilometers, maar gewoon, een suf rondje. Veel leuker ook dan hardlopen met een doel – ik heb al genoeg doelen. Lekker lopen, lekker aan beetje aan andere dingen denken. Maar hardlopen deed ik. En slapen gaat weer als een tierelier.

Dus bij dezen: sport is niet optioneel. Intervaltraining is dat wel.

1 Comment

Filed under hardloopavonturen

Tagged as

by | June 10, 2013 · 22:33

het was echt roze

Van tevoren zag ik die Ladiesrun niet echt zitten – ten eerste niet omdat ik niet zo heel erg goed had getraind (weet je niet hoe DRUK ik het heb) maar ook niet omdat Ahoy roze gekleurd was. ZOVEEL MENSEN vrouwen. Bij elkaar vormden ze een knalroze eenheid die mij behoorlijk wat angst inboezemde.

Gelukkig waren Dionne  en Iris er ook, anders was ik volgens mij echt verzwolgen en voor altijd verdwenen. Hoewel we veel te vroeg waren, was de roze menigte zou vol en verwarrend dat we uiteindelijk nog een soort van moesten haasten om op tijd in de startvakken te staan.

IMG-20130609-WA0003

Nu lijkt het net alsof het meeviel met de hoeveelheid roze maar dat komt door al die toeschouwers

De eerste kilometer ging wel lekker. Het was een beetje lastig om je tussen die duizenden mensen vrouwen door te manoeuvreren (Dionne kon het heel goed, die was ik na 10 sec kwijt), want natuurlijk loop je elkaar in het begin ontiegelijk voor de voeten, maar het ging prima. Totdat ik ineens fucking erge steken in mijn maag kreeg.

Ik krijg NOOIT steken in mijn maag, behalve nu dus. Het liefst wilde ik voorover in het gras gaan hangen, maar dat kon niet, want iedereen rende keihard door en ik ga mooi niet als eerste stilstaan. Dus besloot ik door te rennen in de meest comfortabele houding die ik kon vinden; met mijn rechterschouder zwaar voorover gebogen, als een soort Quasimodo. En maar hopen dat ik niet gefilmd werd. Rond de vierde kilometer ging het vanzelf weer over – gelukkig, want toen hoorde ik ineens mijn moeder en opa en moest ik al rennend op de foto gezet worden en dan is een bochel niet echt charmant. Vrouwen, hè.

Kilometer 4 tot en met 8 gingen prima, ik kon weer lekker wat mensen vrouwen inhalen die mij hadden ingehaald tijdens mijn bochelaarsloopje (ja, ik zei dat ik blij was als ik ‘m uit zou lopen, maar eenmaal bezig werd ik ineens competitief). Vanaf kilometer 8 vond ik dat het wel eens klaar mocht zijn en de laatste kilometer vond ik echt niet tof – maar toen ik eenmaal gefinisht was vond ik alles weer prima, niets aan de hand, ik had het gevoel dat ik nog wel 10 km kon lopen. Daarna was het weer een ontzettend gedoe met de rest zoeken, kluisjes zoeken, uitgangen zoeken en familie zoeken – uiteindelijk vond ik naast mijn moeder en opa ook mijn oom en tante, die ik niet eerder niet gezien had en die mij niet gezien hadden, maar het was toch vet dat ze er waren.

Al met al was het een heel gedoe, je bent een hele dag kwijt voor eventjes rennen. Eén keer maar nooit weer, dacht ik eerst nog toen we de parkeergarage niet uitkwamen. Naarmate de tijd verstreek begon ik het ineens steeds leuker te vinden en kreeg ik zowaar zin om weer te gaan – zeker toen ik erachter kwam dat ik best een prima tijd had neergezet. Ik was al blij geweest als ik zonder al te veel kleerscheuren over de finish was gekomen, maar nu bleek dat het ook nog eens binnen een uur gelukt was, ben ik al helemaal gelukkig. Kom maar op met die Dam tot Damloop. Of Bruggenloop. Of whatever, ik ga wel naar buiten.

BMVYgZRCMAEmAJN

IMG-20130609-WA0002

Ik zeg het je. Allemaal toeschouwers in beeld!

23 Comments

Filed under hardloopavonturen, op stap

Tagged as , , ,

by | May 25, 2013 · 16:42

bloggende hardlopers, hardlopende bloggers

Volgens mij bestaat er een relatie tussen bloggen en hardlopen. De laatste tijd lees ik alleen maar blogs van fanatieke bankhangers die zich ineens drie keer per week in hardloopoutfits hullen en van fanatieke hardlopers die steeds langer, verder en sneller gaan. Misschien heeft het te maken met ons ijzeren discipline, misschien is het puur peer pressure – hoe dan ook, go bloggende hardlopers en andere sportievelingen!

