Mijn leven kent vele onzekerheden. Zoals: ben ik een ochtend- of avondmens? (Volgens mij geen van beide.) Of: ben ik intro- of extravert? (Volgens mij geen van beide.) Of: functioneer ik beter onder druk, of juist beter zonder druk? (Vooropgesteld dat ik in het dagelijks leven toch wel redelijk functioneer, mag ik hier dus niet ‘geen van beide’ invullen hè. Dus eh… ik functioneer altijd? Nou ja ligt eraan wat voor situatie het is? Of zo???)
Dit soort rare tweedelingen bezorgen mij allerlei existentialistische kriebels. (De oplettende bloglezer al merken dat ik overal existentialistische kriebels van krijg.) Als ik me nu ergens mee identificeer, moet ik me dan daar voor altijd mee identificeren? Rekenen jullie me er dan voor altijd op af?
Maar goed, misschien stel ik me nu een beetje aan. Niemand heeft mij ooit serieus gevraagd of ik een ochtend- of avondmens ben. Of of ik mijzelf meer als een into- of extravert persoon beschouw. En toch heb ik het gevoel dat ik altijd een antwoord op dit soort vragen paraat moet hebben, gewoon, omdat een mens dit over zichzelf hoort te weten. Is dat raar??? (Graag ja of nee invullen.)
Met andere woorden, wat ik wél over mezelf kan concluderen:
– Ik gebruik veel haakjes. En vraagtekens.
– Mijn existentialistische snaar is snel geraakt.
– Ik voel me regelmatig verplicht tot het beantwoorden van vragen die mij niet worden gesteld.
– Ik moet stoppen met het lezen van Pyschologie Magazine want daar kan ik niet zo goed tegen.
Heerlijk hè, die duidelijkheid.
Ik hou nooit echt van psychologie. Het is allemaal een hoop raden en theorietjes. Geef mij maar iets dat wetenschappelijk bewezen is 😀
Psychologie ís een wetenschap, er worden aan de lopende band theorieën wetenschappelijk getoetst 🙂
Ik ben een ochtendmens, een introvert en ik studeer het beste onder druk, dus ik denk dat ik dan het best presteer onder druk? In ieder geval, dat soort dingen weet ik wel, en dat zijn best kleine dingen, maar sommige veel grotere dingen weet ik helemaal niet. Maar die grote dingen zijn voor mij helemaal niet belangrijk, dus boeiend.
En mijn existentiële snaar wordt ook snel geraakt. Bijvoorbeeld als ik tandpasta moet kopen. Wil ik witte tanden, bescherming tegen tandhalscariës of een frisse adem? Wat vind ik belangrijk? WIE BEN IK?
Hahahaha. Sorry. Het is gewoon erg geestig dat een mens in identiteitscrisis kan raken door tandpasta.
Jaaaaa! Dat heb ik nou ook altijd, van die problemen als ik moet kiezen voor tandpasta, of shampoo, of pasta; al die keuzes, daar wordt ik nou weer helemaal raar van.
Ik ook hoor. Ik vraag het liefst gewoon shampoo en tandpasta voor m’n verjaardag, hoef ik zelf niet te kiezen.
Geen enkele vraag van dat soort type is écht binair (oftewel: twee keuzes), er is altijd wel een schaal. En soms gaat het zelfs nog verder: stel je hebt maar 4 uur slaap per dag nodig, je slaapt van 2 tot 6 en je bent nooit chagrijnig/hebt geen ‘goed’ moment op een dag/… . Ben je dan een ochtendmens of een avondmens? Eerder beiden, lijkt mij.
Ik zie het trouwens niet in de editie april staan zo snel, loop je achter of kijk ik niet goed? (Ik heb hem nog niet gelezen, dus neem het mij alsjeblieft niet kwalijk.)
Haha nee, ik heb dit niet uit een bepaald nummer, ik heb al deze vragen als 32956 keer voorbij zien komen in willekeurige bladen.
En gelukkig maar dat die vragen niet binair zijn, anders zou ik al helemaal niet meer m’n bed uitkomen.
Nee hoor, als het goed is blijf je jezelf je hele leven lang ontwikkelen dus als je je vandaag introvert voelt of een ochtendmens, kan dat over een half jaar weer heel anders zijn..
