Vroeger, toen ik nog gewoon rustig Nederlands studeerde, blogde ik nog wel eens over dingen die me bezighielden. Bellen met de klantenservice, bijvoorbeeld, of het feit dat mijn Nederlandse fiets te Nederlands was voor Parijs. Alledaagse beslommeringen, je kent het wel. Inmiddels ben ik druk bezig met de afronding van het schooljaar en heb ik geen plek meer vrij in mijn hersenpan voor zaken die minder belangrijk zijn dan afstuderen, werk zoeken en Orange Is the New Black seizoen 4.
En ja, daar ga ik natuurlijk niet over schrijven, want het eerste is te saai, het tweede wil ik nog even privé houden en wat betreft het derde punt: ik wil niets verklappen voor de langzame kijkers.
Toch gebeuren er nog wel dingen in mijn leven die niet met de bovenstaande drie punten te maken hebben. Het lukt me op dit moment helaas niet om daar leuke blogs over te schrijven, met een kop en een staart en een verstopte wijze levensles in het midden en zo; afstuderen en werk zoeken (a.k.a. Zorgen Dat Ik Mijn Stufi Niet Terug Hoef Te Betalen en Zorgen Dat Ik Niet In De Goot Beland) hebben nu even voorrang.
Om toch even te schrijven (en om deze losse gedachten toch ergens te kunnen parkeren), heb ik maar weer eens een Lekker en Lui Lijstje gemaakt (stiekem lezen mensen dat soort dingen toch het meest, aangezien tegenwoordig niemand meer de concentratieboog heeft om een Echt Verhaal te lezen (oké, behalve jij dan hè)). Bij dezen:
- Om maar te beginnen met het leukste nieuws: ik heb voor mijn afstuderen een nieuwe digitale camera gekregen van mijn ouders en opa’s! Mijn oude had ik ondertussen al zo lang dat zelfs mijn mobiele telefoon scherpere foto’s maakt, dus ik had er wel eentje nodig. Ik ben er echt superblij mee. Helaas heb ik echt alleen nog maar huis- tuin- en keukenfoto’s kunnen maken (letterlijk), want door de hierboven beschreven drukte heb nog niet echt tijd gehad om hem uitgebreid uit te proberen. Eigenlijk maar goed ook want ik ben officieel nog niet eens afgestudeerd, maar mijn vader is een echte camerafreak en wilde hem heel graag geven voordat hij op vakantie ging. De foto bij deze blog is dan ook gewoon gemaakt door mijn mobiel. Hopelijk kan ik mijn blogs snel opleuken met iets minder lelijke foto’s dan nu.
(En voor wie nu denkt dat mijn afstuderen wordt gejinxt door het vervroegde afstudeercadeau: dat kan niet. Ik moet wel echt iets heel raars doen, wil ik nu niet snel afstuderen.)
(Of jinx ik het nu extra?)
- Dan het andere goede nieuws: ik heb een verwijzing gekregen voor de huisarts om naar mijn verrotte knie (die niet echt verrot is) te laten kijken, aangezien de fysio-oefeningen het probleem gewoon niet op gaan lossen. Ironisch genoeg heb ik nu ik gestopt ben met die oefeningen ook geen last meer. Maar goed, ik weet nu dat ik weer pijn ga krijgen zodra ik begin met hardlopen, en ik wil gewoon graag hardlopen, dus hopelijk weet de huisarts hoe we dit voor elkaar gaan krijgen.
- Overigens heb ik nog een reden waarom ik niet kan hardlopen: mijn voet is momenteel één groot slagveld. Komt door mijn nieuwe leuke lieve mooie sollicitatieschoenen. Ben er iets te lang op blijven lopen. In plaats van dat ik voor straf gewoon een bescheiden blaar krijg, is er gewoon een hap uit mijn hiel weg. Er stroomde eerst ook allemaal bloed uit, niet van dat viezige blaarvocht, maar gewoon een riviertje helderrood bloed, alsof ik in een vampierfilm speelde (sorry voor de details, maar ik vind het gewoon zo fascinerend).
De schoenen des doods in kwestie
- Oké, toch nog even over Orange Is the New Black: vonden jullie de eerste afleveringen van seizoen 4 ook zo saai? Ik vond het pas vanaf de vijfde aflevering weer echt leuk worden. (Heb er nu nog twee te gaan volgens mij, dus geen spoilers a.u.b.)
- Meer ‘luchtig nieuws uit Lisaland’: ik heb de laatste tijd flink wat recepten uit mijn kookboeken en van kookblogs gemaakt. Meestal komt het er niet van, omdat ik in mijn eentje woon en te veel ongebruikte ingrediënten over hou als ik volgens een recept heb gekookt (zelfs al eet ik met mijn vriend of vriendinnen, er gaat echt geen hele bak peterselie doorheen hoor). Is altijd zo zonde. Maar goed, van honger krijg je soms een yolo-bui en dat is maar goed ook, want ik heb echt lekkere dingen gemaakt. De pasta met artisjok van De Groene Meisjes is mijn nieuwe lievelingsmaaltijd (tip: gooi er sojassaus doorheen, dan is hij nog beter).
- Over lekker eten gesproken: gisteren at ik de burger ‘Tante Lieke’ bij Meneer Smakers in Utrecht en die was zooo lekker. Het water loopt me weer in de mond als ik eraan denk. Zit gewoon aan de Oudegracht, dus echt een aanrader als je even snel iets (vegans) wilt eten in het centrum.
- Last but not least: Eva (oftewel de kwart van onze vriendinnengroep die eventjes een half jaar in Azië zat) is nu zo’n twee weken terug in Nederland en dat roept veel gevoelens bij me op. De belangrijkste van de gevoelens: 1. IK BEN ZO BLIJ DAT ZE NOG STEEDS HELEMAAL HEEL EN ALLES IS. 2. Ik heb het idee dat ze nooit is weggeweest. Maar echt. Hoe kan het dat er maanden zijn verstreken? Het is alsof ik even met mijn ogen heb geknipperd en ze weer terug was, sorry voor het cliché, ik kan er ook niets aan doen dat het zo is.
- Oh nee wacht, toch nog een ander punt, nu ik het toch over mijn vrienden heb: op 15 juli (volgende week vrijdag dus) is de EP release van Tessa’s band bij Gebroeders de Nobel in Leiden! Dus als je getuige wilt zijn van een bij voorbaat al historisch moment van de geschiedenis van de rockmuziek, zou ik er zeker heengaan. (Nee, even zonder dollen: het is gewoon een hele coole band, het wordt een hele leuke avond en de tickets zijn niet duur! Genoeg redenen om te gaan, toch?)
