Daily Archives: April 22, 2019

new york, dag 0-2: pindakaas & pretzel-kerstballen

Dag 0: het vliegveld – het hotel

Dit verhaal begint op een vliegveld. Op JFK International Airport, om precies te zijn. Wat trouwens net zo goed Dublin Airport of Albuquerque Airport of Schiphol had kunnen zijn, want alle vliegvelden lijken op elkaar. Maar ohmygodwezijninamerika! Voor het eerst in ons (lees: mijn en Tims) burgerlijke (lees: niet zo heel wanderlustige) leventje!

Bij de douane word ik er meteen uitgepikt, omdat ik de vraag ‘heb je eten bij je’ positief beantwoord. Ik heb namelijk twee uitgedroogde boterhammen met pindakaas in mijn tas.

“Galiano, we’ve got an agriculture over here” roept de douaniere naar haar collega. Ik vind ‘an agriculture’ persoonlijk een beetje overdreven – als het nou beschimmeld was, oké, maar ZO lang zeul ik ‘m nu ook weer niet met me mee – maar je weet hoe die Amerikanen zijn hè. Van Galiano mag ik eerst mijn koffer ophalen, daarna moet in linea recta naar een balie om mijn broodje te laten controleren op eh … op wat eigenlijk? “Maar ik wil hem eigenlijk nu opeten,” jammer ik. “Dat mag,” antwoordt hij, “als je de verpakking bewaart als bewijs.”

Tim schudt zijn hoofd om al die domheid van mij, maar ik vind dat ik hem een dienst bewijs. Eruit gepikt worden bij de douane, dat is toch TheRealAmericanExperience®!

Een uur of twee later (Amerikaanse tijd: 10 uur ‘s avonds) komen we aan bij ons hotel in Hell’s Kitchen, op loopafstand van Times Square. De kamer is MINUSCUUL. Maar echt. Er staat een bed, een kast waar niks in past, één nachtkastje, en een lamp. M a a r w e z i j n i n n e w y o r k, dus het zal me wat. Nadat we nog even naar buiten zijn gegaan om een pizzapunt voor Tim te kopen (hij had zijn broodje pindakaas al op Schiphol opgegeten, dus inmiddels had hij flinke honger) gaan we maar slapen.

Dag 1: dat ene gedeelte van Manhattan waar al die wolkenkrabbers staan

Weer: ZON!
Pijn in benen: nog geen

Jetlag: niet
Opvallendste observatie van de dag: dat Amerikanen in cafés en koffietentjes vaak hun eigen eten zitten te eten?

Omg, we zijn nog steeds in New York! Je hoort altijd dat mensen die naar Amerika gaan om 4 uur ‘s ochtends wakker worden en dan allemaal dingen gaan ondernemen, zoals mooie Instagramfoto’s maken op een lege Brooklyn Bridge, maar wij worden pas om half 7 wakker. We lagen gisteren ook ‘pas’ rond een uur of 11 op bed, dus ja. We ontbijten bij Pick-a-Bagel, waar het zo druk en hysterisch is dat ik van de stress de verkeerde bagel bestel.

Op dag 1 besluiten we een beetje in de buurt te blijven. Tim heeft een spreadsheet gemaakt met alle wolkenkrabbers en andere gebouwen die we moeten zien. Dat gaat verrassend vlot. Zo komen we langs het Empire State Building, het Chrysler Building, het Plaza Hotel (bekend van Home Alone 2, OMG!!!) en het Rockefeller Center. En andere gebouwen waarvan ik de naam ben vergeten. Geïnteresseerden kunnen de spreadsheet opvragen bij [email protected].

Wat ons tot nu toe het meest opvalt: New York is precies zoals je denkt dat het is. Grappig dat al die films en series dat zo goed over hebben kunnen brengen.

Ook gaan we naar Grand Central Station, waar ik mijn Serena fantasy leef. Precies wat iedere emotioneel volwassen vrouw van 28 zou doen.

Na de lunch gaan we naar het hotel om te slapen rustig aan te doen. Ik ben erg in mijn nopjes met ons omdat we nog niet zo EXTREEM veel hebben gelopen. We hebben nog heel wat dagen te gaan namelijk, dus ik wil niet nu al helemaal kapot zijn.

