Tag Archives: blij ei

over waarom het eigenlijk best wel prima met mij gaat

Hallo lieve lezers, hoe gaat het met jullie? Met mij gaat het goed. Dankzij de twee voorgaande zinnen heb ik wel een beetje het gevoel alsof ik acht jaar oud ben en een brief naar mijn penvriendin Annabel aan het schrijven ben, maar op een of andere vreemde manier bevalt me dat wel.

Maar ja, ik heb dan ook best wel een goed humeur – en niet eens om één reden, neen, het leven lacht mij momenteel op meerdere fronten toe! Omdat geluk er is om te delen, heb ik ze op een rijtje gezet:

Studie/werk (oftewel: Dat Ene Waar Je Heel Veel Uren Per Dag Mee Bezig Bent En Waar Je Je Hele Identiteit Aan Ophangt, Tenzij Je Moeder Bent)
Nou, zoals jullie misschien wel niet weten, ben ik vorige maand afgestudeerd! Ik volgde een eenjarige onderwijsmaster, zodat ik in plaats van alleen ex-student Nederlands ook docent Nederlands kon worden. Spoiler: hoewel ik mijn onderwijsbevoegdheid heb behaald, ben ik nu geen docent. In plaats daarvan heb ik nu een baan als copywriter! Ik ga fulltime werken bij een heel leuk bedrijf in Amsterdam-Noord, dus ik mag lekker vijf dagen per week met de pont naar klein-Rotterdam. Hoewel ik het al een tijdje wist, heb ik eergisteren mijn contract getekend, vandaar dat ik het nu pas durf te vertellen. Maandag ga ik beginnen. Ik heb er echt heel veel zin in.

amsterdam noord

Eindelijk terug

Mijn knie (oftewel: Mijn Beide Knieën)
(Zoals jullie zien, behandel ik alle onderwerpen in aflopende mate van belangrijkheid)
Mijn fysiotherapeut had al een paar weken geleden gezegd dat ik wel eens kon proberen om voorzichtig hard te lopen, maar ik dacht, why bother als ik niet eens pijnloos gewoon kan wandelen. Op vakantie (zie mijn volgende punt) had ik echter zo griezelig weinig last van mijn knieën dat ik het wel móest proberen. Nou ja, als ik thuis was dan, want ik had mijn sportspullen uiteraard niet bij me in Engeland. Toen het eindelijk zover was voelde ik mijn knieën helaas al vóór het rennen omdat ik de dag daarvoor de hele dag in de auto had gezeten, maar ja, toen kon ik me natuurlijk niet meer inhouden.

Het was niet echt leuk. Hardlopen terwijl je bij iedere stap doodsbang bent dat het zeurende gevoel in je been omslaat in ‘iets ergs’, is niet bepaald prettig. Desondanks had ik na 2,5 kilometer in 20 minuten (ja sloom maar ik moest dus rustig aandoen en veel tussendoor lopen) niet veel meer pijn dan aan het begin. Donderdag deed ik een tweede poging en die 3,25 kilometer in 27 minuten had mogelijk nog minder impact op de pijn. Dus ik ben heel blij.

Wat overigens niet wil zeggen dat ik er al ben, mijn knieën blijven zeuren en ik blijf heel voorzichtig, maar goed, in februari ging het al na een kwartier mis, dus kun je nagaan…

De vakantie (In Cornwall Dus)
Jup, ik ben dit jaar voor de tweede keer met mijn ouders op vakantie geweest, maar mijn vriend kon niet omdat hij net een nieuwe baan heeft, en mijn ouders hadden me gewoon ingeschreven voor de boot naar Dover toen ik nog zei dat ik niet meeging. Ze kennen me goed. Het was een heerlijke vakantie, ook omdat we voor het eerst sinds jaren een compleet gezin waren: mijn broertje (23) en zusje (18) gingen ook mee.

Voor wie het wat boeit: we gingen dus naar Cornwall, waar vrienden van ons wonen (een stel van 78, waarvan de vrouwelijke helft meer energie heeft dan de rest van ons bij elkaar, echt bizar). Het was heel gezellig, en ik heb heel veel lekkere dingen gegeten, heel veel mooie wandelingen gemaakt, heel veel spullen die ik niet nodig heb gekocht, heel veel boeken gelezen, en heel veel gelachen met mijn Geschwister.

