Toen ik had besloten om een semester in Frankrijk te gaan studeren, verwachtten mijn ouders dat ik geen enkel vak zou halen. Zelf geloofde ik er heilig in dat ik voor alles zou slagen. Dat droombeeld viel al snel in duigen, maar ik wist zeker dat ik met een paar goede cijfers thuis zou komen.
En dat ik in ieder geval úw vak zou halen. Want sonnetten analyseren, dat kan ik inmiddels wel. Dat bleek ook uit het eerste deeltentamen: zelden ging een toets zo goed. Omdat ik voor mindere vakken ook allemaal voldoendes heb gehaald, rekende ik op een prachtig cijfer. U gaf me echter een zes. Van de twintig. Toen ik u er na de les op aansprak, zei u dat ik thuis even de taalfouten moest verbeteren, en dat we er later naar zouden kijken.
Volgens mij bent u echt aardig. Dat zie ik aan uw verontschuldigende blik als u weer eens een kwartier te laat bent, aan hoe u nauwelijks uw stem durft te verheffen als u de klas tot stilte wilt manen. Ik geloof daarom ook dat u mij echt wel een goed cijfer gunt, maar het vanwege uw werkethiek gewoon niet kunt geven, omdat u mijn zinnen op één of andere manier echt niet begrijpt (in tegenstelling tot de andere docenten, die op mijn tentamens collectief ‘slecht Frans maar tekst goed begrepen’ schrijven).
(Bij dat ‘slechte Frans’ wil ik wel nog een kanttekening plaatsen. Ik praat de hele fokking dag alleen maar Frans, zonder al te grote problemen. Niet zonder dertig foutieve zinsconstructies per alinea, maar toch.)
Voor de verbeterde versie van het tentamen had ik een zeven. Van de twintig. “Het Frans is te moeilijk.”
Vandaag had ik een mondeling voor uw vak. Mijn tweede mondeling al, want die ik voor de klas deed, heb ik niet gehaald – u noemde het “heel dapper”, maar u doet niet aan troostprijzen. Ik weet eigenlijk niet waarom ik het nog probeerde; de tweede deeltoets was weliswaar weer supergoed gegaan, maar we weten allebei dat onze percepties van ‘goed’ nogal afwijken.
Toen ik al in uw lokaal stond, besloot u dat ik deze mondeling beter bij een andere docent kon doen.
Nadat ik me door het te analyseren sonnet had heengestotterd, merkte de man op dat ik het heel goed had begrepen, en dat ik het goed had uitgelegd. Ik zou ‘une très bonne note’ krijgen.
Une. Très. Bonne. Note.
Dus, mevrouw. S’il vous plaît. Probeert u alstublieft bij het nakijken van dat laatste tentamen mijn ‘slechte Frans’ te begrijpen, zodat ik het vak alsnog haal. Ik heb geen enkele les gemist. Ik heb vrijwillig een mondeling voor de klas gedaan. Ik was er vandaag wéér.
Ik weet dat u het ook wilt.
Bien cordialement,
Die ene hopeloze buitenlander
Christemezielen, wat een hel.
Ik snap niet dat ze je niet gewoon een zes (van de tien) geeft en lekker met rust laat. Alle internationale studenten worden toch wat coulanter beoordeeld? Hell, in Zuid-Afrika haalde ik honnoursvakken en haalde ik dingen cum laude. Ik, die in mijn aanbevelingsbrief van een docent ‘een zeer middelmatige student’ had staan. Nou vraag ik je.
Haha wtf, ‘een zeer middelmatige student’? Was middelmatig niet goed genoeg? Hoe kun je nou weer zeer middelmatig zijn :’)
Wel chill dat je er zo makkelijk doorheen ging. Hier zijn de meeste docenten ook wel wat makkelijker, denk ik, maar ze laten niet zomaar iedereen slagen. Alleen deze lerares is wel weer een extreem geval…
Ammehoela, van die principiële types. :’) Ik kreeg ook allemaal lage punten in Belfast, maar die werden toen verkeerd omgerekend naar achten en negens dus misschien is er nog hoop? :’)
Oooh wat lekker zeg, ik hoop dat dat bij mij ook gebeurt! Maar ik ben juist bang dat het tegenovergestelde gebeurt. Een 10/20 is namelijk een voldoende hier, ik weet niet met wat voor wiskunde je dat naar een 6/10 krijgt :’)
Ah jakkie, zo naar, van die mensen… doet me denken aan alle beoordelingen van Engels hier; zo van: een 6 is als je op je niveau zit, een 7 als je hoger zit, en als je een 8 haalt, ben je briljant. Zooooooo vervelend! Dus ik snap het helemaal, en duim met je mee….