Niemand zou je er in ieder geval op af mogen rekenen, niets is zo veranderlijk als de mens 😉
Hahaha die vragen in de eerste alinea kan ik precies zo beantwoorden. Maar ik heb geen last van existentialistische kriebels, dus misschien komt het inderdaad door dat magazine?
Haha, kijk, dit zijn de Vragen des Levens 😉
Oh op zulke vragen heb ik ook nooit een antwoord.
Ik zou graag een ‘klaar en duidelijke’ reactie willen geven op dit blogje, maar feit is dat ik zelf niet altijd een antwoord klaar heb op van die vragen…
Haha, ja, sowieso stoppen met het lezen van psychologie magazine! Eén keer dit soort twijfels is leuk, daarna ken je de testjes ook weer wel…
Ik dacht in het begin dat je je aan het voorbereiden was op sollicitatiegesprekken en daar van die ‘hulp’ boeken voor had opengeslagen…
God o god, ik mag hopen dat ik deze vragen nooit te horen krijg op een sollicitatiegesprek!
Oei, die vragen kan ik ook niet beantwoorden…
Ik hou van de psychologie magazine, maar misschien omdat ik wel het antwoord op die vragen weet.
Ik heb ergens gelezen dat ‘jezelf’ zijn erg subjectief en constant aan verandering onderhevig is. Dus als je nu iets invult, dan hoef je je daar niet voor altijd mee te identificeren. Tenzij je dat zelf wilt. Hopelijk neem dat iets van de druk weg ^^
Pfoe! Het helpt een beetje, ja 😉
Ik heb dat ook! Het enige wat ik heel, heel, HEEL zeker weet, is dat ik een hondenmens ben. Misschien dat ik er daarom zo over door zeur.
Maar ochtend- of avond-? Ja jezus, euhh ik kan niet mijn bed uitkomen maar áls ik er dan uit ben, ben ik wel productiever dan ‘s avonds, maar ik ben niet in staat tot vroeg naar bed gaan. WAT BEN JE DAN?
En verder heb ik veel troost gevonden in de humorenleer: http://www.nadelunch.com/kort/ben-je-zwartgallig-een-slijmbal-galspuwer-of-bloedproever/
Oh ja, en ik weet HEEL zeker dat ik geen hondenmens ben. Dat is iets waar ik me aan vast kan houden.
Ik heb ongeveer hetzelfde, hoewel ik redelijk naar bed kan gaan (de truc is gewoon om twee uur voordat je moet slapen al te gaan afbouwen). Maar ‘s ochtends ben ik ook veel productiever. Alleen. ALLEEN. Ik denk nou nooit als ik ‘s ochtends in bed lig: ‘yes ik ga eruit en dingen doen’ ik denk alleen ‘optiefen wereld’.
En ja, ik had het gelezen, maar ik herken mezelf nergens in. Ik denk dat ik gewoon een special snowflake ben.
Sowieso
Hahaha ik trek de Psychologie Magazine vaak ook niet zo goed. Jij hebt geweldig omschreven waarom. :’)
Oh, jouw stuk is heel erg herkenbaar! Ik kan maar één vraag beantwoorden: ik werk het best als de druk niet groot is, want anders heb ik de neiging om te gaan panikeren en om net niet te kunnen werken.
Ik koop Psychologie Magazine trouwens niet, dus daaraan zal het wel niet liggen 😉
Ik sluit me volledig aan bij Femke, haha
Ga ik het toch een keer zeggen: herkenbaar! Maar ik word ook vrij moe van mensen die van die meme’s posten met waarom alle introverte mensen special snowflakes zijn, of waarom je juist met een extravert iemand in zee moet gaan als je een bedrijf hebt, ken je ze? Dan denk ik: je hoeft niet óveral een actiepuntje van te maken. Waarmee waarschijnlijk blijkt dat ik niet introvert of extravert ben maar gewoon intolerant tot op het bot :’)
(en dan ga ik nu ‘Jesus take the wheel’ Googelen)
Hè nee, ik ken dat soort memes niet? Ik snap ook totaal niet waarom dat memewaardig zou zijn? 😛 Wat stom.
En haha, Jesus take the wheel is toevallig ook weer een soort van meme!
