Volgens mij bestaat er een relatie tussen bloggen en hardlopen. De laatste tijd lees ik alleen maar blogs van fanatieke bankhangers die zich ineens drie keer per week in hardloopoutfits hullen en van fanatieke hardlopers die steeds langer, verder en sneller gaan. Misschien heeft het te maken met ons ijzeren discipline, misschien is het puur peer pressure – hoe dan ook, go bloggende hardlopers en andere sportievelingen!
Over peer pressure gesproken, ik heb Dionne en mij een paar weken geleden ingeschreven voor de 10 kilometer tijdens de Ladiesrun in Rotterdam op 9 juni. Het ging iets democratischer dan dat het nu lijkt, maar zo stelt zij de zaken voor, en omdat ik heel blij ben dat ik niet in mijn eentje hoef, praat ik haar braaf na.
Dus toen ze zei “Ik heb me aangemeld voor het Vivateam van de Dam tot Damloop, doe je ook mee?” zei ik: “Ja.” Even voor de duidelijkheid: dat is 16,1 km. Peer pressure, hè.
Maar goed, om mee te doen moeten we eerst ingeloot worden, daarom concentreer ik me voorlopig maar op de Ladiesrun. Eén van mijn goede voornemens voor 2013 was dat ik een keertje 10 kilometer ging hardlopen, gewoon om te laten zien dat ik het heus wel kon. Hoewel ik normaal gesproken maar een beetje rustig een rondje ren en het helemaal prima vind, heb ik kennelijk toch een soort bewijsdrang. Heeft vast iets te maken met jullie hardlooprecords, of anders met het feit dat ik vroeger altijd als laatste werd gekozen met gym.
Dat event is al over twee weken en ik ben best wel nerveus. Ik weet zeker dat ik voordat ze het parcours gaan afbouwen wel over die streep ben, maar ik vraag me af na hoe lang en in welke staat dat zal zijn – mijn streven was binnen een uur, lachend en zwaaiend en kushandjes werpend, net zoals je winnaar van de Rotterdamse marathon, maar het trainen gaat de laatste week zo matigjes dat ik hier niet meer zo zeker van ben.
Maar goed, geenpaniekgeenpaniek, het zal allemaal wel oké gaan, prima, gewoon blijven trainen enz enz. En er daarna een blog over schrijven, net als alle andere deelneemsters.