Een ander hoogtepunt was dat ik voor het eerst in mijn leven een medevegan heb ontmoet die ik zowaar níet van het internet ken; de 13-jarige (!) kleinzoon van onze vrienden is ook overgelopen naar the dark side! Hij is echt supercool en maakt allemaal dingen die ik als 25-jarige niet eens kan maken. Onze moeders waren ook blij, want die konden het nu uitgebreid hebben over het feit dat het zo veel lastiger is om veganistische vegaburgers te kopen dan vegetarische.

Harry Potter and the Cursed Child (Spoilervrij, Een Soort Van)
We moeten het ook even over de nieuwe HP hebben. Om te beginnen: ik was eigenlijk niet van plan om dat boek te lezen, ik wilde gewoon een keer (volgend jaar of zo, als het niet meer zo onmogelijk is om kaartjes te bemachtigen) naar het toneelstuk, aangezien het boek geen roman is, maar een toneelscript met een kaft. Alleen… toen kwam ik erachter dat alle andere crazy fangirls zich óók niet inhielden en ‘m gewoon binnen één dag uit hadden, dus toen dacht ik, het is mooi geweest, ik ga dat ding ook kopen.

AND I LOVED IT. Nee echt. Iedere pagina was doordrenkt van emotie en wijze levenslessen en ik had een buitengewoon prettig weerzien met mijn lievelingspersonages en wat Malfidus en Ginny zeiden over hun schooltijd, JANKEN. Oké, het verhaal was niet zo geloofwaardig en totaal kort door de bocht, maar ik kon me daar vrij goed overheen zetten omdat ik weet dat het een toneelstuk is en geen echt boek. Niet dat toneel nooit geloofwaardig is, maar je hebt op het podium nou eenmaal minder de tijd ]om lange verhalen te vertellen (hebben jullie nooit Orlando gezien of zo?)

Toen ik na het lezen op internet keek, bleek ik echter zo’n beetje de enige te zijn die het geweldig vond. Bijna alle andere HP-superfans willen het boek graag op de brandstapel gooien. Jammer maar ja. Their loss.

Concerten (Ja, Meerdere!)
1. Ik heb tickets gekocht voor Placebo! Ik twijfelde heel lang omdat ik dacht dat er niemand mee wilde, maar uiteindelijk offerde mijn vriend zich op. Dat betekent best wel wat, aangezien hij er echt niets aan vindt. Ik heb er zoveel zin in en luister tegenwoordig weer ongezond vaak naar Placebo. Echt, hoe heb ik ooit níet ongezond vaak naar Placebo kunnen luisteren?
2. Binnenkort ga ik trouwens ook naar PJ Harvey! Dat heb ik nog helemaal niet verteld. Ook hier heb ik veel zin in, al moet ik toegeven dat ik mezelf nog even wat enthousiaster moet maken door meer naar het nieuwe album te luisteren, daar ben ik om een of andere duistere reden (Placebo) nog niet aan toegekomen. Maar ik heb nog twee maanden, dus het komt wel goed, lijkt me zo.
3. Ik ben er net achter gekomen dat Frank Turner op 5 september in het Amsterdamse Bostheater komt en er zijn volgens mij nog kaarten……………….

20 Comments

Filed under leven

positiviteit is niet klaar met mij

Volgens mij probeert het universum me wat duidelijk te maken. Schreef ik in mijn vorige blogpost nog dat ik was gekapt met dat lastige #100happydays-gedoe, gaat Iris me taggen voor 5 reasons why I smile. Nu moet ik alsnog online blij gaan doen.

Nou ja, niets moet, alles mag, het is toch zeker mijn bloedeigen blog – natuurlijk kan ik ook niet meedoen, maar wie ben ik om een teken van het universum te negeren? Bovendien, een beetje geforceerde blijheid kan ik nu wel gebruiken. Ik zou eigenlijk met een vriendin naar een schildercursus gaan, maar dat gaat niet door. In principe vind ik het niet zo erg: ik heb tentamenweek en stiekem kan ik die extra uurtjes meer dan goed gebruiken om wetenschappelijke artikelen over (laat dat duidelijk zijn: over, niet van) literaire snobs te lezen, maar het probleem is dat ik vanochtend al make-up had opgedaan. Nu heb ik mijn poriën dus voor niets laten lijden. Een doodzonde.

Maar goed, verder lacht het leven me toe hoor, en wel hierom:

1) Ik mag vandaag lekker binnen blijven. Ik was graag gaan schilderen, maar ik vermaak me ook prima als ik een dag doorbreng op zo’n zestien vierkante meter.

