Ik ben best goed in opruimen. Echt. Geef me een vuilniszak en ik stop er al mijn oude kleren, boeken en cd’s in. Het doet pijn, maar ik doe het wel. (Mijn ouders zullen nu denken: maar Lisa, je hebt zoveel spullen! Dat komt omdat ik nu eenmaal heel veel nodig heb, oké.)
Ik was niet altijd zo. Net als ieder ander kind was ik vreselijk bewaarziek. Hier kwam verandering in toen ik ouder werd, maar toen ik ooit het boek Opgeruimd! van Brooks Palmer kocht, ging het al helemaal mis. Ja, lach maar – ik heb die 223 pagina’s over opruimen verslónden. Hoewel ietwat dramatisch, ietwat Amerikaans, ietwat dubbelop, legde Brooks haarfijn uit waarom spullen (zeker die in dozen) niet belangrijk zijn en je alles net zo goed weg kunt flikkeren, samen met je ego, valse sentimenten en de herinneringen die eraan vastzitten. Want je leeft in het hier en het nu.
Nu mislukt dat ‘leven in het hier en nu’ bij mij op alle fronten, maar sinds ik die boek heb gelezen, heb ik toch het gevoel dat die Brooks continu bij me is. Bij iedere potentiële aanschaf denk ik: maar dat neemt ruimte in… dat ligt in de weg…
(Soms nam het wel overdreven vormen aan, zodat dat ik heel lang geen citroenpers wilde kopen en ik dus dagelijks een citroenen met mijn handen uitkneep – maar uiteindelijk won de kramp in mijn handen en ben ik overstag gegaan)
Maar die Brooks hè, die trekt het wel heel ver door. Hij maakt geen foto’s, want dat leidt dus af van het hier en nu. En hij vindt dat je de inbox van je mail leeg moet maken. Je inbox leegmaken. Want digitale ruimte is ook ruimte, meent hij. Al die nutteloze e-mails vervuilen je account, belasten je, hun bestaan leidt af.
Vóór het lezen van dit boek had ik hier geen last van. Nu lijkt me niets lekkerder dan een lege inbox. Stel je voor, alles weg! Hoewel dit nergens op slaat, want de meeste e-mails hebben net zo min een persoonlijke inhoud als de newsfeed van een willekeurige website, maar ineens voel ik ‘m toch. En dat is irritant, zeker omdat mijn inbox zelf altijd zegt dat er nog wel tien keer zoveel bij kan. Je wordt bedankt, Brooks, met je hersenspoelingen. Ik ben nu zo gefrustreerd dat ik bijna alle boeken die ik regelmatig herlees in een vuilnisbak wil dumpen. Hè, dat is een goed idee. Veel beter dan het leeggooien van een non-ruimte.
Hahaha. Mijn inbox is keurig opgeruimd. Ooit (toen ik nog heel weinig mails had opgespaard) ben ik begonnen met het wegmieteren van mails die ik toch niet meer nodig heb en dat bevalt me erg goed.
Mijn leefruimte is daarentegen wat slechter opgeruimd. Ik houd niet van het kopen van veel spullen (niet goed voor het milieu enzo), maar stiekem héb ik wel veel spullen. En ik houd ook wel van spullen die me herinneren aan vroeger. Zeker tekeningen en gedichten enzo. Dat ga ik echt nevernooit weg doen!
Zo netjes als mijn kamer is, zo’n chaos is mijn inbox. Soms doe ik wel eens een poging om hem op te ruimen, maar dat eindigt altijd met het urenlang lezen van eindeloze mailwisselingen uit 2007 over of die ene klasgenoot nou wel of niet verliefd is op de bitch van de school. Zoiets kun je toch niet weggooien?!
Haha, dát herken ik zo. Dan zit je in je mailbox te spitten en kom je opeens zo’n mailuitwisseling tegen over leraren, huiswerk en tiener-crushes. Veel te waardevol. Wil ik eigenlijk uitprinten en inlijsten.
Haha, beetje eng herkenbaar dit! Ik was ook zo’n bewaarziek kind (maar, in my defense, ik koesterde die spulletjes ook echt). Zo heb ik ooit een verzameling van party-zakjes gehad, je weet wel, die schattige plastic tasjes ter grootte van een boterhamzakje, waar je na afloop van een kinderfeestje wat snoep en een plastic fluit/tol/ring in mee kreeg. Ik had er 3 met Jip en Janneke, ééntje met Paddington en ga zo maar door…
En wat betreft die mailwisselingen: precies wat Ilse zegt!
Ohja, het is ietwat, niet ietswat. Sorry, ik kon het niet laten 😉
Ik ben wel goed in opruimen, maar dit gaat me toch iets te ver. Herinneringen zijn toch ook mooi. 🙂
Ik raak die bewaardrang maar niet kwijt. Misschien dat boek ook maar eens lezen.
Op mijn werk ben ik super geordend; lege inbox, voor alles netjes mapjes aangemaakt. Thuis is dat een ander heeeel ander verhaal…
Ik stoor me meer aan rommel op mijn computer dan gewoon echte rommel. Ik word ook echt superkwaad van e-mails waar ik niet om heb gevraagd en ik krijg ook altijd de neiging om mensen op Facebook te gaan unfrienden, want zoveel vrienden heb ik niet nodig. Maar ja, ik zeg ook altijd dat ik unfrienden om het unfrienden lullig vind dus drama dilemma WEHHH.
Jep, me too. Oude schoolspullen, musicalkaartjes: ik heb het allemaal nog, en vind het heerlijk om erdoor te bladeren. Die gaan echt niet weg! 😐 Mijn inbox zelf heeft hoogstens 15 mails, de rest zit in mappen. Opgeruimd staat netjes!
Ik zoek denk ik mijn mailbox(en) 4x per jaar door en verwijder alles wat nutteloos of oud is.
Oh heerlijk, mijn inbox leegruimen. Alles wat ik wil bewaren heb ik altijd in mapjes gesorteerd.
Hahaha dat mailbox probleem heb ik echt niet (al zullen al mijn vrienden anders beweren). 13,095 Ongelezen berichten en ik kan er oprecht niet van wakker liggen 😛 Waarom problemen maken die er niet zijn? 😉