Heehallo hier ben ik weer! Dit keer om mijn maand november te bespreken. Ik weet het, het is inmiddels alweer praktisch januari, maar goed, ik kan het ook niet helpen dat ik tegenwoordig Een Leven heb. Er blijft veel meer blogtijd over als je niks te doen hebt, helaas heb je in dat geval dan weer niets om over te schrijven.

Goed, laten we nu maar meteen stoppen met het uitwisselen van oppervlakkig gewauwel en verdergaan met waarvoor we hier zijn, namelijk vertellen/lezen hoe mijn maand was:

(Als ik dit zo opschrijf, klinkt het echt heel onsympathiek, hè?)

***Gent***

Een van de leukste dingen die ik deze maand heb gedaan is naar Gent (tripjes naar het buitenland zijn meestal de leukste dingen die je in een maand doet – ten minste, als je gaat dan). Ik ging samen met Mady, om Nicole op te zoeken. Die is daar dit jaar namelijk begonnen met studeren aan de filmacademie (ik ben gelukkig helemaal niet jaloers of zo). We hebben dat weekend vooral veel gelopen en veel gewinkeld (ik heb vier rokken gescoord, waarvan drie tweedehands #ecofabulous). Oh ja, en we hebben ook nog vriendschapskettingen in alien-thema gekocht (ik heb de ufo), en veel naar De Rijdende Rechter gekeken. Je begrijpt: het was een goed weekend.

Een foto van een foto van Mady, mij en Nicole’s oog, gemaakt in een Beugelbekkie-achtig café met wasmachines

Placebo

In november deed ik ook iets anders geweldigs: ik ging naar het concert van Placebo in Ziggo Dome! Het was echt heel leuk, het was hun verjaardagstour (20 jaar Placebo!) dus ze speelden veel gouwe ouwe nummers (zelfs I know! En Sleeping with ghosts!) (helaas niet mijn all time favorite Burger Queen, maar oké, je ken niet alles hebben). Het was pas het tweede Placebo-concert in mijn leven – de eerste was op Pinkpop, toen ik 18 was. Ja, HEEL lang geleden dus. Dat ik inmiddels een ouwe lul ben, bleek ook wel uit het feit dat ik zitplaatsen had geboekt én er ook nog aan had gedacht om oordopjes te nemen. Ik had zelfs een extra paar voor Tim mee. Tim vond het trouwens ook heel leuk, behalve dan dat hij Brian Molko (de zanger/Mijn Grote Held/nancy boy forever tegen wil en dank) een irritante stem vindt hebben (?????!!!!!!!!??????????!!!!!!???????)

Ons nieuwe huis

Daar kan ik kort over zijn: die hebben we nog steeds niet. Wat heel verdrietig is, zeker aangezien we ongeveer 936 huizen bezichtigd hebben. Helaas waren er telkens ook veel andere geïnteresseerden. Maar goed, niemand had gezegd dat het makkelijk zou zijn, dus eigenlijk verbaast het me ook weer niks.

Andere dingen:

• Deze maand ben ik buitengewoon sociaal geweest, ik heb bijna al mijn vrienden gezien (met nadruk op bijna). #blessed
• Met mijn werk ben ik nog steeds heel gelukkig. De afgelopen maand was het lekker druk, wat ik wel fijn vind, want dat dwingt me om sneller te schrijven en niet de hele tijd te lopen pielen aan één alinea (om vervolgens toch maar weer mijn eerste versie op te slaan).
• Ik wilde mijn haar platinablond verven, zelf, met hele natuurlijke veganistische haarverf. Van tevoren wist ik eigenlijk wel dat dit niet kon, maar ik moest het toch even proberen. Nu weet ik zeker dat het niet kan.
• Tim en ik hebben deze maand heel veel documentaires gekeken over de geschiedenis van rock, en daar werd ik heel blij van. Mijn lievelings ging natuurlijk over glam rock. (Ik ben een karikatuur van mezelf.)
• Ik ben inmiddels bij seizoen 7 van Rupaul’s Drag Race. Ik heb hele ambivalente gevoelens bij dit seizoen, vooral omdat ik iedereen echt ontzettend vervelend vind, behalve Katya en Miss Fame (eerst had ik ook een hekel aan Miss Fame, maar hoe meer ik met haar geconfronteerd word, hoe meer ik erachter kom dat zij en ik eigenlijk één en dezelfde persoon zijn (en dat is heus niet alleen omdat ze een kip op d’r arm heeft getatoeëerd)).
• Ik las ein-de-lijk De idealisten van Zoë Keller en het is een van mijn lievelingsboeken van de afgelopen tijd. Ben ik even blij dat ik dat ding jarenlang ongelezen in mijn kast heb laten staan!
• Ik ben zelf ook weer veel bezig geweest aan mijn schrijfproject, vandaar dat ik voor de zoveelste maand op een rij niet zoveel aan bloggen toe kwam als ik had gewild. Of nou ja: als ik echt liever had willen bloggen was het natuurlijk wel gelukt, maar dan had ik die andere dingen weer niet kunnen schrijven.
• Naast het feit dat ik bij Placebo op een stoel heb gezeten, heb ik nog een volwassen beslissing gemaakt: ik kocht eindelijk CC-cream (voor de mannen: dat is BB-cream maar dan met zonnebrand). Dit deed ik omdat ik even in paniek raakte omdat ik dacht dat ik ineens heel veel rimpels had gekregen. Dat bleek later wel mee te vallen (ik had die dag gewoon te weinig gedronken, dus die droogtelijntjes in mijn gezicht leken wel drooggelegde rivieren, maar inmiddels zitten die rivieren weer zo vol dat het water net zo hoog staat als de oever), alleen ik denk dat het toch geen slecht idee kan zijn om dagelijks zonnebrand te smeren.
• Over achteruitgang gesproken, ik heb soms het idee dat ik een bril moet, omdat ik zo wazig zie als ik te lang achter de computer zit, maar het kan ook gewoon komen doordat ik te lang achter de computer zit (alle letters van deze blog dansen nu echt voor mijn ogen, vergeef me als er nog typefouten instaan).
• Dit is mijn (niet-Placebogerelateerde) lievelingsliedje van nu. Ik heb geen idee wat ik er nou precies zo leuk aan vind, als iemand van jullie het wel weet, mag-ie het zeggen.

Y A Y C E M B E R

Alsof de tijd nog niet snel genoeg ging, trekt het leven zich nu ik fulltime werk al helemaal als een sneltrein aan me voorbij. Ik ben nog niet toe aan december, ik ben nog niet toe aan Kerstmis, ik ben nog niet toe aan goeie voornemens! En dat is best raar, aangezien ik normaliter altijd in april al zin heb om de kerst-cd van The Carpenters op te zetten. Maar goed. Hè. Watdoejeeraan. Ik heb voor deze maand nog niet erg veel in de planning staan, behalve Kerstmis vieren, dus, en janken om alle verloren dagen. Vind ik wel weer druk genoeg.