‘s Avonds eten we bij Beyond Sushi. Daarna halen we een donut bij The Cinnamon Snail – want je bent in Amerika of je bent het niet. (Allebei 100% vegan, allebei aanraders.) Ook lopen we over Times Square, waar allemaal mensen Frozen-kostuums onze hand willen schudden, maar ik vind Frozen helemaal geen leuke film dus ik negeer ze gewoon.

Zo ik moet echt reisfotograaf worden

Dag 2: Lower Manhattan

Weer: enigszins koud en het waait nogal (prima)
Pijn in benen: klein beetje maar

Jetlag: nog steeds niet, heel vreemd
Liedje dat ik de hele dag in mijn hoofd heb: Santa Claus Is Comin’ To Town

De dag erop starten we weer bij Pick-a-Bagel, want je moet nooit te avontuurlijk doen voordat je koffie op hebt. Daarna nemen we de metro downtown. We gaan onder andere naar Battery Park, waar we vanuit de verte het Vrijheidsbeeld zien, en lopen door Wall Street. In tegenstelling tot de rest van New York ziet Wall Street er totaal niet uit zoals je denkt. Het is heuvelachtig en doet denken aan een middeleeuwse stad in Zuid-Frankrijk of zo.

Ik moet zeggen dat ik al moe word als ik aan deze dag denk, want we hebben. zo. veel. gelopen. Alle goede voornemens volledig het raam uit. Vanaf Wall Street lopen we naar het oosten, zodat we uitzicht op Brooklyn kunnen bekijken. Dan lopen we door Chinatown (waar echt alle reclameborden en alles in het Chinees zijn), Little Italy, een stukje SoHo, het Washington Square Parc, Electric Lady Studios en de Stonewall Inn (waar de homo-emancipatie in Amerika begon).

(We halen trouwens onze lunch bij Orchard Grocer, een vegan deli waar ze namaak-m&m’s verkopen. Achteraf snap ik echt NIET waarom ik die niet gekocht heb. Ik denk dat ik toch een jetlag had.)

(Diezelfde jetlag is er vast voor verantwoordelijk dat ik in Little Italy een kerstwinkel binnen ren, op zoek naar een leuke New York-kerstbal. Die vind ik niet. Tenzij je een hanger van een pretzel of een maniakaal lachende gnoom jouw idee is van ‘een leuke kerstbal’)

Dan gaan we weer naar het hotel om te huilen uit te rusten. Om vervolgens te eten bij Sapphire, een Indiaas restaurant aan de Upper West Side. Wat heel lekker is, maar ook vrij prijzig. Vooral omdat we allebei een biertje hebben van maar liefst 13 dollar per stuk. De bierprijzen stonden niet op de kaart, vandaar. Wij denken even dat we de slechtste deal van het jaar hebben, maar spoiler alert: al het bier is New York blijkt overal zo duur (tenzij je een halve liter in de supermarkt koopt, dat kost dan weer echt $1,80 of zo)

Daarna dwing ik Tim een foto te maken van mij voor het Empire Hotel (want nogmaals, ik ben emotioneel volwassen en Gossip Girl speelt echt geen rol meer in mijn leven) en bekijken we het prachtige Lincoln Center van buitenaf, voordat we The Press Lounge gaan, een rooftop bar in Hell’s Kitchen. Daar hebben we een goed gesprek over ons leven als twee arme schrijvers in New York, die in een ratten aangevreten kamertje zonder ramen wonen (hè verrek dat lijkt precies op ons leven in Amsterdam)

Uiteraard maken we ook 9347 foto’s van het uitzicht. Op deze kiekjes staat ook het minuscule zwembad dat hier ongetwijfeld is neergeplempt voor Instagram, want je moet toch iets doen om je te onderscheiden als rooftop bar. Al met al: een zeer geslaagde avond.

Dus

Geweldig begin van de vakantie, ik wil meer. En er komt meer. Maar dat bewaren we voor de volgende aflevering.

xoxo Gossip Girl

16 Comments

Filed under op stap