Over peer pressure gesproken, ik heb Dionne en mij een paar weken geleden ingeschreven voor de 10 kilometer tijdens de Ladiesrun in Rotterdam op 9 juni. Het ging iets democratischer dan dat het nu lijkt, maar zo stelt zij de zaken voor, en omdat ik heel blij ben dat ik niet in mijn eentje hoef, praat ik haar braaf na.

Dus toen ze zei “Ik heb me aangemeld voor het Vivateam van de Dam tot Damloop, doe je ook mee?” zei ik: “Ja.” Even voor de duidelijkheid: dat is 16,1 km. Peer pressure, hè.

Maar goed, om mee te doen moeten we eerst ingeloot worden, daarom concentreer ik me voorlopig maar op de Ladiesrun. Eén van mijn goede voornemens voor 2013 was dat ik een keertje 10 kilometer ging hardlopen, gewoon om te laten zien dat ik het heus wel kon. Hoewel ik normaal gesproken maar een beetje rustig een rondje ren en het helemaal prima vind, heb ik kennelijk toch een soort bewijsdrang. Heeft vast iets te maken met jullie hardlooprecords, of anders met het feit dat ik vroeger altijd als laatste werd gekozen met gym.
Dat event is al over twee weken en ik ben best wel nerveus. Ik weet zeker dat ik voordat ze het parcours gaan afbouwen wel over die streep ben, maar ik vraag me af na hoe lang en in welke staat dat zal zijn – mijn streven was binnen een uur, lachend en zwaaiend en kushandjes werpend, net zoals je winnaar van de Rotterdamse marathon, maar het trainen gaat de laatste week zo matigjes dat ik hier niet meer zo zeker van ben.

Maar goed, geenpaniekgeenpaniek, het zal allemaal wel oké gaan, prima, gewoon blijven trainen enz enz. En er daarna een blog over schrijven, net als alle andere deelneemsters.

30 Comments

Filed under hardloopavonturen, metablog

Tagged as ,

by | January 1, 2013 · 20:36

sinds oudjaar 2001 ben ik maar weinig veranderd

De eerste keer dat ik goede voornemens maakte, was ik 10 jaar en ik schreef ze met gekleurde gelpennen in mijn barbiedagboek. Voornemen nummer uno luidde: ’25 goede voornemens verzinnen’. Daarna volgden voornemens als ‘beter voor konijn zorgen’, ‘beter haar kammen’ en ‘minder huilen’. Inmiddels ben ik meer dan twee keer zo oud, maar mijn zelfverbeteringsillusies heb ik nog lang niet verloren. Omdat mijn gekleurde gelpennen leeg zijn, hierbij mijn goede voornemens voor 2013:

1. Vaker haarmaskers gebruiken, zodat kappers niet meer zo zeuren over dat ik dat moet gaan doen.
2. Een boek per week lezen. (Om me een beetje meer neerlandicus te voelen)
3. Heel veel juicen. Voor de normale mens: kilo’s en kilo’s groente en fruit in een apparaat gooien, zodat je het piepkleine beetje sap dat eruit komt, kunt drinken. Dit voornemen is Heel Belangrijk, al was het maar omdat mijn nieuwe sapcentrifuge mijn halve kamer in beslag neemt.
4. Minder vaak over One Direction praten.
5. Een hele fijne laatste maand in Parijs hebben.
6. Eens een keer 10 kilometer hardlopen. Dat kan ik best, maar ik heb er nooit zin in, omdat dat zoveel tijd kost. Maar goed, ik wil kunnen zeggen dat ik ‘wel eens 10 kilometer loop’, en aangezien ik niet kan liegen moet ik dat dan maar eens gaan doen.
7. Leren liegen.
8. Blogposts vooruit typen die ik in geval van nood en tijdstress online kan gooien (wat een grap, nu komen we dus aan bij bizarre voornemens)
9. Afleren om aan het tweede chocolaatje te denken voordat ik de eerste op heb.
10. Mijn broccoli niet meer laten beschimmelen, en als het toch beschimmelt, gaat er één euro in een speciale broccolispaarvarken, en van dat geld ga ik aan het eind van de maand extra broccoli kopen (bovenop de broccoli die ik sowieso iedere week al koop), waardoor ik nog meer broccoli heb die kan beschimmelen, wat rampzalig zou zijn; dus ik moet het gewoon opeten.
11. Minder huilen.

34 Comments

Filed under voornemens

Tagged as , , ,