Hou je vast: http://www.tumblr.com/tagged/introvert%20problems
en Jesus take the Wheel snap ik nu ook. Wat een prachtige voorgeschiedenis en wat een hilarische meme’s! 😀
Haha okee aan de ene kant vind ik het echt gezeik, maar aan de andere kant begin ik er nu wel van overtuigd te raken dat ik wellicht toch wel een tikkeltje introvert ben 😛 Of gewoon tolerant, hehe.
En dat ik van memes hou!
Nadenken gaat je echt geen antwoord opleveren. Je moet gewoon allerlei testen invullen op het internet. Internet vertelt je wel wie je bent!
– Existentialistische trekjes?
Ben ik nou zo stom of…
Komt jouw blog ook met een woordenboek? :#
Voor Femke: existentialistisch vind ik persoonlijk een prachtig woord en ik denk dat Lisa dat ook vindt en het daarom graag gebruikt.
Maar om te omschrijven wat het betekent is best lastig. Ik zou zeggen: het gaat over levensvragen, vragen over het hoe en waarom van ons bestaan. De een denkt daar alleen even aan als er een kind geboren wordt bijvoorbeeld en Lisa rekent zo’n beetje elke vraag tot een existentialistische vraag want tja, waar draait het nu eigenlijk om in het leven? Als je je dat bij alles afvraagt heb je een hoop onderwerpen voor een blog! Of is dat een beetje – let op, komt er weer één – gechargeerd, Lisa?!
In het Engels is het ‘existential’, is dat makkelijker misschien? 😉
En haha, ja je hebt gelijk Ellen, en nee dat is allesbehalve gechargeerd. Ik zie nu eenmaal alles in een existentieel licht!
Lisa, ik kan je vast helpen, want ik kende je al voordat je geboren werd! Ik ga je vragen beantwoorden.
1) Ben ik een ochtend- of avondmens: je zegt zelf geen van beide, klopt!
2) Ben ik intro- of extravert? Hiervoor geldt hetzelfde!
3) Functioneer ik beter onder druk, of juist beter zonder druk? Dit weet ik niet precies, maar ik denk dat het inderdaad van de situatie afhangt.
4) Als ik me nu ergens mee identificeer, moet ik me dan daar voor altijd mee identificeren? Rekenen jullie me er dan voor altijd op af?
Nee hoor, geen zorgen. De mensen om je heen veranderen zelf ook, zonder dat iemand ze daar op afrekent.
5) En toch heb ik het gevoel dat ik altijd een antwoord op dit soort vragen paraat moet hebben, gewoon, omdat een mens dit over zichzelf hoort te weten. Is dat raar??? (Graag ja of nee invullen.)
Nou een klein beetje raar is het wel, wat mij betreft. Je kan er ook pas over nadenken als de vraag echt gesteld wordt, dat is vroeg genoeg toch. Misschien krijg je een heel andere vraag, en dan heb je je tijd zitten verdoen met ochtend- of avondmens en dan vragen ze “hou je meer van hartig of van zoet”! En er is toch zo’n gezegde: 1 gek kan meer vragen dan 100 wijzen kunnen beantwoorden. of zoiets. Met andere woorden, je kunt nooit voorbereid genoeg zijn, dus hoeft dat ook niet. En je bent slim genoeg om na een paar tellen nadenken een antwoord te kunnen geven. Je Q and A boekje is een goede oefening!
Haha, dank je voor alle antwoorden, ik zal ze inprenten 😉 Je zal wel gelijk hebben. Ik leer wel gewoon jouw antwoorden uit mijn hoofd en dan stop ik met nadenken, oké?
Die van hartig en zoet kwam ook in het Q&A-boekje trouwens, volgens mij schreef ik toen ‘hartig oh nee toch zoet’.
Hahaha. Ik heb je bloggie net ontdekt en ik vind je heerlijk! Ik heb ook een gevoelige existentalistische snaar denk ik.
Met een i tussen die t en die a. En een blog heb ik ook, met een wachtwoord, die je best mag hebben hoor (als je me een mailtje stuurt), maar ik schrijf niet over existentialistische kwesties in het leven. Meer een beetje dagboekgeblaat 🙂
Aaaw, dank je! Leuk! Ik heb je gemaild 🙂