je hebt lui en lui

De laatste tijd werden heel veel mensen boos op Jet Bussenmaker omdat zij hen lui had genoemd. Vrouwen zijn lui omdat ze liever thuis bij hun kinderen zitten, mannen zijn lui omdat ze niet genoeg mantelzorgen. Oké, ik denk niet dat ze het woord ‘lui’ in de mond genomen heeft, maar dat was wel een beetje de strekking. En mensen worden niet graag lui genoemd.

Ik zit al jaren te piekeren over hoe ik in godsnaam mijn leven zou moeten inrichten als ik een kind zou krijgen. Dit nadenken heeft weinig praktisch nut, want a) misschien krijg ik geen kinderen b) ik heb geen idee of ik dan samen zou zijn of alleen, rijk of arm, dichtbij of ver weg van familie en ik weet ook niet hoe onze maatschappij dan is ingericht.

Maar het houdt me wel bezig, hoe nutteloos de uitkomsten van mijn gedachten ook zijn. Ik kan nu wel zeggen dat ik fulltime ga werken en mijn nageslacht lekker bij de au pair laat (wedden dat ze dat hartstikke prima vinden), maar wie weet begin ik dan iedere zondagavond te huilen omdat ik ze niet alleen wil laten. Weet ik veel?

En ook nog – weet ik veel of het te doen is, werken en kinderen opvoeden en, als het even tegenzit, ook je ouders zorg verlenen? Ik ken genoeg verhalen van mensen die het allemaal wel even doen. En genoeg die het niet trekken. Dat kun je niet echt voor iemand anders beoordelen, of wel soms? Sommige mensen zitten er nu eenmaal sneller doorheen dan anderen. Het ligt natuurlijk ook aan hoe intens je baan is, of je een beetje makkelijke kinderen hebt en of je veel of weinig slaap nodig hebt.

En het ligt er ook aan of je een baan kunt vinden, genoeg verdient om die peperdure kinderopvang te betalen enzovoort enzovoort. De meeste mensen vonden dat de minister dan ook niet van deze tijd was – we zijn niet lui, maar we kunnen gewoon niet, zei iedereen, en misschien is dat wel waar. Ik weet het niet hoor. Ik weet niet hoe hun leven in elkaar zit.

Mijn ouders hebben drie kinderen. Mijn vader werkte vroeger fulltime, mijn moeder twee dagen per week. Inmiddels werken ze allebei vier dagen – hoewel mijn moeder eigenlijk ook altijd in het weekend uren maakt. Daarbij doen ze nog van alles voor mijn opa en oma, en ze hebben twee kinderen die af en toe nog een beetje moeilijk zijn (ha ha ha) (oké nu gaat mijn vader zeggen dat hij me al vijf keer verhuisd heeft, oké oké ik ben soms ook moeilijk) en mijn vader moet dingen voor de tafeltennisclub regelen en ze moeten dit en dit en weet ik veel, en mijn moeder heeft regelmatig verzucht dat ze vroeger vond dat ze het zo druk had, terwijl dat niets is bij wat ze nu allemaal moet. ‘Druk’ is ook maar relatief.

Ik geloof overigens wel dat ze bestaan, die vrouwen met een man die zestig uur werkt, die hun kinderen naar de opvang brengen en dan nog yoga gaan. Of muntthee gaan drinken. Toen ik dit vol afgrijzen aan een vriendin vertelde, reageerde ze heel nonchalant: “Waarom niet? Als het kan is het toch fijn?”

Daar had ze ook wel een beetje gelijk in. Kijk, dat ik nou graag een monstercarrière zou willen – op zich is de 40 uur durende werkweek (hoewel dit eigenlijk te weinig is voor een echte monstercarrière) ook maar gewoon een constructie. Er is geen standaard voor wat ‘lui’ en ‘niet-lui’ is. Sport is ook best belangrijk. Vriendschap ook. Kunnen ademen ook. Als het kan en je wilt het, waarom niet?

Dat ik de kriebels krijg van dergelijke vooruitzichten, komt natuurlijk ook doordat ik gehersenspoeld door onze maatschappij. En nu maar hopen dat ik iemand ben die het wél allemaal tegelijkertijd kan (want hoe druk ik soms vind dat ik het heb – als student leef je toch een beetje in een Twilight Zone met die studie en dat flexibel werken). En oh ja. Dat ik een baan kan vinden. Dat is ook nog zoiets.

 

tl;dr
Ik weet het niet jij weet het niet niemand weet het niet, maar doe nou maar gewoon een beetje je best oké.

26 Comments

Filed under studie/werk

26 Responses to je hebt lui en lui

  1. Hahaha goeie samenvatting.

    Ik maak mij hier ook zorgen over, want ik prop mijn leven nu al veel te vol, hoe moet daar ooit een huishouden bij kunnen??

  2. Ik denk dat je daar langzaam ingroeit, alles went en het is een kwestie van geven en nemen en keuzes maken.

  3. Ik maak me daar ook wel zorgen over, werken en kinderen en dan nog een beetje “echt” leven. Betwijfel sterk of dat allemaal gaat lukken, en of je dan niet eerder geleefd wordt. Ik zie het wel, denk ik dan weer.

  4. Je bent nog te jong om je daar nu al zorgen over te maken. Als het eenmaal zo laat is, zul je zien dat het allemaal van zelf gaat.

  5. Ik heb er nooit druk over nagedacht, maar ik begin nu ook te piekeren over hoe ik naast m’n best wel weekvullende werk nog al het andere moet doen xD Zouden we als jagers en verzamelaars niet veel beter af zijn geweest?