2) Tim en ik zijn vandaag officieel een jaar samen! We gaan het niet vieren, want we hadden allebei al wat anders te doen (oké, ik nu niet meer, maar goed). Bovendien is een datum niet zo heel interessant aangezien we daarvoor toch al een hele tijd met elkaar hingen. (Dat vind ik altijd zo raar als mensen gaan trouwen – dan zijn ze ineens “twee jaar getrouwd” terwijl ze al vier/negen/drieëntwintig jaar samen zijn! Net alsof je ineens terug bij af bent!) Toch vind ik het een leuk idee dat we nu gewoon een heel jaar kunnen terugtellen. En natuurlijk is het ook superleuk om te beseffen dat iemand het al vier jaargetijden met jou uithoudt. En jij het met diegene.

3) Ik ben eindelijk begonnen aan The Cuckoo’s Calling van J.K. Rowling (oh nee, Robert Galbraith). En het is goed jongens. GOED.

4) Ik zal wel in herhaling vallen, maar: IK BEN ZO BLIJ DAT MIJN TELEFOON TERUG IS OMG IK KAN NU WEER GEWOON TWITTEREN EN GEWOON WEBSITES LADEN IPV DAT HET SCHERM GEWOON WIT BLIJFT EN IK HEB WEER GEWOON EEN SELFIECAMERA EN OMG!

5) De laatste tijd ben ik weer bezig met het schrijven van fictie. Ik was vergeten hoe leuk ik dat vond, verhalen verzinnen en die helemaal optekenen zoals ik dat wil. In het dagelijks leven schrijf ik ontiegelijk veel – niet alleen voor mijn blog maar ook voor mijn werk, Absint en mijn studie – maar dat is allemaal vrij feitelijk en ik vind het superchill om eens alles uit mijn duim te zuigen. Dat geeft zoveel mogelijkheden! Binnenkort publiceert Killer Magazine trouwens een verhaal van mijn hand (met de spannende titel Beautyblogger) en wellicht verschijnt er binnen afzienbare tijd nog wel eens ergens wat. Of niet. Ik blijf in ieder geval lekker doortypen.

Bij de spelregels van 5 reasons why I smile staat dat ik ook nog vijf andere mensen moet taggen. Bij dezen geef ik zonnestraaltjes (oh wacht, dat was een andere positivo-tag) Lennie, Donnie, Laura, R.S. en Femke de nadrukkelijke opdracht om vijf dingen op te schrijven waar ze zo gelukzalig van gaan glimlachen dat ze kramp in hun kaken krijgen.

16 Comments

Filed under leven

een hele fijne maandag gewenst


Herinneren jullie je de nadagen van Hyves nog? Toen het eigenlijk al niet meer leuk was, omdat werkelijk íedere oudtante of buurvrouw je als vriend toevoegde en zo toegang verkreeg tot de intiemere delen van je leven, zoals je stoere spiegelfoto’s en de krabbels van je crush? En dat de profielen van deze buurvrouwen en oudtantes op hun beurt weer volgekrabbeld waren met wanstaltige, al dan niet bewegende en glitterende plaatjes met teksten als ‘fyne dag liefs mij’? Op een gegeven moment stond Hyves er zo vol mee dat het Een Ding werd, en zelfs zo’n groot Ding dat de als tegenreactie opgerichte anti-pagina óók weer Een Ding was.

Nu iedereen, inclusief de buurvrouwen, is overgestapt op Facebook, zie je dit fenomeen niet meer zo veel. Ik heb geen idee waarom niet – je gaat me niet vertellen dat het ‘uit’ is om elkaar glitterplaatjes te sturen?
Gelukkig heb ik de laatste tijd toch weer een paar mensen ge-add die deze traditie wel in ere houden. Ja, gelukkig zei ik – want stiekem word ik daar hartstikke blij van. Hóe fijn is het om ‘s ochtends in bed of aan het ontbijt een beetje suffig door je timeline te scrollen en dan een sereen natuurplaatje aan te treffen met daarop de tekst: ‘een prettige dag gewenst lieve vrienden, maak er iets moois van’?

Misschien ben ik te makkelijk te motiveren, misschien ben ik zielig sentimenteel of misschien heb ik gewoon een enorme wansmaak; punt is dat ik dan ook echt zin krijg om iets moois van mijn dag te maken. Hoe lelijk het plaatje dan ook gephotoshopt is.

Ik hoop dat jullie iets van mijn levenslust kunnen leren.
Een inspirerende week gewenst!

Alle plaatjes uit deze post komen van www.krabbelplaatjes.nl

 

24 Comments

Filed under internet