Geen idee of het komt door die liters sinaasappelsap die ik heb weggewerkt, die vele extra uren slaap of doordat ik in dit boek heb gelezen, maar ik ben weer beter! Nou ja, daar denken mijn luchtwegen nog steeds anders over, maar gevoelsmatig ben ik weer in het land der levenden. Maar goed ook, want het werd tijd dat ik jullie fantastische vragen ging beantwoorden. Omdat het er nogal veel waren, doe ik nu maar de helft. Op de rest zullen jullie nog even moeten wachten (ochochoch de kwelling!).
Als je jezelf zou vergelijken met iemand uit een tv-serie, wie zou dat dan zijn?
Moeilijk. Ik identificeer me altijd met iedereen en niemand tegelijkertijd. Herinner me dat ik toen ik nog Desperate Housewives keek (heel veel jaren terug), me altijd heel erg kon relateren aan Lynette. Dat is heel raar, aangezien Lynette een labiele huisvrouw was die haar carrière had opgegeven voor het verzorgen van een stelletje rotkinderen, en ik toen zestien was en niet bepaald van plan om later hetzelfde te doen. Maar toch dacht ik: Lynette, wij zijn één.
Wat is je grootste irritatie?
Vastlopende/langzame apparatuur.
Wat is je slechtste eigenschap. En je beste?
Mijn slechtste eigenschap is dat ik diep vanbinnen zo egoïstisch ben dat ik er zelf duizelig van word. Mijn beste is dat ik er niet naar handel.
Wat is het tofste boek wat je ooit las?
The Picture of Dorian Gray. Ik heb het sinds mijn zestiende een paar keer gelezen en telkens kreeg ik meer het gevoel dat Oscar Wilde de hele wereld in dat dunne boekje heeft weten te stoppen. De laatste jaren heb ik hem echter niet meer gelezen, ik ben bang dat hij ineens minder fantastisch is dan in mijn herinnering.
Wat is je favoriete groene tip?
Ik denk toch wel het proberen te vermijden van plastic, zoals ik laatst in een blog beschreef. Daar heb ik een sport van gemaakt.
Oké, maar wie is nou je favo personage uit Orange is the New Black dan?
Daya! Zelfs al doet ze aan de lopende band stomme dingen. Normaal kan ik daar echt niet tegen, maar ja Daya’s moeder zit ook in de gevangenis dus ik snap wel dat je dan toe bent aan een verzetje.
Noem drie stomme dingen die bepaalde (je hoeft ze niet te noemen) bloggers doen.
1. Doen alsof je iets vet polemisch zegt, terwijl je eigenlijk gewoon iets zegt wat niemand verbaast. Bijvoorbeeld “Je zult het niet geloven, maar ik vind het leuker om op vrijdagavond thuis te blijven en een film te kijken dan coke te snuiven in Jimmy Woo” of “Ik zal hierop wel veel kritiek krijgen, maar ik vind het belangrijk dat je niet alleen maar leeft voor je werk.” Oké, deze voorbeelden zijn misschien wat overdreven, maar ik word zo moe van dat semi-revolutionaire gedoe.
2. Aan het einde van een blog een vraag stellen met het doel om een ‘discussie’ op gang te brengen. Vooral omdat er toch nooit iemand serieus op die vraag reageert.
Ik kan serieus geen derde bedenken. Ik ben zo verdraagzaam!
In Rotterdam wonen, maar altijd met een Amsterdams accent praten en voor Ajax zijn of de rest van je leven in Amsterdam moeten wonen?
Laat ik voorop stellen dat ik niet geïnteresseerd ben in voetbal, maar dat ik Ajax desondanks haat. Sorry, ik denk dat dat een onderdeel is geweest van mijn Rotterdamse opvoeding. Ik erger me bijvoorbeeld intens aan het logo van Ajax. Ik dacht altijd dat het een kabouter was! Blijkt het ineens een of andere god. Dus ik denk dat dit betekent dat ik Amsterdam nooit meer uitkom.
Zou je een recept voor pasta pesto op je blog zetten als je er 100 euro voor krijgt, maar je reputatie daardoor wel naar de knoppen is? (want, duh)
Hmmm ik vind dit een heel interessante vraag. Als je het tweede deel van je vraag had weggelaten, had ik gezegd: ja, duh. Kom maar op met dat geld! Ik denk niet dat mijn blog daar kapot aan zou gaan. Maar, als mijn reputatie SOWIESO WEL naar de knoppen gaat, laat dan maar. Dan wil ik minstens 10.000 euro.