  6. Wow. Wat een zware kost in de vroege middag.

  7. Zo dat zijn nog eens overdenkingen. Heeft inderdaad weinig zin om je daar nu druk over te maken. Zoiets gebeurd niet van de een op de andere dag, dus ook genoeg tijd om dan te bedenken hoe je het allemaal gaat invullen lijkt me. 🙂

  8. Ik heb een hele simpele oplossing voor mezelf bedacht: geen kinderen krijgen. Maar ja, als je die wilt, wordt het alweer wat lastiger. Ik vind het makkelijk zeggen dat mensen lui zijn. Wat voor de een druk is, is voor de ander heel relaxt. Het gaat eerder om voor jezelf een goed compromis te vinden en daar kan Jet niks over zeggen.

  9. Ik denk hier ook wel eens over na. Vooral ook of kinderen te combineren zullen zijn met mijn beperking.
    Maar, volgens mij kan je het het best allemaal maar over je heen laten komen uiteindelijk. Het komt vast wel goed!

  10. Niemand weet (n)iets, maar samen wisten zij alles 🙂

  11. Ellen

    Ik weet wel dat ik destijds ook heb lopen piekeren, hoe moet dat nou? Maar het is zinloos. Want kinderen komen niet op bestelling, daar begint het gelazer mee. Vervolgens betekent dit dat je dus al die andere factoren niet kent, tenzij je helderziend bent. Laat ik zeggen: het is als een vergelijking met 100 variabelen. Onoplosbaar.
    Dus volgens mij moet je eerst bedenken of je een kind wil. Zo ja, dan wacht je tot het komt. En dan heb je nog 9 maanden de tijd om de rest te regelen!

  12. Ellen

    Esra, ik wilde je vragen of je nog een keer naar die Amerikaanse toeriste wilde gaan, om te kijken of we het eens kunnen worden over haar gemoedstoestand (mooi woord!) en HansdeZwans wilde ik ook wat vragen over die bloggende joggers en zo. Jij zegt tegen Lisa dat ze rustig aan moet doen en niet forceren etc. Op zich ben ik het daar wel mee eens hoor! Maar is het niet zo dat je eigenlijk je eigen argument ondergraaft door te melden dat een geoefende loper, die zijn zoon hielp of zo, die dus in mijn ogen RUSTIG aan deed , dood neer viel. Dat rustig aan doen heeft HEM in elk geval niet geholpen! Het staat m.i. alleen maar in de krant (of komt in het nieuws) omdat het nu toevallig tijdens die wedstrijd gebeurde. Een week eerder of later had er geen haan naar gekraaid.

  13. Wat een mooi stuk tekst! De oplossing voor al deze problemen heb ik een aantal jaren geleden al gevonden, namelijk geen kinderen krijgen :’) Kan ik mooi een carrièremonster worden zónder me schuldig te voelen tegenover mijn kindjes :p

  14. Ellen

    Twijfel je nooit aan je keuze Zina?

  15. Des

    ja oh hier heb ik ook nog een stukje in m’n drafts staan, even kijken of ik die nog ff online ga zetten.

    toen ik nog geen moeder was, had ik al 1 ding duidelijk in mijn hoofd: never nooit thuis zitten.
    nu ben ik zelf moeder. en ja, mijn zwangerschapsverlof was heerlijk. maar na 16 weken vodn ik het heerlijk om weer aan de slag te gaan. afleidign. even onder de mensen. gewoon weer iets DOEN.

    zou ik thuis zitten als het financieel mogelijk kan? nee nooit. en ik vind ook: de vrouwen die dat WEL doen, hartstikke prima. maar niet miepen als je man er vandoor gaat en jij je financieel niet kan redden.

  16. Ik riep altijd ‘later als ik groot ben’ dan wil ik graag kinderen. Maar na verloop van tijd gingen mensen lachen om die uitspraak; als je over de 35 bent, kan je dat blijkbaar niet meer zo zeggen. Ik dacht altijd er komt een moment dat ik het echt wil en er volledig op gefocussed ben. Dat was dus niet zo. Het was een weloverwogen keuze, en dan hoop je dat je het geluk hebt dat je zwanger mag worden. Wat voel ik me een oude muts dit zo te schrijven…

  17. Mensen die maar doorgaan en nooit of te nimmer een break of een luize lang leven m’n pyamadag inlassen, die gaan er op gegeven moment aan onderdoor, lijkt me. Iedereen heeft af en toe en momentje voor zichzelf nodig. Even opladen, dan kan je er weer even tegenaan. Maar graag met die 90-uren werkweekwerkende workaholics zou ik voor geen goud willen ruilen.

  18. Ehh ik bedoelde een ‘break of een lang zal ze leven pyamadag’ :S Lekkere spelling zo op dit tijdstip *bedtijd*.

  19. Anouk

    Ik loop nu bijna 8 maanden fulltime stage, en in het weekend ben ik bij mijn vriend. Betekent dus dat ik naast de gezelligheid met de interns en sport door de weeks ook mijn kamer moet schoonmaken, mijn portfolio moet updaten, een nieuw CV moet maken, werk moet zoeken, en liefst ook nog wat tijd over houden om te sporten, Spaans te leren en te slapen..

    Het gevolg is nu dus dat alles in mijn kamer bedekt is met een laag stof, mijn buikomvang met minstens 5 cm is gegroeid (okee, misschien een klein beetje overdreven) en ik een ernstig slaaptekort heb. Klassiek geval van ‘er zitten te weinig uren in een dag’ dus. Respect voor de vrouwen (en mannen) die daarnaast ook nog een gezin moeten onderhouden!

Leave a Reply

Your email address will not be published.