Huh, ik snap het niet helemaal? Bedoel je dat het irritant is dat je eigenlijk niet hoger dan een 8 kan krijgen? (Wat inderdaad erg tegen je werkt :().
Bedankt, in ieder geval!
Ik ga voor je duimen en bidden dat je nu een dikke, vette voldoende haalt. En anders moet je haar maar in het Frans uitschelden.
Dat noem ik nou nog eens actief meedenken, bedankt 😀 Maar ik weet niet of dat schelden over mijn hart kan verkrijgen, ze is eigenlijk best aardig.
Wat een ellende. Ik heb vandaag mijn tweede dag achter de rug en kan wel janken. Ik snap nergens iets van. Ik doe rechten, maar ik heb uit een hoorcollege van vier uur alleen begrepen dat we het over rechtssubjecten hadden.
Please, vertel me dat het beter gaat na een paar weken.
Ahh nee 🙁 Wat kut!
Zelf merkte ik dat het begrijpen van de colleges heel veel per vak en per docent verschilde. Zo kon ik het eerste college dat ik had megagoed volgen en was ik heel blij dat ik de taal blijkbaar voldoende beheerste, maar alle lessen daarna waren veel lastiger. Iedere les verschilde. Uiteindelijk ben ik na een heleboel weken met twee vakken gestopt omdat ik daar echt niets van opstak (bij de ene praatte de docent veeel te snel, bij de andere was het onderwerp te vaag om in het Frans te volgens). Ik hoop dus dat jouw ‘betere vakken’ later deze week nog komen!
Uiteindelijk gaat het allemaal steeds makkelijker, maar als ik je iets aan zou mogen raden, probeer heel veel Frans te oefenen! En vooral veel grammatica. Man, wat was het beter gegaan als ik van tevoren de grammaticale kennis had gehad die ik nu heb (en het liefst nog meer). Waarschijnlijk is dat nu het laatste waar je op zit te wachten nu je ook al aan ‘het echte werk’ begint, maar bij mij ging het Frans leren echt niet vanzelf nu ik erin werd gegooid 🙁
Heeel veel succes!
Arrgh dit klinkt heel naar! Wat een vervelende houding van dat mens. Ik hoop dat het allemaal goed komt, heel veel succes nog even!
“Jouw aczzent, vous etes une barbare.” Aldus mijn docente Frans op het HBO. Inmiddels lees ik zonder veel problemen Veronika decide de mourir, mange, prie, aime etc. Maar spreken? Ik ben blijkbaar een barbaar, ik kan het niet. Zo jammer, want ik vind het zo’n mooie taal.
Afin, er komen geloof ik wat frustraties naar boven. Je verdient une tres bonne note.
(en haha je tag <3)
Wat erg zeg, dat ze zoiets durft te zeggen! En dat terwijl ze zelf ook wel een taallesje kan gebruiken…
Maar kun je het wel spreken als in dat je de woorden allemaal kunt vinden? Dat is uiteindelijk een stuk belangrijker dan een ‘barbaars’ accent!
oh mijn god, hoe frustrerend is dat? Ik zou niet kunnen wat jij doet!
Nou verwacht toch nog wel eens een sonnet in je blog!
En wel laten weten hoe dit afloopt, hoor!
Naja, wat een trut. Vraag gewoon of je voortaan bij die andere leraar verder mag!
Ooh arme jij. Het kan mij ook zó frustreren als een docent niet begrijpt dat ik het begrepen heb… Maar dat heeft me gelukkig nog nooit een onvoldoende opgeleverd.
Ik duim voor je!
Dank je! 🙂 Maar bedoel je nou dat docenten niet begrijpen dat jij het begrepen hebt, maar je alsnog een voldoende geven? Dat vind ik knap!
Wow, wat vind ik jou dapper. Applaus!
Ik heb toch wel respect voor je hoe je toch initiatief toont en zo. Ik was gillend de eerste de beste trein in gesprongen richting het mooie, schitterende, prachtige Engeland, met zijn taal die ik kan dromen 😀
Dank je, denk ik! 🙂 Ik heb ook nagedacht over Engeland, maar de Franse taal leek me uitdagender en dus leuker (was overigens niet wat de doorslag gaf om hierheen te gaan, maar dat terzijde). Ik was erg naïef 😉